Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Helaas ook nieuw hier


#1
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 21-01-2018, 19:37 door Roosje37. Edit Reason: Taalfout )

Hi, ik ben Roos (niet mijn echte naam) en net moeder van een tweede kindje. De eerste keer al een lichte postnatale depressie. Deze keer ben ik bij de crisisdienst beland en vanuit daar met spoed naar de psycholoog en psychiater. Diagnose: zware postnatale depressie en ernstige angststoornis. Ik ben namelijk doodsbang geworden voor slaap. Vooral het moment dat je inslaapt kan ik ineens niet meer bij en vind ik doodseng. Ineens ben je 8 uur lang ergens anders. Als ik 's nachts wakker word is het wel weer ok en lukt het me in te slapen, maar iedere avond ben ik rond bedtijd compleet in paniek. Daarnaast dus een zware depressie. Ik heb het nog nooit zo zwaar gehad en ook het gevoel hier nooit meer uit te komen.

Een paracetamol vond ik altijd al heftig genoeg, maar nu slik ik quetiapine, lorazapan, zolpidem en sinds kort ook een antidepressiva. Van de eerste twee zou ik er de hele dag al als een zombie bij moeten lopen volgens mijn psychiater. Geeft een beetje aan hoe hoog mijn stressniveau is.

Binnenkort beginnen we met slaaptherapie en daarna therapie om sowieso beter met mijn angsten en zorgen om te gaan. Het kan me niet snel genoeg beginnen.

Ik vind het vooral ook zo erg voor mijn gezin. Ik wil niet dat zij er mede onder lijden en ik ben bang ze kwijt te raken als dit niet beter word. Hoop hier vooral een luisterend oor en misschien wat advies te vinden.

Gr. Roos
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Roosje37 :   • __Nikki__
Antwoord

#2

Hoi Roos


Ik heb mijn diepste punt gehad voordat m'n zoontje werd geboren. Tot een suïcide poging aan toe. Na de bevalling ook een post natale depressie gehad. In die periode was ik ook heel bang, dat ze mij alles zouden afpakken.

Zolang je genoeg vangnetten, begeleiding krijgt, zal dit niet gebeuren. Als jij laat zien, dat jij aan jezelf werkt en alles doet wat in je macht ligt, zal dit niet gebeuren.

Probeer te genieten van je gezinnetje. Mijn zoontje is mijn redding geweest. Ik was 4 maanden na mijn poging zwanger. Hij is mijn beschermengeltje.

Hou moed. X
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen __Nikki__ :   • Roosje37
Antwoord

#3

Bedankt voor je bemoedegende woorden. Op dit moment lijkt alles een bodemloze put. Op sommige momenten kan ik nog wel genieten van mijn kindjes, maar het valt me zwaar.

Ik krijg inderdaad aan alle kanten hulp en bang dat ze mijn kindjes af zullen pakken ben ik niet meer. Inmiddels bijna een week aan de antidepressiva. Ik hoop echt dat dit gaat helpen, maar voorlopig zit ik in de fase dat de sombere gevoelens wat erger worden.
Antwoord

#4

(23-01-2018, 12:14)Roosje37 schreef: Bedankt voor je bemoedegende woorden. Op dit moment lijkt alles een bodemloze put. Op sommige momenten kan ik nog wel genieten van mijn kindjes, maar het valt me zwaar.

Ik krijg inderdaad aan alle kanten hulp en bang dat ze mijn kindjes af zullen pakken ben ik niet meer. Inmiddels bijna een week aan de antidepressiva. Ik hoop echt dat dit gaat helpen, maar voorlopig zit ik in de fase dat de sombere gevoelens wat erger worden.

Fijn om te horen dat je het van je af hebt kunnen zetten. Wat de AD betreft: het wordt eerst erger voordat het beter wordt. En bovendien, ik weet niet of je eerder AD hebt gehad, het is geen wondermiddel. Het duurt sowieso minimaal 3 tot 4 weken eer het werkt en dan neemt het de scherpe randjes en de extreme pieken weg. Verwacht er aub niet van dat je volgende maand met 's werelds grootste glimlach loopt. Gun het je natuurlijk wel van harte, maar probeer je verwachtingen niet te hoog in te stellen.

Heel veel succes
Antwoord

#5

Ik heb nog nooit AD gehad inderdaad, maar ik weet van mijn beste vriendinnetje dat ze meer bedoeld zijn om de scherpe randjes eraf te halen. De quetiapine en lorazapam nemen de angstgevoelens wat weg, maar niet de oorzaak van de angst en dat is natuurlijk het belangrijkste. In mijn geval vind ik slapen ineens heel eng. Ik kan me in bed niet voorstellen in slaap te kunnen vallen, terwijl het toch iedere nacht weer gebeurd. Vroeger vond ik het heerlijk om mijn bedje in te kruipen en nu jaagt het hele idee van slaap me zo'n angst aan. Mijn psychologe geeft aan dat wanneer die angst weg is waarschijnlijk ook een groot deel van mijn depressie weg is, maar dat weet ik niet. Ik zit ook gewoon niet lekker in mijn vel. Bovendien kan ik me niet voorstellen ooit van deze angst af te komen. Het idee om nog 50 jaar iedere nacht in paniek in bed te liggen....
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw hier Started by Tazz
7 Replies - 174 Views
18-03-2024, 18:13
Laatste bericht: Bert
  Nieuw Started by Cel
3 Replies - 80 Views
13-03-2024, 16:29
Laatste bericht: Monica1970
  NIEUW Started by NONA69
4 Replies - 159 Views
06-03-2024, 11:45
Laatste bericht: Mabel
29-01-2024, 22:39
Laatste bericht: AfterForever
  Nieuw Started by Lina123
2 Replies - 274 Views
02-10-2023, 22:51
Laatste bericht: don't know
30-07-2023, 12:57
Laatste bericht: Floyd
  Nieuw hier Started by Yvon
7 Replies - 646 Views
22-07-2023, 18:41
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Nieuw hier. Started by Rustige
2 Replies - 346 Views
12-06-2023, 01:53
Laatste bericht: Mabel
  Nieuw Started by MT07
0 Replies - 270 Views
28-05-2023, 19:57
Laatste bericht: MT07
  Nieuw ! Started by sholeno
2 Replies - 454 Views
14-05-2023, 13:44
Laatste bericht: peterzelf



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)