Hi Feline,

Ik schrijf zelf ook al jaren een dagboek en zou wel eens willen dat iemand het zou lezen maar vraag me dan af of ze de tijd ervoor wel willen nemen. Maar je kan het altijd vragen natuurlijk. Heb je de indruk dat je in een daboek beter kan verwoorden hoe je denkt en voelt dan wanneer je bij je psychiater of psycholoog zit? Ik heb zelf wel die ervaring. Ik denk dan altijd dat ik me moet gedragen en verstandig moet overkomen. Heb jij dat ook? Of kun je je wel laten gaan?

Bizar hoe je zo wakker bent gehouden tijdens opname. Geeft niet veel vertrouwen. Er wordt wat afgestunteld he? Voor mij wordt ook een opname geregeld (hoop ik). Ik stel me ervan voor dat je veel rust krijgt en niet opgejaagd.

Veel liefs en sterkte,
Alais

Hi Feline,

Ik schrijf zelf ook al jaren een dagboek en zou wel eens willen dat iemand het zou lezen maar vraag me dan af of ze de tijd ervoor wel willen nemen. Maar je kan het altijd vragen natuurlijk. Heb je de indruk dat je in een daboek beter kan verwoorden hoe je denkt en voelt dan wanneer je bij je psychiater of psycholoog zit? Ik heb zelf wel die ervaring. Ik denk dan altijd dat ik me moet gedragen en verstandig moet overkomen. Heb jij dat ook? Of kun je je wel laten gaan?

Bizar hoe je zo wakker bent gehouden tijdens opname. Geeft niet veel vertrouwen. Er wordt wat afgestunteld he? Voor mij wordt ook een opname geregeld (hoop ik). Ik stel me ervan voor dat je veel rust krijgt en niet opgejaagd.

Veel liefs en sterkte,
Alais

Hoi Alais, 

Dank je wel. Ik heb er iets aan toegevoegd, ik bedoelde mijn laatste teksten. Eigenlijk vanaf de vrijdag (eerste dag dat ik niet sliep) tot en met de opname. Dat is de periode waarvoor ik nu traumabehandeling krijg. Ik denk dat ze beiden wel de moeite zouden nemen het te lezen, maar dan op een ander moment. Tijdens de kostbare tijd met de psychiater heeft hij een heel protocol af te werken. Het is niet de bedoeling dat ik nu nog met het opnameverhaal bij hem kom. 

Maar ik hoop dat hij open staat voor mijn kritiek, ook in relatie met de link die erbij zit. Ik ben bij de crisisdienst echt schofterig behandeld. Die arts wilde per se dat ik zou zeggen dat ik stemmen hoorde. En ik hoorde echt geen stemmen maar ik kan me voorstellen dat je op het laatst zegt: Okee, als ik nu zeg dat ik stemmen hoor, mag ik dan ergens slapen? 

Ik heb geen idee of het normaal is dat de intake bij de crisisdienst ook nog uren duurt maar dat zijn natuurlijk nóg meer uren zonder slaap. 

Er zijn verschillende soorten opnamen en afdelingen. En ik denk dat ze in de ene regio ook wat vriendelijker zijn dan in de andere. Ik had een begeleidster van een andere cultuur (Iers of Schots... weet ik niet meer) en zij had al een veel fijnere aanpak dan die boerentrienen van hier. (mijn familie is ook boer, hoop dat niemand zich gekwetst voelt). Gewoon dat lawaaiige van 'we gaan nu dit' en 'we gaan nu dat' en niks persoonlijks vragen, bah. 

Alais, ik hoop dat je niet op een crisisafdeling hoeft te worden opgenomen, dat scheelt denk ik heel veel. 

Dan nog je vraag of ik in een dagboek me beter kan verwoorden dan in een gesprek. Het hangt erg van de gespreksparner af denk ik. En bij GGZ is de tijd ook beperkt, vaak moeten ze nog schema's invullen en soms nog bloeddruk meten en op de weegschaal... en printen is op een of andere manier ook iets wat wel 10 minuten kan duren. Dan is het voor mij prettig als ik alles een keer goed op papier heb staan 

Feline, 

Ik hoop dat ik je niet overstuur heb gemaakt , dat was mn bedoeling niet. 

Ik word er gewoon zo enorm pissig van !

Je verhaal vind ik ronduit schofterig , 
en ik vind het heel erg dat je dit hebt moeten meemaken .
Volgens mij is n psychose op zichzelf al angstwekkend genoeg. En een ggz strafkamp behandeling is daar absoluut geen antwoord op!
Het is ook vooral heel erg jammer dat er geen betrouwbaar persoon bij je was om de boel in de smiezen te houden op dat moment en die had kunnen ingrijpen. 

Deponeer absoluut alle shit  die je hieromtrent kan bijeenharken bij het goede adres , of meerdere adressen desnoods.  Als en waar  je het maar kwijt kan en wilt! Daar moet je van af. 

Lees ook eens het psychose opname verhaal van Wilma Boevink, boegbeeld van de herstelbeweging. Mischien haal je er wat steun uit.  
Ze werd onderzoeker bij het trimbos instituut en heeft gebruik gemaakt van haar ervaringen om de herstelbeweging  vorm te geven en ggz problematiek aan te kaarten .

En kleurplaten moeten bij de wet verboden worden!

Liefs van Mabel , en veel sterkte.

Mabel, je hebt me absoluut niet overstuur gemaakt. Schrijvend komt het misschien anders over. 

Ik voelde me juist zo ongelooflijk begrepen door je post. 

Want ik ken bijv iemand die alles nog 100 x erger meegemaakt heeft, naar eigen zeggen. Ik ken iemand die elke keer zelf voor de opname heeft gekozen. Zodoende ook zelf nog wat spullen heeft kunnen pakken, etc. Wat jij schrijft komt voor mij het dichtst bij. 

Ik ben al weken bang voor het feit dat ik de opname weer moet 'ophalen' bij de psycholoog en nog banger voor dat Duitsland-verhaal. Maar eigenlijk zat ik er zodoende al vijf weken in. En opeens lukte het me om er nog eens doorheen te wandelen, ik ben tijdens het schrijven niet overstuur geraakt. 

Ik zit nu op psychosenet te kijken, iemand tipte dat laatst. Wat een heerlijk rustige site en ik heb het idee dat het beheer ook ontzettend goed is. Alleen... wat ik tegen kom van wat-te-doen-bij psychose is niet echt hoe het bij mij gegaan is. En dan kan ik er werkelijkwaar weer niet bij dat je om 9 uur (ofzoiets... horloge lag ook nog in Duitsland) binnen gebracht wordt na een paar uurtjes slaap, de hele ochtend ondervraagd wordt, heel even mag slapen en om 17 uur (!) aan de groep mag gaan deelnemen. 

Mijn vader en tante waren wel bij het gesprek van de crisisdienst. De vraag was echter alleen nog 'gedwongen opnemen of vrijwillig', ik zou niet meer mee naar huis gaan. (En ik had mijn huissleutels ook niet meer). 

Ik ben vaak begonnen met iets wat een boek moest worden. Maar dat is te veel, te groot, ik weet wat er komt kijken bij een boek en ik wil niet onder vuur komen te liggen in de media oid. Dit weekend bedacht ik dat een brief aan de psychiater en psycholoog een andere manier van schrijven is die ik wél aan kan. 

De psycholoog heeft me wel geholpen de dingen een beetje in perspectief te zien denk ik. Ik ben bijv nog steeds boos dat wij s middags de afgekauwde krant van de andere afdeling kregen maar wellicht is dat hierin niet zo relevant.

---

Deponeer absoluut alle shit  die je hieromtrent kan bijeenharken bij het goede adres , of meerdere adressen desnoods.  Als en waar  je het maar kwijt kan en wilt! Daar moet je van af. 

Lees ook eens het psychose opname verhaal van Wilma Boevink, boegbeeld van de herstelbeweging. Mischien haal je er wat steun uit.  
Ze werd onderzoeker bij het trimbos instituut en heeft gebruik gemaakt van haar ervaringen om de herstelbeweging  vorm te geven en ggz problematiek aan te kaarten .

En kleurplaten moeten bij de wet verboden worden!

Liefs van Mabel , en veel sterkte.

Ik ken haar naam en verhaal nog niet. Ik ben benieuwd. 

Ik denk dat ze de kleurplaten al verboden hadden en daarom 'de mandala' hadden geïntroduceerd. Dat is echt heeeeeeeel wat anders. (En het lullige is, je kunt nog zo hard aan je herstel werken... toch kom je op de gekste momenten weer die frutsels van de opname en dagbehandeling tegen...)

---

Ik kom nu bij boeken van Hart voor Herstel. Ik wist niet dat deze beweging bestond, nooit van gehoord en ook geen folders van gezien in de wachtkamer. 
https://www.hartvoordeggz.nl/boeken/

Beetje aan het surfen, kom bij dit filmpje. Mooi en sympathiek gedaan. https://www.youtube.com/watch?v=IokaMtPnpOY
Alleen bij het stukje: Ik werd opgenomen en kreeg een klein kamertje waar ik de psychose uit kon zitten. 

Daar kan ik dus niet verder kijken. Weer tranen. Die gast was al veel langer psychotisch en kreeg toch een minder zware straf. Zo voelt het.

Psychosenet is een hele fijne site , je kan er ook vragen aan psychiaters stellen . 

Nu ben ik zelf nooit psychotisch geweest, ik zit in de ptss depressie en angst hoek, maar ik heb er ook wel info gevonden waar ik wat aan heb.  

Ik heb er ook wel eens gechat en dat was ook oké. 

Nogmaal liefs

---

En ook mandala kleurplaten moeten bij wet verboden worden . 

Van die psychische knutselclubs in kader van het herstel moet ik overigens ook niets hebben, al vinden sommige mensen dat juist wel fijn ... geloof ik . 
Ik vond kleien nog het beste , dat kon ik dan nog in de tuin kwijt tenminste . En oja die armbandjes met elastiekjes maken . Daar had ik ook nog een toepassing voor . Je moest toch wat bij " activiteiten therapie" oid , hoe ze t ook noemden .

Wederom groet!

Ik sliep laat vannacht en wilde mijn wekker een half uurtje later zetten maar toen heb ik m helemaal uit gezet. 


Vanmorgen hardloopgroep gehad. Gelukkig is ein-de-lijk iemand in de groep gekomen die ik al ken vanuit de vorige groep met wie het contact echt leuk was. Maar het lukte haar steeds niet om de financiën te regelen. Eindelijk iemand met wie het gesprek vanzelf verloopt en met wie ik het wel pettig vind om in de ochtend te lopen, ipv dat ik denk: Waar moet ik het in godsnaam over hebben? 

En dan weer terug naar mijn huis. Mijn hol vol angsten, herinningen, passiviteit, geen-zin, etc. 

Paar weken terug op een terras een vriend van een vriendin ontmoet. Jaar of 60. Het was gezellig en ik zag zo voor me dat dit iemand is die je ook eens kunt vragen een kast te sjouwen of een ritje naar de stort te doen. Gewoon zo'n ouwe vrijgezel dat dat helemaal niet erg vindt om te doen. Ik kom nu altijd weer bij broers of ouders uit voor de keren dat ik een auto nodig heb. (Heb ook geen rijbewijs). 
Gisteren appte die man of ik zin had om deze week wat te drinken op terras. Ja lijkt me wel leuk, we zouden nog kijken wanneer precies. Later vroeg ik me af of het voor die vriendin wel zo leuk is dat zij ons aan elkaar voorstelt en dat we dan zonder haar gaan afspreken de keer daarna. Dus ik haar geappt of Klaas haar mee gevraagd had. Nee zegt ze, Klaas vindt je leuk. 

Ik heb zoooo geen behoefte aan een kerel van 60+ ofzo die dit als een date ziet. Ik heb meteen geappt of hij het als een date ziet, hij zegt gewoon gezellig. 

Ik bedoel niet dat ik nou op zoek ben naar een klusjesman maar het is wel handig als je zo iemand kent. Dat niet mijn broer uit Haarlem moet komen of andere broer drie weken vooruit moet plannen. Afspraken met ouders zijn meestal onder voorbehoud van dat ze lichamelijk een goede dag hebben. Dus.... eigenlijk was ik wel gewoon op zoek naar een klusjesman.... hahaha. Ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel. Zo'n handige Harry-figuur waar je gezellig contact mee hebt maar die ook een beetje kan helpen met dingen. 

Behalve als hij er dus andere verwachtingen van heeft.

Begrijpelijk. .

Ern paar extra handen en auto zijn ook handig . Maar niet met dit soort gedoe erbij . Flauw is dat er altijd weer een vervelend prijskaartje aan hangt . Gewoon helpen om te helpen , zit er vaak  niet meer in .
Moeilijk, moeilijk. Een goede buur waarmee je over en wat zo eens wat doet zonder gezeik,  gezucht en gedoe is dan goud waard.  

Ik vraag wel eens gewoon mensen  op straat om te helpen als ik iets moet versjouwen van uit auto naar huis en eigenlijk werkt dat plekke beter dan al het gezeik om íemand erbij te vragen uit je netwerk. 
Groet!

---

En ook mandala kleurplaten moeten bij wet verboden worden . 

Van die psychische knutselclubs in kader van het herstel moet ik overigens ook niets hebben, al vinden sommige mensen dat juist wel fijn ... geloof ik . 
Ik vond kleien nog het beste , dat kon ik dan nog in de tuin kwijt tenminste . En oja die armbandjes met elastiekjes maken . Daar had ik ook nog een toepassing voor . Je moest toch wat bij " activiteiten therapie" oid , hoe ze t ook noemden .

Wederom groet!

Uiteindelijk kon ik van de psychomotore therapie nog het meest leren. Hoewel ik ook dat in het begin niet prettig vond hoor. Al die onfrisse lijven in die gymzaal. Zelfzorg is lastig in dat soort periodes en wie denkt er nou aan om zijn sportkleding te wassen? En ook de energie van die andere mensen was soms niet zo fijn. 

Maar gedurende de maanden kreeg ik een wat fittere groep en toen kon ik er veel van leren. 

Het ergste was speksteen. Ik kon er echt niks moois van maken, zat gewoon met zo'n steen te polijsten tot de tijd weer om was. Geen enkel doel had ik er mee.

Hoi Feline 

ik had ook niks met de therapieën voor al creatieve ik heb toen in een bui potloden van 60 euro gekocht omdat ik de potloden va hun niet goed vond als ik er nog aan denk nu liggen de potloten stof te vangen kan geen mandala meer zien 

liefs en knuffel J