Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Het dagboek van Feline



(05-06-2021, 13:59)Bert schreef: Tijdens mijn zware depressies, had ik juist behoefte aan veel licht. Ook als ik dan volledig geïsoleerd thuis in mijn stoel zat maakte de zon buiten het net iets meer
dragelijk. Terras is nooit mijn ding geweest. Als ik mij even iets beter voelde, stapte ik op mijn scooter en maakte ik lange ritten. Wel mensen zien maar ze absoluut niet willen spreken. Het feit dat nu zomers mijn werk zo goed als stil ligt, maakt wel dat ik mij wat vaker eenzaam voel. Ik heb dat bezig blijven nodig om het een beetje leuk te hebben. Daar moet ik maar eens een meer blijvende oplossing voor gaan bedenken.

Groet, Bert
Waarom ligt je werk in de zomer stil Bert?  

Groet Mabel
Antwoord


De projecten liggen zomers stil i.v.m. vakanties van mensen. Ook op het gemeentehuis ligt alles stil tot september, dan denk ik aan projecten als
schuldhulpverlening, beleid rond bescherming & opvang, waar ik mij hard voor maak. Ook de verschillende werkgroepen waar ik in mee draai liggen stil.
Blijft voor mij over de mensen die ik een op een ondersteun. Maar dat is op dit moment toevallig vooral via de telefoon en de mail. Ik bezoek één man thuis.
Dus weinig te doen.

Groet, Bert
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 05-06-2021, 22:00 door Mabel.)

Eigenlijk toch vreemd, 
Die problemen hebben toch geen vakantie? Ik werkte gewoon door in de zomer als schuldhulpverlener en begeleider. Dat lag niet stil . 

Groet.
Antwoord


Denk dat veel mensen in de zomer juist wel behoefte hebben aan dat soort projecten of begeleiding juist omdat er al zoveel stil ligt en veel mensen op vakantie zijn.

Ik herinner me nu ook een aantal zomers waarin ik niet echt gezelschap had om mee naar strand oid te gaan. Dan was de behoefte er wel van mijn kant, maar ik wist niet met wie. Ik vond een 'dagje strand' ook heel lastig omdat ik dan niet goed in mijn rol kon blijven. Klinkt misschien raar maar destijds had ik in gezelschap een soort gewoonte gevonden om het gesprek af en toe een kant op te sturen zodat het vooral niet over mij zou gaan. Een dagje strand voelde te naakt, alsof de ander dan opeens alles zou kunnen gaan vragen. Dan praat ik wel over meer dan tien jaar terug.

De zomers waren leeg, denk ik. In het voorjaar waren we altijd druk met de voorbereidingen voor een jeugdkamp, jaarlijks half juni. De meeste jaren heb ik daar ook oprecht van genoten. Maar bijna nooit keek ik voorbij het jeugdkamp en vrijwel altijd viel ik bij thuiskomst in een gat. Veel mensen op vakantie, ik gunde dat mezelf niet of vond dat ik het niet verdiend had. Achteraf denk ik, ik had het best kunnen betalen destijds. Rond 20 augustus was er altijd een feestweekend van mijn studentenvereniging en daar ging ik wel heen en dan ook zonder rol, daar kenden de mensen mijn verhaal wel.
Maar zit toch te denken dat er best een lang gat zat tussen 20 juni en 20 augustus en dat ik ook wel eens down werd in die periode.

Vandaag ook een aparte ontmoeting gehad. Er was via een soort internet-oproepje een uitje om mensen te leren kennen.
Eén jonge vrouw was duidelijk veel jonger dan de rest, jaar of 25. Ik ben 38 en de rest was boven de 50. De jonge vrouw, S, kwam wat zenuwachtig en timide over en ze had chronisch de hik zei ze, ze zat af en toe een tijdje te hikken. Op een gegeven moment zei ze iets over een vorig leven.
En ik dacht nog, bedoelt ze misschien dat ze transgender is, met een 'vorig leven'? Maar ik had in die groep ook niet zoveel aandacht voor haar, het was voor mij ook allemaal nieuw.
Maar toen later bleek dat ze een lange relatie had gehad met een jongen uit 'mijn' dorp. Ik ken hun gezin, met name zijn ouders en zusje. Hij ging ook altijd mee op kamp toen hij jong was. En ik herinner me inderdaad dat hij een vriendin kreeg en toen voor ons (jeugdleiding) een beetje uit de picture raakte.
Toen vertelde zij dat ze een virus gehad heeft en daarmee haar geheugen is kwijtgeraakt. Vlak daarna is het ook uit gegaan met dat vriendje. Ze heeft me toegevoegd op FB en je ziet daar idd een heel ander meisje 'voor' en 'na'. Het laat me toch niet los... niet aangeboren hersenletsel.
Ik merkte ook dat de gesprekken in de groep voor haar te snel gingen en daarom bleef ze op mij gericht en mij vragen stellen, wat voor mij dan weer wat ongemakkelijk was.
En ik kan me nu ook een gelegenheid herinneren dat zij mee was als 'vriendinnetje van' maar dus haar vorige leven, zeg maar. Raar he, ik heb zoveel mensen ontmoet met psychisch gedoe maar dit is dan toch weer anders en dit raakt mij toch ook. Er kan dus iets in je hersenen gebeuren en dan word je een ander mens. Zowel 'iets psychisch' als niet aangeboren hersenletsel.
Antwoord


Tja, soms denk ik ook ,  sommigen  maken wat mee in het leven aan ontwrichtende gebeurtenissen . 
Terwijl bij anderen het n soort doorgaande lijn is   zonder een dikke knak hier en daar en zonder dat je zelfbeeld , eigenwaarde,  wereldbeeld en toekomstbeeld compleet  aan diggelen liggen. En zonder voor / na leven,  maar gewoon leven op zich,  heus wel met tegenslag maar met het behoud van een zelf.  

Groet.
Antwoord


(05-06-2021, 13:36)MMabel schreef: Nee, die hysterische energie die overal hangt als de zon begint te schijnen trek ik ook helemaal niet, daardoor voel ik me nog slechter . 
En nog eenzamer dan ik ben , de tuinen zitten vol en het stinkt naar barbeque , de drank komt erbij en dan stijgt t volume en het gelach tot laat .  
Dankzij de hitte, de benauwdheid en andermans plezierlawaai voelt mn eigen huis niet eens meer veilig en slaap ik slecht.  Ik vlucht vaak naar het water in de hoop dat het daar nog rustig en koel is en zoek de schaduwplekken achteraf   , maar sinds corona loopt men daar de boel ook al plat met groepen, muziek , lawaai. Ik hoop dan ook dat ze snel weer allemaal naar de horeca, vakantie en ander georganiseerd vertier kunnen. En dat ze weer massaal werken. 

De tegenstellingen en het gevoel abnormaal te zijn en afgezonderd te zijn  word alleen maar groter als de zon schijnt , dan ligt het er helemaal dik boven op.   Meestal gaat eind  t augustus wat beter .


Vooral het opgedrongen gevoel en het hebben van 0 aansluiting maken dat de zomer voor mij wel overgeslagen kan worden . 


Vraag me af of iemand zich er in herkent.  

Groet Mabel
Dat herken ik zeker Mabel. Ik hou van de zon, maar ik heb periodes dat ik niet naar buiten wil. Iedereen lijkt ook te verwachten dat als de zon schijnt het met de depressie vast ook beter zal gaan. Het schuldgevoel van binnen zitten en het gevoel van moeten genieten is met mooi weer veel groter.

[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Jorin :   • Mabel
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 07-06-2021, 12:26 door Feline.)

(06-06-2021, 20:46)Mabel schreef: Tja, soms denk ik ook ,  sommigen  maken wat mee in het leven aan ontwrichtende gebeurtenissen . 
Terwijl bij anderen het n soort doorgaande lijn is   zonder een dikke knak hier en daar en zonder dat je zelfbeeld , eigenwaarde,  wereldbeeld en toekomstbeeld compleet  aan diggelen liggen. En zonder voor / na leven,  maar gewoon leven op zich,  heus wel met tegenslag maar met het behoud van een zelf.  

Groet.

Ja apart he. Ik heb ook door haar foto's op FB gebladerd. Misschien moest ik ook erg aan mijn eigen crash denken. En het feit dat zij daar op zaterdagmiddag stond met een club van oudere dames geeft al aan dat haar sociale leven ook niet helemaal stand gehouden heeft. (met oudere dames bedoel ik veel ouder dan zijzelf)

Ik vind ieder huisje heeft zijn kruisje, en 'écht er is overal wel wat hoor' ook altijd moeilijke uitspraken. Ja tuurlijk iedereen verliest op een gegeven moment dierbaren. Maar het is zo'n verschil of een mens opstaat met een standaard levenslust en energie of dat je dat gewoon niet hebt. Ook als er niets aan de hand is al geen levenslust hebt.
En als je een ouder verliest maar je hebt goed contact met broers, zussen, ooms, tantes, neven, nichten en de buren, dan is het anders dan wanneer je eigenlijk alleen die ene ouder had en misschien niet eens een goede band.

Nouja. Ik heb echt heeeeeeeeeeeeeeel veel geslapen. Gisteren overdag en vannacht ook weer. Wel met wat pammen hoor en eerlijk gezegd ook wat wijn. Ik moet het even aankijken vandaag, of ik verwacht woensdag alweer toe te zijn aan EMDR of dat dat te snel is. Helaas is de volgende mogelijkheid meteen 2 weken later.

Straks naar de psychiater. Gelukkig door het lange diepe slapen weinig tijd meer om er tegenop te zien. Ik hoop dat hij het met me eens is dat de EMDR nu het belangrijkst is en dat we niet weer allerlei plannen en documenten hoeven in te vullen.
Antwoord


Het ging goed bij de psychiater. Zelfs zo dat het me niet zo hoog zit en ik niet zoveel behoefte voel om te schrijven.

Ik kwam een mooie column tegen, deze wil ik graag met jullie delen: https://www.topics.nl/plotsklaps-deelt-h...8664562a7/
Roos Schlikker, Plotsklaps deelt het leven tikken uit
Antwoord


Goed gedaan weer !  Aardig artikel. 
Marilyn Monroe was ook bipolair en enorm iconisch.  Liep wel wat minder af . 

Groet Mabel
Antwoord


Roos Schlikker schrijft vaker over haar moeder. Een paar jaar geleden is haar moeder overleden. Ze heeft ook een boek over haar geschreven, Moeder van glas. Ik heb het (nog) niet gelezen. Ze beschrijft de rariteiten met een zekere humor maar toch respectvol en altijd heel liefdevol.
Ik ken in mijn omgeving ook een verhaal van een moeder (die nu rond de 90 is) die enorm artistiek en excentriek was en totaal niet kon aarden tussen de plattelandsvrouwen, maar ze was nou eenmaal getrouwd met iemand van het platteland. Ook bipolair. Wat zal dat moeilijk geweest zijn.

In de wachtkamer lag een blad met iets over respijthuizen. Ik typ het even over.

Blad Anoiksis, maart 2021

Respijthuizen in opmars

Wat is een respijthuis? Het is een plek waar mensen even op adem kunnen komen die bijvoorbeeld tegen een psychose aan zitten. Het moet een crisisopname voorkomen. Het biedt een luisterend oor, lotgenotencontact/ herstelondersteuning en zelfbeheer. Er is behoefte aan deze voorziening omdat in de kliniek het aantal bedden minder wordt. Verder is er een plek voor ervaringsdeskundigen, sterker nog, het personeel bestaat uitsluitend uit ervaringsdeskundigen. Het idee is afkomstig uit de VS omdat daar weinig klinische behandeling plaatsvond. In Amsterdam-Noord is het respijthuis Amerbos. Daar werken ervaringsdeskundigen als vrijwilliger die gecoacht worden door ervaringsdeskundigen die beroepskracht zijn.


Misschien kun je via Anoiksis meer te weten komen over respijthuizen in andere regio's.

Ik denk als je aangeeft dat je langdurig depressief bent, dat ook een goede reden kan zijn.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw dagboek van Feline Started by Feline
2,260 Replies - 169,071 Views
27-03-2024, 11:52
Laatste bericht: Joy
  Dagboek J Started by misterj
1,464 Replies - 138,759 Views
17-03-2024, 15:50
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Chaya Started by Chaya
13 Replies - 556 Views
11-02-2024, 15:41
Laatste bericht: Joy
02-09-2023, 14:45
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Dagboek MQ Started by MaryQ
15 Replies - 1,138 Views
08-05-2023, 12:48
Laatste bericht: MaryQ
  Dagboek Started by Janpieter
1 Replies - 417 Views
06-08-2022, 12:06
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Richie Started by lerichie
3 Replies - 858 Views
02-04-2022, 14:31
Laatste bericht: Feline
  Dagboek Goldenleaf Started by Goldenleaf
1 Replies - 858 Views
01-03-2022, 12:19
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Started by Nick
76 Replies - 9,044 Views
16-02-2022, 22:55
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Amelie04 Started by Amelie04
18 Replies - 3,303 Views
16-02-2022, 16:28
Laatste bericht: misterj



Gebruikers die dit topic lezen:
4 gast(en)