Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Het dagboek van Feline


#21

Klinkt als een ontspannen dag ?

Je hebt wel plekken waar je langskunt als je geen werk hebt. Bijvoorbeeld Ixta Noa. Dat zit niet overal, maar misschien hebben ze wel iets vergelijkbaars? Daar heeft je SPV-er misschien wel info over.
Antwoord

#22

Ik ga eens kijken naar dat Ixta Noa, dank je. 

Voor nu lijkt het wandelen ook een goede invulling. Eerder was ook dat nog te veel, een hele dag met een groep mensen (soms zijn groepen best druk, dus veel prikkels). 

Mijn SPV-er had de vorige keer niet zoveel nuttigs te melden. Ik heb net een nieuwe en het klikt vooralsnog niet zo goed. Maar misschien weet hij op dit gebied wel iets. 

Vandaag ook een leuke dag gehad. Vanmorgen gewinkeld op een plek die ik nog niet kende. Uiteindelijk 1 rok gekocht en wat eten en drinken. Gewoon netjes dus, ik had ook niet per se iets nodig. Ik merk dat het me weer beter lukt om op tijd op te staan, en om ergens heen te gaan zonder snel overprikkeld te raken. Morgen weer een wandeltocht, ondanks de kou wel zin in Smile
Antwoord

#23

Grrr zo irritant als je iets zegt en iemand anders zegt dat dat niet kan want blablabla. Terwijl ik gewoon echt geen onzin praat. 

Heb even een woordenwisseling met iemand die beweert dat er al 9 jaar geen natuurijs geweest is. Dat is gewoon echt niet waar, ik heb zeker in 2012 en 2013 nog kunnen schaatsen. Vorig jaar is hier ook één middag geschaatst op natuurijs alleen had ik dat toen even gemist, dat het al kon. 

Maar ga niet beweren dat er al 9 jaar geen ijs heeft gelegen en dat ik dit allemaal verzin. Bedoel... dan was ik toch al dood geweest, als ik zonder dat er ijs lag, toch mijn tochtjes ging maken?  Rolleyes

Sorry dit is even afreageren omdat ik anders ruzie krijg met diegene denk ik.
Antwoord

#24

Hij bood meteen excuses aan gelukkig. Heb gewoon warme herinneringen aan het schaatsen en dan is het vervelend als iemand zegt dat je niet geschaatst kan hebben omdat er geen ijs lag. 

Gisteren weer geschaatst hier, op natuurijs! Er lag niet zo veel... maar genoeg om een paar rondjes te rijden. 

Verder gaat het over het algemeen goed, maar ik heb vandaag even een dipje. Teveel gedaan, denk ik. Verder is het onduidelijk hoeveel geld ik nou per maand van het UWV krijg. Ik heb mijn jobcoach (de oude) al gemaild hierover. Het is gewoon een heel verschil of ik moet leven van bedrag X, of van bedrag X + 150 euro. Ben ook al aan t denken wat ik in de zomer ga doen, paar dagen weg of niet... en dan is het wel goed om te weten wat er komende maanden binnenkomt. Of juist niet. Ik krijg nu elke maand wat anders en dan heet het 'verzamelbetaling'. Snap er niks van. 

Gelukkig kom ik sowieso niet in de knoei, financieel. Maar er is een verschil tussen 'heel zuinig leven' of 'iets minder zuinig leven'.
Antwoord

#25

Nog geen antwoord van coach, maar het is hier ook schoolvakantie. Hij heeft kleine kinderen. 

Vandaag weer naar het ijs, het kan nl de laatste keer zijn. Morgen ga ik dagje weg en ik weet niet of het lukt om daarvoor nog te schaatsen. 
Wel vervelend van dat financiële dingetje. Ik krijg de ene keer 300 euro bovenop mijn Wajong en de andere keer 30. Of 2 x 30. Ik weet gewoon niet waar ik op kan rekenen iedere maand. 

Denk dat ik werken ook eerder weer oppak als het maar zo weinig geld is per maand. Langzaam opbouwen dan. Komende zomer 3 bruiloften dus dat kost ook geld. Zeker die van mijn broer, dan wil ik wel even uitpakken qua kapper/jurk, etc. 

Luxeproblemen :Smile Maar toch...
Antwoord

#26

Vanmiddag weer geschaatst maar ik was niet zo in vorm. Moe, koud, bijna gevallen paar keer. Ik ben na half uurtje ofzo weer gestopt, dacht: Wie doe ik hier plezier mee als ik er zelf niet echt van geniet? 

Toen bij ouders gegeten en net kapstok opgehaald van Marktplaats, is mooie koop :Smile

Mijn jongste broer (ik heb drie jongere broers) is bezig een huis te kopen. Ik merk dat ik een beetje jaloers ben omdat ik nu al weet dat het bij hem een soort zoete inval gaat worden van al zijn vrienden. Hij heeft heel veel vrienden. En dat het een leuk, toonbaar huis gaat worden. Terwijl ik hier ook een leuk huis heb, maar het is eigenlijk nooit toonbaar omdat ik gewoon erg veel moeite heb met het huishouden. 

Nu weet ik dat ik die jaloezie moet omzetten in productiviteit. Even doorbijten en doorgaan met mijn huis opruimen. Het is al een hele vooruitgang dat ik mijn jobcoach hier thuis ontvang... daarvoor mocht een jaar lang ongeveer niemand naar binnen. En hoe mijn weken eruitzagen met werken en 'op mijn tenen lopen', is het niet zo gek dat ik het hier thuis niet bijgehouden heb. Hoewel... in mijn vorige huis toen ik nog geen werk had, was het nog veel erger. 

Maar ik moet het ombuigen naar iets positiefs. Mijn eigen huis afmaken. Ik doe niet zuur tegen broer hoor, zal hem zeker helpen als er geklust en verhuisd moet worden. En ik ga zegeltjes sparen voor een messenset dat hij wil hebben. Maar ik besef gewoon... ik wil hier ook een soort zoete inval. Maar ik houd mensen heel snel weg van mijn huis omdat ik ze niet in een rotzooitje wil ontvangen. 

Werk aan de winkel voor mezelf Smile
Antwoord

#27

Hey Feline,

Ik heb de oplossing voor jou; Blinde vrienden  Big Grin

Nee grapje...... de meeste mensen (als ik het ondertussen een beetje begrijp, het begrip depressie) waar ik hier het verhaal van lees zitten in een spiraal. Jammer genoeg in een negatieve spiraal. Ik geloof dat jij precies weet hoe jij het om kunt draaien in een positief iets. Ff de schouders eronder. En niet alleen voor de mensen die je graag over de vloer wilt hebben, maar ook voor jezelf. Een opgeruimd en schoon huis wordt iedereen blij van.

Zet hem op!!!
Antwoord

#28
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 03-03-2018, 03:41 door NAO.)

(16-02-2018, 11:24)Feline schreef: En weer een dag... 

Vanavond heb ik koor maar ik moet nog even kijken of ik me goed genoeg voel daarvoor. Vannacht erg gedroomd, dingen door elkaar van rond 2004 (toen ik ziek werd ongeveer) en nu. 

Soms zit ik te denken of er niet een plek is waar je heen kunt als je ziek thuis zit. Een soort koffiedrinken wat niet meteen therapie is. In de bieb zitten altijd wel mensen maar die zitten juist stil te lezen, dat is geen ontmoeting. Er is wel een wandelclub voor ontmoeting, ik ben er één keer geweest maar had mijn twijfels of het iets voor mij was. Veel ouderen en ik vond het erg draaien om 'het negatieve' (Ik wandel wel regelmatig maar dan moet ik eerst een stuk reizen... bedoel nu een wandelclub hier in de stad) Was wel van plan het nog een keer te proberen bij de wandelclub maar toen kwam de griep er tussen  Rolleyes

Ik keek een leuke serie op Netflix maar heb nu alle afleveringen gehad. Op zoek naar iets anders...

hoi Feline.

herkenbaar,een plek vinden waar je gewoon ziek/jezelf kan zijn.ik neem aan dat je dat bedoelt?
gewoon wat drinken,wat gezelschap,wat kletsen over derieuze en totaal niet serieuze dingen,enz?
zo'n plek heb ik gevonden.mss iets voor jou? oke,de mensen die er komen "mankeren" allemaal wat,lichamelijk en/of psychisch.maar daar draait het daar niet perse om.het is gewoon een inloop,onder de mensen zijn,evt wat ondernemen,wat babbelen en indien nodig ondersteunende gesprekken.die plek is (voor mij iig) REAKT.er zijn meerdere lokaties in het land,maar met name in het westen.ik kan alleen over mijn lokatie spreken (Zoetermeer).ik kom daar vrijwel dagelijks.gewoon de inloop.een bakkie doen,wat babbelen.soms wat meedoen,b.v. spellen,tafeltennis e.d. soms even relaxed een krantje lezen.ik heb er altijd wel wat aanspraak en inmiddels mooie mensen leren kennen.ook enkele lotgenoten.ZO fijn als je je verhaal kan doen zonder gedoe,er herkenning is.er zijn daar (iig bij mijn lokatie) wat aktiviteiten,zoals een wandelgroep en een zgn POWER-groep.die laatste staat voor ondersteuning bij herstel na gedoe in je leven.ik weet niet hoe het er bij andere lokaties aan toe gaat.maar de inloop vind ik erg fijn.kan er gewoon mezelf zijn,wat lol maken,stil zijn,mezelf zijn....ken er inmiddels aardig wat mensen en een aantal zijn maatjes geworden die ik soms ook prive zie.ondanks al onze klachten is het juist niet altijd maar negatief gedoe.er wordt heel wat afgelachen,zelfspot,enz. dat vind ik erg fijn.hier de link:  https://www.reakt.nl/
daar kan je van alles vinden,waaronder de lokaties.mss is het iets voor je.groetjes ; NAO

(24-02-2018, 21:00)Feline schreef: Grrr zo irritant als je iets zegt en iemand anders zegt dat dat niet kan want blablabla. Terwijl ik gewoon echt geen onzin praat. 

Heb even een woordenwisseling met iemand die beweert dat er al 9 jaar geen natuurijs geweest is. Dat is gewoon echt niet waar, ik heb zeker in 2012 en 2013 nog kunnen schaatsen. Vorig jaar is hier ook één middag geschaatst op natuurijs alleen had ik dat toen even gemist, dat het al kon. 

Maar ga niet beweren dat er al 9 jaar geen ijs heeft gelegen en dat ik dit allemaal verzin. Bedoel... dan was ik toch al dood geweest, als ik zonder dat er ijs lag, toch mijn tochtjes ging maken?  Rolleyes

Sorry dit is even afreageren omdat ik anders ruzie krijg met diegene denk ik.

herkenbaar Feline..... maar ach,zulke mensen heb je er altijd wel tussen zitten.enige tijd terug was er toch zo'n gast die op (konings- of koninginne- dag) mensen inreed?  bleek iemand met diabetes (suikerziekte) te zijn die een hypo had.een maat van me beweerde dat dat onzin was,je kan echt niet rijden tijdens een ernstige hypo,beweerde hij...tja....ik ben al ruim 40 jaar diabeet EN heb het zelf mee gemaakt:  het kan dus echt wel..... ik HAAT dergelijke betweterige uitspraken,zeker als iemand die ziekte zelf niet heeft.maja....wat doet het met ons?  en hoe gaan wij er vervolgens mee om? blijven we er eindeloos mee zitten en over malen? gaan we twijfelen aan onszelf? of laten we het los en laten die mensen maar? ik behoor tot de eerste categorie.... kon me er vreselijk over op winden.werd (van binnen) erg boos.haalde ietwat fel,naar hem uit.uiteindelijk gaf hij me gelijk.MAAR: alleen maar omdat hij er op gegoogeld had.....dus mij geloofde hij niet,ondanks mijn 40 jarige ervaring met diabetes EN dat ik het ZELF heb meegemaakt.....grrrrrrrr!  kortom: herken het,met name het gevoel wat het oplevert en kan bijven spelen.....

(02-03-2018, 20:57)Feline schreef: Vanmiddag weer geschaatst maar ik was niet zo in vorm. Moe, koud, bijna gevallen paar keer. Ik ben na half uurtje ofzo weer gestopt, dacht: Wie doe ik hier plezier mee als ik er zelf niet echt van geniet? 

Toen bij ouders gegeten en net kapstok opgehaald van Marktplaats, is mooie koop :Smile

Mijn jongste broer (ik heb drie jongere broers) is bezig een huis te kopen. Ik merk dat ik een beetje jaloers ben omdat ik nu al weet dat het bij hem een soort zoete inval gaat worden van al zijn vrienden. Hij heeft heel veel vrienden. En dat het een leuk, toonbaar huis gaat worden. Terwijl ik hier ook een leuk huis heb, maar het is eigenlijk nooit toonbaar omdat ik gewoon erg veel moeite heb met het huishouden. 

Nu weet ik dat ik die jaloezie moet omzetten in productiviteit. Even doorbijten en doorgaan met mijn huis opruimen. Het is al een hele vooruitgang dat ik mijn jobcoach hier thuis ontvang... daarvoor mocht een jaar lang ongeveer niemand naar binnen. En hoe mijn weken eruitzagen met werken en 'op mijn tenen lopen', is het niet zo gek dat ik het hier thuis niet bijgehouden heb. Hoewel... in mijn vorige huis toen ik nog geen werk had, was het nog veel erger. 

Maar ik moet het ombuigen naar iets positiefs. Mijn eigen huis afmaken. Ik doe niet zuur tegen broer hoor, zal hem zeker helpen als er geklust en verhuisd moet worden. En ik ga zegeltjes sparen voor een messenset dat hij wil hebben. Maar ik besef gewoon... ik wil hier ook een soort zoete inval. Maar ik houd mensen heel snel weg van mijn huis omdat ik ze niet in een rotzooitje wil ontvangen. 

Werk aan de winkel voor mezelf Smile

het klinkt een beetje alsof jij weinig vrienden hebt omdat je huisje wat minder op orde is???? ik vermoed sterk dat als jij je huisje WEL op orde hebt,je net zo goed weinig mensen over de vloer krijgt....had je voorheen,toen het nog goed leek te gaan,wel veel mensen over de vloer? zo ja en ze blijven nu weg,komt dat wss meer vanwege je psyche dan je huishouden."normale" mensen hebben vaak moeite met mensen die psychisch "niet goed" zijn,weten ze geen raad mee.of je stoot ze zelf onbewust met je houding en/of woorden af.heb je wel eens mensen uitgenodigd bij je thuis te komen? zo ja,wat zeiden ze? of vulde je al in dat ze toch niet willen komen,omdat je huisje niet op orde is,of jij er niet toe doet? veel hangt af van hoe je houding is.ook ik ben niet bepaald schoon....zowel mijn huisje als mezelf niet.toch komen mensen,als ik ze uitnodig,langs.ook al heb ik ze gewaarschuwd vanwege de toestand van mijn huisje.... 1 ervan bood zelfs aan mij te helpen met her en der schoon maken! eigenlijk vond men het relatief mee vallen.komt omdat men bij "vervuiling" meteen denkt aan heel ernstig vervuilde huizen zoals je in bepaalde tv-programma's ziet.jij bent jij...en momenteel gaat het niet lekker en dus verwaarloos je min of meer je huishouden.denk niet meteen dat het DAAR aan ligt dat er geen mensen meer over de vloer komen.als je het durft,vraag het ze,WAAROM ze niet meer spontaan komen.kijk ook naar jezelf,hoe je je gedraagt,of je het ze gevraagd hebt,of je houding wat afstandelijker is geworden,enz. je wilt het ombuigen naar iets positiefs.prima natuurlijk! maar doe dat ajb niet krampachtig....als je het om wilt buigen,doe het dan voor JEZELF,niet voor die ANDER. jij bent jij....als het dan nu zo is dat je huisje minder opgeruimd is,dan is dat een uiting van je huidige "ik".mensen die jou lief hebben,accepteren dat,omdat ze om JOU geven en NIET om je huishouden....

(18-02-2018, 19:33)Feline schreef: Het doet me echt heel erg goed om hier te schrijven. Het was een gecompliceerd verhaal geworden met een manager, een jobcoach, een psychiater die vertrok, een SPV-er die ik kwijtraakte evenals een maatschappelijk werkster. Een nieuwe coach, een nieuwe SPV die tegenviel, nog steeds geen nieuwe psychiater. Een andere coach. 

Het werd een heel ingewikkeld verhaal maar ik heb het gevoel dat we nu weer bij de essentie zijn. Wat heb ik nodig? Wat voel ik? Hoe kan het dat het eerst eigenlijk best goed ging en het afgelopen jaar niet meer? 

De laatste dagen word ik me ook bewust van hoe ik soms mijn best doe in de buitenwereld. Hoe ik me overal maar aanpas, gezellig probeer te doen, aardig probeer te zijn. En hoe dat er eigenlijk toe geleid heeft dat ik al maandenlang alleen in huis zit, het grootste deel van de tijd. Want ik kan niet altijd leuk en gezellig zijn en ik moet leren om dat ook niet te proberen. Om niet meer zo doodmoe te worden van alles. 

Ik heb mezelf trucjes geleerd om me altijd en overal maar aan te passen. Het heeft me geholpen om me te redden in allerlei sociale situaties. Maar het maakt ook dat ik veel tijd thuis nodig heb, alleen, om op te laden. Ik voel dat ik nu op een punt ben dat het niet meer hoeft. Dat ik zelf mag kiezen waar ik mijn tijd en energie in steek, in wie ik mijn tijd en energie steek. 

Ik wil niet nog een keer crashen. Niet meer zo hard. Niet meer zo lang.
pfffff.....dit is nu geloof ik al mijn 4e reaktie op delen uit je topic/dagboek.....het is deels ZO herkenbaar.... ook ik zit met allerlei mensjes om me heen die zich met mij "bemoeien" en dat dat weer wisselt.telkens valt weer een hulpverlener weg en krijg ik weer een ander.binnenkort moet ik van het UWV weer werken (zit in de WIA) en krijg dus,neem ik aan,te maken met een jobcoach-achtig iets.tja,waar word ik geplaatst? hoe is de toekomstige werkgever? hoe is de sfeer? houden ze wel rekening met mijn beperkingen? enz enz.... angst dus. ik vind je inzichten en vragen aan jezelf  mooi.zijn belangrijke EN moeilijke vragen,als "wat heb ik nodig?" e.d. je bewustwording,zoals je die nu beschrijft,vind ik ook mooi.het viel me al op in je eerdere delen van je dagboek ; het aanpassen,hoe je over komt naar de buitenwereld,etc....en dus de bijbehorende truukjes....erg mooi om te lezen hoe je aan het eind zegt,dat je op "dat punt" bent.want zo is het! jij bent jij,je hebt je grenzen,je hoeft je niet aldoor aan te passen aan de ander.jij bent jij en mag er gewoon zijn.ja toch? tuurlijk zullen er mensen zijn die jou daardoor maar laten vallen.maja,die mensen waren je al niet waard,echt niet.als iemand jou mag om wie je bent ; die accepteert OOK je grenzen,moedigt je aan,steunt je.echt,pas je niet aan....soms is het nodig,b.v. bij verjaardagen van een ander.beetje aanpassen aan de sfeer e.d. ook bij werk geldt dat.maar NOOIT over je grenzen gaan.wees jezelf....en als je nog niet goed weet wie "jezelf" is,leer die kennen.ZO belangrijk! lang geleden was ik ook zo...altijd aanpassen.altijd rekennig houden met de ander.en dus was ik zelden mezelf.later veranderde dat en verloor ik dus een hoop vrienden.maja,waren dat mijn vrienden wel????? degenen die ik nu als vrienden zie,erkennen mij om wie ik ben,steunen me.ook al doe ik soms raar :Smile  leer die truukjes af dame....ontdek jezelf en blijf dan jezelf.natuurlijk zijn er dan mensen die je nieuwe "ik" niks vinden en je dus verlaten.maar degenen die blijven komen of die je later leert kennen zoals je bent,blijven dan.de meeste mensen die ietwat serieus zijn,willen mensen om zich heen die zichzelf zijn,zonder truukjes en gedoe.dat is mijn ervaring iig.de mensen die ik NU ken (via REAKT) nemen mij zoals ik BEN.dat is heel erg fijn.ga door met al dat zelf-inzicht,die is al erg goed!
Antwoord

#29
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 03-03-2018, 11:21 door Feline.)

Hoi Nao, bedankt voor je reactie. Ik zal even de tijd moeten nemen om alles te lezen. Vandaag ga ik dagje weg dus vandaag gaat het me iig niet lukken. 

Fijne dag gewenst iig vandaag!

Toch beginnen met lezen natuurlijk ;-) 

Ik zie dat Reakt hier wel zit. Misschien is dat inderdaad iets voor de mindere dagen. Gewoon om heen te gaan. Ik ga nu soms naar koffietentje maar blijf daar ook niet langer dan een half uur, tot mijn koffie op is. Of lunchen op een werkplek voor zelfstandigen... maarja na de lunch gaat iedereen weer aan het werk en dan ga ik maar weer ;-) 
Wandelen helpt me nu wel maar dat is weer iets waar ik de dag daarna best moe van ben... Ik ga eens kijken naar Reakt :Smile

Wat het huis betreft ben ik het toch niet helemaal met je eens. Soms in (beginnende) vriendschappen nodigen mensen je eens uit en dan kun je daarna terug uitnodigen of je doet dat niet... En in mijn geval heb ik soms de mensen niet terug uitgenodigd en dan is dat voor de ander een signaal dat je wellicht geen zin hebt. 
Zo ook de mensen uit mijn studententijd, bij velen ben ik nog wel eens geweest maar ik heb ze niet meer bij mij uitgenodigd... en dan verwatert het. 

Ik ben vaak verhuisd trouwens, dat verklaart misschien waarom het 'anders' gaat dan wanneer je vanaf je jeugd op 1 plek gewoond hebt. 

Ok eerlijk gezegd moet ik een beetje opschieten nu, haha. Tot later Smile
Antwoord

#30
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 04-03-2018, 10:33 door Feline.)

Even zonder echt te reageren. Had gisteren een uitje maar ik voel dat ik zo over mijn grenzen gegaan ben. Ai ai ai. 

Terug in de trein ook nog mijn telefoon 'opgeruimd' omdat die zo langzaam was. Foto's van de laatste anderhalf jaar langs gegaan waardoor het eigenlijk nog meer beladen werd dan het al was. Nu denk ik: Dat had best even kunnen wachten. Maar onderweg leek het heel logisch om met die foto's aan de slag te gaan... heel confronterend. 

Toen ik thuis kwam, wat laat was, voelde ik me helemaal niet goed, psychisch en lichamelijk. En nu ook nog niet, na een korte nacht slapen. 

Sad

Het uitje was van een ander forum, ik heb in totaal vier uur gereisd gisteren... en helaas (voor mij) waren er twee mensen die het forum niet volgen maar toch gekomen waren. En die erg de aandacht naar zicht toe trokken de hele dag. We waren maar met zes en als er dan twee mensen komen die steeds aan het woord zijn over alles behalve het forum... alles behalve ONS, wij die heel lang gereisd hebben... dan is dat wel heel jammer. Ik baal ervan dat het zo gegaan is. Pas heel laat op de avond ging het even over MIJ. En daarom was ik daar, daarom ben ik ook zo lang gebleven. 
Gebleven tot de laatste trein ging en nu voel ik me dus heel slecht. 

Want het gesprek werd pas persoonlijk toen ik ECHT weg moest en moest haasten. 

Dit weet je niet van tevoren. Eén vrouw heeft gewoon een flink aantal fora waar ze lid van is maar ze schrijft er niet zoveel. En ze leest er nog minder. 

Ondertussen kreeg ik gisteren foto's van vader dat het op het ijs heel erg gezellig was in het dorp en ik dacht: Was ik maar gewoon thuis gaan schaatsen. 

Sorry als dit warrig is en als ik niet reageer. Maar ik voel me ook erg warrig vandaag. Warrig en moe.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw dagboek van Feline Started by Feline
2,260 Replies - 169,077 Views
27-03-2024, 11:52
Laatste bericht: Joy
  Dagboek J Started by misterj
1,464 Replies - 138,761 Views
17-03-2024, 15:50
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Chaya Started by Chaya
13 Replies - 556 Views
11-02-2024, 15:41
Laatste bericht: Joy
02-09-2023, 14:45
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Dagboek MQ Started by MaryQ
15 Replies - 1,138 Views
08-05-2023, 12:48
Laatste bericht: MaryQ
  Dagboek Started by Janpieter
1 Replies - 417 Views
06-08-2022, 12:06
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Richie Started by lerichie
3 Replies - 858 Views
02-04-2022, 14:31
Laatste bericht: Feline
  Dagboek Goldenleaf Started by Goldenleaf
1 Replies - 858 Views
01-03-2022, 12:19
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Started by Nick
76 Replies - 9,044 Views
16-02-2022, 22:55
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Amelie04 Started by Amelie04
18 Replies - 3,303 Views
16-02-2022, 16:28
Laatste bericht: misterj



Gebruikers die dit topic lezen:
5 gast(en)