Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Hechtingsproblematiek


#31

Hega, herkenbaar met vriendschappen e.d.

En ik heb ook soms moeite als ik weinig aansluiting heb bij mensen.. dat kost me dan zo veel energie! Dat kan ik niet altijd opbrengen.. 
Of mensen die alleeen maar over hun eigen ding praten en het geen 2-richting gesprek/ contact is. Of mensen die constant afkeuren wat je doet. 
( gaat je toch niet lukken..   ja, dikke vinger ik ga het toch proberen!) 
Zelf probeer ik daar nu ook wat grenzen in te stellen maar blijft lastig.
Waarschijnlijk dat anderen hier ook herkenning in hebben.
Antwoord

#32

'( gaat je toch niet lukken.. ja, dikke vinger ik ga het toch proberen' 

Nou Jupiter dit soort types moet je er dus helemaal niet bij hebben. Ik ken dit volledig uit mijn jeugd. Zeg maar gerust oké ondanks dat het toch niet gaat lukken ga ik het nu wel even doen, doei...

Inderdaad dikke vinger. 

Goed bezig Jupiter ,gewoon doorgaan! 

Groetjes!
Antwoord

#33
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 02-07-2022, 23:59 door Hega76.)

(02-07-2022, 20:33)Jupiter schreef: Hoi Hega,

We hebben al veel besproken met elkaar, dus ik heb niet erg veel toe tevroegen namenlijk.
Enigste ja, wat ik je al eerder zei gun ik je echt iemand die om je geeft en gewoon bij je is, en ook intresse in je hebt en blijft tonen wat er ook gebeurd.

Voor mij is het vaak ook lastig, omdat ik compleet geen vrienden heb in RL.
En ook nog nooit natuurlijk een relatie, of andere dingen die je er aan kan koppelen heb gehad. 

Hoop dingen blijven erg moeilijk, zou me graag aan iemand willen hechten, en dan ook blijven me hele leven.
Dat je echt om elkaar geeft tot het eind zoals je altijd leest en hoort van andere mensen..

Maar blijft erg moeilijk allemaal...

Spreek je weer later,

Groetjes Jupiter


Wat enorm naar voor je.
Wil je hierbij nog sterkte wensen en een hart onder de riem steken.

(02-07-2022, 21:51)Joy schreef: Hega, herkenbaar met vriendschappen e.d.

En ik heb ook soms moeite als ik weinig aansluiting heb bij mensen.. dat kost me dan zo veel energie! Dat kan ik niet altijd opbrengen.. 
Of mensen die alleeen maar over hun eigen ding praten en het geen 2-richting gesprek/ contact is. Of mensen die constant afkeuren wat je doet. 
( gaat je toch niet lukken..   ja, dikke vinger ik ga het toch proberen!) 
Zelf probeer ik daar nu ook wat grenzen in te stellen maar blijft lastig.
Waarschijnlijk dat anderen hier ook herkenning in hebben.


Heel erg herkenbaar ook.
Daar heb ik ook wel ervaring mee gehad in het verleden.
Antwoord

#34
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 04-07-2022, 00:58 door Alex058.)

Mijn vader zei ook regelmatig: "Doe dat maar niet, dat is toch niks voor jou". Hij zei dat niet op een denigrerende manier, maar wilde ons (mijn zus en ik) beschermen tegen "de boze buitenwereld". Dat wist ik toen niet, maar nu wel. Funest voor een kind, slecht voor het zelfvertrouwen. Daar komen mijn latere angsten ook mede uit voort, denk ik..... 
Hij zei het toen ik op tafeltennis wilde en toen ik een platenspeler wilde kopen. Dat eerste was dus niks voor mij, zei hij en die platenspeler moest er ook maar niet komen, want dan zou al mijn geld opgaan aan platen. Laat een kind dat zelf ervaren en uitzoeken! Het was zijn angst en die projecteerde hij op ons. Het heeft veel indruk op mij gemaakt, want ik ben deze 2 gevallen nooit vergeten. Ik deed het dan trouwens ook niet. Nooit op tafeltennis gezeten en die platenspeler kwam er veel later. Misschien dat ik daarom tegenwoordig mij de les niet laat voorschrijven en dat ik een lichte vorm van narcisme heb ontwikkeld, maar dat weet ik niet zeker..... Maakt misschien ook niet zo veel uit. Mijn vader had beter naar Pipi Langkous kunnen luisteren, die zei altijd:
"Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan!!" Dat is een betere levensles!

Blijf lekker eigenwijs en blijf jezelf ontwikkelen!

Lieve groet, Alex
Antwoord

#35

Nou ja, een kind een beetje beschermen en begrenzen is wel nodig maar het ligt er wel aan hoe vind ik. 

Ik heb mijn opa in m'n jeugd in ieder geval als positieve mannelijke invloed ervaren en daar ben ik heel dankbaar voor. Legde ook aan ons uit waarom hij bepaalde dingen van ons vroeg of liet ons op ontdekking gaan maar vroeg ons wel dat we lieten weten waar we gingen dat soort dingen. 
Een beetje de balans houden tussen kind laten ontdekken en in kunnen grijpen waar nodig.
Fijne herinneringen aan
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Joy :   • Alex058
Antwoord

#36

Tja, 

Je hebt bij mij wel een poortje open gezet,  Alex.

Ik ben armoedig opgegroeid. Bij alles was het wat kost het . Wat heb je eraan . 
 Niet of je het leuk of interessant vond, waarom .  Inhoudelijk gesprekken waren niet mogelijk .  Eigenlijk nergens over. 
Als ik iets kreeg werd me dat door de overige gezinsleden betaald gezet door te misgunnen . ( Fysiek en mentaal) 
Zoiets verdiende je dan niet. Dus je moest je  ontzettend bevoorrecht voelen en vervolgens werd je dan met een schuldgevoel opgezadeld. 
Lullig genoeg werd ik ook afgestraft om mijn intelligentie. Het was überhaupt niet de bedoeling dat je de indruk krijgt dat je iets voorstelde.

Ik heb voor het eerst in mijn leven op 51-jarige leeftijd een nieuwe koelkast besteld,  behalve een laptop was dat het eerste nieuwe apparaat wat ik ooit kocht heb . Op een waterkoker na of iets dergelijks. 

Ontwikkeling was alleen maar goed als het bijdraagt. Financieel of ten gunste van rest. Gelukkig was er toen studiefinanciering en sociale zekerheid,  dan kon ik dat mooi allemaal zelf regelen. ( Niet dat ik had geleerd om voor mezelf te zorgen) Dankzij de overheid kon ik  de zieke invloed ouders en familie doorbreken.

Ik ben  ook stront eigenwijs. En dat blijf ik ook   
Als  dingen niet gaan zoals ik ze kan behappen, dan werkt het gewoon niet. Dan is er geen akkoord. 
Ik moet wel constateren dat dat met de belasting van uit mijn achtergrond van doen heeft. 
Vanuit het gevoel dat zaken voor mij niet weggelegd zijn,  niet binnen mn bereik liggen,  dat je er ook geen recht op hebt en geen recht op mag doen gelden  en eigenlijk dat je je alleen maar op lijdzame onderdanige wijze stompzinnige kapot mag werken. En niet moet klagen. (Je gevoelens voor je moet houden. Waardoor iedereen thuis lelijk en  vreselijk op elkaar af reageert.)  

 Mensen vinden er soms iets van hoe ik de zaken regel. Hoe ik doelbewust en calculerend handel. 
Ik ben allergisch voor oordelen. Ik scan mensen daar voortdurend op,  om ze de pas af te kunnen snijden als men er weer s op is om mij onderuit te halen . 

En zo kan ik nog wel meer niet al te vrolijk makende verbanden leggen.

Lang geleden kreeg ik ooit een meervoudige persoonlijkheidsstoornis met theatrale, narcistische en antisociale kenmerken toebedeeld. Voor een vrouw ( of jong meisje toen nog)  is dat overigens wel een opmerkelijke diagnose ( die krijgen vrouwen niet vaak) . 
Tegenwoordig is het cptss. 


Door alle verbetenheid In me heb ik ernstige kaakproblemen, mijn gebit verloren  (klemmen en knarsen en bijten. En daar de gevolgen weer van)  Wordt ik  al jarenlang medisch voorbehandeld.
Ook is mijn stofwisseling compleet verstoord omdat ik niet meer goed kan  verteren. 
Het systeem is  door overlevingsdrang ernstig beschadigd .  

Ik heb nog steeds niet het gevoel dat er dingen voor mij weggelegd zijn in het leven. Of in mijn bereik liggen. Of dat ik iets verdien. Of dat ik überhaupt mag zijn. Daarbij heb ik een niet al te fraai mensbeeld en behoorlijk veel wantrouwen. Ik vertrouw eigenlijk niemand.

Wat dat betreft hebben ze goed hun zin gekregen en zijn ze toch nog geslaagd . Maar dat gevoel ga ik ze niet geven. Ik heb het contact gereduceerd tot zo minimaal mogelijk. 

Tja..  zieke shit .

Groetjes
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Mabel :   • Alex058
Antwoord

#37

(04-07-2022, 10:19)Mabel schreef: Tja, 

Je hebt bij mij wel een poortje open gezet,  Alex.

Ik ben armoedig opgegroeid. Bij alles was het wat kost het . Wat heb je eraan . 
 Niet of je het leuk of interessant vond, waarom .  Inhoudelijk gesprekken waren niet mogelijk .  Eigenlijk nergens over. 
Als ik iets kreeg werd me dat door de overige gezinsleden betaald gezet door te misgunnen . ( Fysiek en mentaal) 
Zoiets verdiende je dan niet. Dus je moest je  ontzettend bevoorrecht voelen en vervolgens werd je dan met een schuldgevoel opgezadeld. 
Lullig genoeg werd ik ook afgestraft om mijn intelligentie. Het was überhaupt niet de bedoeling dat je de indruk krijgt dat je iets voorstelde.

Ik heb voor het eerst in mijn leven op 51-jarige leeftijd een nieuwe koelkast besteld,  behalve een laptop was dat het eerste nieuwe apparaat wat ik ooit kocht heb . Op een waterkoker na of iets dergelijks. 

Ontwikkeling was alleen maar goed als het bijdraagt. Financieel of ten gunste van rest. Gelukkig was er toen studiefinanciering en sociale zekerheid,  dan kon ik dat mooi allemaal zelf regelen. ( Niet dat ik had geleerd om voor mezelf te zorgen) Dankzij de overheid kon ik  de zieke invloed ouders en familie doorbreken.

Ik ben  ook stront eigenwijs. En dat blijf ik ook   
Als  dingen niet gaan zoals ik ze kan behappen, dan werkt het gewoon niet. Dan is er geen akkoord. 
Ik moet wel constateren dat dat met de belasting van uit mijn achtergrond van doen heeft. 
Vanuit het gevoel dat zaken voor mij niet weggelegd zijn,  niet binnen mn bereik liggen,  dat je er ook geen recht op hebt en geen recht op mag doen gelden  en eigenlijk dat je je alleen maar op lijdzame onderdanige wijze stompzinnige kapot mag werken. En niet moet klagen. (Je gevoelens voor je moet houden. Waardoor iedereen thuis lelijk en  vreselijk op elkaar af reageert.)  

 Mensen vinden er soms iets van hoe ik de zaken regel. Hoe ik doelbewust en calculerend handel. 
Ik ben allergisch voor oordelen. Ik scan mensen daar voortdurend op,  om ze de pas af te kunnen snijden als men er weer s op is om mij onderuit te halen . 

En zo kan ik nog wel meer niet al te vrolijk makende verbanden leggen.

Lang geleden kreeg ik ooit een meervoudige persoonlijkheidsstoornis met theatrale, narcistische en antisociale kenmerken toebedeeld. Voor een vrouw ( of jong meisje toen nog)  is dat overigens wel een opmerkelijke diagnose ( die krijgen vrouwen niet vaak) . 
Tegenwoordig is het cptss. 


Door alle verbetenheid In me heb ik ernstige kaakproblemen, mijn gebit verloren  (klemmen en knarsen en bijten. En daar de gevolgen weer van)  Wordt ik  al jarenlang medisch voorbehandeld.
Ook is mijn stofwisseling compleet verstoord omdat ik niet meer goed kan  verteren. 
Het systeem is  door overlevingsdrang ernstig beschadigd .  

Ik heb nog steeds niet het gevoel dat er dingen voor mij weggelegd zijn in het leven. Of in mijn bereik liggen. Of dat ik iets verdien. Of dat ik überhaupt mag zijn. Daarbij heb ik een niet al te fraai mensbeeld en behoorlijk veel wantrouwen. Ik vertrouw eigenlijk niemand.

Wat dat betreft hebben ze goed hun zin gekregen en zijn ze toch nog geslaagd . Maar dat gevoel ga ik ze niet geven. Ik heb het contact gereduceerd tot zo minimaal mogelijk. 

Tja..  zieke shit .

Groetjes

Wat een heftig verhaal Mabel. Ik herken wel stukjes, maar stukken minder heftig en negatief. Ik heb wel het gevoel dat ik het verdien om een goed leven te hebben en dat ik het ook materieel goed mag hebben. Als ik het goed begrijp heb jij dat gevoel niet en dat vind ik erg. Mag ik dat zeggen Mabel? Ik mag alles zeggen, maar ik ben ook wel een beetje bang voor jou, merk ik wel. Dat zeg ik jou eerlijk, maar ik vind het ook "mooi" om hier contact over te hebben. Wat zou ik graag willen dat je iets vriendelijker naar jezelf en de wereld zou kunnen kijken. Wat vind je daarvan, als ik dat zo zeg? Misschien krijg ik wel een sneer van jou terug...... Jij bent flink beschadigd in jouw jeugd Mabel. Ik ook, maar wel minder. Het is trouwens geen wedstrijd, wie nou het zwaarst beschadigd is in zijn/haar jeugd. We hebben allemaal een rugzak en dat is lastig genoeg. 
Jij verdient wel degelijk een fijn en goed leven. Die boodschappen van vroeger kloppen niet, maar daarmee vertel ik jou niks nieuws. 
Ergens las ik dat jij allergisch bent voor narcistische mensen (voor mij licht allergisch dus....,hi, hi), maar ik lees nu dat jij die diagnose ook hebt. Meestal zijn het mannen idd.. 
Mijn lichte vorm van narcisme heeft er voor gezorgd dat ik wel een goed gevoel over mezelf heb, heb ik het gevoel. Hoe werkt dat bij jou dan? 
Mabel, lieve Mabel zou ik willen zeggen: "Heb jezelf lief, al is het maar een klein beetje....". Misschien ga je nu wel over je nek, maar nu vul ik het in..... 

Lieve groet, Alef
Antwoord

#38

Haha , nee Alex , ik ga niet over m'n nek joh ! Je hebt n goed punt . 

Je bent overigens niet de enige die bang van me is hoor.  Dr zit nou eenmaal een kille tot  hatelijkheden neigende kracht in mij . Hoe slechter ik me voel , hoe erger aan m'n lot overgelaten en in het nauw gedreven , hoe sterker dat ie is . Dat is n soort afweergeschut wat dan in stelling word gebracht.( Poetin heeft er ook last van Smile ) 

Ontstond ergens rond m'n 8e . Ik bestudeerde mensen bracht ze in kaart hun  zwakke punten, hoe ze werkten,  zodat ik wist hoe ik ze moest aanpakken.   Hulpvragen  was geen optie,  nood werd niet gezien,  het gesol,  het beschadigien,  intimidatie, onveiligheid,  vijandigheid., Het ging maar door en door. 
En mens moet wat om te overleven hé. 

Ik kan me prima voorstellen dat een 8/9/10 -jarig meisje zich eigenlijk met andere zaken bezig hoorde te houden, passend bij een gezonde ontwikkeling. Gelukkig had ik ook boeken, en een levendige fantasiewereld in mijn hoofd waar ik hoop uit putte. 

Nee niet leuk , men schrikt ervan . 
Maar aan die enge draak heb ik een hoop te danken gehad, dat moet ik er wel bij zeggen. Ook binnen de GGZ taferelen. Binnen een opleiding nastreven. Binnen het  aan het mezelf uit vreselijke toestanden trekken. Stoïcijns, hardnekkig,  verbeten doorgaan en met oogkleppen op.

Je wordt er alleen geen leuker mens  van . 

Mijn ervaring ris als de spanning zakt, dan word ik weer milder , minder kort door de bocht. 

Ik denk niet dat ik narcistisch ben maar als ik in de overlievingstand kom en de interne druk en spanning word hoog  , dan gebeurt het me dat ik wat kan veranderen in een draak. 

Kijk , zo een  diagnose ff simpel op iemand van 22 met n hoop shit achter zich  plakken,  dat slaat toch ook echt nergens op ook. Het zal ook  niet geholpen hebben dat ik de psycholoog die het intakegesprek voerde een vreselijke  arogante eikel vond  Die me in de aversie deed slaan, acuut.en dat heb ik hem dat heb laten weten in niet mis te verstaan bewoordingen. 

Hij echter vond mij ontzettend interessant materiaal en wilde me graag behandelen tijdens deze opname van geloof ik in jaar intern? Daar zou ik min of meer geresocialiseerd  gaan worden.  Getver.

Ik heb toen bedankt voor de eer. Ik geloof niet dat ik er ooit  spijt van heb gehad. 

Ik hoop dat ik nu wat minder eng ben hoor :Smile

Groetjes!
Antwoord

#39

(04-07-2022, 13:32)Mabel schreef: Haha , nee Alex , ik ga niet over m'n nek joh ! Je hebt n goed punt . 

Je bent overigens niet de enige die bang van me is hoor.  Dr zit nou eenmaal een kille tot  hatelijkheden neigende kracht in mij . Hoe slechter ik me voel , hoe erger aan m'n lot overgelaten en in het nauw gedreven , hoe sterker dat ie is . Dat is n soort afweergeschut wat dan in stelling word gebracht.( Poetin heeft er ook last van Smile ) 

Ontstond ergens rond m'n 8e . Ik bestudeerde mensen bracht ze in kaart hun  zwakke punten, hoe ze werkten,  zodat ik wist hoe ik ze moest aanpakken.   Hulpvragen  was geen optie,  nood werd niet gezien,  het gesol,  het beschadigien,  intimidatie, onveiligheid,  vijandigheid., Het ging maar door en door. 
En mens moet wat om te overleven hé. 

Ik kan me prima voorstellen dat een 8/9/10 -jarig meisje zich eigenlijk met andere zaken bezig hoorde te houden, passend bij een gezonde ontwikkeling. Gelukkig had ik ook boeken, en een levendige fantasiewereld in mijn hoofd waar ik hoop uit putte. 

Nee niet leuk , men schrikt ervan . 
Maar aan die enge draak heb ik een hoop te danken gehad, dat moet ik er wel bij zeggen. Ook binnen de GGZ taferelen. Binnen een opleiding nastreven. Binnen het  aan het mezelf uit vreselijke toestanden trekken. Stoïcijns, hardnekkig,  verbeten doorgaan en met oogkleppen op.

Je wordt er alleen geen leuker mens  van . 

Mijn ervaring ris als de spanning zakt, dan word ik weer milder , minder kort door de bocht. 

Ik denk niet dat ik narcistisch ben maar als ik in de overlievingstand kom en de interne druk en spanning word hoog  , dan gebeurt het me dat ik wat kan veranderen in een draak. 

Kijk , zo een  diagnose ff simpel op iemand van 22 met n hoop shit achter zich  plakken,  dat slaat toch ook echt nergens op ook. Het zal ook  niet geholpen hebben dat ik de psycholoog die het intakegesprek voerde een vreselijke  arogante eikel vond  Die me in de aversie deed slaan, acuut.en dat heb ik hem dat heb laten weten in niet mis te verstaan bewoordingen. 

Hij echter vond mij ontzettend interessant materiaal en wilde me graag behandelen tijdens deze opname van geloof ik in jaar intern? Daar zou ik min of meer geresocialiseerd  gaan worden.  Getver.

Ik heb toen bedankt voor de eer. Ik geloof niet dat ik er ooit  spijt van heb gehad. 

Ik hoop dat ik nu wat minder eng ben hoor :Smile

Groetjes!

Ik ben al minder bang voor jou, Mabel... Het uitspreken maakt het al minder  Big Grin.
Dat afweersysteem is een overlevingsmechanisme geworden. Wel jammer eigenlijk, maar zonder had je het mogelijk niet gered. Jij hebt geen of in ieder geval onvoldoende kind kunnen/mogen zijn. Dat zou verboden moeten worden, maar zo werkt het niet.

Lijkt me ook nogal jong, op 22 jarige leeftijd de diagnose narcisme krijgen. Misschien een gevalletje van projectie? De psycholoog was een narcist, dat kan ook.....
Ik kreeg de diagnose van een lichte vorm van narcisme in de jaren 90, toen was ik een jaar of 30. Ben jij nu dan ook licht allergisch voor mij, Mabel??
Ha, ha....dat mag.

Fijne dag en laat de mildheid maar wat meer toe. Lieve groet van Alef
Antwoord

#40

Hoi Alex,

 Blijkbaar heb ik dat ergens geschreven? Ik weet helemaal niet meer in welk verband...

Ik heb in mijn omgeving wel wat megalomane types waar ik  toch wel aversie bij voel , die voldoen aan wat je narcistisch zou kunnen noemen. 

Dat zie ik helemaal niet bij jou . Niet alles wordt ook zichtbaar in geschreven tekst. Ik kan daar niets over zeggen eigenlijk. 
 
 Ik ken helaas een aantal mannen /situaties die  het op een verkapte manier prettig vinden om vrouwen onderuit te halen, met n opgeblazen ego zichzelf enorm van belang vinden.   Vanwege iets in zichzelf wat ze  niet goed af kunnen. 
Daar ben ik op een gegeven moment wel  aversief  van geworden.  Dat gedrag  Werd ook niet gewaardeerd dat ik dat eens benoemde. 

Dat trek ik dus niet blijkbaar: zo een man die op z'n apenrots  van zich afblaast omdat ie zich bedreigd voelt in z'n  zgnde superioriteit.   
Ik hoef niet mee te doen aan de instandhouding daarvan. Tuurlijk ligt het dan mij : zo een achterlijk overgevoelig  vrouwmens ....wat haar  plek niet weet.... De bitch   Etc.  
Dus dat trek ik dan niet.  Bij die mensen heb ik het ook helemaal verbruid , de onuitgesproken regel geschonden. Ik vermijd ze liever tegenwoordig. Ik ben gesteld op een prettige harmonieuze omgang met wederzijds respect . Daar kon ik  niet veel meer van maken. 

Groetjes!
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)