Hallo,

Ik ben 32 jaar en sinds anderhalf jaar moeder van een dochter. 
Vlak na de geboorte van mijn dochter ervaar ik rare lichamelijke klachten en ik vroeg me af of er meer mensen dit hebben mee gemaakt. 

Na 2 a 3 weken na mijn bevalling merkte ik dat het gevoel van mijn romp anders was. Ik voelde geen aanraking meer. Na diverse onderzoeken in het ziekenhuis werd er niks bijzonders gevonden. Ik legde het naast me neer. 
Een paar weken na het hervatten van mijn werk voelde ik het gevoel in heel mijn lijf verdwijnen. Sindsdien heb ik nergens meer gevoel, niet bij aanraking maar wel scherpe pijn. 
Ondertussen had ik totaal niet in de gaten hoe slecht het met mij ging. Ik was heel vaak boos, huilde veel, kort lontje, moe. De laatste weken voor mijn ziekmelding ging ik huilend naar het werk, helaas ook nare gedachten gehad. Uiteindelijk ging bij mij het lampje uit. 2 dagen voor mijn ziekmelding was ik beroerd, heel misselijk, draaierig. Kon alleen maar liggen. Uiteindelijk heeft mijn man mij gedwongen om me ziek te melden en sindsdien (nu al 9 maanden) zit ik thuis. Ik heb eindelijk een goede psycholoog maar of het nou een burn-out of postnatale depressie is, dat blijft nog beetje in het midden liggen. Er wordt nu eerder aan postnatale depressie gedacht. 

Maar nu ik weer rustig mijn werk begin op te bouwen (werk nu 2x 3 uur in de week) merk ik dat mijn lichaam signalen geeft. Na een werkdag kan ik geen afspraken hebben, moet ik geen prikkels hebben (wat lastig is met een anderhalf jaar oude dochter) en ben ik moe. 
Nu ervaar ik weer de misselijkheid, draaerig, gevoel alsof ik moet overgeven. Het begon gister al bij de psycholoog en toen ik vandaag, na het werk naar huis reed werd het weer erger. 

Wie herkent zich in mijn verhaal? Het verlies van het gevoel in het lichaam of de misselijkheid/draaierigheid? 
Ik ben het vertrouwen in mijn lichaam helemaal kwijt. Enige wat ik kan denken is; ik zit al 9 maanden thuis, kom op. 


Alvast bedankt!

Hoi S, 
Welkom hier ! 
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet weet , maar luister naar je lichaam : ik denk niet dat het zegt : kom op. 
Google eens op SOLK , of kijk eens bij lichaamsgerichte therapie , integraal oid . Er zijn  meer van die kwesties waar het reguliere niet uitkomt. 

Sterke en schrijf gerust mee met ons!

Hoi S, 
Welkom hier ! 
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet weet , maar luister naar je lichaam : ik denk niet dat het zegt : kom op. 
Google eens op SOLK , of kijk eens bij lichaamsgerichte therapie , integraal oid . Er zijn  meer van die kwesties waar het reguliere niet uitkomt. 

Sterke en schrijf gerust mee met ons!

Dank je! 

Nee, ik bedoelde meer dat ik tegen mezelf zeg; kom op. Met name omdat er veel dingen mee spelen. Financieel plaatje (vanaf 20 februari ga ik naar 75% van mijn inkomen en ik ben kostwinner) Vanaf februari staat ook mijn studie weer op de planning. Heb nog anderhalf jaar te gaan en er zit een termijn op over hoelang je er over mag doen. Dus in mijn hoofd spelen er veel dingen mee die er voor zorgen dat mijn gezondheidssituatie in stand word gehouden. Veel zeggen; het duurt nog lang voor het februari is, maar helaas zit dat niet in mijn hoofd. Ik zie de datum alleen maar dichter bij komen. 


Bedankt voor de term SOLK. Er zijn zo veel termen over me heen gegooid; functionele neurologische stoornis, burn-out, postnatale depressie. Op gegeven moment wil je alleen maar horen dat het ooit goed gaat komen. Ik werk met mijn handen en als je niks voelt verlies je je vertrouwen. 

Ik had echt gedacht dat ik me nu een stuk beter zou voelen. Ik heb me zo vergist in hoe lang een depressie kan zijn.

Hoi S,

Het komt goed . Maar hou de optie open dat goed er anders uit kan zien dan hetgeen er in de planning staat: Ook dan kan het goed zijn. 

Je bent onderweg , om uit te zoeken wat er aan de hand is en wat je eraan kan doen .  Dat lijkt me ook het voornaamste  en verstandigste om te doen . Wat kan je ook anders ?
Wensen dat het anders was , balen en je zorgen gaan maken is echt  ontzettend begrijpelijk, het is ook zuur , alleen het geeft geen richting naar n oplossing.  

Sterkte

Sterkte

Het zal ook vast goedkomen. Ik hoop dat het goedkomt. Het móet goedkomen, toch? 
Ik snap je zorgen. Misschien op de kleine leuke dingetjes focussen, hoe klein ook, kan ook helpen. 
Een massage van/met je partner? 
Rust nemen hoe mogelijk, na je werk. 
Als al het andere als zwarte wolken boven je hangen (financiele plaatje ect.) als donkere wolken boven je hangen is dat heel moeilijk. Dat weet ik zelf.
Maar dat wil ik je meegeven. 
En misschien iets van lichaamsgerichte therapie?
Wel fijn dat je een goede psycholoog hebt.

Sterkte

Het zal ook vast goedkomen. Ik hoop dat het goedkomt. Het móet goedkomen, toch? 
Ik snap je zorgen. Misschien op de kleine leuke dingetjes focussen, hoe klein ook, kan ook helpen. 
Een massage van/met je partner? 
Rust nemen hoe mogelijk, na je werk. 
Als al het andere als zwarte wolken boven je hangen (financiele plaatje ect.) als donkere wolken boven je hangen is dat heel moeilijk. Dat weet ik zelf.
Maar dat wil ik je meegeven. 
En misschien iets van lichaamsgerichte therapie?
Wel fijn dat je een goede psycholoog hebt.

Dat het goed moet komen is een soort dwang gedachte. Want als het niet goed komt dan wat....zeer moeilijk om mezelf op nummer 1 te zetten. 

Ik ben nu begonnen met elke dag een half uur voor mezelf. Dan ga ik even lezen of wandelen. 
Vandaag weer 3 uurtjes werken en ben dan voornamelijk bezig met; ga ik weer zo heftig reageren? Word ik weer zo moe of misselijk? Dus bij mij is het piekeren vaak nog erger. 

Hoe heb je zelf weer herpakt toen de donkere wolken boven je hingen? 

Wat bedoel je met lichaamsgerichte therapie? Ik heb in het ziekenhuis psychosomatische fysiotherapie gehad met diverse oefeningen. Alleen mijn psycholoog heeft aangegeven dat mijn lichaam "uit" staat omdat ik mijn gevoelens en emoties zo ver heb weg gestopt.

Hallo, 

lichaams gerichte therapie is breed en in  soorten en maten.  Het is een andet soort GGZ- hulp , maar dan via je lichaam dus niet via het rationele ,het praten etcetera. Men kan  werken met massages, oefeningen,  mediteren, lichaamsensaties,  en op basis van verschillende onderbouwingen. Klinkt mischien zweverig , maar dat is het niet , er zit onderzoek achter .  Het is n  heel andere ingang om n kwestie te benaderen .   Verdiep je er eens in, Google , lees er eens over, mischien is er iets wat je aanspreekt.  

Ik neem aan dat de term conversie- stoornis  ook al is gevallen bij jou. En het zou maar zo kunnen dat deze beroepsgroep daar iets mee kan. Ik sluit t niet uit. 

Zoiets kan naast je psycholoog en soms word er ook samengewerkt. Let wel op vergoedingen en je aanvullende pakket . 

Sterkte 

Liefs!

Shadow, als het een dwanggedachte word lijkt me ook niet helpend. Soms kan het misschien een helpende gedachte zijn om je even een dag door te slepen maar als het de boel daarmee vastzet of meer stress geeft dan maar weer laten varen. 

Mijn situatie is de jouwe niet dus in deze moeilijk om echt tips te geven. Zelf heb ik nu ook (weer) een periode dat er bij mij donkere wolken hangen. Ik probeer mezelf er nog maar even eraan te herinneren dat ik al eerder donkere periodes heb gehad en probeer voorzichtig verder te gaan met de intentie het in ieder geval niet erger te maken dan het is en ook al wil je dat het in de toekomst allemaal beter gaat, even in het nu blijven. Welk stapje kan ik nu maken? 
Je bent ermee bezig, je "werkt" eraan met je psychologe. Je bent op onderzoek naar verandering. 

Haptotherapie komt ook even in me op. Maar ik geloof niet dat dat standaard vergoed word (een reden dat ik het nog niet geprobeerd heb)
Zelf heb ik laatst een spijkermatje aangeschaft, dat zou doorbloeding, slaap e.d. kunnen verbeteren. 
Magnesiumbad of olie zou misschien ook iets kunnen doen? 
Als je een goede klik met je psychologe hebt is dat wel al heel fijn Shadow! De verklaring waar ze mee komt lijkt me niet onmogelijk. Maar nogmaals weet ik je situatie niet helemaal. Ben je onverwachts zwanger geraakt? Was de bevalling heftig? Allemaal dingen om te onderzoeken of en wat er verband kan houden met je situatie nu. 
Een zwangerschap en een kleintje lijkt me wel ook een hele verandering in je leven. 

Sterkte!