Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Het dagboek van Feline



Dank je J. 

Ik heb mezelf weten te motiveren voor die foto´s en het ging best goed... Heb na het ontbijt veel tijd voor mezelf genomen, ook bang dat we anders allemaal tegelijk de douche/badkamer nodig zouden hebben. Het is me gelukt om er nog een beetje leuk uit te zien en tijdens de fotoshoot wat energie te hebben. 
Hoe de foto's geworden zijn weten we nog niet, we krijgen ze binnen drie weken digitaal. 
Natuurlijk lag de aandacht wel op de stellen, die elkaar even stevig moesten vastpakken (ook op de groepsfoto). En later natuurlijk de stellen nog als stel op de foto. Eerst dacht ik, ik kan vragen of ze een mooie foto van mij alleen maakt. Dat was toen het plan nog was om het op het strand te doen. (We hebben het nu binnen gedaan ivm het weer). 
Maar vandaag leek me dat een beetje een gek moment, alle stellen op de foto en dan ik alleen. Gelukkig vroeg mijn broer of ik met neefje op de foto wilde en dat was wel leuk. De fotograaf bedacht toen dat mijn single broer ook wel met neefje op de foto kon en broer had even iets van 'wat overkomt me nu' maar neefje vond het prima. 
Ik vroeg of het nog leuk was dat ik met mijn drie broers op de foto ging (zonder de ouders en schoonzussen) en dat vond iedereen nog wel leuk. 

Ik gebruik weinig Seroquel dit weekend, 75 mg per nacht. En ik kom van 250 per dag dus dat is best snel gegaan. 

Ik zag een filmpje dat ik voor de kerst ook al gezien heb en toen herinnerde ik me weer dat ik rond die tijd ook heel depressief was. Alleen toen was er een excuus, namelijk de Lockdown... dat je kon denken dat alles weer beter zou worden na Corona. In ieder geval, toen met Seroquel en alle andere medicatie ging het dus ook niet echt goed.
Antwoord


Vanavond een leuke avond gehad, ik stond weer 'aan' ofzo. Spelletjes gedaan en ik kon ook echt meedoen, in plaats van erbij zitten met een paar kaartjes voor mijn snufferd zeg maar. 

Het is zo dubbel. Bij die foto's dacht ik nog: Dan zijn er in ieder geval foto's. Voor mocht ik dood gaan. Dan hebben ze in ieder geval een fatsoenlijke foto. 
(Ik heb ook wel eens gedacht dat als ik op een zeker moment dood zou gaan, er alleen maar slechte foto's waren van feestjes of vakantiefoto's van zes jaar terug waar ik dan bijv nog 20 kg lichter was. En dat ze dan wel een probleem zouden hebben, zonder goede foto)

Vanavond dus een goede avond. En ik dacht, ik zou hier wel een tijdje willen blijven op dit vakantiepark. Een ruime kamer zonder rotzooi hier, een eigen badkamer. Een enorme huiskamer waar we nauwelijks zitten want we zitten steeds in de bungalow van mijn ouders met zijn allen. Het begint net te wennen en ik wil helemaal niet naar huis. 

Nog even met jongste broer en schoonzus in 'ons eigen' huisje gezeten met een wijntje. Gewoon gezellig. Toen zag ik een mail dat een bekende is overleden op 41-jarige leeftijd. En het eerste wat ik zei was: Wat erg. 
En het tweede wat ik zei was: Wat ben ik blij dat ik nog even met jullie zit en niet alleen op mijn kamer dit bericht krijg. 

Want normaal is toch de eenzaamheid een groot probleem. Dat je een overlijdensbericht krijgt en er geen kant mee op kunt. Of alle andere berichten waar je geen kant mee op kunt. Zoals ik eigenlijk met alles wat ik zou willen delen, geen kant op kan, behalve dat ik het maar weer op internet schrijf links of rechts. 

Dus het was prettig dat broer en schoonzus er waren. De dochter van een vriend is overleden. Ik durf het wel een vriend te noemen. Iemand uit de praatgroep, die ik al zeven jaar ken. Hij is in de 60, zijn dochter is 41 geworden. We zijn welkom op condoleance en uitvaart, wat ik heel bijzonder vind. 

En waar ik mij soms afvraag of het erg is als ik dood ga (ik denk dat mensen hier dat wel snappen als ik dat schrijf, niet concrete actiepunten ofzo maar het gevoel dat het niets uitmaakt en dat een familieweekend ook hartstikke gezellig is als je mij weg denkt). 
Dus waar ik mij soms afvraag of het erg is of ik doodga... voel ik nu heel erg dat het wél erg is als iemand doodgaat. 

Vanaf dat ik vriend A. ontmoette kon ik een beetje spiegelen, hij in de leeftijd van mijn ouders, zijn dochters mijn leeftijd. 

Het wordt een lang verhaal... maar in ieder geval ik heb weer gevoel. Vanavond was gezellig en ik voelde me niet een soort depressief aanhangsel. En dit bericht kwam ook binnen. En dat ik het fijn vond om niet alleen te zijn op dat moment.
Antwoord


(04-10-2021, 01:21)Feline schreef: Vanavond een leuke avond gehad, ik stond weer 'aan' ofzo. Spelletjes gedaan en ik kon ook echt meedoen, in plaats van erbij zitten met een paar kaartjes voor mijn snufferd zeg maar. 

Het is zo dubbel. Bij die foto's dacht ik nog: Dan zijn er in ieder geval foto's. Voor mocht ik dood gaan. Dan hebben ze in ieder geval een fatsoenlijke foto. 
(Ik heb ook wel eens gedacht dat als ik op een zeker moment dood zou gaan, er alleen maar slechte foto's waren van feestjes of vakantiefoto's van zes jaar terug waar ik dan bijv nog 20 kg lichter was. En dat ze dan wel een probleem zouden hebben, zonder goede foto)

Vanavond dus een goede avond. En ik dacht, ik zou hier wel een tijdje willen blijven op dit vakantiepark. Een ruime kamer zonder rotzooi hier, een eigen badkamer. Een enorme huiskamer waar we nauwelijks zitten want we zitten steeds in de bungalow van mijn ouders met zijn allen. Het begint net te wennen en ik wil helemaal niet naar huis. 

Nog even met jongste broer en schoonzus in 'ons eigen' huisje gezeten met een wijntje. Gewoon gezellig. Toen zag ik een mail dat een bekende is overleden op 41-jarige leeftijd. En het eerste wat ik zei was: Wat erg. 
En het tweede wat ik zei was: Wat ben ik blij dat ik nog even met jullie zit en niet alleen op mijn kamer dit bericht krijg. 

Want normaal is toch de eenzaamheid een groot probleem. Dat je een overlijdensbericht krijgt en er geen kant mee op kunt. Of alle andere berichten waar je geen kant mee op kunt. Zoals ik eigenlijk met alles wat ik zou willen delen, geen kant op kan, behalve dat ik het maar weer op internet schrijf links of rechts. 

Dus het was prettig dat broer en schoonzus er waren. De dochter van een vriend is overleden. Ik durf het wel een vriend te noemen. Iemand uit de praatgroep, die ik al zeven jaar ken. Hij is in de 60, zijn dochter is 41 geworden. We zijn welkom op condoleance en uitvaart, wat ik heel bijzonder vind. 

En waar ik mij soms afvraag of het erg is als ik dood ga (ik denk dat mensen hier dat wel snappen als ik dat schrijf, niet concrete actiepunten ofzo maar het gevoel dat het niets uitmaakt en dat een familieweekend ook hartstikke gezellig is als je mij weg denkt). 
Dus waar ik mij soms afvraag of het erg is of ik doodga... voel ik nu heel erg dat het wél erg is als iemand doodgaat. 

Vanaf dat ik vriend A. ontmoette kon ik een beetje spiegelen, hij in de leeftijd van mijn ouders, zijn dochters mijn leeftijd. 

Het wordt een lang verhaal... maar in ieder geval ik heb weer gevoel. Vanavond was gezellig en ik voelde me niet een soort depressief aanhangsel. En dit bericht kwam ook binnen. En dat ik het fijn vond om niet alleen te zijn op dat moment.

fijn dat je een leuke avond hebt gehad Feline je hele bericht is wel positief 
jammer dat die vriend is overleden ik vind het fijn voor jou dat je toch bij je broer zat :Smile en fijn dat je het naar je zin het en leuk van de foto's 

ik snap je wel van de dood ik denk nu ff ik kan het nu niet omdat ik denk aan die vrouw 

nogmaals fijn dat je een fijn weekend hebt gehad is je gegund hoor feline Smile

liefs en knuffel J
Antwoord


Dank je J. 

Ik begrijp je zin niet helemaal. Bedoel je dat je nu geen gedachten aan de dood hebt vanwege de leuke vrouw? 

Vandaag was een goede dag. Het inpakken/opruimen ging allemaal erg soepel (dat zijn nou net van die dingen waar je nog gedoe over kunt krijgen de laatste dag) en we dingen naar Ecomare en dat was echt leuk nog, voor iedereen. 

Er zijn ook geen strubbelingen geweest, ook niet als ik me even wilde terugtrekken. Eén keer was de lunch mijn taak (met 1 broer) maar toen het op tafel stond was ik zó moe. Ik gaf aan dat ik graag na het eten even wilde relaxen en gelukkig vonden ze het niet erg als ik niet afruimde. 

Nouja eigenlijk kom ik er nu achter dat de vrienden met wie ik normaal op vakantie gaan gewoon enorme zeurpieten zijn. Het is ook elke vakantie een 'ding' want we lijken elkaar echt niet te begrijpen. Ik zie nu dat een weekend met 8 volwassen mensen niet altijd een non-stop irritatiegebeuren hoeft te zijn waarbij ik hele dagen op mijn tong moet bijten en toch af en toe ontplof. 
Misschien kan ik beter daar niet meer mee op vakantie gaan... 

Ik voel me nu niet depressief maar het wordt wel een opgave om dat zo te houden.
Antwoord


Hoi feline, 

Dit was gewoon een leuk werkend ,  fijn dat zoiets kan met familie! 
Maar zet jezelf nu niet onder druk om je stemming goed te houden of zo.  Uiteraard mag je daar naar streven, maar het gaat zoals t gaat . 

Liefs.!
Antwoord


Hoi Feline 

ja dat komt door die vrouw dat ik nu minder met de dood bezig ben dat heb ik haat ook gezegd dat ze een goede invloed op mij heeft 

ik hoop dat je dag oke is Smile

liefs en knuffel j
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 05-10-2021, 14:22 door Feline.)

(05-10-2021, 10:59)Mabel schreef: Hoi feline, 

Dit was gewoon een leuk werkend ,  fijn dat zoiets kan met familie! 
Maar zet jezelf nu niet onder druk om je stemming goed te houden of zo.  Uiteraard mag je daar naar streven, maar het gaat zoals t gaat . 

Liefs.!

Mooi gezegd :-) 

Misschien kan ik wel proberen in beweging te blijven. Een paar (leuke) dingen in de week plannen en wat structuur aanhouden (geen hele weken in bed met de laptop). 
En de medicatie in de gaten houden want het is zo makkelijk om na een onrustige avond weer 'lekker veel' seroquel te nemen. 

Verder is het wel een patroon dat ik, zodra de depressie weer wat weg lijkt te trekken, hard van stapel loop. Ook omdat ik het idee heb dat er vroeg of laat wel weer een depressie komt dus dat ik tussendoor de tijd moet benutten, ofzo. Dat las ik eens van iemand en dat herkende ik heel erg.

(05-10-2021, 13:41)misterj schreef: Hoi Feline 

ja dat komt door die vrouw dat ik nu minder met de dood bezig ben dat heb ik haat ook gezegd dat ze een goede invloed op mij heeft 

ik hoop dat je dag oke is Smile

liefs en knuffel j

Wat fijn J. Ik ben er steeds meer van overtuigd dat eenzaamheid ook de oorzaak is van veel depressies. Niet altijd voor iedereen... maar als je je alleen voelt ben je vatbaarder. 

Ja deze dag is oké. Heb wat administratie gedaan en ik ga vanavond zingen. En de was... het lijkt of je in zo'n weekend weg veel meer vies maakt dan thuis  Dodgy
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 05-10-2021, 14:42 door misterj.)

Hoi Feline 

ik denk dat je gelijk hebt dat eenzaamheid je gevoeliger maakt voor depressie  bij mij is het wel een van de oorzaken nooit echt liefde gekend en niet weten hoe liefde te geven dat zie ik nu bij die vrouw  Confused en altijd maar werken en veel uren die ik maakte 


ik heb dat ook als ik een weekend weggaat dat je meer vuil maakt 

zing ze vanavond veel plezier Smile

liefs J
Antwoord


Het zingen was leuk. Er zijn twee mensen wat aanweziger in de groep (wel leuke mensen) en zij waren er vandaag niet. Het gaf een heel andere dynamiek in de groep. Ik zong nu sopraan met 1 andere vrouw, normaal is dat met 2. 
Degene die er niet was zingt heel duidelijk en stabiel (hoe noem je dat bij zingen?) en ik stond nu met iemand die heel onzeker was. 

Het is toch ook een soort teamwork dus dat was een uitdaging. Je hoort het ook nog meteen als de sopraan de mist in gaat ?

Op weg naar huis werd ik heel emotioneel maar ik herken het van eerder afbouwen van medicatie. Het was niet vervelend ofzo. En ik merk dat het klappertanden al twee dagen over is. 

Ik weet niet of jullie dit herkennen: dat je verhuisd bent maar per ongeluk een keer naar je oude huis rijdt omdat je in gedachten bent. 
Vandaag fietste ik terug van het zingen. Ik kon de drukke weg nemen of de rustige weg. Ik nam de rustige weg en besloot toen een zijweggetje te nemen. En opeens merkte ik dat ik recht naar X zijn flat aan het fietsen was en toen ik dat besefte werd ik zo verdrietig. 

Ik denk dat onze ‘breuk’ me meer gedaan heeft dan ik voor mezelf wilde toegeven. Maar iets wat nooit aan geweest is gaat ook niet uit dus het had niet echt een naam. Bovendien na de ‘breuk’ had hij het moeilijk met van alles en nog wat en had ie zelfmoordneigingen en draaide het allemaal weer om hem. En had ik alleen maar angst over wat hij zichzelf zou aandoen en was er geen ruimte voor verdriet. 
Hij heeft al eerder een heel serieuze poging gedaan dus ik wist dat de mogelijkheid bestond. 

Nouja dus ik fietste per ongeluk zomaar in zijn richting. En toen ik het besefte natuurlijk snel afgeslagen alleen ik werd er heel verdrietig van. 

Maar eigenlijk is het juist fijn om gewoon te voelen, ipv zo op slot te zitten.
Antwoord


Het was een bewogen dag. Mijn praatgroep zag meteen dat ik anders ben nu ik minder medicatie slik. Groepsgenote M zei: je oogde altijd vermoeid. 
Zij heeft dezelfde psychiater en was altijd lyrisch over hem. Ik was daarom niet eens van plan om dit verhaal met de groep te delen want geen behoefte aan discussie.

Maar M is echt boos op mijn psychiater. Ze vindt dat hij veel eerder een verband had kunnen zien tussen mijn klachten en de seroquel. En dat hij me naar beneden praat ipv naar boven. 

Ik zag M vanavond weer, we hadden condoleance. Ze had het met haar man over mijn situatie gehad en hoe dat afbouwen helemaal niet gestimuleerd wordt en hoe überhaupt die seroquel wordt goedgepraat. Zij is er zelf ook heel ellendig van geweest. 

Haar man werkt bij ggz en heeft een vrij hoge functie. Hij was er ook verbaasd over. 

M wilde gewoon haar ei kwijt bij haar man. Verder niet bedoeld om er iets mee te doen.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw dagboek van Feline Started by Feline
2,260 Replies - 168,959 Views
Gisteren, 11:52
Laatste bericht: Joy
  Dagboek J Started by misterj
1,464 Replies - 138,625 Views
17-03-2024, 15:50
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Chaya Started by Chaya
13 Replies - 554 Views
11-02-2024, 15:41
Laatste bericht: Joy
02-09-2023, 14:45
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Dagboek MQ Started by MaryQ
15 Replies - 1,138 Views
08-05-2023, 12:48
Laatste bericht: MaryQ
  Dagboek Started by Janpieter
1 Replies - 415 Views
06-08-2022, 12:06
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Richie Started by lerichie
3 Replies - 856 Views
02-04-2022, 14:31
Laatste bericht: Feline
  Dagboek Goldenleaf Started by Goldenleaf
1 Replies - 858 Views
01-03-2022, 12:19
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Started by Nick
76 Replies - 9,043 Views
16-02-2022, 22:55
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Amelie04 Started by Amelie04
18 Replies - 3,301 Views
16-02-2022, 16:28
Laatste bericht: misterj



Gebruikers die dit topic lezen:
3 gast(en)