Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Het dagboek van Feline



Ik heb vannacht de psychiater gemaild. ik had nameljk 1uurtje geslapen en werd toen weer wakkker en ik werd er echt radeloos van. Hij zou eind van de middag bellen.
Antwoord


Ik zou gisteren de EMDR hebben over het ziekenhui stoen ik twee was. Misschien heb ik daarom deze hele week wel in de soep laten draaien.... omdat ik niet durf. 

Misschien wil ik liever met mijn ouders er nog eens over prtaten, misschien wil ik niet zelf dat helf uurtje fietsen naar therapie.... ik durf niet. Voor het eerst zie ik voor me dat zo'n klein meisje naar het ziekenhuis gebracht wordt en wik ik haar daar weghalen.  Wat iedereen ook zegt. 

Alle andere sessies waren peunuts maar deze....  

Waarom heeft een depressie-forum geen huilsmiley?
Antwoord


(19-02-2021, 16:54)Feline schreef: Ik zou gisteren de EMDR hebben over het ziekenhui stoen ik twee was. Misschien heb ik daarom deze hele week wel in de soep laten draaien.... omdat ik niet durf. 

Misschien wil ik liever met mijn ouders er nog eens over prtaten, misschien wil ik niet zelf dat helf uurtje fietsen naar therapie.... ik durf niet. Voor het eerst zie ik voor me dat zo'n klein meisje naar het ziekenhuis gebracht wordt en wik ik haar daar weghalen.  Wat iedereen ook zegt. 

Alle andere sessies waren peunuts maar deze....  

Waarom heeft een depressie-forum geen huilsmiley?

Gewoon iemand meenemen die je echt vertrouwd bij zulke moeilijke emotionele gesprekken, deed ik ook voorheen...voelde ik me veel sterker.
Denk dat het juist wel een goed teken kan zijn dat je er zo tegenop kijkt.
Sterkte Feline...lees dat het moeilijk gaat de laatste tijd, hopelijk herstel je snel.

Desireless
Antwoord


Ik had de psychiater gebeld voor de slaapmedicatie. En mijn moeder appte ook of we konden bellen. 

Het is nu wel duidelijk dat het even niet gaat. En ik moet zo huilen  om alles. Bijv koken... het is niet dat ik niet wil maar ik kan het gewoon niet op dit moment. Weet niet hoe alles in de pan moet. 

Ik hoop vannacht een betere nacht te hebben en hoop dat ik snel weer bij de EMDR terecht kan. Typen gaat ook veel lastiger dan anders.
Antwoord


(20-02-2021, 00:14)Feline schreef: Ik had de psychiater gebeld voor de slaapmedicatie. En mijn moeder appte ook of we konden bellen. 

Het is nu wel duidelijk dat het even niet gaat. En ik moet zo huilen  om alles. Bijv koken... het is niet dat ik niet wil maar ik kan het gewoon niet op dit moment. Weet niet hoe alles in de pan moet. 

Ik hoop vannacht een betere nacht te hebben en hoop dat ik snel weer bij de EMDR terecht kan. Typen gaat ook veel lastiger dan anders.

Hoi Feline,

Wat ik afgelopen dagen gelezen heb is het niet raar dat het niet meer lukt, de hersens zijn gewoon  overbelast en dan houdt het even op.
Je doet het juiste op dit moment hoor...even volhouden nog en dan hersteld het zich wel weer.
Antwoord


Hoi Feline 

heb je wel eens een terug val heb ik deze week ook gehad misschien lukt de EMDR volgende weer weer ik hoop dat je wat geslapen hebt een goede nachtrust is belangrijk ik weet er alles van deze week ook zeer slecht geslapen merkte ik meteen aan mijn stemming 

groet misterj
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 21-02-2021, 01:27 door Feline.)

Wat lief van jullie allebei! Ik heb een betere nacht gehad. 

Ik moest gisteren ook zo huilen om die pillen. Er zijn er een paar van doosje/formaat/kleur veranderd en de dosering is nu tijdelijk ook veranderd en ik heb deze week weer nieuwe gehaald terwijl nog niet alles op was. Maar mijn psych doet liever alles in 1 x. Maar ik wist het echt niet meer met die pillen.... ik zag het nier meer. 
Ik heb ook een soort waarvan 200 mg vierkant is (of soms ineens ook een tijdje rond) en 100 mg rond. Ik ben nogal ruimtelijk ingesteld... in mijn hoofd horen die pillen niet bij elkaar. (ik moet 300 slikken)

Ik had gisteren na de psychiater mijn moeder nog even gebeld. Ook om te laten merken dat ik niet dronken was want dat is eerlijk gezegd twee avonden wel het geval geweest. 

Ik heb ook gevraagd of we het nog eens over het ziekenhuis kunnen hebben, van 1984. Omdat ik er eigenlijk niks meer van weet. Ik weet niet eens precies wat voor operatie het geweest is. Viel altijd in de categorie 'ik hoef het niet te weten'. Moeder zei dat vader en zij nog best wat weten en dat ik wel dat vragen kan opschrijven. 
Ik herinnerde me dat moeder afgelopen zomer zei dat ik ook heel ziek geweest ben daar. Nu ontkende ze dat, zei alleen dat ik wel pijn had gehad. 

En ze vertelde het verhaal dat ze al 100 x verteld heeft, dat er een vervelend jongetje was op de afdeling die steeds aan de gewichten van mijn benen ging zitten hannessen en dat mijn moeder toen bij de balie moest huilen en toen moest het jongetje naar een andere afdeling. Maar dat vind ik zo.... wat maakt het op mijn hele ellende nou uit dat mijn moeder een keer moet huilen. 

Rondom mijn psychische opname (2005) is er ook zo'n verhaal dat zij ergens flauwgevallen is en dat dat zo vreselijk was. Nou als ik de hele ellende had kunnen ruilen voor 1 x flauwvallen had ik dat met alle liefde gedaan. 
En nog zoiets is dat de ouders meegingen naar een bepaalde psychoeducatiegroep en dat mijn moeder dan na 5 min de zaal verliet omdat ze niet tegen die mensen kon. Ik kon ook niet 'tegen die mensen' maar had er tegen wil en dank al een half jaar mee samengeleefd. Het is zo lastig dat zij dan haar aandeeltje ziet en dat dat verschrikkelijk is voor haar terwijl ze dan ook met twee maten meet. 
(en ik bedoel niet dat flauwvallen leuk is maar als je dochter in een gesloten instelling zit is 1 x flauwvallen misschien van een andere orde of in ieder geval niet iets waar je de dochter mee moet balasten).

Lang verhaal kort hebben we in het ziekenhuis in 1984 elkaar niet goed kunnen begrijpen denk ik. Ik heb me groot gehouden omdat anders mijn moeder ging huilen en ik denk dat mijn vader zich groot gehouden heeft ook omdat anders mijn moeder ging huilen. En ergens daar is het gevoel van kleine Feline een eigen leven gaan leiden. Verzon ze een eigen wereld, met een vriendinnetje voor zichzelf, ging ze een taal spreken die niemand kon verstaan.

Ik weet niet of ik het goed duidelijk kan maken. Dat zo vaak de aandacht weer naar moeder gaat. Ik keek laatst een docu over een jongetje dat niet uit NL kwam maar wel hier voor het eerst naar school moest. Superzielig en hij hing huilend als een apie aan zijn vader. Zegt mijn moeder: Ja zo deed ik vroeger ook. Waarmee ze eigenlijk het moment in de film helemaal verpestte. Het ging om een klas kinderen van migranten die elkaar ook niet verstonden maar de juf ook niet.

Mijn moeder heeft geleerd haar leven zo te leven dat ze haar moeder niet van streek zou maken. En waar haar zussen nog wel eens de confrontatie zochten en een klap van opa kregen, heeft mijn moeder besloten levenslang op haar tenen te blijven lopen. 

Die dingen herhalen zich. Als jong kind heb ik al aangevoeld wat ik moest doen om mijn moeder niet van streek te maken. Ik heb het altijd leuk gehad op school, maar mijn echte gevoelens, angsten etc die sloeg ik op binnen in me. Ik vertelde dat niet thuis. 

En nog steeds zie ik dat uitdrukkingsloze meisje. Meisje, geen vrouw nog. 

Ik had ooit twee bazen, een echtpaar. Er was iets voorgevallen en ze gingen tegen me schreeuwen. En ik schreeuwde terug. Dat was zó lekker. Later heb ik bij een collega uitgehuild met mijn neus in haar decolleté. Dat was ook zo fijn even. Die expressie, die mis ik. 

(En nee mijn moeder kon zich niet voorstellen dat ik dat schreeuwen fijn vond)
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 21-02-2021, 09:26 door desireless.)

(21-02-2021, 01:11)Feline schreef: Wat lief van jullie allebei! Ik heb een betere nacht gehad. 

Ik moest gisteren ook zo huilen om die pillen. Er zijn er een paar van doosje/formaat/kleur veranderd en de dosering is nu tijdelijk ook veranderd en ik heb deze week weer nieuwe gehaald terwijl nog niet alles op was. Maar mijn psych doet liever alles in 1 x. Maar ik wist het echt niet meer met die pillen.... ik zag het nier meer. 
Ik heb ook een soort waarvan 200 mg vierkant is (of soms ineens ook een tijdje rond) en 100 mg rond. Ik ben nogal ruimtelijk ingesteld... in mijn hoofd horen die pillen niet bij elkaar. (ik moet 300 slikken)

Ik had gisteren na de psychiater mijn moeder nog even gebeld. Ook om te laten merken dat ik niet dronken was want dat is eerlijk gezegd twee avonden wel het geval geweest. 

Ik heb ook gevraagd of we het nog eens over het ziekenhuis kunnen hebben, van 1984. Omdat ik er eigenlijk niks meer van weet. Ik weet niet eens precies wat voor operatie het geweest is. Viel altijd in de categorie 'ik hoef het niet te weten'. Moeder zei dat vader en zij nog best wat weten en dat ik wel dat vragen kan opschrijven. 
Ik herinnerde me dat moeder afgelopen zomer zei dat ik ook heel ziek geweest ben daar. Nu ontkende ze dat, zei alleen dat ik wel pijn had gehad. 

En ze vertelde het verhaal dat ze al 100 x verteld heeft, dat er een vervelend jongetje was op de afdeling die steeds aan de gewichten van mijn benen ging zitten hannessen en dat mijn moeder toen bij de balie moest huilen en toen moest het jongetje naar een andere afdeling. Maar dat vind ik zo.... wat maakt het op mijn hele ellende nou uit dat mijn moeder een keer moet huilen. 

Rondom mijn psychische opname (2005) is er ook zo'n verhaal dat zij ergens flauwgevallen is en dat dat zo vreselijk was. Nou als ik de hele ellende had kunnen ruilen voor 1 x flauwvallen had ik dat met alle liefde gedaan. 
En nog zoiets is dat de ouders meegingen naar een bepaalde psychoeducatiegroep en dat mijn moeder dan na 5 min de zaal verliet omdat ze niet tegen die mensen kon. Ik kon ook niet 'tegen die mensen' maar had er tegen wil en dank al een half jaar mee samengeleefd. Het is zo lastig dat zij dan haar aandeeltje ziet en dat dat verschrikkelijk is voor haar terwijl ze dan ook met twee maten meet. 
(en ik bedoel niet dat flauwvallen leuk is maar als je dochter in een gesloten instelling zit is 1 x flauwvallen misschien van een andere orde of in ieder geval niet iets waar je de dochter mee moet balasten).

Lang verhaal kort hebben we in het ziekenhuis in 1984 elkaar niet goed kunnen begrijpen denk ik. Ik heb me groot gehouden omdat anders mijn moeder ging huilen en ik denk dat mijn vader zich groot gehouden heeft ook omdat anders mijn moeder ging huilen. En ergens daar is het gevoel van kleine Feline een eigen leven gaan leiden. Verzon ze een eigen wereld, met een vriendinnetje voor zichzelf, ging ze een taal spreken die niemand kon verstaan.

Ik weet niet of ik het goed duidelijk kan maken. Dat zo vaak de aandacht weer naar moeder gaat. Ik keek laatst een docu over een jongetje dat niet uit NL kwam maar wel hier voor het eerst naar school moest. Superzielig en hij hing huilend als een apie aan zijn vader. Zegt mijn moeder: Ja zo deed ik vroeger ook. Waarmee ze eigenlijk het moment in de film helemaal verpestte. Het ging om een klas kinderen van migranten die elkaar ook niet verstonden maar de juf ook niet.

Mijn moeder heeft geleerd haar leven zo te leven dat ze haar moeder niet van streek zou maken. En waar haar zussen nog wel eens de confrontatie zochten en een klap van opa kregen, heeft mijn moeder besloten levenslang op haar tenen te blijven lopen. 

Die dingen herhalen zich. Als jong kind heb ik al aangevoeld wat ik moest doen om mijn moeder niet van streek te maken. Ik heb het altijd leuk gehad op school, maar mijn echte gevoelens, angsten etc die sloeg ik op binnen in me. Ik vertelde dat niet thuis. 

En nog steeds zie ik dat uitdrukkingsloze meisje. Meisje, geen vrouw nog. 

Ik had ooit twee bazen, een echtpaar. Er was iets voorgevallen en ze gingen tegen me schreeuwen. En ik schreeuwde terug. Dat was zó lekker. Later heb ik bij een collega uitgehuild met mijn neus in haar decolleté. Dat was ook zo fijn even. Die expressie, die mis ik. 

(En nee mijn moeder kon zich niet voorstellen dat ik dat schreeuwen fijn vond)

Hoi Feline,

Goed om te zien dat je weer de energie hebt om een lang verhaal te schrijven.

Als ik dit verhaal lees, zie ik wel dat je thuis emotioneel verwaarloosd bent.

Wat de opname met je gedaan heeft uiteindelijk is misschien moeilijk precies terug te halen, maar blijkbaar heeft dit ook flinke indruk op je gemaakt.

Lees ook in je verhaal dat je gelukkig niet de schuld zoals velen (waaronder ik zelf) bij zichzelf zoekt, maar of je dit ook echt zo voelt weet ik niet.

Herken het gedrag van je moeder wel,  al zal ze het zover ik kan lezen niet slecht met je voor gehad hebben.

Je hoort regelmatig dat mensen hun gevoelens niet met hun ouders delen en ziet dan vaak dat kinderen emotioneel enorm in de problemen komen.

Mijn moeder gaf mij vrijwel overal de schuld van, was veel schreeuwen op elkaar en ze huilde vaak... had vanaf heel jongs af aan al een afkeer van haar en wou totaal niks met haar delen.

Gelukkig werd ik met 19 jaar opgevangen door een voormalige vriendin van mijn moeder die juist niks veroordeelde en enorm begripvol was...maar de schade was toen al gedaan. 

Hopelijk lukt het je met je verleden te dealen en zo te lezen uit je verhalen gaat het gelukkig niet altijd slecht met je.

Desireless
Antwoord


Dank je wel
Desireless.

Als ik zie hoe raar mijn oma was, de moeder van mijn moeder, dan kan het bijna niet anders dan dat zoiets doorwerkt. Al heeft mijn moeder krampachtig geprobeerd haar gewoontes niet over te nemen.

Ik heb lang geslapen met mijn huidige medicatie maar weer niet meer echt hoe laat ik dan ben gaan slapen. 

Ik heb op dit forum lang niet geschreven
En toen ging het wel iets beter.

Moeilijk wat je schrijft over je jeugd. Fijn dat er iemand was die je opving maar toen was er al veel leed geschied denk ik.
Antwoord


Hoi Feline 

mijn moeder was erg dominant en zie mocht alles van gevoelens uiten en wij als kinderen niet in 2011 kon ik het niet meer aan toen werd ik opgenomen mijn vader is toen een keer langs geweest en maakte alleen maat verwijten toen was de maat voor mij vol en heb ik het contact verbroken is nu al 10 jaar geleden ik heb er vrede mee ik wil ze nooit meer zien 

fijn dat je wat geslapen hebt  Wink 

en de pillen heb ik ook vaker ander merk en dan meteen andere vorm 

geniet van deze mooie zondag Feline
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw dagboek van Feline Started by Feline
2,260 Replies - 168,981 Views
Gisteren, 11:52
Laatste bericht: Joy
  Dagboek J Started by misterj
1,464 Replies - 138,648 Views
17-03-2024, 15:50
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Chaya Started by Chaya
13 Replies - 555 Views
11-02-2024, 15:41
Laatste bericht: Joy
02-09-2023, 14:45
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Dagboek MQ Started by MaryQ
15 Replies - 1,138 Views
08-05-2023, 12:48
Laatste bericht: MaryQ
  Dagboek Started by Janpieter
1 Replies - 415 Views
06-08-2022, 12:06
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Richie Started by lerichie
3 Replies - 857 Views
02-04-2022, 14:31
Laatste bericht: Feline
  Dagboek Goldenleaf Started by Goldenleaf
1 Replies - 858 Views
01-03-2022, 12:19
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Started by Nick
76 Replies - 9,044 Views
16-02-2022, 22:55
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Amelie04 Started by Amelie04
18 Replies - 3,301 Views
16-02-2022, 16:28
Laatste bericht: misterj



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)