Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Helemaal op


#1

Hoi allemaal, 

Ik ben een beetje op zoek naar lot genoten. Sinds vorig jaar juli zit ik al thuis met enorme spanningsklachten, dit is niet helemaal nieuw voor mij. Een aantal  jaar geleden na de geboorte van mijn dochter heb ik dezelfde klachten gehad hiervoor ben ik naar een psycholoog geweest emdr gevolgd dit omdat mijn jeugd op zn zachts gezegd vreselijk was en dit heeft mij enorm geholpen in samenwerking met citalopram 30mg. Hier ben ik twee jaar geleden mee gestopt maar plots kwamen de klachten in juli terug hierop ben ik terug gevaan naar de huisarts en opnieuw gestart met citalopram maar het deed helemaal niks meer samen met de huisarts overgestapt op escitalopram maar ook dit haalde niks uit om nog maar weer wat te proberen gaf de huisarts sertraline maar ook dit deed helaas niks. Mijn klachten uiten zich door een enorme onrust en soanning in mijn lijf waardoor ik volledig blokkeer en nergens geen zin meer in heb. Samen met de huisarts besloten om te stoppen met AD en een doorverwijzing naar de psych in de tussentijd slik ik oxazepam maar probeer hier zo min mogelijk van te gebruiken al gaat dat de laatse weken ook omhoog ik slik in de ochtend 10mg in d emiddag pak ik vaak nog een halve en voor het slapen gaan ook. Maar ik ben zo ontzettend moe en lusteloos en bang dat niks meer helpt. Ik wil graag met de psych kijken naar een andere ad maar ben zo bang dat niks me gaat helpen, het slapen is vreselijk afhelopen drie weken en wordt wakker alsof er tien man met een pistool op mij gericht staan dit gevoel gaat pas weg als ik de oxazepam inneem maar ben tegelijkertijd enorm down ik probeer mijn dagelijkse bezigheden gewoon voort te zetten de zorg voor mijn dochter die wel structuur in mijn leven houd maar jezus wat is dat zwaar. Zijn er meerdere mensen die een zoektocht voeren naar de juiste medicatie. Ik kan pas over 5 weken terecht bij de psych maar af en toe heb ik het gevoel dat ik dit niet lang meer volhoud.
Antwoord

#2

Wel herkenbare dingen in wat je schrijft.
Ik ben ook een tijd met dat soort angst/onrust wakker geworden, een heel naar gevoel vind ik.

Naast medicatie zijn er nog andere behandelingen die je zou kunnen overwegen, rTMS is er één, al weet ik ff niet of ze ook op angst toepassen of vooral alleen op depressie. 
Maar mijn ervaring is dat als je lang genoeg met angst/onrust gevoel zit het je totaal uitput en je het niet meer vol weet te houden > en je depressief word.
Antwoord

#3

(14-03-2023, 10:31)Liss404 schreef: Hoi allemaal, 

Ik ben een beetje op zoek naar lot genoten. Sinds vorig jaar juli zit ik al thuis met enorme spanningsklachten, dit is niet helemaal nieuw voor mij. Een aantal  jaar geleden na de geboorte van mijn dochter heb ik dezelfde klachten gehad hiervoor ben ik naar een psycholoog geweest emdr gevolgd dit omdat mijn jeugd op zn zachts gezegd vreselijk was en dit heeft mij enorm geholpen in samenwerking met citalopram 30mg. Hier ben ik twee jaar geleden mee gestopt maar plots kwamen de klachten in juli terug hierop ben ik terug gevaan naar de huisarts en opnieuw gestart met citalopram maar het deed helemaal niks meer samen met de huisarts overgestapt op escitalopram maar ook dit haalde niks uit om nog maar weer wat te proberen gaf de huisarts sertraline maar ook dit deed helaas niks. Mijn klachten uiten zich door een enorme onrust en soanning in mijn lijf waardoor ik volledig blokkeer en nergens geen zin meer in heb. Samen met de huisarts besloten om te stoppen met AD en een doorverwijzing naar de psych in de tussentijd slik ik oxazepam maar probeer hier zo min mogelijk van te gebruiken al gaat dat de laatse weken ook omhoog ik slik in de ochtend 10mg in d emiddag pak ik vaak nog een halve en voor het slapen gaan ook. Maar ik ben zo ontzettend moe en lusteloos en bang dat niks meer helpt. Ik wil graag met de psych kijken naar een andere ad maar ben zo bang dat niks me gaat helpen, het slapen is vreselijk afhelopen drie weken en wordt wakker alsof er tien man met een pistool op mij gericht staan dit gevoel gaat pas weg als ik de oxazepam inneem maar ben tegelijkertijd enorm down ik probeer mijn dagelijkse bezigheden gewoon voort te zetten de zorg voor mijn dochter die wel structuur in mijn leven houd maar jezus wat is dat zwaar. Zijn er meerdere mensen die een zoektocht voeren naar de juiste medicatie. Ik kan pas over 5 weken terecht bij de psych maar af en toe heb ik het gevoel dat ik dit niet lang meer volhoud.

Hoi beste Liss 404 , ik snap je totaal , heb ook constante gevoelens van angst en spanning , zenuwen noem ik dat. Het put je totaal uit en neemt alle energie weg. Ik ben ook altijd zenuwachtig voor van alles ook dingen die niet nodig zijn. Hoe erg dat ik lees dat je jeugd vreselijk was , daar kan de basis zijn gelegd voor je latere gevoelens. Ook dat herken ik. Het is heel zwaar voor je dat je zo ontzettend moe en lusteloos en bang bent en dat het enkel helpt met oxazepam in te nemen. Heb je ook last van emoties en heftige emoties en schommelingen? Dan zou ik misschien denken aan een antipsychotica. Ik ben geen dokter hoor , maar ikzelf neem ze allebei in antidepressiva en antipsychotica. Ik heb abilify als antipsychotica en sulpiride in crisis en ik krijg maar weinig kalmeer middelen voorgeschreven door de verslavingsgevoeligheid. Je kan dat allemaal eens goed met de dokter bespreken best een psychiater  uiteraard en ik hoop dat je wat geholpen word want elke dag angst en spanning is inderdaad niet vol te houden. Wat goed van je dat je nog je dagelijkse bezigheden kan voortzetten maar dat is inderdaad heel erg zwaar om vol te houden , ik wens je veel moed en sterkte toe groetjes Cyranno
Antwoord

#4

Hey liss,

Ik herken je gevoel in je verhaal heel eerg goed, Mijn buik is constant gespannen, nek zit vast, schouders,armen en borst doen pijn. alles zit vast en voet gespannen. t gevoel dat je niet in rust geraakt.
ook de angst,het blokkeren, en nergens geen zin in hebben herken ik helaas.

Ikzelf heb geen ervaring met medicatie omdat ik teveel angst heb voor de neveneffecten.
Maar misschien moet ik er toch maar eens aan toegeven want een leven op een kamertje van 3 op 3 meter is niet wat ik voor ogen had.

Veel liefs en sterkte alvast girl,
Je bent niet alleen! x
Antwoord

#5

Hoi Liss,

Het is helaas herkenbaar voor me . Ik word wakker met dat gevoel, ik noem het de ochtendhel ,ploeter me wat door de dag en op het eind van de middag volgt de opluchting dat het grotendeels weer achter de rug is en het einde van de dag in zicht, en wat ontspanning. Volgens mij valt het onder  'dagschommeling,depressie met angstige spanning' . 

Ik heb zelf  de zoektocht naar medicatie die werkt  gestaakt. 
Trauma behandelingen zoals die gangbaar zijn hielpen niet bij mij, en voor  wat het GGZ aanbod betreft ben ik uitbehandeld.
Net als jij heb ik ook geen goede basis voor het leven meegekregen. 

Sterkte en schrijf gerust met ons mee,
Liefs
Antwoord

#6

(14-03-2023, 11:10)Joy schreef: Wel herkenbare dingen in wat je schrijft.
Ik ben ook een tijd met dat soort angst/onrust wakker geworden, een heel naar gevoel vind ik.

Naast medicatie zijn er nog andere behandelingen die je zou kunnen overwegen, rTMS is er één, al weet ik ff niet of ze ook op angst toepassen of vooral alleen op depressie. 
Maar mijn ervaring is dat als je lang genoeg met angst/onrust gevoel zit het je totaal uitput en je het niet meer vol weet te houden > en je depressief word.
Hoi Joy, 

Ja inmiddels aardig uitgeput. Wat heeft jou hierin geholpen??
Antwoord

#7

Absoluut herkenbaar. Ik loop ook op mn tenen de laatste maanden en ik heb gelukkig geen kinderen. Het is wel met ups en downs. Maar vaak ben ik gewoon leeg en vraag ik me bij sombere gedachtes af, ben ik nou depressief of gewoon heel erg moe? Zelf geloof ik allang niet meer in anti-depressiva. Zeker met spanningen werkt het gewoon niet. Helemaal niet als je bedenkt dat je er dan misschien je hele leven mee bezig blijft. Nee, ik heb gekozen voor een AD-vrije tocht. Ik geloof dat de oplossing in het aanpassen van mijn eigen gedrag ligt. Maar (inderdaad) jezus wat is dat verdomd lastig.

Ook al ken je alle stappen uit je hoofd, je moet stappen uit je hoofd. - Fresku
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Jarno :   • Kleinekizzy
Antwoord

#8

Jarno , dat klinkt ook zwaar !

Groet
Antwoord

#9

Wat mij echt geholpen heeft vind ik moeilijk te zeggen, Liss. En een permanente oplossing kan ik eigenlijk ook niet opnoemen, aangezien ik nog regelmatig terugval.
Ook is iedere situatie weer anders.
Je hebt een dochtertje zo te lezen. (praktische) hulp vragen bij de verzorging/opvoeding is misschien al iets? Bij een schaars netwerk zijn er waarschijnlijk bepaalde instanties waar je hulp kunt vragen in je buurt. 
Van je afschrijven hier? Gewoon schrijven lijkt voor mij al iets te helpen soms..
Zoeken naar iets wat ontspanning kan geven (wandeling, warme douche, wat schilderen, muziek)
al zijn er momenten dat ALLES gewoon teveel is, zelfs ontspanning zoeken..
Op momenten was het voor mij toch maar op één of andere manier doorgaan ondanks het gevoel dat je gewoon niet meer kunt. Proberen accepteren dat ik niet aan de "norm" kan voldoen (fulltime werk, kids en druk leven) maar toch dingen blijven proberen. 
Of maar weer gewoon in crisis raken.. dat kan ook nog gebeuren bij mij..


Ik had eigenlijk graag iets meer oplossingen willen schrijven maar die heb ik zelf eigenlijk ook niet
(:
Antwoord

#10
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 27-03-2023, 21:01 door Jarno.)

(15-03-2023, 17:27)Mabel schreef: Jarno , dat klinkt ook zwaar !

Groet

Ik denk dat het ook heel belangrijk is om dat, wanneer nodig, uit te spreken.

Ook al ken je alle stappen uit je hoofd, je moet stappen uit je hoofd. - Fresku
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)