Nog even verder met hart luchten. Eigenlijk had ik een soort vakantie afgelopen week omdat ik van de 2 koren vrij had. Ik had twee uitjes waarvan ik hoopte dat ik zou opknappen en die me ook wel wat geld gekost hebben: Een avond musical en gisteren een uitje naar een vriendin aan de andere kant van het land, waar ook anderen kwamen. 

Maar beiden zijn een beetje tegen gevallen. En juist waar ik hoopte energie te krijgen van die twee dingen, heeft het me een beetje leeg gezogen :

Ik vind het jammer, ik keek al lang naar deze twee dingen uit. En nu ik een financiële tegenvaller heb, baal ik extra. Ik hoop dat ik komende dagen een beetje kan bijslapen. Kennelijk heb ik toch weer niet goed op mijn kostbare energie gelet.

Ik voelde me vanmorgen heel naar en leeg. Ben nu bij ouders en ga vanuit hier naar musicalkoor.

Bah wat kan een mens zich ellendig voelen..

Gaat nu iets beter. Maar vervelend hoe zo'n gevoel zo onverwacht kan komen.

Hopelijk helpt een nacht slaap.

Hoi Nao, bedankt voor je reactie. Ik zal even de tijd moeten nemen om alles te lezen. Vandaag ga ik dagje weg dus vandaag gaat het me iig niet lukken. 

Fijne dag gewenst iig vandaag!

---

Toch beginnen met lezen natuurlijk ;-) 

Ik zie dat Reakt hier wel zit. Misschien is dat inderdaad iets voor de mindere dagen. Gewoon om heen te gaan. Ik ga nu soms naar koffietentje maar blijf daar ook niet langer dan een half uur, tot mijn koffie op is. Of lunchen op een werkplek voor zelfstandigen... maarja na de lunch gaat iedereen weer aan het werk en dan ga ik maar weer ;-) 
Wandelen helpt me nu wel maar dat is weer iets waar ik de dag daarna best moe van ben... Ik ga eens kijken naar Reakt :

Wat het huis betreft ben ik het toch niet helemaal met je eens. Soms in (beginnende) vriendschappen nodigen mensen je eens uit en dan kun je daarna terug uitnodigen of je doet dat niet... En in mijn geval heb ik soms de mensen niet terug uitgenodigd en dan is dat voor de ander een signaal dat je wellicht geen zin hebt. 
Zo ook de mensen uit mijn studententijd, bij velen ben ik nog wel eens geweest maar ik heb ze niet meer bij mij uitgenodigd... en dan verwatert het. 

Ik ben vaak verhuisd trouwens, dat verklaart misschien waarom het 'anders' gaat dan wanneer je vanaf je jeugd op 1 plek gewoond hebt. 

Ok eerlijk gezegd moet ik een beetje opschieten nu, haha. Tot later

of REAKT iets is voor je mindere dagen,weet ik natuurlijk niet.hangt ook af van hoe je je voelt/gedraagt op mindere dagen.en natuurlijk of je er aansluiting vindt.ik vind het iig prettig om onder de mensen te zijn bij slechte dagen.liever onder de,inmiddels,bekende mensen,dan ergens in een koffietent waar ik niemand ken.ik weet niet hoe het bij andere REAKT-lokaties is,maar in mijn lokatie is er elke middag warm eten/lunch,voor een zeer schappelijke prijs.en op maandag is er avondeten met voor- en nagerecht.

wat je nu zei over "je huis" (je reaktie op mijn reaktie),snap ik niet goed.je nodigt ze niet terug uit,enz enz. uiteindelijk komt men dan ook niet (meer).tja,mss logisch.....maar ik doelde op je huishouden en dat daardoor mensen niet meer komen,zoiets zei je geloof ik.mijn ervaring is,dat als er sprake is van vriendschap (beginnend of niet),het huishouden er weinig toe doet.in het geval van "niet terug uitnodigen",kan ik me wel voor stellen dat het verwatert.je zit nu wel zelf in te vullen hoe de ander wss denkt....namelijk dat signaal dat je wss geen zin hebt.tja.... invullen hoe de ander mogelijk denkt,gebeurt vaak.het gaat er om hoe we er mee om gaan.geloven we ook in onze eigen invulling? gaan we daar vanuit? zo ja:  niet verstandig.... al is het vrij logisch dat die ander denkt dat je idd geen zin hebt,geen interesse toont.mijn ervaring is wel dat open en eerlijk zijn,goed werkt.vaak reageren mensen "beter" dan verwacht,begripvoller.maja,is geen garantie.... naja,ik hoop dat je iets vindt waar je je thuis voelt en dat je bij REAKT terecht kan en er wat aansluiting vindt.zelf heb ik er mooie mensen leren kennen,wat herkenning en sommigen zie ik prive.
ook ik ben erg vaak verhuisd en heb mede daardoor moeite met aansluiting vinden/binden.door REAKT heb ik nu,na jaaaaren,wat aansluiting met mensen en vind dat stiekem erg fijn.

Grieperig deze week en voel me psychisch ook niet goed. Ik kom weer schrijven als ik me iets beter voel.

Dank je voor je reactie Nao. Ik realiseer me dat het ook een deel opvoeding is. Als er visite kwam werd er opgeruimd, gesopt en geboend. Ik heb nu (misschien onbewust) het idee dat je eerst de boel netjes maakt en dan pas mensen uitnodigt. 

Ik heb naar Reakt gekeken. Het heeft hier twee locaties maar helaas niet een inloopfunctie en ook geen maaltijden. Je kunt wel via de gemeente en de WMO iets regelen waarbij je vaste dagdelen een activiteit doet. Maar ik zocht eigenlijk iets dat niet 'op afspraak' is. Hoe jij het omschrijft klinkt het heel prettig trouwens. Fijn te horen dat je er zo veel aan hebt. 

Ik ben dus grieperig en dat doet mijn stemming ook geen goed. Ik ben zo vaak ziek de laatste tijd, ik word er een beetje moedeloos van. Ben weer erg down de laatste week.

Hallo Feline,

Bij mij werkt het andersom. Ik ben niet zo'n poetser. Als er bij mij iemand langs komt is dat juist een reden om mijn huis aan kant te maken.
Werkt dubbel op. Eén er komt bezoek, twee ik ben tevreden dat mijn huis aan kant is.

Vervelend dat jij je nogal eens ziek voelt, daar wordt een mens niet vrolijker van. Aan de andere kant komt dat vaker voor als je een periode te veel hooi op jouw vork hebt genomen.

Het blijft lastig een beetje balans vinden niet?

Groetjes,  Bert

Dank je Bert. Ja dat herken ik ook wel, dat het soms ook een voordeel is als er bezoek geweest is en het is weer schoon. Mijn (nieuwe) coach komt nu wel hier thuis dus dat is al een stap vooruit. 

Ja ik hoor wel van meer mensen dat deze griep vrij heftig is. Ik ben gelukkig wel wat rustiger in mijn hoofd, dat is wel een voordeel. Maar ook nergens zin in...

Vandaag een dagje met mijn vader naar de Zaanse Schans geweest en ik voel me nu wel beter. Misschien ook door het daglicht en de buitenlucht. Ik had al een tijd geleden kaartjes gekocht via een spaaractie van AH. Maar telkens mankeerde hij of ik iets en werd het weer verschoven. Waardoor het ook ging voelen als een 'moeten': We 'moeten' nog naar de Zaanse Schans voordat de kaartjes aflopen. 

Ik had er eigenlijk niet zo'n zin in, gewoon omdat ik nou eenmaal weinig zin heb de laatste tijd. Maar vanochtend voelde het al prettig om ergens heen te moeten, om weer een reden te hebben om uit bed te komen. 

Het was een leuke dag. Ik laat vader dan maar bepalen hoe lang hij wil lopen, wanneer hij wil zitten etc. Hij heeft Parkinson. Maar hij heeft het eigenlijk heel lang vol gehouden. Zelfs zo dat ik op een gegeven moment dacht: Ik wil nu wel even zitten. Het heeft denk ik ook met focus te maken. Als hij geïnteresseerd is in iets, vergeet hij dat hij lang moet staan. 
Soms is het nog wel lastig inschatten hoe lang iets duurt. Ik had (dacht ik) heel ruim tijd genomen om van het museum terug te lopen naar de trein. Maar dan vergeet ik even dat zijn jas aantrekken ook zo 5 min duurt. We hebben de trein wel gehaald hoor maar je moet het echt ruim plannen. 

Vorig voorjaar zijn we naar de Keukenhof geweest. Het was precies een week voordat ik uitviel van het werk. Ik had echt zo veel moeite met alle prikkels daar. Weet nog dat ik in de bus heel geïrriteerd raakte door iemand achter me die een heel dom gesprek voerde. Alles kwam veel te veel binnen. Daar merk ik nu wel verschil, dat ik dat vandaag niet had. Die Keukenhof was echt een opgave toen en dat was dit uitje veel minder. 

Soms lijkt het alsof er geen vooruitgang in de situatie zit, maar hier merkte ik het dus wel.

Ik wil hier niet te veel over uitwijden maar heb een tijdje te maken gehad met iemand die suicideneigingen had en dit mij regelmatig liet weten. Deze persoon kreeg al hulp van instanties maar een andere vriend + ik kregen regelmatig noodkreten. 

Ik was destijds nog redelijk nieuw op mijn vorige werk. Mijn manager en jobcoach wisten er op een gegeven moment wel van, maar vonden ook dat ik dit zo snel mogelijk moest oplossen omdat het niet blijvend mijn werk mocht beïnvloeden.

Het is een heftige tijd geweest en hoewel ik toen niet uitviel, denk ik dat mijn uitval van een aantal maanden later ook hier wel enigszins mee te maken had. Te veel stress en ik stond er nogal alleen voor (zoiets hang je niet aan de grote klok over iemand anders). 

Vandaag keek ik programma 'de Noodcentrale' terug en het was een soort geruststelling voor mij toen één van de politieagenten aangaf de suicidetelefoontjes het moeilijkst te vinden. Ik dacht: Zie je wel, zo gek was het niet dat ik die maanden waarin het aan de hand was, ontzettend moeilijk vond.