Dank voor je openheid Mabel. Soms geef je zoveel adviezen en dan zou ik wat terug willen schrijven. 

Je komt op mij totaal niet 'apart' over, gewoon sympathiek. En fijn dat je zoveel weet van alle GGZ en instanties en weet ik veel wat allemaal. 

Lijkt me zo rot om in armoede op te groeien. Bij ons was altijd eten en speelgoed. Als mijn moeder terugblikt heeft ze steeds het idee dat we krap zaten maar ik zie dat echt niet. We gingen een weekje Drenthe in plaats van 3 weken Frankrijk, nou we gingen tenminste. Misschien dat mijn moeder bij het boodschappen doen wel flink heeft zitten rekenen bijv of als we weer eens uit onze kleren groeiden. 
Later had ik een vriendin die met veel minder was opgegroeid en die kon het ook goed uitleggen, zodat ik beter snapte hoe haar jeugd eruit had gezien. Ze kreeg een vriend en die had dezelfde achtergrond en dat was voor haar heel prettig. 

Het lijkt zo door te sudderen. Dat de mensen die opgroeien met weinig, ook eerder studieschuld hebben. Of ze werken zich een slag in de rondte in de horeca terwijl anderen bier drinken of op de bank zitten Spongebob kijken. En de hele vakantie ook werken om de boeken te kunnen betalen. 
Aan de andere kant heb je mensen waar de geldkraan altijd open lijkt te staan. Wintersport, zomervakantie, dure cadeaus. Vriendin van me ging gewoon uit eten als ze geen zin had om te koken. In restaurant dus, niet in studententoko. Nouja je krijgt wel arbeidsethos als je harder moet werken. 

Misschien in jouw tijd was het studiestelsel wat gunstiger... Ik weet in ieder geval dat de mensen die eind jaren 90 begonnen bij ons eeuwig konden lanterfanteren. 

Tja er zijn maar weinig hulpverleners die écht hulp verlenen. Soms is het een riedel afdraaien omdat ze 8 x per dag iemand zien. Of alles gesprekstechniek zonder te luisteren. Of 'kijken hoe je reageert' bah. Wat raar dat je zoveel diagnoses hebt gekregen. Je zou je er bijna gek door gaan voelen. 

Geniet van je koelkast en je laptop! t Is ook zo prettig als je helemaal kunt kiezen wat je wilt, welke maat, kleur etc.

Ach lieve Feline, 

Voor mij is het ook  heel gebruikelijk om weinig geld nodig te hebben.   Da's n voordeel. Ik hoef al die spullen ook niet .  En waarom zou je ervoor kromliggen ? . Ik regel het wel anders, dat gewerkt is het me helemaal niet waard ook. Wat heeft n mens nou eigenlijk echt nodig en wat kost het je? 
 Ik heb geen echte matetiele armoede gekend (vind ik  zelf dan ). Mijn   ouders wel , oorlog en honger, levensbedreigend .
Dat dragen ze hun kinderen na door t met de de paplepel in te gieten.

Wat voornamelijk de schade in mij  heeft voorzaakt deed is het gebrek aan aandacht , de geestelijke armoedigjeid.    
Dat je als klein  kind hele zomers met je ziel onder de arm liep en het maar uit moest zoeken.  Omdat de hele familie naast de fabrieksbaan van vader van sochtends vroeg tot savonds laat weken lang op het land  werkte en daarmee werd je aan je lot overgelaten..  Ik kan me niet herinneren dat ik ooit met n ouder  in een trein of bus heb gezeten . Kleren kopen met moeder was de hel op aarde en leidde steevast tot schreeuwpartijen mijnerzijds op straat.  Ze praatte met verkoopsters alsof ik er niet bijstond . Steevast te grote kleding op de groei en vooral de prijs gaf de doorslag. Een kind is geen pop  die je moet aankleden , voeden en verder negeren.en dan was ik het ondankbare kreng wat niet blij was.  Ze had geen flauw idee over leuk staande  kleding en op school werd ik al gepest,  wat volgens haar mijn schuld was dat werd afgedaan met "dan moet je maar. .. etc " .  Met zeer vermoeide irritatie uitgesproken
. Ze vertelde me regelmatig dat ik maar voor mezelf moest zorgen omdat er later ook niemand voor me zal zorgen . Maar vergat erbij dat je iemand dan eerst leert hoe die dat voor zichzelf doet, dat zorgen. 
 Hoe dan ook , ik vind dat soort praat echt geen boodschap voor n kind van 6 wat gewoon ouderlijke begeleiding en aandacht  nodig heeft. 
Jarenlang ziek met buikpijn van angst rondlopen,  jezelf maar moeten kalmeren. Bij nood aan hulp , aandacht negatief en vijandig bejegend worden, als n last.

Die vorm van verwaarlozing  is de werkelijke armoede . Niet zozeer geld . 
Ik heb me vannaf zeer jonge leeftijd zoveel mogelijk aan dat gezinsleven ontrokken en was overal en nergens, onbeschermd .  Overigens , thuis was helemaal geen bescherming ,  bij agressie van overige gezinsleden tegen mij werd er ook niet ingegrepen ,   dat was daar ' normaal' . Het feit dat kind dan huilde, DAT was vervelend en lastig.  Er werd me ook erbij verteld dat ik maar harder moest worden, (dat was iets 'goeds'.)   Dat legitimeerde het dan. 

Met dank aan de kraakbeweging ben ik er vroeg weggekomen. Ik zou nooit huur en collegegeld en alles hebben kunnen betalen. Vanaf m'n 15 e heb ik geen cent meer van ouders aangenomen om de familieklauwen van me af te krijgen.  De voorwaarden daarvoor in stelling gebracht 

Dat de werkelijke schade toen al lang geschied was, wist ik nog  niet .  Het zit het IN mij , verwrongen vergroeid . 

Och , lang verhaal weer . Er vliegt weer n deur open. Zucht. Gaat nu vaak zo..

En ik wilde eigenlijk alleen maar zeggen dat het materiële niet het euvel was . De al generaties overschrijdende gevolgen wel. 



Ik blijf op het forum adviezen, uitleg en duiding geven.  Het kost me niet echt moeite, t komt vanzelf en soms zoek ik wat op, er is nog steeds zoveel mogelijk en er word veel onderzoek gedaan.  ik ben nog steeds leergierig en nieuwsgierig.  

Ik schrijf vanuit m'n depresieve isolatie en het in bed liggen.  
Mijn lijf genereert geen energie meer en heeft er het bijltje bij  neergegooid.  
Het gaat heel slecht  eigenlijk . Ik kan nog maar weinig, moet heel voorzichtig zijn , de tank is meer dan leeg. De tank is hardstikke lek . Er is geen goede tank geleverd.

Maar schrijven kan ik dus wel. 
Ben bezig passende hulp te zoeken mensen.  M'n psychologe is op de hoogte . 
Ik vecht niet meer , maar ga mezelf helpen , zo spreek ik mezelf toe . 
Dat dat fluctueerd door de dag heen is erg vermoeiend  en zwaar. 

Het doet me goed als mensen er iets aan hebben.
Dat er ergens n gezond stukje van me leeft  en bestaat, zeg maar .   Al is het dan maar digitaal. 

Bedankt voor je lieve opmerking en t compliment Feline . 

Alle liefs  en sterkte voor iedereen hier!

Hoi Alex,

 Blijkbaar heb ik dat ergens geschreven? Ik weet helemaal niet meer in welk verband...

Ik heb in mijn omgeving wel wat megalomane types waar ik  toch wel aversie bij voel , die voldoen aan wat je narcistisch zou kunnen noemen. 

Dat zie ik helemaal niet bij jou . Niet alles wordt ook zichtbaar in geschreven tekst. Ik kan daar niets over zeggen eigenlijk. 
 
 Ik ken helaas een aantal mannen /situaties die  het op een verkapte manier prettig vinden om vrouwen onderuit te halen, met n opgeblazen ego zichzelf enorm van belang vinden.   Vanwege iets in zichzelf wat ze  niet goed af kunnen. 
Daar ben ik op een gegeven moment wel  aversief  van geworden.  Dat gedrag  Werd ook niet gewaardeerd dat ik dat eens benoemde. 

Dat trek ik dus niet blijkbaar: zo een man die op z'n apenrots  van zich afblaast omdat ie zich bedreigd voelt in z'n  zgnde superioriteit.   
Ik hoef niet mee te doen aan de instandhouding daarvan. Tuurlijk ligt het dan mij : zo een achterlijk overgevoelig  vrouwmens ....wat haar  plek niet weet.... De bitch   Etc.  
Dus dat trek ik dan niet.  Bij die mensen heb ik het ook helemaal verbruid , de onuitgesproken regel geschonden. Ik vermijd ze liever tegenwoordig. Ik ben gesteld op een prettige harmonieuze omgang met wederzijds respect . Daar kon ik  niet veel meer van maken. 

Groetjes!

Hoi Mabel, 

Ik kwam die opmerking van jou tegen toen ik hier op het forum aan het zoeken was op "narcisme".
Mensen (vooral mannen) met een narcistische persoonlijkheidsstoornis vertonen inderdaad erg naar gedrag. Daar herken ik mezelf gelukkig niet in. Wel zie ik een lichte vorm van narcisme in mezelf. Een echte narcist zal nooit toegeven dat hij zo is. Aan hem ligt het niet..... Ik kan gelukkig wel bij mijn kwetsbaarheid, onzekerheid etc.. Narcisme is ook een overlevingsstrategie. Bij gebrek aan een veilig nest, maak je je eigen nest. Je leert dat je niet of minder moet investeren in een ander en meer in jezelf. Dat herken ik wel. Ben wel blij dat het niet uit de hand gelopen is en dat ik geen Trump geworden ben. Trump is voor mij de vleesgeworden narcist!
Ik kan het narcisme in mij meestal wel corrigeren. Bij mij is het neurotische de hoofdzaak als ik de deskundigen mag geloven, met een sausje van narcisme en Borderline daar overheen. Ach, een mens is meer dan de optelsom van al die etiketten. Ha, ha, ha, die apenrots waar jij het over hebt, komt bij ons op het werk regelmatig ter sprake. Bij mij op het werk zijn het bijna allemaal mannen, vandaar. Hoewel de werkleiding uit 2 vrouwen bestaat.....
Zo nu en dan blaast er wel eens iemand (ik ook wel...), maar niemand voelt zich superieur. Ik maak dan soms ook wel eens een spottende, relativerende opmerking over "ons" gedrag.

Groetjes, Alex

Hega, aangezien jij het topic begonnen bent;
lees je iets van herkenning in oorzaken?
Kun je iets met het verdere gesprek wat er nu is?

Mabel, met zo'n jeugd kan ik me voorstellen dat je er 'gebroken' uit komt.. 
Ik ben zelf ook van mening dat financiële/materiële dingen minder belangrijk zijn dan omgang met kind(eren)  en zelf ook niet boos dat er minder was maar hoe ermee om werd gegaan.
Ik zag ook een aantal kinderen die genoeg financieel/materieel hadden, maar ouders waren er nooooit.. altijd werken, altijd druk en altijd andere dingen belangrijker. Ik noemde ze "sleutelkinderen"  kinderen die een sleutel van een huis vol fancy spulletjes hadden maar ondertussen moesten ze zichzelf ook maar redden.. of ze moesten op pianoles, nou ja, dan kun je het later op zich nog op die manier in de wereld behappen..

Alex, ik herken ook wel narcisme in mezelf hoor
maar om dezelfde reden; overleven, als er heel vaak lelijk gedaan word door anderen (kleineren, denigreren, afkeuring, bagataliseren) mezelf dan maar wat leuk toespreken. Ben er inmiddels best goed in ook, haha! 
Een beetje narcisme is zelfs ook wel gezond hoor vind ik.
En daarbij, zo'n GGZ moet overal wat van maken dus als jij toch wel je mond open trekt en laat weten wat jij van vanalles vind is dat meteen narcisme geloof ik..

Hega, aangezien jij het topic begonnen bent;
lees je iets van herkenning in oorzaken?
Kun je iets met het verdere gesprek wat er nu is?

De afgelopen dagen ben ik even wat minder hier op het forum actief geweest.
Heb wat last van oververmoeidheidsklachten en ook overprikkeling etc.
Ook veroorzaakt door negatieve emoties, gevoelens etc.

Herken zeker wel bepaalde situaties.
Zelf heb ik erg veel last gehad van oa dominante mensen.
Dat kwam ook omdat ik zelf vaak niet stevig in mijn schoenen stond en me onzeker en onderdanig met opstelde.
Daardoor kon ik altijd moeilijk voor mezelf opkomen, nee zeggen en grenzen aangeven.
Probeer hier wel aan te werken.
Voel echter regelmatig een soort van angst en onrust dat ik terug zou kunnen vallen in oude patronen enz.

De afgelopen dagen ben ik even wat minder hier op het forum actief geweest.
Heb wat last van oververmoeidheidsklachten en ook overprikkeling etc.
Ook veroorzaakt door negatieve emoties, gevoelens etc.

Herken zeker wel bepaalde situaties.
Zelf heb ik erg veel last gehad van oa dominante mensen.
Dat kwam ook omdat ik zelf vaak niet stevig in mijn schoenen stond en me onzeker en onderdanig met opstelde.
Daardoor kon ik altijd moeilijk voor mezelf opkomen, nee zeggen en grenzen aangeven.
Probeer hier wel aan te werken.
Voel echter regelmatig een soort van angst en onrust dat ik terug zou kunnen vallen in oude patronen enz.

Hallo Hega, 

Ik denk dat je wat te snel wilt met jouw ontwikkeling en dat herken ik wel, hoor. Geef jezelf de tijd en nog vaak zullen de oude patronen terugkeren, dat is logisch. Als het goed is zul je steeds minder het oude gedrag vertonen, maar meestal gaan die veranderingen behoorlijk langzaam. Het oude gedrag bestaat al zo lang, logisch dat je vaak daarop terugvalt. Het oude gedrag is op een bepaalde manier ook veilig, Hega.... 

Voel me momenteel ook behoorlijk leeg. Verbondenheid voelen met anderen, het blijft moeilijk. Er mist eigenlijk altijd iets. Wat dat nou precies is, kan ik moeilijk uitleggen. Dat zal ik later eens proberen. Moet zo naar mijn werk. Zo geen zin in, want we zijn met zo weinig mensen vanmiddag. Bijna iedereen is vrij of hoeft niet op vrijdag te werken. Heb er pijn in mijn buik van! 
Dat is tegenwoordig de WSW.... 

Groetjes, Alex

Hier ook herkenbaar alles te snel willen..
Of gefrustreerd zijn met mezelf als ik weer in oude patronen val.. ( zucht )

Uiteindelijk is het voor een hoop mensen vallen en opstaan en moeten we elkaar maar regelmatig vertellen dat het niet makkelijk is en we wat meer tijd nodig hebben..

Hallo Hega, 

Ik denk dat je wat te snel wilt met jouw ontwikkeling en dat herken ik wel, hoor. Geef jezelf de tijd en nog vaak zullen de oude patronen terugkeren, dat is logisch. Als het goed is zul je steeds minder het oude gedrag vertonen, maar meestal gaan die veranderingen behoorlijk langzaam. Het oude gedrag bestaat al zo lang, logisch dat je vaak daarop terugvalt. Het oude gedrag is op een bepaalde manier ook veilig, Hega.... 

Voel me momenteel ook behoorlijk leeg. Verbondenheid voelen met anderen, het blijft moeilijk. Er mist eigenlijk altijd iets. Wat dat nou precies is, kan ik moeilijk uitleggen. Dat zal ik later eens proberen. Moet zo naar mijn werk. Zo geen zin in, want we zijn met zo weinig mensen vanmiddag. Bijna iedereen is vrij of hoeft niet op vrijdag te werken. Heb er pijn in mijn buik van! 
Dat is tegenwoordig de WSW.... 

Groetjes, Alex

hoi Alex,


Zelf heb ik ook het vermoeden dat ik wat te snel wil zijn met mijn ontwikkelingen.
Ben gewoon ook wat ongeduldig.
Jarenlang heb ik vastgezeten in gedragspatronen waarin ik me niet goed voelde en waarin ik niet mezelf was.
Nou ben ik me dat steeds bewuster geworden.
Toch gaat het niet over één nacht ijs om daadwerkelijk te kunnen veranderen.
Het gaat toch in kleine stapjes.

Wat naar voor je dat jij je leeg voelt.
En dat je verbondenheid mist met anderen.
Dat is voor mij ook wel herkenbaar.

Wens je nog een goed weekend.

---

Hier ook herkenbaar alles te snel willen..
Of gefrustreerd zijn met mezelf als ik weer in oude patronen val.. ( zucht )

Uiteindelijk is het voor een hoop mensen vallen en opstaan en moeten we elkaar maar regelmatig vertellen dat het niet makkelijk is en we wat meer tijd nodig hebben..

hoi Joy,


Ook erg herkenbaar!
Kan regelmatig ook nog terugvallen in oude patronen.
Met veel onrust en frustratie tot gevolg.

Jij ook een fijn weekend!

Wat ik bij mezelf zie is dat ik eigenlijk nooit iemand mis of zal missen. Diegenen die ik wel miste waren mijn liefdespartners en mijn moeder.
Verder niet voor mijn gevoel. Vriendschappen die werden beëindigd, miste ik niet. Van de vriendschappen die ik nu heb, zou ik ook niemand gaan missen. Klinkt onaardig, abnormaal etc., maar zo voelt het wel. Of is het normaler dan ik denk? Ik weet het niet..... Voor mijn gevoel hebben de meeste mensen diepe(re) vriendschappen dan dat ik heb. Van de ene kant maakt me dat verdrietig en geeft het een leeg gevoel. Van de andere kant geeft het ook rust, een gevoel van onafhankelijkheid.
Voel me er ook regelmatig schuldig over. 
Met mijn zus heb ik al maanden geen contact. Zij wil momenteel geen contact, maar ik mis haar ook niet echt. Dan maar niet, ik red me prima zonder haar. De enigen die ik enigszins mis zijn de huiseigenaren in Normandië, van de vakantie in mei. Vooral met haar heb ik zo'n fijn en warm mailcontact. Zij heeft me gezien zoals ik ben. Een zeldzaam gevoel is dat. Dan heb je me en heb je mijn hart gewonnen. Gebeurd dat niet, dan blijft het behelpen, wat mij betreft.

Groetjes, Alex

Als ik mijn laatste bericht teruglees, word ik daar niet vrolijk van. Zou het bijna gaan verwijderen, want ik schaam me er ook voor. Ik doe dat niet, want het klopt eigenlijk wel. Voel me vanavond behoorlijk depressief. Waar leef ik nou voor? Voor mezelf? Om te werken? 
Voor wie ben ik nou echt belangrijk en wie is er echt belangrijk voor mij? Ik heb daar geen antwoord op en dan heb ik het toch niet zo ver geschopt in het leven...... Ben 59 en op deze essentiële vragen moet ik het antwoord schuldig blijven. Ben ook behoorlijk moe, maar morgenochtend zal ik de antwoorden ook niet paraat hebben, vermoed ik.......