Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Het dagboek van Feline



Een vriend van me heeft me erg gesteund de laatste tijd maar sinds gisteren doet hij anders. Een afspraak verzetten om een beetje een vage reden. En een gesprek afkappen omdat hij moe was en ging slapen terwijl hij een paar uur later nog steeds online was.

We hadden net weer contact en hij zei dat het niet zo gek is dat ik moe ben als ik de hele dag binnen zit. Maar ik ben gisteren wel overdag buiten geweest, zeker bijna 1,5 uur maar dat lost echt niet alles op.

En begin december heb ik een paar weken alles lopend gedaan omdat mijn fiets stuk was maar daarna raakte ik juist in mijn dip. Ik weet wel dat het goed is voor een mens om buiten te zijn maar bij mij denk ik niet dat dat altijd DE oplossing is. Ik kan me ook heel ellendig voelen buiten.

Hij doet gewoon anders. Eerder bleef hij maar zeggen dat hij vond dat ik zo goed bezig was en dat het zoveel beter ging en eerst en bla bla bla. En nu doet hij zo... En op een of andere manier heb ik niet zo veel zin meer hierin.
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 10-01-2021, 01:24 door desireless.)

(09-01-2021, 20:28)Feline schreef: Een vriend van me heeft me erg gesteund de laatste tijd maar sinds gisteren doet hij anders. Een afspraak verzetten om een beetje een vage reden. En een gesprek afkappen omdat hij moe was en ging slapen terwijl hij een paar uur later nog steeds online was.

We hadden net weer contact en hij zei dat het niet zo gek is dat ik moe ben als ik de hele dag binnen zit. Maar ik ben gisteren wel overdag buiten geweest, zeker bijna 1,5 uur maar dat lost echt niet alles op.

En begin december heb ik een paar weken alles lopend gedaan omdat mijn fiets stuk was maar daarna raakte ik juist in mijn dip. Ik weet wel dat het goed is voor een mens om buiten te zijn maar bij mij denk ik niet dat dat altijd DE oplossing is. Ik kan me ook heel ellendig voelen buiten.

Hij doet gewoon anders. Eerder bleef hij maar zeggen dat hij vond dat ik zo goed bezig was en dat het zoveel beter ging en eerst en bla bla bla. En nu doet hij zo... En op een of andere manier heb ik niet zo veel zin meer hierin.

Hoi Feline,

Weet natuurlijk niet of er vooraf iets gebeurt is waardoor hij zo reageert of dat hij zich gewoon niet lekker voelt.
Je gevoel heeft vaak een behoorlijke invloed op wat je denkt of zegt en dan gooi je er soms wel eens iets uit wat niet bepaald helpend is voor een ander.
Als buiten wandelen depressie of andere klachten psychische oploste hadden we dat intussen wel ervaren, dat het kan bijdragen  geloof ik wel.

Mensen gaan vaak uit van zichzelf en denken dan dat het bij jou ook helpt...maak zelf soms ook wel eens fouten, waarschijnlijk meer dan ik ervaar.
Vriendschap is vaak elkaar begrijpen of accepteren en als beide niet lukt wordt het bijzonder moeilijk...van vragen word je meestal wijzer, maar het is soms wel heel moeilijk.

Suc6,

Desireless

(09-01-2021, 13:23)Feline schreef: Dank je. Omdat oma vorig jaar rond kerst gevallen was en vlak na oud en nieuw overleed, kwam alles weer even terug met kerst. Ook bij mijn moeder. Hopelijk kunnen we het nu weer wat laten rusten.
Ik heb haar in ieder geval altijd in haar waarde gelaten. Niet gezeurd om toch op schoot te gaan / te kleuren / naar buiten te gaan. En dat ik me lang heb afgevraagd of ik niet meer uit ons contact had kunnen halen... waarschijnlijk niet.

Wat ik zelf fijn vind aan EMDR, is juist dat er iemand bij me is. Ik kan thuis soms last hebben van nare herinneringen en dat blijft dan hangen. Bijv vorige zomer was ik in gedachten heel erg op mijn studentenkamer van 2004 en ik bleef daar in hangen. Er was geloof ik iets uit het nieuws van die tijd en ik zat weer even op die kamer, in gedachten, maar kon het niet meer loslaten.

Mijn therapeute praat vooraf met me over koetjes en kalfjes, ze leidt me tijdens de EMDR en we sluiten het ook weer af met koetjes en kalfjes. Om te zien of ik weer helemaal in het hier en nu ben. En ik kan haar mailen. Om die reden zou ik het niet thuis online doen. Maar dat is voor iedereen anders.

Hoi Feline,

Denk als je geweten had hoe je  dingen kon veranderen of verbeteren dat je  het wel gedaan had, maar als we alles begrepen en inzagen hadden we vermoedelijk maar weinig problemen.
Herken dat blijven hangen of bijna herbeleven van situaties wel, vooral toen ik depressief was ging ik regelmatig terug in mijn gedachten naar traumatische ervaringen.
Tegenwoordig merk ik dat ik zulke gedachten minder ervaar en er ook niet meer op in ga als ze zich aandienen.

Desireless
Antwoord


Dank je Desireless.

Soms is het fijn nog over oma of opa en oma te praten. Meestal is dit met mijn moeder maar die heeft er een hele andere kijk op, zij had er een andere rol in. En natuurlijk vindt zij het ook jammer dat oma niet wat meer met ons gedaan heeft. Nu ze zelf oma is (broer heeft kindje) vindt ze het juist leuk om tijd met hem door te brengen en op te passen.

Maarja er zijn ook oma's die bijv ruzie hebben met de fam... dan mogen we blij zijn met onze oma.

Die vriend heeft zelf ook depressies gehad maar bij hem werkt het anders. Hij kan bijv wel fulltime werken als hij depressief is, die structuur is juist goed. Bij mij komt er echt niet veel uit mijn handen als ik depressief ben. Ik heb in een normale situatie al niet zo veel energie. Heb dan ook wel eens dat ik om mij heen kijk en niet weet waar te beginnen en dan maak ik ook fouten, op het werk.

Deze vriend steunt mij meestal enorm maar kennelijk had hij er gisteren even geen zin in.
Antwoord


Donderdag weer EMDR.

Ik wil nu juist niet teveel afleiding zoeken. Heb nu al drie weken een raar gevoel en wil daar nu even bij blijven omdat ik denk dat we het dan beter kunnen onderzoeken. Ik bedoel nu het angstige, onwerkelijke gevoel dat ik heb.

Als ik nu bijv weer vaker naar mijn ouders ga en het weer over oma gaat of andere familieleden, dan sneeuwt mijn eigen gevoel weer onder en dan kan ik het misschien minder goed uitleggen donderdag.

Een beetje alsof we nu bij de zere plek zijn maar als er weer allemaal andere dingen komen, ik die zere plek niet meer kan vinden.

Als je bijv regelmatig buikpijn hebt, maar je gaat naar de dokter op een moment dat je geen buikpijn hebt, kun je het ook niet meer precies aanwijzen.
Antwoord


Ergens tussen 17 en 18 uur, zonder dat ik precies kan aanwijzen wat en waarom, klaarde er iets op in mijn hoofd. Ik snap er af en toe niks van.

Ik hoop echt zo dat we donderdag met EMDR bij een kern komen van iets. Of in de buurt. Ik denk dat ik nu vijf sessies heb gehad. Ze waren allemaal nuttig maar de vierde was echt een soort openbaring, waarbij ik heel duidelijk allerlei gevoelens kon benoemen en beelden zag die symbolisch waren. Bijvoorbeeld hoe ik in een kubus zat zonder ramen en deuren en hoe andere mensen die kubus konden omduwen en kantelen. Ik vond het heel mooi hoe dat allemaal uit mijn brein kwam.

Niet bij alle sessies wordt het zo concreet. En inmiddels heb ik ook begrepen dat het gebruik van benzodiazepinen en seroquel een negatief effect kan hebben, dus ik kan proberen daar de avond van tevoren een halfje minder van te nemen. (Negatief is dat de EMDR minder goed lukt).
Antwoord


Een mooie link: https://oergezond.nu/vroegkinderlijk-trauma/

Ook zingen, dansen, boksen etc schijnt goed te zijn om emoties los te laten. Ik heb wel gezongen en voelde mijn keelgebied soepeler worden daardoor. Alleen voelde ik me in dat koor niet zo thuis. Mensen die elkaar al heel lang kenden, grapjes die ik niet zo leuk vond, etc. En we stonden erg dicht op elkaar, veel mensen in een kleine ruimte.

Ik heb een vroegkinderlijk trauma, gewoon 'volgens het boekje', ik heb me er alleen nooit in verdiept. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de leeftijd waarop een kind kan praten en dus e.e.a. kan verwoorden, en de tijd daarvoor. Ik zat daar met 2 jaar en 4 maanden een beetje tussenin denk ik.

Ook vroeg ik me af waarom ik er jarenlang geen last van gehad heb maar ik denk dat ik gewoon genoeg prikkels kreeg in het dagelijks leven waardoor ik er niet zo mee bezig was. Pas toen 3 jaar gelden een jobcoach veel ging vragen over mijn jeugd en er een beetje in ging wroeten, terwijl ik hele weken thuis zat, kwam er veel los van mijn jeugd. Ook onschudige dingen, zoals de poes die weggelopen was en hoe ik een keer met mijn fietsje over de kop was gevlogen. Eén nacht ben ik heel ziek geworden, heel erg diarree, met herinneringen die ik niet zo goed kon plaatsen maar die over een ziekenhuis gingen. Overdag had ik helemaal geen diarree, ervoor niet en erna niet.

Zoals ik vaker heb gezegd, ik schrijf hier gewoon een eind heen en mensen hoeven zich niet verplicht te voelen om te reageren. Ik ben blij dat de afspraak met mijn therapeut steeds dichterbij komt.
Antwoord


Begin van de nacht huilend wakker geworden. Ik droomde en ben daar kennelijk heel verdrietig van geworden. Ik weet de droom nog wel, kan het niet zo goed uitleggen. Ging er over dat mijn broers verder gegaan waren met hun leven en ik achterbleef in het ouderlijk huis. Ze hadden kippen en niemand wilde de kippen meenemen en toen zei ik: Dan neem ik ze wel dan kan ik in ieder geval de hele dag naar de kippen kijken.

Ik kan het niet goed uitleggen maar krijg weer tranen. Verder nog meer dromen die ik me kan herinneren maar waar ik niet zo emotioneel van werd.

Ik had eigenlijk hardloopgroep vanmorgen maar het voelde als een te grote opgave. Normaal kunnen we lekker even binnen koffie drinken. Maar nu kan dat niet en fiets ik in de kou heen (20 min ongeveer), moet in de kou hardlopen en dan weer terug fietsen door de kou. Ook zonder moment van gezelligheid. Ik merk dat ik het fijn vind even binnen te zitten tussen fietsen en lopen.
Antwoord


Thank God er komt iets terug, iets wat ik in het ziekenhuis altijd zei. En waar ik al heel lang niet meer aan gedacht heb. Ik hoop zo dat we donderdag 'erbij' kunnen.
Antwoord


Ik schreef op een ander forum vanaf 2012. Soms een tijdje niet, maar de meeste tijd dagelijks. Er waren meetings, 1 of 2 keer per jaar en we zijn zelfs op de bruiloft geweest van 2 forummers die elkaar het ja-woord gaven.

Vorig jaar is er veel gebeurd en toen is het stilgevallen. Ik had met een paar vrouwen nog een whatsapp-groepje maar ook dat viel langzaam stil. Een paar keer heb ik ze nog geschreven over mijn EMDR en toen kwam er geen antwoord meer.

Ik vind het zo moeilijk dat ik dit niet meer met ze kan delen. Want ik weet niet hoe. Het forum gebruiken we niet meer, de appgroep ook niet.... bellen houden we eigenlijk niet zo van. Ik ben te bang dat ik weer iets stuur en dat er weer geen antwoord komt. Dus stuur ik maar niks...
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 12-01-2021, 05:35 door desireless.)

(11-01-2021, 16:14)Feline schreef: Ik schreef op een ander forum vanaf 2012. Soms een tijdje niet, maar de meeste tijd dagelijks. Er waren meetings, 1 of 2 keer per jaar en we zijn zelfs op de bruiloft geweest van 2 forummers die elkaar het ja-woord gaven.

Vorig jaar is er veel gebeurd en toen is het stilgevallen. Ik had met een paar vrouwen nog een whatsapp-groepje maar ook dat viel langzaam stil. Een paar keer heb ik ze nog geschreven over mijn EMDR en toen kwam er geen antwoord meer.

Ik vind het zo moeilijk dat ik dit niet meer met ze kan delen. Want ik weet niet hoe. Het forum gebruiken we niet meer, de appgroep ook niet.... bellen houden we eigenlijk niet zo van. Ik ben te bang dat ik weer iets stuur en dat er weer geen antwoord komt. Dus stuur ik maar niks...

Hoi Feline,

Wat bijzonder dat je naar een bruiloft bent geweest van van forumleden, ben in het verleden ook op meerdere forums actief geweest.

Mijn eigen ervaring met internet contact, zonder of met weinig echte ontmoetingen is dat het jaren kan duren, maar het contact vaak minimaal wordt op den duur of compleet verdwijnt.

Ook heb ik zelf wel meegemaakt en vooral van mijn vriendin vaak gehoord, dat als mensen hulp nodig hebben ze vaak intensief contact onderhouden, maar zodra de hulpvraag voorbij is, het contact vaak ook voorbij is.

Jammer dat je dit niet meer kan delen met vrouwen uit de groep, kan me voorstellen als er weer geen antwoord komt dat je dan de teleurstelling wil vermijden.

Heb zelf ook een aantal mensen van het forum op whatsapp, 1 ervan is een jonge tiener die ook regelmatig vraagt, zal ik iets vragen of een reactie geven...meestal antwoord ik "of je nou een reactie krijgt of niet, de overwinning is dat je het probeert en de uitslag is bijzaak".

Als iemand erg moeilijk om kan gaan met teleurstellingen zou ik diegene wat anders aanraden, aangezien de emoties die los kunnen komen bij teleurstelling, niet altijd het risico op eventueel succes waard zijn.

Desireless
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen desireless :   • Run
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw dagboek van Feline Started by Feline
2,260 Replies - 169,052 Views
27-03-2024, 11:52
Laatste bericht: Joy
  Dagboek J Started by misterj
1,464 Replies - 138,728 Views
17-03-2024, 15:50
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Chaya Started by Chaya
13 Replies - 556 Views
11-02-2024, 15:41
Laatste bericht: Joy
02-09-2023, 14:45
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Dagboek MQ Started by MaryQ
15 Replies - 1,138 Views
08-05-2023, 12:48
Laatste bericht: MaryQ
  Dagboek Started by Janpieter
1 Replies - 417 Views
06-08-2022, 12:06
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Richie Started by lerichie
3 Replies - 857 Views
02-04-2022, 14:31
Laatste bericht: Feline
  Dagboek Goldenleaf Started by Goldenleaf
1 Replies - 858 Views
01-03-2022, 12:19
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Started by Nick
76 Replies - 9,044 Views
16-02-2022, 22:55
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Amelie04 Started by Amelie04
18 Replies - 3,303 Views
16-02-2022, 16:28
Laatste bericht: misterj



Gebruikers die dit topic lezen:
2 gast(en)