Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Het dagboek van Feline


(Dit bericht is het laatst bewerkt op 05-07-2021, 21:34 door Feline.)

En ik weet dat het netjes zou zijn om het met de psychiater zelf te bespreken. Maar ben bang dat ook dat dan weer overrulet wordt met: Ik vind dat het niet goed met je gaat. 
Of: Je komt niet stabiel over. 

Of erger nog, iets in de trant van: Je bent nu eenmaal heel ziek. 

In oktober heb ik tijdens het gesprek (op Zoom) duidelijk laten weten dat de dingen die hij zei vervelend voor mij waren. Maar het werd alleen maar erger. 
Ik zei toen ook dat als ik niet meer kon werken en ik de rest van mijn leven in mijn eentje hier tussen vier muren zit zonder geld, het van mij niet meer hoeft. Ik vermoed dat dat ook een rood uitroepteken bij mijn naam heeft opgeleverd. 
Neem daarin even mee dat toen wegens Corona weinig kon, de horeca s avonds al dicht was, koren niet mochten zingen, kerkdiensten beperkt waren, etc. 

Ik meen dat. Ik heb ook geen geld voor een huisdier ofzo. Ik weet niet wat ik moet doen de hele tijd. Mijn opa's en oma's zijn gemiddeld 87,5 geworden. Dan zou ik nog iets van 50 jaar hier zitten te zitten.... met mijn Wajong uitkering. 

Maar dat mag je allemaal niet zeggen. Dat hij uit een andere cultuur komt helpt ook niet mee.

(05-07-2021, 21:30)Bert schreef: Mijn vragen waren voor jullie beide bedoeld Mabel.

Het zijn goede vragen. En een moeder-dochter-lijn is heel sterk. Zelfs als je elkaar niet ziet kun je er last van hebben. 

Dus ik ga ermee verder met de hypnotherapeut. En ik hoop dat ik dan ook meer de mooie dingen ga zien.
Antwoord


Ik heb wat flashbacks. 

Het is niet heel vervelend maar ik ben toch blij dat ik straks mijn medicatie kan nemen. Dat is het vervelende, voor nu wil ik liefst nog wel de medicatie. En als het nou gewoon even kon blijven wat het nu is... zonder weer over te stappen naar iets heel anders... dan zou ik tevreden zijn. 

Dit hoort gewoon bij de EMDR en het zou fijn zijn als mijn psychiater gewoon een herhaalrecept kon uitschrijven zonder gedoe. 

De laatste weken neem ik geen 'zo nodig' medicatie meer, ik slaap aan één stuk door, hoef er niet meer de hele tijd uit om naar de wc te gaan. Dat ik eigenlijk denk.... het gaat toch goed zo.... wat is het probleem? 

In de winter waren de nachten soms drama. Ik moet zeggen dat X toen heel veel geduld met mij heeft gehad hoor. Ik heb echt lopen spoken daar. Hij heeft twee honden, op zich lieve beesten, maar die maakten dat ik niet zomaar even in de huiskamer ging zitten als ik niet kon slapen. Soms is dat fijner, even helemaal uit bed, even TV kijken of wat op je telefoon doen. Maarja daar zaten die beesten en die denken dat ze naar buiten mogen zodra iemand uit bed komt. 
Ik heb meegemaakt dat mannen er minder geduld mee hadden. Veel minder. En ik weet eigenlijk niet wat erger is, thuis liggen te spoken of bij iemand anders, dat je in ieder geval niet alleen bent. 

Ik heb flashbacks over mijn verhuizing 2005. Ik hoop dat ik er morgen even doorheen kan wandelen met mijn gedachten. Ik wilde het eerst opschrijven maar het werd zo veel en zo lang. 

Nu ik me deze dingen herinner begrijp ik beter de bezorgdheid van mijn familie in de maanden er na. Het was een tijd dat ik eigenlijk dood wilde en ook best gekke dingen deed. 

Ik vind het niet erg om flashbacks te hebben, ben alleen bang dat de psychiater ook dit negatief uitlegt. Ik zie het als verwerking.
Antwoord


Geslapen tot half 7 en ik hoop me zo nog even te kunnen omdraaien. 

Ik zal een lijstje maken met argumenten waarom ik liever een andere arts wil. En misschien dan toch via de huisarts eerst het gesprek aan gaan. 

Ik zat ook te denken, als ik een groot vel papier zou hebben en alles er op schrijf wat ik allemaal moet proberen van deze man, dan wordt het zo'n rommeltje. Meer pillen, minder pillen, wel autistisch, niet autistisch, andere ipllen, ......

Wat een gedoe.
Antwoord


Morgen met de psycholoog ga ik het er over hebben. Of het handig was weet ik niet... of het niet via een andere route had gemoeten. Maar ik kan ook niet altijd alles politiek correct doen.... ik wilde linksom of rechtsom vandaag iets doen. 

De psychiater was het recept vergeten naar de apotheek te sturen en deed weer moeilijk over de dosering van iets wat we laatst gewoon hebben afgesproken. Ik het niet teruggemaild. (het ligt wel bij apotheek nu). 

Ik was heel onrustig, boos, huilerig. Ik heb als een klein kind liggen huilen zo erg dat ik er bijna van moest kotsen en toen was het ook wel weer klaar. Ik dacht, ik ga iets schilderen. 
Maar het waait hier zo verschrikkelijk en ik had twee potten verf zolang even in een doos gezet buiten maar de doos is met verf en al omgewaaid op het balkon. (potten waren al open) Gelukkig niet naar de buren, dat was een ramp geweest. Ik ben heel lang bezig geweest met schoonmaken want ik zat zelf natuurlijk ook onder op een gegeven moment. Daarna was ik wel weer rustig. 

Mijn oog is ontstoken en ik wil eigenlijk even niet onder de mensen komen zo. Het zal morgen vast beter gaan. 

Wat een dag. Gelukkig steunt een vriend me heel erg in het feit dat ik een andere arts wil. Hij zegt, je kunt toch zeggen dat je niet twijfelt aan zijn kennis en kunde, maar dat het geen match is. Hij verwoordt de dingen altijd netter dan ik. Eerlijk gezegd reed ik gisteren langs de GGZ en ik wilde er een bom op gooien. Alle frustratie van 16 jaar komt eruit. 

Ik zal nog wel een uitroepteken bij mijn naam krijgen als ik dit hardop zeg.
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 06-07-2021, 18:29 door Mabel.)

Feline , 
Het klinkt of deze man de diagnose niet op orde heeft en dan ook niet goed weet welke behandelijn te volgen . Daardoor heeft de behandelrelatie ernstig te lijden.  
Naar dat je zo een last van hebt . De ggz kan je zo een gevoel van onmacht geven. Het is niet alleen ziekte , maar je krijgt ook dat hele instituut erbij met zn toeters en bellen, en zn problematiek.

Sterkte, Mabel
Antwoord


Hi Feline,

Soms (vaak?) heb je meer last van de ggz dan dat het je helpt. Ik denk dat het toch voor een groot deel ervan afhangt of je een klik hebt met je behandelaar. Het lijkt erop dat je die niet hebt, dus is het helemaal niet gek om een andere te vragen. De insteek van die vriend lijkt me een goeie.

Ik heb ook regelmatig gedachten over bommetjes gooien ;-).

Heel veel sterkte en liefs,
Alais
Antwoord


Mabel en Alais, dank jullie wel. 

Ik zou wel 1000 euro willen betalen als ik daarmee van die man af kon komen. 

Ik denk zelf namelijk écht dat het beter kan worden. Niet 'beter' als in 100% klachtenvrij, maar wel beter als in 'een stuk beter'. Er is met 2 x EMDR al zo veel gebeurd. 
Ik denk dat het loslaten van het verleden, en daarmee ook het wegdoen van een deel van de spullen uit mijn verleden, me echt kunnen helpen. 

Maar die psychiater voelt als een obstakel. Als je een arts hebt die vindt dat je heel erg ziek bent... wat kun je dan doen? Je gaat het toch geloven. Als ik tijd heb ga ik morgen nog een schemaatje maken met alle adviezen die ik de laatste jaren van hem gekregen heb. Gewoon zo'n cirkel in het midden en dan alle pijlen. 

Ik vraag me af hoe hij zou piepen als hij zelf een tijdje aan de antipsychotica ging. Voor mij voelde werken terwijl je antipsychotica gesikt hebt als zwemmen door de stroop. Je wilt wel... je wilt helder denken maar het lukt niet. Om dingen niet te vergeten overal briefjes. Of ik ging meteen doen wat in me opkwam voordat ik het kon vergeten. 

Het vervelende is dat ik nu ook een beetje uit balans bén. Terwijl dat denk ik niet zo was geweest als hij gisteren gemaild had: 
Beste Feline wat fijn te horen dat je nu goed slaapt. Hier is de link van de oranje bril (en dan gewoon duidelijk naar de bril zelf in plaats van een vaag bedrijf waarbij ik nog niet 'mijn' bril zie). Ik maak de herhalingsrecepten in orde. Succes deze week bij je zelfhulpgroep en je psycholoog. 
Zoiets. Gewoon iets normaals. Niet dat gezeik over dat ik het nu weer niet goed doe met die oranje bril. 

Soms bestaan dingen pas als je er een woord voor hebt. De eskimo's hebben 50 woorden voor sneeuw en zij zien kennelijk 50 verschillende soorten sneeuw. Zoals wij verschillende soorten regen kennen. 

Waar ik vandaan kom, bestaat het woord 'verreisd'. Dus als je op zaterdag teveel gedaan hebt, dan ben je op zondag verreisd. 
En als je op eerste en tweede kerstdag veel doet, dan ben je derde kerstdag verreisd. 
En als dan iemand belt hoe het gaat zeg je: Ik ben zo verreisd. 

Dan bestaat dat, dan is dat normaal en dan hoef je er geen pilletjes tegen. (heeft niks met autorijden te maken ofzo hoor, ik kan me voorstellen dat sommigen dat denken). Net zoiets als overprikkeld... alleen dat klinkt als iets wat niet klopt. Terwijl 'verreisd' gewoon een logisch gevolg is van een drukke dag. En een goed excuus om makkelijk te eten en vroeg naar bed te gaan. 

Misschien ben ik te beleefd. Ik heb bij dat consult gewoon geknikt en gezegd dat ik er niet zoveel voor voelde ivm de gewichtstoename van andere antipsychotica. Misschien had ik boos moeten worden. Daar al mijn verontwaardiging moeten uitspreken. Ik weet het niet.... wat kun je doen tegen zo iemand? 

Hij wil ook altijd familiegesprekken. Bij een bekende van mij heeft hij best raar gedaan tegen haar kinderen. Daarin kon ze ook duidelijk zien dat hij niet uit de Nederlandse cultuur komt. 

Sinds de EMDR durf ik weer te dromen. Maar het is lastig als er iemand is die zegt: Doe maar niet. Straks lukt het niet. Straks word je moe. Straks krijg je stress. Blijf maar thuis. Doe maar wat vrijwilligerswerk. Ga maar lekker aan je lifechart werken. 

Bah.
Antwoord


Duidelijk Feline, 

Deze man helpt je niet vooruit.  Hij houdt  je in de patiëntrol. 'Jij bent en blijft ernstig ziek' is de blijkbaar zeer vastzittende  aanname en zo zal ie je benaderen.   Hij ziet je potentieel niet want dat past niet in zn  plaatje . Hij wil zn pillenarsenaal benutten zonder dat jij daar om vraagt. Ik vind dat wel schadelijk. 

Je wil van die man af . En terecht. Dan zul je het hem onomwonden moeten zeggen en is het aan hem  in zn team n andere te regelen.
Pas op dat je niet in de molen terecht komt van eindeloos gesprekken voeren over het waarom en de behandelrelatie, die weg kan hij proberen . Of dat hij t als ziekte-uiting  gaat invullen, je verzoek of klacht.  Zeg dat je je besluit hebt genomen, laat je niet van de wijs brengen. Herhaal wat je wilt.
. Ws is de man ook regievoerder van de hulp aan jou?  
Vraag gerust steun aan je psycholoog . Voelt dat ook erg onveilig, ivm dossiervorming,  ga dan naar de patientvertrouwenspersoon. (Pvp) . Of benader zijn leidingevende. 
Hoe dan ook, vermijd strijd. 

Bijv. Mijn vorige psych vond dat ik aan borderline leed en benaderde me zo. Alles wat ik zei , deed of niet deed voegde hij in dat plaatje . Ik moest hem er diverse malen op wijzen dat borderline  niet  uit de testen van de diagnose was gekomen.   En af en toe begreep ik ook echt niet waar hij het over had , dan zou ik me 'verlaten' hebben gevoeld, terwijl ik dat niet voelde en ik ook niet verlaten was. 
Nou kon ik ergens nog wel met hem door een deur, ik wist hoe hem te bewerken, maar ik vond het niet helpend. 
Door teamwisseling heb ik nu een andere . Met deze man heb niet echt n band.  

Groet Mabel
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 07-07-2021, 22:51 door Feline.)

Mabel je zegt precies de goede dingen. Ik wil er later meer op in gaan. 

Het was een lange bewogen dag. 

Het eerste daar moet ik voorzichtig mee zijn met wat ik zeg. Iemand uit mijn praatgroep had een soort groepsgesprek gehad en voelde zich daarin een crimineel, met hoe ze tegen hem deden. Hij had de mailwisseling die er op volgde uitgeprint voor ons om er samen naar te kijken. 
Ik voelde elk woord en was in tranen. 
Daarna natuurlijk de vraag waarom ik zo in tranen was. 
Toen kon ik ook mijn verhaal doen. Overigens bovenstaande was ook met 'mijn' arts. 

Bij de psycholoog ging het goed. Ik zie hem eigenlijk niet meer voor zijn vakantie... we hebben gezegd dat we na de vakantie er verder mee gaan. Ik kan het er nu ook niet bij hebben. Maar hij wil wel mee naar de psychiater en dat ik dan het woord doe. 

Ik ging het vertellen en ging helemaal over de rooie over die oranje bril, haha. De psycholoog zei: Ja ik zie absoluut je noodzaak. 

Het is teveel om allemaal te schrijven vandaag. Ik ben heel blij met jullie steun. 'Blij' dat jullie de strubbelingen met GGZ kennen maar natuurlijk ook weer niet blij.... dat overal dezelfde problemen zijn. 

Ik heb ook gezegd dat ik die Lorazepam gewoon online kan bestellen als het moet. Ik weet niet of die uitspraak in mijn voordeel werkt, hahaha. Ach mijn dossier staat vast al vol met rode uitroeptekens.

Toch nog één ding. Ik heb het najaar van 2019 een heel moeilijke tijd gehad. Ik kon er zelf de vinger niet zo goed op leggen wat het nou was, opeens. Het ging in de zomer namelijk heel goed en dat was voor anderen ook zichtbaar. (en dan bedoel ik niet dat het skyhigh ging maar gewoon leuke zomer). 

Nu realiseer ik me iets. Mijn huidige psychiater heeft 'ge-eist' dat ik eens iemand mee zou nemen van familie. Dat gesprek stond gepland op 7 oktober 2019 (toevallig of niet is 7 oktober ook de datum van mijn ontslag vd opname geweest, 2005). Ik heb er ongelooflijk tegenop gezien, vaak gehoopt dat het afgebeld zou worden. Tegelijk me realiserend dat het niet netjes is naar alle mensen die tijd voor je maken, om zo'n gesprek niet voor te bereiden. 
Ik was weer even helemaal de patiënt. De psychiater ging aan mij familie vertellen 'Feline heeft een kwetsbaarheid'. Ik heb hem het gesprek laten leiden.... maar ik was weer helemaal patiënt helemaal kind. Helemaal 'de gekke' waar de rest van de familie volkomen normaal was ofzo. 

Daarna heb ik me nog een paar maanden slecht gevoeld maar tegelijk wel twee cursussen succesvol afgerond dus dat is dan wel weer knap. En in december ging er iemand dood en in januari weer. En daarna kwam Corona dus eigenlijk heb ik de psychiater gezien met het familiegesprek, toen ruim 1,5 jaar alleen maar via Zoom.... En laatst weer in het echt. 

En nu pas zie ik dat ik misschien niet 'ondanks' het familiegesprek vier hele slechte maanden had, maar juist erdoor. Ik was 37.... geen 5.
Antwoord


Dit zegt ook wat hoor. 
Hulp  hoort je juist te bekrachtigen , en niet in een kind rol te duwen. 
Dit riekt naar betutteling , belerend gedrag.  En ook familiegesprekken  afdwingen. Dit hoort niet . 
Het is zuiver paternalisme. 

Ik denk dat je ongenoegen heel erg juist is en niet welke kwetsbaarheid dan ook van doen heeft! 
Met deze man kan je niet verder. Redenen genoeg om je vertrouwen in hem op te zeggen.  

En als dat niet 'keurig  volwassen of op de juiste wijze ' verloopt, dan is dat maar zo.  Dat heeft ie namenlijk wel over zich afgeroepen. 
Hoe dan ook, ik geloof er in dat jij van deze man af zult komen 

Sterrkte!
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw dagboek van Feline Started by Feline
2,260 Replies - 169,000 Views
27-03-2024, 11:52
Laatste bericht: Joy
  Dagboek J Started by misterj
1,464 Replies - 138,685 Views
17-03-2024, 15:50
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Chaya Started by Chaya
13 Replies - 556 Views
11-02-2024, 15:41
Laatste bericht: Joy
02-09-2023, 14:45
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Dagboek MQ Started by MaryQ
15 Replies - 1,138 Views
08-05-2023, 12:48
Laatste bericht: MaryQ
  Dagboek Started by Janpieter
1 Replies - 415 Views
06-08-2022, 12:06
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Richie Started by lerichie
3 Replies - 857 Views
02-04-2022, 14:31
Laatste bericht: Feline
  Dagboek Goldenleaf Started by Goldenleaf
1 Replies - 858 Views
01-03-2022, 12:19
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Started by Nick
76 Replies - 9,044 Views
16-02-2022, 22:55
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Amelie04 Started by Amelie04
18 Replies - 3,302 Views
16-02-2022, 16:28
Laatste bericht: misterj



Gebruikers die dit topic lezen:
2 gast(en)