Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Het dagboek van Feline



Ik heb wat dingen opgeschreven over mijn gevoel vandaag en dat stuur ik naar de EMDR-therapaute. 

Ik heb ook een herinnering dat ik wakker was tijdens de operatie. En dat ik zelf heel goed door had dat dat niet de bedoeling was. Ik ben daar de rest van mijn leven nooit zo mee bezig geweest maar nu ik weer aan het ziekenhuis denk, denk ik daar ook weer aan. Ik lees op internet dat het wel soms voorkomt. 

Ik had geen pijn maar kon wel horen dat ze bezig waren. En dat er gepraat werd maar dat het niet tegen mij was. Mannenstemmen, redelijk jonge mannen. 

Ik had wel het gevoel: Niets doen nu, niet bewegen. (en dat had ook niet gekund denk ik). 

Ok morgenmiddag dus de EMDR en ik hoop zo dat er wat beweging komt in mijn emoties. 

Ik kan me momenteel niet zo goed voorstellen dat mensen elke dag 'hun ding doen'. Opstaan, aankleden, eten, boodschappen, krant lezen, etc etc etc.... dat daar iets aan is, voor mensen. Het lijkt me zo fijn als dat allemaal gewoon loopt, zonder dat je je afvraagt of het echt nodig is en wat er gebeurt als je het niet doet.
Antwoord


Ok vanmiddag gaan we het over het ziekenhuis hebben. Ik heb best lekker geslapen, wel met medicatie maar verwacht dat t meeste wel is uitgewerkt rond 16 uur. Dan is de afspraak. 

Ik heb het gevoel dat ik er in mijn pyjama naartoe wil. Dat gaat natuurlijk niet maar misschien een joggingbroek, voor het comfortabele.
Antwoord


(24-02-2021, 12:44)Feline schreef: Ok vanmiddag gaan we het over het ziekenhuis hebben. Ik heb best lekker geslapen, wel met medicatie maar verwacht dat t meeste wel is uitgewerkt rond 16 uur. Dan is de afspraak. 

Ik heb het gevoel dat ik er in mijn pyjama naartoe wil. Dat gaat natuurlijk niet maar misschien een joggingbroek, voor het comfortabele.

Hoop dat het lukt en goed verloopt, gaat niemand met je mee?
Antwoord


hoi Feline 

succes straks 

laat ff wat weten 

liefs
Antwoord


Dank jullie wel! 

Het is niet gebruikelijk volgens mij dat er iemand mee gaat. Er is ook geen plaats voor iemand om evt te wachten. 

Therapeute vertelde dat het in haar ogen zo is dat gebeurtenissen/emoties worden opgeslagen in de cellen en dat het heel goed mogelijk is dat iets uit je vroege kindertijd nog invloed heeft (waarover ik dus ook veel aan het lezen ben). 

We gingen terug naar de tijd van het ziekenhuis en er kwam best veel boven/los. Ik voelde me alsof ik in een blok beton gegoten was en in de kamer stond. Alsof ik wekenlang zo op 1 plek moest staan. 

N (thereapeut) benoemde dat het misschien voelde als een soort complot van de dokters en mijn ouders dat dat allemaal nodig was, dat ziekenhuisgebeuren en toen moest ik heel erg huilen want zo voelde dat wel voor kleine Feline. Je ziet als kind geen verbanden. 

Er kwam een beeld voorbij van mijn opa. Normaal hadden we altijd een spelletje: 'Wie komt er in mijn hokje?' dat opa zijn armen wijd deed en ik daar in rende. En dat dat natuurlijk niet kon omdat ik niet naar hem toe kon rennen. Daar werd ik ook heel verdrietig van, vanmiddag. Misschien heb ik ook wel gedacht of gehoopt dat opa mij mee naar huis kon nemen. 

Dus er kwam wel veel los en ik ben heel blij dat mijn vermoeden juist was dat t ziekenhuis nog beladen was. Hoe het verder moet met mijn leven hier en nu weet ik nog niet... maar er is in ieder geval beweging mogelijk.
Antwoord


Ik had eerder verwacht dat het heel moeilijk geweest was in één houding te liggen. Maar tijdens de hypnose voelde ik vooral dat het moeilijk was dat ik me niet door de ruimte kon bewegen. Niet even een rondje door de kamer lopen, kijken waar alles is, gewoon zoals een kind op ontdekkingstocht gaat. 

Toch 'goed' om te merken dat dat gevoel nog soms in mij zit, van niet te kunnen bewegen. En daar ook geen zeggenschap over te hebben. Niet van: over 10 mag je bewegen, of als je je bord leeg hebt mag je bewegen, of als opa komt mag je met opa mee. Zoiets. Ik moest daar liggen en er zat voor mij geen begin of einde aan... ik lag daar. 

Als ik nu naar mijn neefje kijk, wel iets jonger, zijn hele dag bestaat uit dingen ontdekken, voelen, proberen, kijken en ook wel een beetje uitproberen hoe hij aan de aandacht van de volwassenen kan ontsnappen. En ook heel duidelijk aangeven wat hij wel en niet wil. 

Als een kind echt ziek is is die behoefte sowieso wel een tijdje weg maar dat was bij mij niet echt aan de hand, ik moest 'de tijd doorbrengen'. 

Het is natuurlijk heel mooi dat het allemaal geslaagd is, de operatie, en dat ik fysiek veel dingen gewoon kan. Hoewel we wel een beetje houten klazen zijn in de familie. Maar ik probeer te onderzoeken wat er met me aan de hand is, waarom het gewoon allemaal niet zo goed lukt, het leven. De spirit is af en toe helemaal weg. Dan is op maandag alles nog goed en op dinsdag is opeens alle levenslust weg terwijl er niks veranderd is.
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 25-02-2021, 15:34 door misterj.)

Hoi Feline 

hoe gaat het vandaag met jou ?
Antwoord


(25-02-2021, 15:34)misterj schreef: Hoi Feline 

hoe gaat het vandaag met jou ?

Hoi Mister, ben heel moe. Schijnt zo te horen... maar t is niet zo prettig.

Minder dat wanhopige gevoel. Liefst zou ik hele dag in bed blijven maar dan heb ik vanavond denk ik weer een probleem...
Antwoord


Hoi Feline 

jammer dat je nog moe voelt ik heb dat ook ik blijf nu de hele dag met de kleren aan dan ga ik als ik geen dagbesteding heb niet terug naar bed helpt mij wel ik probeer ook met die mooie weer te fietsen of wandelen maar ja lukt ook niet iedere dag ik wilde net naar het Kruidvat gaan maar onderweg liep ik langs een kraam en heb oliebollen gekocht nu al weer spijt van en niet bij kruitvat geweest ach ja 

ik hoop dat je nog wat gehad hebt aan je dag 

liefs J
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 25-02-2021, 19:55 door Feline.)

Klinkt toch wel als een nuttige dag Mister J.

Ik ben idd wel aangekleed maar verder binnen wat eenvoudige filmpjes aan het kijken. Mijn moeder stuurt wel eens iets op wat ze mooi vindt en dat ben ik nu aan het kijken.

Het hoort er bij dat je na EMDR even flink moet bijkomen. (of in mijn geval combi hypno en EMDR). Het valt me wel op in mijn zoekgeschiendenis dat ik al heel lang (zeker voor de kerst) bezig was een soort bewijs te vinden dat het mogelijk was dat ik het ziekenhuis niet goed verwerkt had. Het is alsnof ik nu bevestiging heb en dat is fijn.

Verder kost typen me ook veel moeite merk ik.

Toevoeging: Wat ook lastig is, is dat ik informatie minder goed lijk te kunnen verwerken. Normaal kon ik mezelf nog wel vermaken met TV-programma's of series maar ik ben er helemaal op uit gekeken. Of er is gewoon niet zoveel. Het gaat allemaal een beetje snel, soms ook de manier van filmen.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw dagboek van Feline Started by Feline
2,260 Replies - 169,000 Views
Gisteren, 11:52
Laatste bericht: Joy
  Dagboek J Started by misterj
1,464 Replies - 138,684 Views
17-03-2024, 15:50
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Chaya Started by Chaya
13 Replies - 556 Views
11-02-2024, 15:41
Laatste bericht: Joy
02-09-2023, 14:45
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Dagboek MQ Started by MaryQ
15 Replies - 1,138 Views
08-05-2023, 12:48
Laatste bericht: MaryQ
  Dagboek Started by Janpieter
1 Replies - 415 Views
06-08-2022, 12:06
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Richie Started by lerichie
3 Replies - 857 Views
02-04-2022, 14:31
Laatste bericht: Feline
  Dagboek Goldenleaf Started by Goldenleaf
1 Replies - 858 Views
01-03-2022, 12:19
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Started by Nick
76 Replies - 9,044 Views
16-02-2022, 22:55
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Amelie04 Started by Amelie04
18 Replies - 3,302 Views
16-02-2022, 16:28
Laatste bericht: misterj



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)