Hallo allemaal

(30-10-2022, 10:51)Mave schreef: Hallo allemaal,  mijn naam is Mave. Ik ben 38 jaar, ben moeder van een zoon van 9 jaar en woon samen met mijn vriend (niet de vader van mijn kind) in een leuk klein dorpje in Limburg.

Sinds 2015 kamp ik ben psychische klachten. In juni van dat jaar ging plotseling een hele goede vriend van mij dood. Ik was toen 31 jaar. Hij was pas 30. Een half jaar later verloor ik bijna mijn zoon. Ik heb hierdoor hypochondrie ontwikkeld,  bij elke pijntje, kuchje of blauwe plek was ik bang om ernstig ziek te zijn of te worden, of om dood te gaan. Hier ben ik succesvol voor behandeld en ben er helemaal vanaf gekomen. Aan het einde van die therapie, dat was in 2017, merkte ik dat ik depressieve klachten kreeg. Ik verloor het plezier in veel dingen en was continu onrustig, bang. Ik wist toen nog niet wat er aan de hand was. Ik had dit nog nooit meegemaakt. Ik heb het laten gaan en het ging weer wat beter, tot het begin 2018 terug kwam. Angsten, onrust, gedachten als 'ik wil dit niet meer, ik kan dit niet aan' maar ook wel eens gedachten aan de dood. Niet concreet de gedachte dat ik mezelf wat aan zou willen doen, meer dat ik van dit gevoel af wilde. Ik heb nooit gedacht hoe ik het zou doen of een concrete poging gedaan. Maar die gedachten maken me wel helemaal gek. Ik word er gek van tot op de dag van vandaag. 

In augustus 2018 ging mijn relatie na 11 jaar uit. Ik kwam er ineens alleen voor te staan met mijn zoon. Het was mijn keuze, dus in het begin voelde ik opluchting, en voelde ik me heel goed. Een frisse nieuwe start, nieuw huis, ik vond het heerlijk. Maar wat daarna volgde was een hele zware tijd. Het leven wat ik kende, het complete gezin, schuldgevoel naar mijn zoon toe...Ik kwam weer in een depressie. 

Toen ik mijn huidige, fijne vriend in 2019 leerde kennen voelde ik mij goed. En dat is ook een tijdje zo gebleven. Tot 2 maanden geleden een hele goede vriendin van mij totaal onverwacht (voor ons dan, nooit iets aan haar gemerkt maar uit haar afscheidsbrief bleek dat ze al langer zwaar depressief was) zelfmoord pleegde. Ik ben er zo door geraakt, dat ik weer helemaal teruggevallen ben in  de depressie.

Mijn depressies kenmerken zich door nare gedachten zoals hierboven omschreven. Nu heb ik Gilles de la tourette en ADD dus heb ik ook veel last van dingen die ik helemaal niet wil denken of dwanggedachten. Die gedachten gaan altijd over de dood, ik word er somber van, denk dat ik echt dood wil, word er nog somberder van omdat ik zulke dingen denk en zo zit ik in die spiraal. Soms voel ik me zo somber dat ik echt denk 'ik wil niet meer' en daar schrik ik van. Ik ben de hele dag angstig,  kan nergens van genieten. De hele dag vechten tegen wat er in je hoofd gebeurd is zo zwaar vermoeiend. Ik doe wel gewoon alles wat ik normaal zou doen. Werken, 4 keer per dag mediteren,  wandelen, schilderen, lezen, gezond eten, ik ga gewoon naar feestjes... ik weiger om in bed te blijven liggen en me nog ellendiger te voelen. 

Ik heb mijn medicatie (bupropion) net opgehoogd  naar 300 mg en dat is zwaar. Ik krijg hulp van een psycholoog en heb net 2 sessies EMDR therapie gehad. Ik ben heel hard aan het werk me beter te voelen maar het lukt nog niet echt. 

Dit is mijn verhaal in het kort (Al is het nog best een lang verhaal) Hopelijk vind ik hier wat herkenning. Bedankt dat ik het even kwijt mocht!