Dank je wel Desireless voor deze woorden.

Ik heb het al op verschillende manieren meegemaakt.

Een bekende, een soort leraar was dat, leeftijd van mijn ouders. Nooit ergens mee gedreigd maar op een dag lag hij dood in de tuin.
Een andere (vage) bekende, die steeds meer in haar eigen wereld raakte en er op een dag niet meer was. Waar ik overigens geen details van weet. En dat is ook niet aan mij... maar toch vraag je het je soms af... wat het hele verhaal is. (zij stond niet zo dichtbij)

Mijn vriendin in de kliniek. Af en toe was ze 'weg' en dan lag ze op intensive care. Als ze opgekrabbeld was was ze na een tijdje weer weg. Eerst intensive care, dan een zwaardere afdeling. Godzijdank heb ik haar later nog eens gezien en zag ze er goed uit. Maar dat was 8 jaar later pas, in de tussentijd heb ik het nooit geweten... heb zelfs nog gedacht dat ik haar op een idee had gebracht door iets wat ik per ongeluk zei.
Zij dreigde ook niet. Zei wel dat het soms door haar hoofd ging.

En wel meer mensen in die kliniek maar ik heb het niet allemaal onthouden.

Iemand die ik kende op een forum. Nooit in het echt gezien, nooit een naam of gezicht geweten. Ze ging euthanasie doen omdat niets meer hielp. Geheel in overleg met iedereen en daar schreef ze ook over want niet iedereen kon dat waarderen. Ze vroeg me of ik met haar wilde blijven schrijven tot het einde. Ze mocht alleen op het forum niet zeggen wanneer dat was, dat zou tegen de regels zijn. Ik heb dat beloofd en ik heb dat ook gedaan maar het was ook heel gek. Misschien niet het schrijven zelf, maar dat ze daarna helemaal weg was. Je hoopt misschien nog op een berichtje van de partner oid die vertelt over de uitvaart... ik weet niet... ik had van tevoren niet bedacht dat dat zo raar zou zijn.

Het ergste was Y. Zij was ook via een forum maar we waren elkaar wel gaan ontmoeten en waren ook Jut en Jul geworden. Op een gegeven moment viel het me op dat als zij wilde dat haar 'lover' of haar zus langs kwam, ze berichten ging sturen dat ze 'mega suicidaal' was en thuis was. Toen dacht ik.... daar ga ik niet aan beginnen dus ik ben nooit om die reden naar haar toe gegaan. Ik woonde daarvoor ook te ver.
Maar op een gegeven moment kon ze ook op bijv zaterdagochtend heel vroeg appen of we misschien de komende week iets leuks konden afspreken want dan had ze nog iets om naartoe te leven. Terwijl ze best ver weg woonde dus het was niet altijd makkelijk om iets te plannen. En ik wilde ook niet om die reden iets plannen, daar kwam zoveel druk op te liggen.
Ze heeft toen wel langzaam hulp gezocht en op het laatst had ze wel een pscycholoog. Maar de lover was aan uit aan uit aan en toen had ie ook geen huis meer en kwam een paar weken bij haar en maakte het alsnog uit. Toen appte ze of ik een pistool voor haar had (dat was haar humor). En ze ging naar de psycholoog maar ik merkte dat ze daar totaal de waarheid niet sprak en de hele lover achterwege liet in het verhaal. Om dan mij weer te gaan lastigvallen.

Ik denk dat het laatste was dat zij met kerst bij de familie was weggegaan om vervolgens mij weer continu te appen dat ze zo alleen was. Ik dacht... ga dan ook niet weg als je niet alleen wilt zijn. En ik had zelf best een fijne kerst. Bij broer thuis, de helft van de mensen kende ik niet maar vond het fijn om blije mensen om me heen te hebben.
Ergens rond de feestdagen ben ik gestopt met antwoorden. Ik ben vreselijk bang geweest dat ze zich iets aan zou doen en dat ik dan de schuld zou krijgen. Ik vond het al niet meer erg als ze dood zou gaan... als dat was wat ze wilde. Maar wel dat ze misschien nog ergens een brief zou hebben dat die ellendige Feline haar had laten zitten.

Ben heel verdrietig geweest om de vriendschap. Overigens was het al zo dat mijn werk en jobcoach er vanaf wisten omdat ik op de werkvloer er ook last van had en wel eens zichtbaar enorm geschrokken was van een berichtje. Ik leed er echt onder en mijn coach zei ook: Je kunt niet elke week met weer hetzelfde verhaal bij de manager komen, er moet wel iets veranderen.

Ik heb eigenlijk geen vriendinnen gemaakt meer daarna. Nouja één, via het wandelen. Zie haar niet zo vaak maar ze is wel lief.

En nu dus X. Het scheelt dat ik het hele verhaal al eens meegemaakt heb. Als hij dood wil dan moet hij gaan... Wat hij nu vooral doet is benadrukken dat ik alle kerels kan krijgen die ik wil want ik ben een vrouw. En hij kan niemand krijgen want klein, dik, kaal, buitenlands, bladiebla.
En het is zo oneerlijk want hij heeft relaties gehad, heel lang ook... en ik heb nog nooit een echte relatie gehad op een vakantieliefde na. En dan op grond van dat ik een 'normaal' vrouwelijk uiterlijk doen alsof mijn hele leven makkelijk is.

Terwijl hij weet dat het best eens voorgekomen is dat ik door mannen na de seks op straat ben gezet. Ja dan had ik niet de lekkerste types uitgezocht maar dat is hoe het kan gaan met daten.

Hij weet na gisteren dat hij niet meer zo tegen mij hoeft te praten. Als ie dood wil dan gaat ie maar dood. En dat meen ik, alles is een lijdensweg bij hem en als hij nu tegen iedereen doet zoals hij tegen mij doet dan is ie weer heel erg alleen straks.

Hoi Feline,

Wou er gister al op reageren, maar heb veel moeite met het lezen van lange verhalen....gelukkig is het vrij overzichtelijk hoe je het schrijft.

Het maakt natuurlijk niet uit dat ik later reageer, maar dacht dan staan er intussen alweer vele berichten onder.

Dacht zelf ook wel eens dingen van.... misschien heb  ik wel eens dingen gezegd of nagelaten bij iemand die helemaal niet aardig waren en wie weet wat dat met diegene gedaan heeft.

Bij mij werkt het vaak wel positief als ik tegenslagen incasseer van anderen of door situaties dat motiveert me vaak wel om te veranderen.

Beetje de gedachte van ik laat me niet kapot maken door een ander dat doe ik zelf wel (toen ik nog depressief was).

Het kan niet zo zijn dat een opmerking of een bepaalde actie van iemand er toe lijdt dat een andere zichzelf van het leven beroofd...er zit vaak al een hele geschiedenis achter.

Je kan er voor iemand zijn en je best doen, maar als je je steeds moet gaat opofferen voor een ander wordt je mede slachtoffer in feite.

Het is inderdaad bijzonder vervelend dat x zo over jouw leven praat alsof hij totaal niet luistert naar jouw verhaal.

Je kan door de hele wereld aanbeden worden en nog ongelukkiger zijn dan iemand die in een doos woont... het is maar net hoe jij met de situatie omgaat.

Desireless

Dat laatste zeg je heel mooi. Je kan door de hele wereld aanbeden worden en nog ongelukkiger zijn dan iemand die in een bos woont. 

Ik heb vanavond even geslapen en heb ineens een soort flashback. Een vakantie waar ik psychisch niet in balans was, verliefd werd (daar ben je dan extra gevoelig voor) en het eindigde in een psychose toen ik in het buitenland was. 

Er gingen verschillende dingen mis die vakantie. Ook het feit dat ik een bed in de woonkamer van de bungalow had was helemaal niet goed voor de situatie. Ik denk dat ik het zelf zo wilde, maar dan heb je helemaal moeilijke weken. 

De man waar ik verliefd op ben, daar ben ik een jaar later weer naartoe gegaan. Hij heeft me één keer s nachts op straat gezet en toen moest ik het maar uitzoeken. In het halfjaar daarna werd ik weer vreselijk depressief, inclusief overdosis medicatie. Ik heb toen niet het verband gelegd omdat de depressie bijna 2 maanden later begon dan die vakantie was. 

Morgen een eerste gesprek met een psycholoog via GGZ. Ik ben tevreden over mijn hypnotherapeut maar betaal dat wel allemaal zelf en het potje raakt leeg. Binnen het GGZ team wordt het vergoed. Want ik ben er nog niet, ook niet na de hypnotherapie. 

(Ik zie nu een schrijffout die heel veel zegt. De man waar ik verliefd op ben. Alsof ik tijdens het schrijven er weer even in zat)

Hoi Feline 

ik lees mee alleen lukt het mij niet om de antwoorden sorry 

ik hoop dat goed met je gaat 

groet J

Dank je wel. Ik heb vanmorgen toch maar een vriend en een vriendin in vertrouwen genomen over X en zijn gedoe. De vriend zei meteen dat ik hem vooral geen geld moet lenen. Best goed dat hij dat zei hoor. Want ergens dacht ik toch, als dat hem helpt... 

De vriendschap met de vriendin stond op een heel laag pitje maar ik heb het toch maar geprobeerd. Gelukkig nam ze de tijd. Ze zei ook, jullie waren aan het daten, dat is nu klaar, dan hoef je je niet meer verplicht te voelen mee te gaan in zijn gedoe. En dat hij mij echt geen verwijten kan maken omdat hij zelf zo slecht is met vrouwen/relaties.

Feline, 

Ik vrees dat je écht afstand van die man moet overwegen te gaan nemen.  Ik begrijp echter ook  dat dat erg moeilijk is. 

Je bent nu eenmaal kwetsbaar ervoor, 
en die man gaat met je aan de haal. 
Met zn verhalen,  zn af laten weten, maar niet verbreken,  , zn onduidelijkheden en zn geldproblemen, en zn hulpsignalen uitzenden. 
Op die manier houd hij je betrokkenheid in stand,  gaat met je gevoelens aan de haal, 
terwijl van een relatie geen sprake meer is.

Nu voelen we ons allemaal betrokken bij mensen , dat kan ook op basis van vriendschap . 
Maar wens je werkelijk een vriendschap met deze man, die er voor jou wel/niet/wel/niet is? 
Hij gaat je niet met rust laten , hij houd je aan n lijntje , geen idee waarom, het is soms niet duidelijk waarom mensen doen hoe ze doen.
maar jij bent er uiteindelijk. maar weer druk mee en er niet bij gebaat is mijn indruk.  


Stetkte, Mabel

Fijn dat je het met een vriend en vriendin hebt kunnen bespreken! 

Verder ben ik het met Mabel eens, laat hem (en wat had kunnen zijn) los. Hij is duidelijk niet toe aan een relatie op wat voor een manier dan ook, lijkt of hij vooral steun en begrip bij je zoekt. Maar die heb jezelf ook zo hard nodig. Kies en zorg voor jezelf!

Dank jullie wel. Hij heeft me een jaar gesteund en is in die zin ook de enige die dit hele jaar van mij heeft meegemaakt. Iedereen kent ‘stukjes’, je ziet elkaar nu eenmaal niet zo vaak en de meeste tijd trok ik naar hem toe, ook op app. 

Maarja als ik dat in stand houd dan blijft dat zo. Dat ik niet een goede vriendin heb die ik als eerste bel zegmaar, maar altijd hem (niet dat je op bestelling een vriendin hebt... maar nu ontstaat dat ook niet zeg maar. 

Dank voor jullie advies. Ik ben nu bij ouders. Moeder is met pensioen gegaan gisteren dus even feliciteren. Loop meteen alweer ergens tegenaan omdat ze vaak lullig doet over schoonzus maar laat ik het vandaag gezellig houden.

Achteraf gezien denk ik dat het me ook depressief gemaakt heeft. Zo lang te daten met iets wat geen uitzicht had op een relatie. En dat kan ik niet 100% hem verwijten, ik ben daar zelf in gebleven. Achteraf denk ik dat het me toch pijn deed. De verhalen van ´ik ga een huis kopen´ (nergens iets van 'stel dat we ooit samen...'). Ik denk dat het pijnlijkst was dat ik zelf kerst en oud en nieuw nog wat open had gelaten. Wetende dat met de hele familie of met een vriendengroep niet mogelijk was ivm Corona. Ik had alleen tweede kerstdag met familie gepland. Hij bleek toen eerste kerstdag bij een vriendin te vieren en oud en nieuw bij een andere vriendin. Ik geloof wel dat dat vriendschappelijk was (de één is getrouwd en de ander heeft een vriend geloof ik). En ik kan nu pas voelen dat ik dat echt naar vond, zo'n hele kerstvakantie zo alleen. Uiteindelijk veel bij mijn ouders geweest, ook omdat ik toen al best depressief was. Er kon gewoon niet zoveel die weken, de lockdown was net begonnen en ik wil mijn ouders nergens mee besmetten. Maar ik realiseer me nu dat toen die depressie begonnen is, toen ik me realiseerde dat mijn date kerst wilde vieren zonder mij.

Ok lang verhaal weer. t Is vooral voor mezelf om een beetje helder te krijgen waarom de afgelopen maanden zo moeilijk zijn geweest.

Dat over mijn moeder komt morgen wel even. Ben nu in ieder geval weer thuis.

Hoi Feline 

ik weet hoe je je voelt ik vind al 2 jaar iemand leuk maar die onbereikbaar is ach ja 

ik wens je toch fijne paasdagen 

liefs J

Nee Feline, 

Dat zijn  ook geen leuke ervaringen als je denkt dat er mogelijk sprake is van een wij en jij daarvoor open staat. 
Zelf ook een dergelijke relatie ooit gehad, daar was alleen spake van een wij als dat de andere partij zo uitkwam . Lekker onduidelijk dus,. Ook niet absoluut niet succesvol afgelopen toen,   veel later niog wel n vriendschap ontstaan .
Het herhaalde zich met al zn latere vriendinnen ook. Eerst mooi binnenhalen, binden en dan laten bungelen. Blij dat ik daar toen inmiddels van buiten af  tegen aan keek. Heel opvallend , en het speelt nog steeds.  Tja   

Groetjes Mabel