Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Heeft mijn man een depressie


#11

Register or login to view the content
Antwoord

#12
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 20-12-2017, 21:37 door Vonneke.)

hoi positiva

bedankt voor je reaktie
het is idd zeer moeilijk
denk dat ik vandaag erg de mist in ben gegaan
mijn psycholoog vertelde me dat ik een laatste gesprek aan moest gaan met vragen die ik nog had om het af te kunnen sluiten (dom dat ik dacht dat dat zou helpen)
hij is momenteel op zijn werk (schip) en hij belde me om iets te vragen en vroeg hoe het met me was
verteld dat ik bij de psycholoog geweest was en dat ze me aanrade van dat laatste gesprek
hij vroeg welke vragen heb je dan waarop ik antwoorden vertel ik wel als je thuis bent
maar vervolgens toch een vraag gesteld dom dom dom
bij elk antwoord krijg ik meerdere vragen
heb me schoonmoeder daarna gebelt het verhaal verteld was helemaal over me toeren
gelukkig begrijpt ze mij en mijn man alle 2
maar het is zo zwaar om afstand te nemen en of los te laten
vandaag zegt hij a en morgen zegt hij b op de zelfde vraag (moet ook niet steeds het zelfde vragen)
in mijn beleving klopt het niet dus vraag ik weer
me schoonmoeder vertelde dat ze tegen hem verteld had dat hij er nog niet klaar mee was anders was hij al weg geweest (en ik weet zeker dat dat ook zo is diep van binnen)
hij vertelde haar dat dat ook zo was want hij weet het niet
maar.... hij is momenteel zo anders dus ik twijfel aan alles
ook door wat er allemaal gebeurt is de afgelopen 7 maanden er is ook een stukje wantrouwen van mij naar hem toe
terwijl ik hem ken als iemand die goud eerlijk is en niet twijfelt is hij over bepaalde dingen niet eerlijk geweest in eerste instantie

hij is gewoon klaar met ''moeten''
continu vertellen wat hij voelt denkt en wil en moet doen
en ja daar ga ik de mist in want vraag het continu omdat ik het allemaal niet begrijp of twijfel en maakt mij enorm bang (handel uit angst en in paniek )
ondanks dat de knoop is doorgehakt heb ik nog steeds hoop maar die hoop maakt dat ik zo reageer
want wil hem niet kwijt maar zolang ik zo door blijf gaan jaag ik hem juist weg
ik weet het en ik zie het ook en toch blijf ik het doen wel minder als voorheen maar doe het nog steeds
dus denk dat het nu echt tijd word om los te laten en alles op alles zetten om toch samen in 1 huis te blijven zodat we blijven communiceren
en hem verder laten gaan als in ruimte geven en hem laten komen met dingen ipv dat ik blijf vragen pushen dwingen om antwoorden om genegenheid etc
en mijn uitlaatklep elders zoeken ipv het hem op zijn bord gooien
en genoegen nemen met de antwoorden die ik krijg en niet overal ??? bijzetten
anders ben ik hem echt voorgoed kwijt
maar wat is dit zwaar en moeilijk
ook juist omdat hij niks verteld wat er in hem omgaat en ik niks liever wil weten wat er in hem omgaat
en verteld hij wel iets is het of vaag of dubbelzinnig (zijn reactie is dan ik maak het dubbelzinnig)

en ja ik denk dat je ergens wel gelijk hebt over die laptop dat dat zijn manier is van het laten zien
hij is meer materialistisch en ik een gevoelsmens
en voorheen kon ik dat goed handelen omdat ik weet hoe hij is
en nu om de een of andere reden vind ik het heel moeilijk denk dat het komt door de onzekerheid
als ik ergens niet tegen kan is het niet weten waar je staat of aan toe bent (dat is ook 1 van mijn problemen)

groetjes vonneke
Antwoord

#13

Register or login to view the content
Antwoord

#14

Hoi Vonneke,

Je vroeg mij laatst eens te reflecteren op jullie situatie.

Een jaar of drie geleden was ik lichamelijk en mentaal flink naar de kloten (oeps).
Ik had al een tijd een forse depressie, dronk al heel wat maanden veel te veel. Verwaarloosde mijzelf, at nog amper.
Verder had ik ook schulden. In de kern was ik al mijn gehele volwassen leven een binnenvetter, was erg onzeker, had niet hoge dunk van mijzelf. Vond het daardoor ook erg belangrijk wat anderen van mij vonden.
Dit alles heeft uiteindelijk geleid tot het moment dat ik voor het eerst zelf hulp heb ingeroepen.

Als ik stil sta bij mijn gevoelsleven in die tijd zie ik wel wat herkenningspunten met jouw partner.
Zoals ik al zei ik was een binnenvetter, jouw partner ook. Ik kon dus ook niet goed praten over mijn gevoelens. Toen de depressie doorbrak was dat al helemaal niet meer mogelijk. Als iemand toch met mij in gesprek wilde gaan, hield ik deur stijf dicht.

Ja en dan dat schuldgevoel en mijn enorme onmacht de situatie te controleren. Die waren enorm sterk.
Ik begrijp de houding van jouw partner wel een beetje. Ook bij hem speelt dat schuldgevoel en die onmacht sterk. Ook soms stoer doen of kort door de bocht reageren. Zoals  "moet ik nu knikkende knieën krijgen ". Waarschijnlijk een reactie uit zelfbescherming en angst.
Zoals afstand nemen maar toch in hetzelfde huis willen wonen.
Dikke kans dat hij jou niet echt kwijt wil raken. Een compromis dan maar op zolder. In zijn situatie moet hij zich kunnen terugtrekken.
Ik zelf had die tijd een veilige plek nodig, waar ik mij kon terug trekken. Moet er niet aan denken wat er was gebeurd als die plek niet had gehad. Ook een plek waar ik eenzaam was, maar in ieder geval geen moeilijke gesprekken hoefde te voeren. Ik raakte dan ook bijna in paniek als ik dan ook nog eens de vragen van de ander voortvloeiend uit onzekerheid moest gaan beantwoorden. Dat kon ik dus echt niet bij hebben. Zo van, zie je wel je bent een klootzak Bert, je trekt ook nog eens een ander mee in jouw ellende. IK kan maar beter kappen met die relatie. Maar dan werd ik weer bang, bang om alles kwijt te raken. Onmacht, angst, geen eigenwaarde meer.
Gelukkig is hij nog in staat om te werken en nog enigszins een gesprek te voeren. Wat mijzelf betreft ik isoleerde mij op het laatst volledig. Nam de telefoon niet meer op en negeerde e-mails.

Het blijft natuurlijk een inschatting, want ik ken hem niet. Maar vanuit mijn gevoel uit die tijd is dit mijn inschatting.

Groetjes,  Bert
Antwoord

#15

bedankt voor jullie reaktie positiva en bert

ik haal zo enorm veel steun uit jullie reakties

hij heeft idd veel schuldgevoel naar de kids omdat hij voorheen weg gegaan is voor maanden
en dat hij gewoon intiem is met mij terwijl er geen gevoel is en hij weet dat dat erbij mij wel is
heb hem toen verteld dat ik het hem ook echt kwalijk genomen heb dat hij dat gedaan heeft naar de kids toe
maar dat dat niet terug te draaien is en dat ik hem dat niet meer kwalijk neem
en dat hij zich niet schuldig hoeft te voelen omtrent het intieme stukje met mij
omdat ik er zelf voor kies er in mee te gaan of zelfs de eerste stap te zetten
en hij er vanaf het begin eerlijk over is geweest dus ik wist waar ik aan begon

en begrijp ook wel dat hij zich ergens terug moet kunnen trekken
nu is dat zijn werkplek (schip) hij stort zich volledig daarop

heb natuurlijk ook met mijn schoonmoeder gesproken zij kent hem als geen ander
en ze blijft zeggen dat ik hem los moet laten dat dat nog de enigste kans is voor iets in de toekomst
maar het is zo moeilijk
hij schuift het nu in mijn schoenen dat ik de knoop heb doorgehakt omdat ik erover begon
in mijn optiek heb ik idd de aanzet gegeven door eerlijk te zeggen dat ik erover na aan het denken was om de stekker eruit te trekken
en hij heeft uiteindelijk gezegd voor de rust in huis is het beter en de stekker eruit getrokken

heb altijd geroepen zodra de papieren getekend zijn is het klaar tot die tijd is er een weg terug
maar goed over 2 weken komt de mediator voor het eerste vrijblijvende gesprek
om te kijken wat ze voor ons kan betekenen en van daaruit borduren we verder

mijn schoonmoeder ziet onze scheiding als iets positiefs omdat we nu los kunnen laten en elkaar de ruimte kunnen geven
en zolang we alle 2 moeite doen om te blijven praten er dan weer een mogelijk is dat er iets op kan bloeien
als hij er echt klaar mee was had hij de deur achter zich dicht getrokken (zo ken ik hem ook )
maar hoe moet ik het leuk en gezellig houden met hem
gezellig praten over koetjes en kalfjes grapjes niks meer verwachten van hem misschien leuke dingen doen en ondertussen de scheiding regelen
hoe in hemelsnaam doe je zoiets zonder er zelf aan onder door te gaan
ze denkt dat dit zijn enigste uitweg is die hij nog ziet
en ik weet dat ook ik problemen heb die ik moet oplossen waar ik mee bezig ben
ben ook erg onzeker laag zelfbeeld onzekerheid
en dan dat wantrouwen er nog bij, in deze situatie doet daar er niet veel goeds aan
ben nu vooral bang dat als ik loslaat en niks meer verwacht en alles is dadelijk geregeld met de scheiding hij spijt krijgt en het bij mij te laat is
dat door het loslaten mijn gevoel voor hem verdwijnt (misschien ben ik ook wel een beetje paranoïde)
of omdat het een principe kwestie is van gescheiden betekend een einde en geen nieuw begin (voor ons bedoel ik dan)
me schoonmoeder zegt dat je het ook positief kan bekijken en zeker in onze situatie

vraag mezelf wel af hoe andere het zien

groetjes yvonne
Antwoord

#16

Hallo Yvonne,

Zijn moeder meldt je dat je het ook positief kunt bekijken. Maar ik stel vast dat er in jullie situatie weinig positiefs te melden is.

Zomaar een paar opmerkingen die bij mij binnen komen.
  • Jullie zijn beide erg onzeker.
  • Angst is een slechte raadgever.
  • Met schuldgevoel, achterdocht, angst terug kijken op het verleden levert weinig op.
  • Angst voor de toekomst is nutteloos want die bestaat nog niet wel?
  • In het nu leven en met elkaar spreken over wat jullie eigenlijk zouden willen kan lonend zijn.
  • In het hier en nu leven, landen, aarden en voelen loont, daaruit kan een eerlijke oprechte houding bij jij ontstaan. Zelfs een zekere innerlijk rust en kracht.  
  • Loslaten (tijdelijk) is niet perse hetzelfde als een officiële scheiding.
  • Jullie zouden de mediator ook kunnen inzetten om eerst eens eerlijk jullie gevoel en onzekerheden op tafel te leggen?

Het zijn acht zinnen maar tegelijkertijd een hele wereld.

Groetjes,  Bert
Antwoord

#17

Hoi  bert

Dankje voor je reaktie

Aller eerst ben ik het ermee eens dat er weinig positiefs te melden is

En je volgende zit ook heel veel in
Jullie zijn beide erg onzeker.  
=Zeker waar

Angst is een slechte raadgever. 
=Helemaal mee eens

Met schuldgevoel, achterdocht, angst terug kijken op het verleden levert weinig op.
=helemaal mee eens maar bepaalde dingen blijven door je hoofd spoken omdat het niet logisch is of omdat je het niet begrijpt en dat loslaten is niet heel makkelijk

Angst voor de toekomst is nutteloos want die bestaat nog niet wel?
= ook helemaal mee eens maar je denkt wel na over de toekomst en met sommige dingen voel je toch angst je moet je er alleen niet door laten leiden ook niet altijd makkelijk maar goed

*In het nu leven en met elkaar spreken over wat jullie eigenlijk zouden willen kan lonend zijn.
=in mijn geval als ik daarover praat ben ik aan het pushen dus heb me voorgenomen dat niet meer te doen
En enigste wat hij zegt is dat hij rust wil
Heb hem gevraagt hoe ik daarin kan helpen
En zijn antwoord was niet overal ??? Bij zetten
Maar dat wantrouwen heeft hij wel zelf veroorzaakt door niet eerlijk te zijn

* In het hier en nu leven, landen, aarden en voelen loont, daaruit kan een eerlijke oprechte houding bij jij ontstaan. Zelfs een zekere innerlijk rust en kracht.  
=misschien begrijp ik je verkeerd maar probeer nu ook in het hier en nu te leven
De knoop is doorgehakt dus daar moet ik op verder borduren en hij wil rust dus enigste wat ik kan doen nu is de verteller zijn ipv de vrager 
En dat stukje voelen wat moet ik voelen ik voel pijn en verdriet die ik verstop onder een lach
En wat mijn (ex) man betreft hij zegt niks te voelen voor mij maar ondertussen is hij zo tegenatrijdig als de pest en ik weet me daar geen raad mee als ik overal hoop uit haal maak ik mezelf gek en ga ik weer pushen en ??? Overal bij zetten dus voor nu laat ik het wel op me afkomen

* Loslaten (tijdelijk) is niet perse hetzelfde als een officiële scheiding.
= klopt ook maar de knoop is doorgehakt door hem
3 januari komt de mediator voor de 1e keer dus voor mij klinkt en voeld het als officieel definitief
En weet niet hoe er anders mee om te gaan dan mezelf afsluiten voor hem uit zelf bescherming

 *Jullie zouden de mediator ook kunnen inzetten om eerst eens eerlijk jullie gevoel en onzekerheden op tafel te leggen?
= ik was in de veronderstelling dat een mediator puur over de scheiding gaat alleen niet zo zakelijk als een advocaat en voor alle 2 de partijen de beste oplossing zoeken
En daarbij hoe kun je eerlijk je gevoel op tafel leggen als je het niet weet hij blijft zeggen dat hij get niet weet

Weet niet of ik er goed aan doe maar ergens moet ik mezelf in bescherming nemen
Anders word ik gek
Donderdag komt hij weer thuis voor 2 weken
Is nu bijna 2 weken weg
Heb hem 1 keer gebeld omdat er belangrijke post was
Hij heeft me 3 keer gebelt en 4 keer geappt
Waarvan 1 keer onenigheid gehad te hebben
Rest ging goed maar hij maakt het mij niet makkelijk op deze manier 
Vragen hoe het is
Door vragen wat ik gedaan heb met kerst
Grappige whats app berichtjes gestuurt (plaatjes)
Ik weer niet wat ik daarmee moet wat wil hij nou

Waarom moet het zo ingewikkeld zijn
Je houd van elkaar of niet
Je hebt relatie problemen ok
Je vecht er samen voor of niet
Alleen kun je niet vechten 
Wil hem nog steeds niet kwijt (ben hem al kwijt)
Wil hem nog steeds terug maar niet als ik mezelf erin verlies

Groetjes yvonne
Antwoord

#18

Hallo Yvonne,

Mijn excuus als ik dingen gezegd heb die niet passend zijn in jouw situatie.
Kan me goed voorstellen dat het als een hopeloze situatie voelt.

Inderdaad is een mediator gericht op het netjes regelen van een scheiding.
Maar als zij het gesprek opent over de scheiding en jij geeft aan dat je dit eigenlijk niet wil.
Als vervolgens jouw partner wederom zegt "ik weet het niet" hoe moet een mediator dan verder?
Het is in ieder geval dan wel de eerste keer dat je met een neutraal persoon erbij in gesprek kan gaan. 

Geen idee of zo'n gesprek haalbaar is maar toch?
Kan best zijn dat ik te positief denk hoor, dat ik teveel van het wenselijke uitga.
En natuurlijk moet jij jezelf ook beschermen, op een een of andere manier blijven functioneren. Poeh.

Hoor het graag.

Groetjes,  Bert
Antwoord

#19

Hoi bert
Excuus is niet nodig 
Ik snap je standpunt
En je hebt ook wel gelijk maar ik zie niet hoe ik hoop moet houden als de scheiding in gang gezet is zonder dat ik mezelf er in verlies omdat ik dat de afgelopen maanden gedaan heb 
Vandaar dat ik zei mezelf beschermen en niet meer de vrager zijn omdat ik dat al die maanden juist was om maar een logische verklaring te keijgen of ergens doorheen te prikken (onzekerheid en angst)
Ben normaal ook een persoon die erg positief is
Ingesteld en altijd het goede ziet in dingen en mensen
Maar deze situatie maakt het lastig voor mij
Puur omdat ik zeker weet dat het gevoel er wel is bij hem maar er staat te veel frustratie en irriratie tussen
En ik vermoed een 3e persoon 100% zeker weet ik het niet 
Enigste wat ik weet is dat het voor mijn (ex) man puur vriendschappelijk is (zegt hij)
De 3e persoon heeft wel gevoelens voor hem
En ze zijn ook over de streep gegaan tussen de tijd dat we uit elkaar waren en we het weer gingen proberen
Hij zegt we waren uit elkaar i didnt cheat
Heeft overigens wel zelf alles opgebiecht en niet omdat ik ernaar vroeg of opaan stuurde
Maar ik kan het van een bepaald punt zo wel zien
Maar het voeld wel als of hij vreemd gegaan is
Omdat ik al jaren schrik had dat dat zou gebeuren tussen hun maar ik vertrouwde hem 
En dat vertrouwen is beschaamt
En over hun contact heeft hij gelogen verzwegen vanaf dat wij het weer gingen proberen  elkaar gezien terwijl hij beloofd had dat te melden als dat zou gebeuren en niet gedaan al begrijp ik de reden wel (bang dat ik de stekker eruit zou trekken als hij dat op dat moment zou zeggen en wilde hij niet)
Ook dit heeft heeft hij uiteindelijk zelf opgebiecht zonder dat ik daar over bleef zeuren en of vragen
Maar dan nog heeft hij gelogen in eerste instantie
Vandaar de argwaan en onzekerheid


Hopelijk heb jij hier een helder blik op 
Zou het kunnen gebruiken 

Groetjes yvonne
Antwoord

#20

Hallo Yvonne,

Dat jouw vertrouwen geschaad is, je argwaan en onzekerheid, is natuurlijk te begrijpen en ook logisch.
Waarom hij dit heeft gedaan is voor mij natuurlijk ook een raadsel, want ik ken hem niet.
Ik kan van alles verzinnen maar dat zou gokken zijn.

Jezelf beschermen en je niet meer te afhankelijk opstellen en hem veel vragen lijkt me
inderdaad nu de beste oplossing. Dat station ben je wel gepasseerd nu.

Heb jij voor jezelf duidelijk of je nog door wil en zo ja, of misschien nee op welke voorwaarden?
Onafhankelijk van wat hij wil, zou het voor mij belangrijk zijn mijn standpunt te bepalen. Het zou mij in ieder geval een beetje in mijn kracht zetten.

Hoor het graag.

Groetjes,  Bert
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 98 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
31-10-2022, 22:16
Laatste bericht: Vide
08-08-2022, 20:40
Laatste bericht: J@n
19-06-2022, 23:47
Laatste bericht: Pico
09-02-2022, 00:03
Laatste bericht: Joy
09-11-2021, 19:06
Laatste bericht: Mabel
09-09-2021, 14:33
Laatste bericht: Leetje
28-07-2021, 12:15
Laatste bericht: MaryO



Gebruikers die dit topic lezen:
2 gast(en)