Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Hallo


#1

Hallo allemaal,

Ik ben Marjolein en 33 jaar. Sinds mijn 25e maak ik episodes door van angst en depressie. Momenteel mijn derde episode al. Ik zit met veel  vragen en onzekerheden. Ook voel ik mij vrij eenzaam door deze klachten. Ik hoop hier met lotgenoten in contact te komen. Misschien kunnen we elkaar erdoor heen steunen/helpen en onze kennis delen...

Groetjes,
Marjolein
Antwoord

#2

Hallo Marjolein,

Welkom hier.


Ik schrijf hier als iemand die verschillende depressies heeft doorgemaakt.

Wil je misschien iets meer vertellen over jouw vragen en onzekerheden?

Hoor het graag.

Groetjes,  Bert
Antwoord

#3

Hallo Bert,

Bedankt voor jouw reactie.

Ik ben er nog steeds niet achter waarom ik terugval. Wel gebeurt dit altijd na een levensgebeurtenis. Ik heb al cognitieve gedragstherapie gehad en ook schematherapie en eigenlijk ben ik uitbehandeld qua praten. Mijn doel is dan nu ook meg name het accepteren en mijn leven zodanig inrichten dat ik er minder last van heb. Ook ben ik bezig om ingesteld te worden op AD. Ik heb citalopram gehad, maar dit werkte niet op mijn stemming. Dus nu heb ik de switch gemaakt naar Venlafaxine sinds een maand ( waar ik nog niks van merk) . Mijn onzekerheden en twijfels hebben oa met de medicatie maken. Wat merk ik ervan als het werkt? 
Maar ook hele praktische zaken zoals wat doe ik verkeerd dat ik nog steeds niet de goede kant op ga. Mijn huidige episode is eind september begonnen met weken van stemmingswissekingen en vanaf eind november is het goed mis. Ik houd mij aan alle leefstijladviezen en werkte zelfs nog tot voor kort. Is het niet raar dat het zolang duurt? Ik ben nu ziek gemeld, want volgens mijn psychologe heb ik zo hard gewerkt in hey bestrijden van mijn klachten dat ik tegen uitputting aanzit. Hoe ga ik er beter mee om. Ze zeggen dat rust funest is en dat heb ik dan ook voorkomen. En nu wordt rust voorgeschreven.... Hoe doen jullie, lotgenoten, het met jullie werk? Blijven jullie werken? En hoe ik in de toekomst beter insetbaar blijven? En dan zit ik nog met het feit van het moeilijk vinden om het te accepteren en mild te zijn. En hoe kom ik hier nu zo snel mogelijk uit? Wat kan ik anders doen, dan alleen tijd geven en geduldig te zijn, om van deze klachten af te komen en te blijven? 
Dus heel veel vragen en onzekerheden...

Groetjes,
Marjolein
Antwoord

#4

Hallo Marjolein,

Natuurlijk een heel herkenbaar verhaal wat je vertelt. Je vertelt over verschillende punten en vragen over depressie, die kan ik niet allemaal in één bericht met je delen.

Ik heb in mijn leven verschillende depressies door gemaakt tot dat ik in 2015 een punt bereikte.
In de kern was bij mij een week met enorme boosheid, verdriet en schaamte tegelijk, terwijl ik voor de wereld mooi weer speelde, uiteindelijk de trigger waardoor ik uit mijn cocon barstte. Dit ging gepaard met een golf energie die een klein half jaar heeft geduurd. Daarna kon ik een beetje een begin maken met herstel. Trouwens niet alleen van depressie maar ook van een alcoholverslaving. Drinken om niet te hoeven voelen. Zoals ik al schreef ik ben begonnen aan mijn herstel.
Het belangrijkste waar ik mij de laatste twee jaar bezig houd is aandacht voor mijn eigenwaarde, mijzelf een beetje aardig vinden. Dit lukt vandaag vrij aardig. Niet dat ik vrij ben van depressie, november 2016 was mijn laatste, maar deze was voor het eerst milder. Ik vermoed doordat ik mijzelf dit keer wel kon blijven waarderen.
Het twee belangrijke aandachtspunt is balans. Ik zit iedere dag wel even rustig in een stoel en voel hoe het aanvoelt van binnen.
Een stukje innerlijke rust is voor mij nog broodnodig. Ik heb het geluk dat ik werkloos ben (klink gek he) maar ik werk wel als ervaringsdeskundige bij Mee. Ook daar is balans tussen werk en vrije tijd een must. Ik ben zo'n vier dagdelen per week actief en dan vooral met zaken die mij aanspreken. Daar komt ie, voor mij belangrijk dat ik zaken aanpak waarbij ik het gevoel heb dat ik er toe doe.

Ik realiseer me natuurlijk dat het mijn verhaal is en allerlei vragen die je hebt gesteld niet heb beantwoord. Ik zou zeggen wordt vervolgd.
Hoor het graag.

Groet, Bert
Antwoord

#5

Hoi Bert,

Dankjewel voor het delen van jouw verhaal. Fijn om te lezen dat het nu beter met jou gaat.  Wat bedoel je precies met die golf van energie? Was dat positieve energie of juist niet?
Ik begrijp dat het niet hebben van een baan voor rust kan zorgen. Vooral omdat je toch werk hebt waar je energie uit haalt. Ik merk aan mijzelf dat ik tijdens een depressie veel status ontleen aan het hebben van een baan. Ik wil graag ‘normaal’ zijn dus werken. Terwijl wat ik echt wil op lange termijn is stabiel blijven zodat ik mijn kind ook een stabiel thuis kan bieden. Ik ben bang voor het inkomstenverlies. 
Je schrijft verder dat zelfwaardering erg belangrijk is gebleken. Daar schort het bij mij aan tijdens een depressie. Ik ben ontzettend streng, hard en boos op mijzelf dat ik er maar niet uitkom. Het lijkt erop dat ik het maar moet uitzitten...

Ik zal straks nog een berichtje typen, want ok sta nu langs de weg. Ik was op weg naar Eem vriendin.

Groetjes,
Marjolein
Antwoord

#6

Hoi Marjolein,

Ja het was een stroom positieve energie. Eerst twee dagen helemaal gesloopt, maar daarna een klein half jaar soms bijna euforisch. Na een half jaar ben ik weer gaan landen en verder gaan werken aan mijn herstel.
Ik heb mijn hele volwassen leven nogal krampachtig in het leven gestaan. Wel huisje, boompje, beestje en ja ook altijd werk.
Ik ben ondanks verschillende leidinggevende functies altijd een onzeker mens geweest. Vond het ook altijd enorm belangrijk wat anderen van mij vonden. Ik was altijd een onzekere wat angstige man. Totdat ik na de bodem weer eens fors te hebben geraakt heb besloten nooit meer die angstige onzeker man te zullen zijn. Ik heb met mijzelf afgesproken dat ik vanaf dat moment open en eerlijk in het leven zou gaan staan.
Open en eerlijk vooral naar mijzelf. Dat probeer ik vandaag nog steeds en ik probeer er ook naar te handelen.

Natuurlijk is werk belangrijk. Ik begrijp dat werk voor jou een zekere status betekent, dat je dus "normaal" bent. Ook de financiële kant ervan.
Ik vond zelf werk noodzakelijk maar niet perse fijn, ik liep altijd op mijn tenen. Het leverde mij geen zelfwaardering op.
Dit alles heeft keer op keer geleid tot depressieve periodes. Tot ik uiteindelijk ontdekte dat die depressies een hard signaal van lijf en hoofd waren.
Zo van "Stop!! Zo kan je niet langer in het leven blijven staan".
Hebben de depressies bij jou een achterliggende reden? Hoe sta jij in het leven?

Ja zelfwaardering is voor mij erg belangrijk. Dat jij jezelf in zo'n depressie niet kan waarderen is begrijpelijk. Bijna iedereen met depressie maakt dit mee, ik ook. De vraag is dan natuurlijk wel hoe steek jij in je vel als je geen depressie hebt. Kun jij jezelf in de kern wel waarderen?
Ben je dan wel een beetje blij met jezelf?
Voor mij lag het ontbreken daarvan ten grondslag aan mijn depressies. Hoe is dat voor jou?

Groet,  Bert
Antwoord

#7

Hoi Bert,

Wauw; ik hoop zo’n eureka moment ook ooit mee te maken. Ik tast nog steeds in het duister over de achterliggende redenen. Wel ben ik het met je eens dat de terugkerende depressies een signaal zijn. Alleen weet ik nog niet waarmee ik dan moet stoppen. Bij de vorige episode dacht ik geleerd te hebben een baan te zoeken die beter bij mij past, maar enkele weken na het starten met een nieuwe baan toch plotseling weer raak. Dus dat was niet de oorzaak...Zelf heb ik wel wat vermoedens:
1. Ik luister nier goed naar mijn lichaam
2. Mijn draaglast is groter dan mijn draagkracht. De zaken die ik ‘normaal’ vind, zijn misschien helemaal niet zo normaal voor mij. Misschien eens wat minder ballen hoog houden en dat werken dan maar een tennisbal wordt in plaats van een voetbal.

Volgens een van mijn vriendinnen ziet ze steeds dat ik mijzelf onderdruk. Zelfs in mijn normale doen. Ik heb dus ergens een blinde vlek waar ik achter moer komen. Zij is alternatief geneZer en gaat mij helpen.

Ik ben zonder depressie juist heel optimistisch en vrolijk. Vroeger had ik een gebrek aan zelfvertrouwen, maar dat is nu geen probleem meer. Ik ben tevreden met wie ik ben. Nu even niet en dat vind ik het meest beangstigende van depressie en angst: de persoon die je dan opeens bent. Bang en somber, dag in dag uit. Onzeker over alles en geen zelfvertrouwen meer. Het is net een jas die je opeens aanhebt.

Het hebben van een depressie maakt mij ook erg bang. Ik heb het idee dat ik de regie over mijn hoofd kwijt ben.

Groetjes,
Marjolein
Antwoord

#8

Hey Marjolein.

Ik herken veel in jouw verhaal. Het financiële, het niet thuis willen zitten. Ik heb op een gegeven moment een combinatie gevonden, die voor mij goed werkt: ik werd gastouder. Je hebt werk/inkomen en onderneemt het een en ander. Ja ik geef toe, aan het eind van de dag ben ik gesloopt, zowel mentaal als fysiek. Maar het is iets.

Ik weet niet of thuiswerk voor jou een optie is?

Groetjes Nikki
Antwoord

#9

Hallo Marlolein,

Ja het is lastig om er achter te komen waar de bron van depressie vandaan komt.
Wat je zegt overbelasting van jezelf kan een trigger zijn. Komt er bij jou in de familie depressie voor?
Volgens mij schreef je ook dat het gebeurt na een levensgebeurtenis. Zit daar een aandachtspunt?

Ja en dan de  uitspraak van jouw vriendin dat jij jezelf onderdrukt.
Een boeiende uitspraak vind ik. Het bekent misschien dat je niet hoeft te stoppen met dingen, maar misschien
meer jezelf openstellen voor nog onbekende kwaliteiten.
Hoe wil zij jou daarmee gaan helpen?

Snap natuurlijk wel dat je soms angstig bent. Ik had zelf forse paniekaanvallen in het verleden. Maar dat je de regie over je hoofd kwijt gaat raken geloof ik niet zo.

Groet,  Bert
Antwoord

#10
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 22-01-2018, 19:58 door Letitgo.)

(21-01-2018, 09:47)__Nikki__ schreef: Hey Marjolein.

Ik herken veel in jouw verhaal. Het financiële, het niet thuis willen zitten. Ik heb op een gegeven moment een combinatie gevonden, die voor mij goed werkt: ik werd gastouder. Je hebt werk/inkomen en onderneemt het een en ander. Ja ik geef toe, aan het eind van de dag ben ik gesloopt, zowel mentaal als fysiek. Maar het is iets.

Ik weet niet of thuiswerk voor jou een optie is?

Groetjes Nikki

Hoi Nikki,

Bedankt voor je reactie.
Thuiswerk spreekt mij zelf niet zo aan. Ik ben er inmiddels wel achter gekomen dat ik het contact met collega's nodig fijn vindt. Ik vind het leuk om samen te werken binnen een team. Misschien mag ik qua het aantal uren dat ik werk de lat minder hoog leggen om stabieler te blijven.

Groetjes,
Marjolein

(22-01-2018, 17:48)Bert schreef: Hallo Marlolein,

Ja het is lastig om er achter te komen waar de bron van depressie vandaan komt.
Wat je zegt overbelasting van jezelf kan een trigger zijn. Komt er bij jou in de familie depressie voor?
Volgens mij schreef je ook dat het gebeurt na een levensgebeurtenis. Zit daar een aandachtspunt?

Ja en dan de  uitspraak van jouw vriendin dat jij jezelf onderdrukt.
Een boeiende uitspraak vind ik. Het bekent misschien dat je niet hoeft te stoppen met dingen, maar misschien
meer jezelf openstellen voor nog onbekende kwaliteiten.
Hoe wil zij jou daarmee gaan helpen?

Snap natuurlijk wel dat je soms angstig bent. Ik had zelf forse paniekaanvallen in het verleden. Maar dat je de regie over je hoofd kwijt gaat raken geloof ik niet zo.

Groet,  Bert

Hoi Bert,

In mijn familie wordt niet gesproken over negatieve gevoelens en waarschijnlijk ligt daar ook wel een aandachtspunt. Mijn ouders wilden mij alleen laten opgroeien vanuit positiviteit en veiligheid en om deze reden kozen zij er bewust voor om alleen het goede te benadrukken. Zij dachten hiermee goed te doen; ze hadden het beste met mij voor. En voor hun werkt het zo: als je er geen aandacht aan besteed dan is het er niet. Ik kan mij al vanaf jongs af aan herinneren dat ik periodes had waarin ik extreem angstig en somber was en dat ik hiermee niet terecht kon. Ook toen ik gepest werd, was het onbespreekbaar.

Ik was vandaag bij mijn vriendin en zij legde mij uit dat ze denkt dat ik zoveel muurtjes om mij heen heb gebouwd dat ik niet goed bij mijn gevoel kan komen. Als het ''goed'' gaat, werken de muurtjes goed. Zij zegt dan ook op emotioneel vlak weinig te voelen. Dus dat ze geen contact kan maken met mijn echte gevoelens. Bij levensgebeurtenissen komen angst en onzekerheid door de muren heen en die wil ik wegduwen. Uiteindelijk lukt het mij dan om het muurtje opnieuw op te bouwen tot bij de volgende levensgebeurtenis. Ik denk wel dat het klopt. Ik heb ook zelf het gevoel dat ik op rationeel niveau niet veel meer hebt te leren, maar dat ik het ''nog niet voel'' . Ik weet dat mijn angsten irreeel zijn, maar het ''voelt'' niet zo.

Groetjes,
Marjolein
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Hallo, ik ben er ook bij! Started by NicoBP2
2 Replies - 104 Views
13-02-2024, 11:02
Laatste bericht: Mabel
  Hallo en help Started by Kippetje
9 Replies - 981 Views
28-01-2024, 18:10
Laatste bericht: Xavier
  hallo ik ben J. Started by Momentoftime
3 Replies - 180 Views
26-12-2023, 15:53
Laatste bericht: Jupiter
14-10-2023, 20:38
Laatste bericht: Ronnie
  Hallo allemaal Started by Mart79
1 Replies - 240 Views
19-09-2023, 12:32
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Hallo allemaal Started by Indra
2 Replies - 279 Views
30-07-2023, 20:18
Laatste bericht: Joy
  Hallo allemaal Started by Speld
4 Replies - 460 Views
05-07-2023, 08:08
Laatste bericht: Mabel
21-02-2023, 22:43
Laatste bericht: Joy
  hallo ik ben Loes Started by Loes010
3 Replies - 839 Views
27-12-2022, 11:38
Laatste bericht: Maarten
  Hallo allemaal Started by Mave
10 Replies - 1,362 Views
05-12-2022, 00:27
Laatste bericht: Vide



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)