Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Het dagboek van Feline



Morgen een dagje wandelen met een organisatie waarmee ik vaker mee ga. Morgen is het een groep met allemaal mensen die ik niet eerder gezien heb. Ik voel me weer een soort beginneling. Ook wel lekker, zo'n soort schone lei. 

Helaas is er één persoon binnen de organisatie waar ik echt niet meer mee kan lopen omdat ze me helemaal zwart heeft gemaakt op social media. Dat gaat niet meer goed komen. Verder zijn er meerdere mannen die best vervelend zijn, maar die gaan gelukkig niet mee.
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 26-06-2021, 07:26 door Feline.)

Gedroom over een periode waarin ik in plaats X woonde en naar Y ging verhuizen. IK was 21. Toen werd ik wakker en lag ik nog een beetje te soezen en kwam er een herinnering boven. Ik had al een hele tijd contact met J, waar ik soort verliefd op was. Hij zat tussendoor ook nog een tijd in het buitenland maar toen hadden we dagelijks contact. Uiteindelijk bleef hij één keer slapen. Een paar dagen daarna ga ik een afscheidsfeestje vanwege de verhuizing. Het was een raar feestje want verschillende mensen waren het vergeten. Dus die gingen we bellen van ´hey kon je niet meer´ en dan was  het± Oja, je feestje. Maar ik zit nu met huisgenoten/sportvrienden en kan ik die dan meteen meenemen? (zo ging dat toen)
Dus mijn eigen afscheidsfeestje bestond uit een paar mensen die ik kende, er ontbraken veel mensen die ik gevraagd had, en verder dus mensen die ik zelf niet eens kende. 

Op een gegeven moment zat er nog één sportvriend van een vriendin, en J. En ik. De rest was naar huis. J ging naar de wc en het duurde even. Ik dacht, die heeft misschien een grote boodschap en het kost misschien wat moeite. Wist ik veel. Na heel lange tijd ging ik kijken en was hij weg. Ik weet nog dat ik het niet kon geloven, bleef zoeken, in mijn kamer, op het balkon, in de gang. En dat ik 100 x ging bellen. We spraken elkaar altijd via MSN maar mijn computer was al verhuisd dus dat kon niet. Internet op de telefoon was er nog lang niet. 

Het was echt gebruikelijk om nog iets te zeggen als je wegging, altijd. Dus toen zat ik met die ene sportvriend van die vriendin die ik zelf niet eens kende voor die avond. Ik heb hem toen uitgelegd wat er speelde en dat J juist een keer was blijven slapen en nu dit. En ik bleef maar zeggen.... en nu is mijn computer al weg. En die vriend zei nog dat als J niets wilde, dat niet afhing van een computer die er wel of niet stond. Er was veel drank in het spel overigens. Altijd, bij J. Die maakte daar ook geen geheim van, het was eerder zijn uithangbord. 

IK was dit vooral eigenlijk vergeten maar weet nog wel dat ik na de verhuizing al snel depressief werd. Ik was ontzettend eenzaam, had de hele verhuizing zwaar onderschat. Het voorval met J was ik vergeten, tot mijn droom. Natuurlijk wist ik nog van ons daten, maar die avond dat hij verdween daar had ik niet meer aan gedacht. 

Overigens bij navraag vond hij dat ik met die sportvriend van die vriendin wel een leuk koppel zou zijn en toen was hij maar weggegaan. En die sportvriend vond mij idd leuk maar wist totaal niets van de hele geschiedenis met J. En mijn hele hart was bij J dus hoe kon ik interesse hebben in iemand anders? 

Tot zover de successen met de mannen. Er is één avond uit mijn studententijd (andere man, paar jaar eerder) waar ik nog zo vaak aan terugdenk. Gek hoe je de ene nacht altijd onthoudt en de andere bijna vergeet. Ik weet niet of die mensen nog wel eens aan mij denken. Ik niet zo vaak meer aan J trouwens, maar soms deed X dingen en die deden mij denken aan hem. Alleen J kon wat openlijker toegeven dat hij zich stom gedroeg en X verzint er van alles omheen. 

Nouja dat was de nachtelijke overpeinzing. Of is het al ochtend? Ik hoef er pas over een uur uit, blijf nog even liggen.

Nog een inzicht. J had een ex en zij had opeens een ander en toen was het uit. Hij vermoedde dat er nog enige overlap geweest was maar omdat hij haar vertrouwde had hij dat niet gezien. 

Die ex heeft steeds een rol gespeeld. Want ook al had zij een ander, het was niet de bedoeling dat J verder ging met zijn leven. Een soort heks, was ze. Dus als haar nieuwe vriend er niet was, aan het werk was of whatever dan moest J haar helpen met van alles en de boodschappen en weet ik veel en zat hij hele avonden bij haar. 
Waarom ik dan aan J bleef hangen... ik denk omdat ik zelf ook door iemand anders erg teleurgesteld was en mezelf niet zoveel waard vond op dat vlak. 

Ik heb die hele zomer het idee gehad dat ik niet kon tippen aan haar heftigheid. Ze had iets borderline-achtigs (dat werd niet zo benoemd maar iedereen die haar kende wist dat ze nogal van het drama was en niet alleen kon zijn) en een darmziekte die wel heel naar was alleen ging het er ALTIJD over dat ze vanwege die darmziekte wel of geen alcohol dronk. En dan weer wel, en dan weer niet... (ik zou dat liever voor mezelf houden). 
Het leek alsof ik, met al mijn aardigheid, niet genoeg was. Paradoxaal genoeg waren mijn emoties toen nog overzichtelijk. Nog geen trauma, nog geen depressies (of dat begon eigenlijk in die tijd een beetje), ik had niks extreems en ik had het idee dat ik daarmee niet tegen die ex kon opboxen. Alsof J alleen haar zag, omdat ik niet opviel. 

Later is dat wel veranderd en kreeg hij een hekel aan al haar aandachtvragerij. Maar dat was ook nog lastig want hoe kom je af van zo iemand? En weer later had hij een andere vriendin en die had geloof ik een hekel aan mij. En pas veeeeeeeeeeeeeel later, echt tien jaar later ofzo, was het met die vriendin weer uit en toen deed ze opeens heel hartelijk tegen mij. Alsof ze al die jaren bang was dat ik nog achter haar vent aan zat. 

Rommelig verhaal maar ik weet nog dat ik mij niet interessant voelde, omdat ik niet zo dramatisch was en niet zo borderlinerig. Toen nog niet. Dat gevoel kan ik mij nu wel voor de geest halen. Ik had best een leuk leven maar het viel in het niet bij het drama van die ex. 

En toen ik ze op een dag beide losliet, ging J weer enorm achter mij aan lopen. 

Waarom heb ik nooit normale mannen achter me aan?? Bestaan die uberhaupt?
Antwoord


Hoi Feline, 

Volgens mn psychologe destijds is het zo dat  je iets ingewikkelds uit je jeugd , relatie verzorgers, andere belangrijke personen, later herhaalt. Of dat je onbewust op gemankeerde personen valt omdat je je daar in herkent . Allemaal onbewust. 
Geen idee of je daar iets in herkent. T is ook ingewikkeld .  
Ik herken in ieder geval het gedoe op zich allemaal wel . Er bestaan zeker normale betrouwbare mannen . Ik ben er nooit op gevallen,  ik voelde me daar niet toe aangetrokken en wist me er ook geen raad mee.  Denk dat er van die theorie wel iets klopt. 

Liefs, Mabel
Antwoord


troost je Feline 

ik wal meestal op de verkeerde vouwen wat jij met mannen hebt
Antwoord


Dank jullie wel.

Het was vanmorgen allemaal in een soort halfslaap en ik ben er gelukkig verder niet mee bezig geweest overdag.

J deed mij erg aan mijn vader denken. Mijn vader drinkt niet of nauwelijks alcohol dus dat aspect dan niet. Maar wel dat zwaarmoedige, dat binnenvetterige. En vooral denk ik dat hij troost zocht. J zocht eindeloos veel troost bij mij nadat die ex de relatie verbrak en toch nog zo aan hem hing.... En voor mij is dat een bekende positie, troost bieden.
Mijn oma van vaders kant overleed toen ik baby was en zowel mijn vader als mijn opa vonden het heel fijn om zo'n klein kind te hebben als afleiding. Dat weet ik natuurlijk niet bewust meer maar dat heb ik in herbelevingen ook wel gevoeld. Toen ik geboren werd, en daarvoor al, was mijn oma al heel ziek dus ik ben altijd een soort 'hoop' geweest in die situatie. Mijn opa kwam vaak langs en ging dan voorlezen, dat heeft mijn moeder later wel verteld. Op zich prima natuurlijk. Ik denk dat mijn vader vaak met mij ging fietsen en ik denk dat hij ook vaak met mij naar het graf ging, zoiets weet ik nog wel.

Ik ben daar bij mijn kleine neefje ook wel bewust van, dat ik me niet op hem ga storten als ik verdrietig ben. Daar is hij niet voor. Maar ik merk het bij mijn vader eigenlijk weer, zo'n patroon. Die zit soms hele verhalen in neefjes oor te fluisteren wat eigenlijk niet voor de buitenwereld is.

Dus het stuk 'troost' herken ik vanuit de relatie met mijn vader. X zocht ook eindeloos veel troost en bevestiging trouwens.

Vanuit de relatie met mijn moeder herken ik meer de afwijzing. Dat je erg je best doet maar dat het nooit helemaal goed is. Dat áls het een keer gezellig lijkt, er een sneer komt. Dan ben ik te dik of doe ik iets niet goed of ben ik niet gepland of weet ik veel. Dingen die zij 'grapjes' noemt maar wat voor mij gewoon snoeiharde nare dingen zijn. En dat heeft ze weer van haar moeder, die was heel apart.

Het is zelf zo dat ik een bepaald soort van 'in iemand verliezen' voor het eerst heb gevoeld toen ik 19 was en sindsdien denk ik soms bij dat gevoel dat dat het is. Dat liefde zo moet voelen. Dat je zo geboeid wordt door wat iemand verteld en dat iemand dingen zegt die je nog nooit eerder bedacht hebt en dat je denkt 'ja dit is het'. Terwijl er door de jaren heen best ook normale mannen waren die op mij vielen maar daarbij had ik dan niet dát gevoel. Misschien had dat kunnen groeien maar ik heb toch steeds gezocht naar zoiets hoteldebotel dat je in één gesprek gefascineerd raakt door de ander. En zo heb ik misschien hier en daar wel een normaal iemand laten lopen. Maarja wat is liefde? En misschien zoek je toch iets/iemand die op je ouders lijkt want dat ben je gewend.

Overigens vond ik het na de opname en alle bezoekjes aan de psychiater nog lastiger. En al mijn periodes dat ik down ben/was. Want ik wil niet dat iemand mij volledig gaat betuttelen en die neiging hebben mannen ook soms wel. Dat ze je zielig vinden. En ook al snap ik dat wel, ik wil dat ze zien wie ik in goede periodes ben. Niet dat ze kijken naar de slechte periodes en dan voor mij willen zorgen. Niet als een soort 'gehavend dier' (dat komt uit een liedje)

Maar het is ook moeilijk. Niet iedereen zit op een manisch depressieve partner te wachten en in deze tijd dat alles maakbaar moet zijn al helemaal niet. En dat relaties een soort tijdelijk iets worden wat je inruilt als het even niet bevalt. En aan de ene kant tref ik idd de verkeerde mannen... aan de andere kant ben ik er nooit écht mee in zee gegaan. Ik woonde niet opeens samen of was zwanger oid, ze zijn toch op een zekere afstand gebleven.

Maar het wordt inmiddels wel tijd voor een wat leuker exemplaar eigenlijk.
Antwoord


Wel apart eigenlijk, dat ik wat Mabel schrijft, zó kan vertalen naar hoe het zit.

Want geen van die mannen waarbij ik het gevoel van 'er in verliezen' gehad heb, is mijn partner geworden. Eentje misschien anderhalve week (op vakantie) maar misschien is dat gevoel van er in verliezen helemaal niet hetzelfde als liefde.
IK bedoel overigens niet een seksueel gevoel. Maar dat iemand aan het praten is en dat ik allemaal dingen hoor die ik nog nooit gehoord heb, dat ik merk dat hij op een manier denkt hoe ik niet denk en dat vind ik dan zo boeiend. En dan blijf ik luisteren en heb ik een enkele keer het gevoel van mijn kruk af te vallen, zo in de armen van de ander. (eh... in bar-setting dan)

Ook heb ik het gevoel doordat ik niet perfect ben... als ik dan een ander heb die verre van perfect is, dat je het dan tegen elkaar kunt wegstrepen  (ok dit is ook een nieuw inzicht). Dus ik heb geen netjes en schoon huis... maar hij komt zijn afspraken niet na.
Ik zeg wel eens af omdat ik niet goed voel.... maar hij zegt steeds af ivm een gekke vriendin die er steeds tussen komt (en dat mag dan theoretisch gezien want ik zeg ook wel eens af)

Als ik bijv een hele normale partner heb die moeite heeft met mijn alcoholgebruik dan zou ik dat lastig vinden. Ik drink zeker niet dagelijks maar eens in de zoveel tijd drink ik lekker veel en dan ben ik die avond en de dag daarna ontspannen. Nouja dat vindt niet iedereen leuk denk ik. Maar misschien is dit een gewoonte die in het X-tijdperk teruggekomen is, ik kan me niet goed herinneren of ik dit daarvoor nog vaak deed.

Oja het feit dat ik natuurlijk niet een normale baan heb.... dan mag de ander toch heel wat dingen flikken omdat te compenseren.

En natuurlijk is dat onzin maar ik ben bang dat het wel zo werkt in mijn hoofd. Dat ik sinds mijn opname een soort B-keus ben geworden en dat je daar wat rommeliger mee mag omgaan.
Antwoord


Ik heb heel lang gehad dat als mijn ouders met de auto weg waren, en ze langer weg bleven dan gedacht, ik bang was dat ze een ongeluk hadden gehad.

Pas een paar jaar geleden besefte ik dat dat kwam omdat ze écht een keer een ongeluk gehad hebben. Ik was baby en mijn tante paste op mij. Dus natuurlijk heb ik dat wel meegekregen alleen het zit in mijn onderbewuste.

Ik weet wel e.e.a. van het ongeluk maar niet hoe die avond verder gegaan is. Mobiele telefoons waren er nog niet. En ik kreeg nog gewoon borstvoeding dus hoe doe je dat als de moeder naar het ziekenhuis moet?

Er komt door de EMDR veel boven. Ouders hebben altijd wel verteld over dat ongeluk en dat ik ongeveer een half jaar was. (ik luister nu een podcast over iemand met een motorongeluk... vandaar)
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 27-06-2021, 15:30 door Mabel.)

(27-06-2021, 10:42)Feline schreef: Wel apart eigenlijk, dat ik wat Mabel schrijft, zó kan vertalen naar hoe het zit.

Want geen van die mannen waarbij ik het gevoel van 'er in verliezen' gehad heb, is mijn partner geworden. Eentje misschien anderhalve week (op vakantie) maar misschien is dat gevoel van er in verliezen helemaal niet hetzelfde als liefde.
IK bedoel overigens niet een seksueel gevoel. Maar dat iemand aan het praten is en dat ik allemaal dingen hoor die ik nog nooit gehoord heb, dat ik merk dat hij op een manier denkt hoe ik niet denk en dat vind ik dan zo boeiend. En dan blijf ik luisteren en heb ik een enkele keer het gevoel van mijn kruk af te vallen, zo in de armen van de ander. (eh... in bar-setting dan)

Ook heb ik het gevoel doordat ik niet perfect ben... als ik dan een ander heb die verre van perfect is, dat je het dan tegen elkaar kunt wegstrepen  (ok dit is ook een nieuw inzicht). Dus ik heb geen netjes en schoon huis... maar hij komt zijn afspraken niet na.
Ik zeg wel eens af omdat ik niet goed voel.... maar hij zegt steeds af ivm een gekke vriendin die er steeds tussen komt (en dat mag dan theoretisch gezien want ik zeg ook wel eens af)

Als ik bijv een hele normale partner heb die moeite heeft met mijn alcoholgebruik dan zou ik dat lastig vinden. Ik drink zeker niet dagelijks maar eens in de zoveel tijd drink ik lekker veel en dan ben ik die avond en de dag daarna ontspannen. Nouja dat vindt niet iedereen leuk denk ik. Maar misschien is dit een gewoonte die in het X-tijdperk teruggekomen is, ik kan me niet goed herinneren of ik dit daarvoor nog vaak deed.

Oja het feit dat ik natuurlijk niet een normale baan heb.... dan mag de ander toch heel wat dingen flikken omdat te compenseren.

En natuurlijk is dat onzin maar ik ben bang dat het wel zo werkt in mijn hoofd. Dat ik sinds mijn opname een soort B-keus ben geworden en dat je daar wat rommeliger mee mag omgaan.
 Feline , 

Dat 'B - keus categorie zijn'  ontstond ergens bij mij ook  op n gegeven moment . 
Echt heel lullig, op n gegeven moment bleken ook alle ' geschikte of normale'   mannen weg te zijn . Gesetteld , aan de kinderen ,carrière  etc , niet meer beschikbaar in ieder geval , weg uit het sociale leven . En wat over was , was soms niet zonder reden over zeg maar .   Alleen dat gold voor mij ook blijkbaar .   
Persoonlijk viel ik wel op mensen waar iets niet gangbaars mee was. Of n sterke uitstraling. Of n uitdaging.  Iets anders mee was. Omdat ik me nou eenmaal niet zo voelde als anderen. Ook had ik in de neiging om te binden met zeer problematische figuren omdat ik daar me begrepen en thuis  bij dacht te voelen. Bleek totaal niet te kloppen , en is me geheel niet goed bekomen. 

(Relatie cv  : iemand met verslavingsproblemen, iemand die eigenlijk n narcist bleek, en een kunstenaar die ook naar egocentrisme neigt.  En toen was ik het zat, het relatie ellende gedoe.  Het betrof in alle gevallen lat overigens. . )

Later nog s n driekwart jaar een relatie met iemand die ik meer als n maatje beschouwde, maar die vond het niet leuk genoeg blijkbaar of zo . 

Maar het is wel n ongelukkige gedachtengang  inderdaad , wat je schrijft dat omdat er geen baan is een ander ook wel van alles aan minpunten mag hebben - in gedrag. 
Mensen hebben gewoon minpunten, maar  sociaal en betrouwbaar gedrag nastreven  is best iets wat je mag verwachten .

Ik vind humor en vriendschappelijkheid/solidariteit belangrijk en dat je je bij elkaar op je gemak voelt en geen rare onbetrouwbare rotstreken.  
Sex hoeft voor mij niet echt .

Waar ik de schurft aan heb is als ik iemand mij een rotgevoel over mezelf geeft,  om wat voor reden dan ook. Niet goed, leuk, spannend, genoeg of zo.  De moeite niet waard voor echte verdieping/ verbinding. Dat vind ik bijzonder kwetsend.  

Ik vrees dat de psychologe wel n punt had. Gevolg van hechtingsprobleem/ jeugdtrauma, vroege verbindingen die niet al te jofel waren etc. 
Wat is dan veilig, bekend, wat moet er nog uitbeleefd worden.  Ik ben er uiteindelijk maar mee gestopt, het waren  geen positieve ervaringen ,  en ik  zie mezelf niet eens meer als vrijgezel. 
Rust in de tent. 

Groet, Mabel

En och, 

Wat je vader doet tegen je neefje, is eigenlijk met zichzelf praten hè.  Ik denk dat je neefje daar ook niet voor is inderdaad. 
Ik herken dat van mezelf dat gepraat met jezelf , ik deed dat tegen mn hond .  Die vond het prima hoor. 
En ook bijv : , ' we moeten gaan, b wil naar buiten , hé b? " .  Wat er gebeurt is dat ik weg wil en de hond spiegelt dat en onrustig wordt.  Het was super. 
Mischien iets voor je vader .
Groet!
Antwoord


Ja dat laatste... ik krijg dat besef een beetje. Dat het dan was: Ach Feline je bent een beetje moe he, en je houdt niet van vreemde mensen he... en dat je als kind dan inderdaad je moe gaat voelen en best verlegen wordt.
Want hoe ze met mijn neefje doen dat vind ik ook nogal overdreven... alleen hij wordt na een dagje weer opgehaald en de andere zes dagen heeft hij dit niet. Ik zat als kind altijd in die situatie natuurlijk. 'Feline dit vind je een beetje spannend he.... nee we gaan naar huis hoor Feline wordt moe.... nee we komen niet want Feline is niet lekker.

Overigens hebben ze geen hond... wel een kat... en daar heeft vader het ook bij. 'Poekie je houdt niet van regen he.... Poekie morgen komt er visite en dat vind je niet leuk he?'
Het zal ook wel met de ziekte te maken hebben en het zal vroeger wel iets minder erg geweest zijn.

De mannen... ik herken wel dingen die je schrijft. Dat ik denk dat ik genoegen moet nemen met één of andere lamlul want andere vrouwen hebben het beter voor elkaar en die kunnen de 'normale' mannen krijgen. Hoewel normaal ook een begrip is dat hard achteruit holt, lijkt wel. Ik hoor en lees zo vaak dat mannen op de datingapps hun afspraken niet nakomen etc etc.

Ik had vandaag met een vriend van een vriendin afgesproken. Die vriendin heb ik 'nieuw' via een online oproepje. De vriend zat er een keer bij op terras en toen vond ik het aardige kerel. Toen had ik nog een keer los met hem afgesproken (wel gezegd dat het echt geen date was) en toen vond ik al dat hij zoveel ziekenhuispraat had. Dat vertelde ik hier al. Nu kwam het zo uit dat we beiden nog niemand hadden om voetbal mee te kijken. Dus toen samen iets afgesproken in de stad. Alleen hij begon weer diezelfde ziekenhuisverhalen die hij de vorige keer ook al verteld had en nu denk ik toch.... misschien zitten we niet op dezelfde golflengte. Hoe kun je nou vergeten dat je dat vorige keer ook allemaal al verteld hebt...

Verder was er in de stad een bekende die misschien.... heel misschien ook wel leuk is. Een hele normale nette man. Ik heb alleen geen idee hoe oud hij is. Hoeft voor mij niet uit te maken maar voor hem misschien wel, ik denk dat hij jonger is dan ik maar geen idee hoeveel jonger. Ik vertelde dat ik bij persoon Y in de klas heb gezeten vroeger, dat is een soort bekend figuur in onze stad. En zijn mond viel open... maar dat zou ook kunnen omdat hij nooit gedacht heeft dat ik al eind 30 ben. Ik zie er jonger uit, hoor ik altijd.
Het is normaal een heel rustig persoon maar vandaag was hij best uitbundig op een leuke manier.

Pffff mijn huis. Iedereen die hier nu komt zou gillend weglopen. Ik heb een tijd gehad dat ik zelfs als ik iets liet vallen, het niet opruimde. Een glas bijv. Het interesseerde me zo ontzettend weinig. Zelfs mijn balkon heb ik al een paar jaar niks aan gedaan. Het is verschrikkelijk. Ik had zo weinig plezier in het leven, zag niet in wat voor zin het had om bloemen voor het balkon te kopen. En vind het nog steeds lastig daar het nut van te zien.
Antwoord


Iemand vraagt iets over vorige zomer en ik merk dat ik het me niet meer goed herinner. Overigens niet gerelateerd aan alcohol... het gaat er over dat ik toen hulp zocht bij trauma en de praktijkondersteuner huisarts aan de telefoon gehad heb en ik weet het niet zo goed meer.

Ik weet nog wel dat ik een keer bij X zat te ontbijten (juni denk ik) en dat de tranen over mijn wangen stroomden. Ik had zo last van de herinneringen rond mijn opname en ik probeerde de tranen nog weg te duwen tot na het ontbijt maar dat ging niet. X was heel lief, liet me huilen, liet me vertellen wat ik wilde vertellen en vertelde dat hij zelf ook EMDR had. Een hele dikke knuffel voor ik wegging.

Ik schreef vorige zomer niet hier... ik heb het in sommige weken echt moeilijk gehad omdat ik last had van trauma/herbelevingen en bij GGZ op een neverending wachtlijst was gezet en zelfs daarvan wist ik niet zeker of ik er wel op stond.

Ik herinner me nu ook wel dat X echt lief voor me was. Hij was toen nog niet zo slordig met zijn afspraken. Dat kwam eind zomer/ begin najaar.

Het is vervelend om te bedenken dat hier zoveel mensen kunnen lezen zonder in te loggen. Ik wilde nog meer schrijven maar ik wil het ook weer niet. Ik ga maar proberen te slapen zo.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw dagboek van Feline Started by Feline
2,260 Replies - 169,000 Views
27-03-2024, 11:52
Laatste bericht: Joy
  Dagboek J Started by misterj
1,464 Replies - 138,685 Views
17-03-2024, 15:50
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Chaya Started by Chaya
13 Replies - 556 Views
11-02-2024, 15:41
Laatste bericht: Joy
02-09-2023, 14:45
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Dagboek MQ Started by MaryQ
15 Replies - 1,138 Views
08-05-2023, 12:48
Laatste bericht: MaryQ
  Dagboek Started by Janpieter
1 Replies - 415 Views
06-08-2022, 12:06
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Richie Started by lerichie
3 Replies - 857 Views
02-04-2022, 14:31
Laatste bericht: Feline
  Dagboek Goldenleaf Started by Goldenleaf
1 Replies - 858 Views
01-03-2022, 12:19
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Started by Nick
76 Replies - 9,044 Views
16-02-2022, 22:55
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Amelie04 Started by Amelie04
18 Replies - 3,302 Views
16-02-2022, 16:28
Laatste bericht: misterj



Gebruikers die dit topic lezen:
3 gast(en)