Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Hallo!


#1

Hallo Allemaal, 

Ik ga me even voorstellen; ik ben een vrouw van 34 en heb last van depressies. 

Mijn leven heeft altijd een beetje als een worsteling gevoeld. Als tiener had ik een slechte relatie met mijn ouders en ben ik op mijn 18e het huis uit gezet. Ik zocht liefde en waardering om de verkeerde plaatsen en liet me door veel mensen gebruiken voor de verkeerde dingen. Ik werd steeds ongelukkiger. 
Uiteindelijk ben ik tot 2 keer toe seksueel misbruikt, waarbij de laatste keer een flink trauma is geworden. Dat was natuurlijk verschrikkelijk, maar ook het kantelpunt, omdat ik op dat moment besloot dat het 'erg genoeg' was om naar een psycholoog te gaan. 
Het was in dezelfde tijd dat mijn man en ik elkaar leerden kennen en het leven zag er steeds beter uit. Het was een hele gelukkige periode, ik voelde me geliefd, we ondernamen veel leuke dingen en ik was gewoon simpelweg gelukkig. 

Na 2 jaar besloten we dat we (ondanks mijn studie) een kindje wilden samen en mijn grootste droom was om thuis te blijven bij de kinderen. Helaas bleek dat makkelijker gezegd dan gedaan. Na een traumatisch laatste jaar van mijn studie (ik moest de studie waar ik me niet thuis voelde en zeker van wist dat ik er niet in verder wilde af maken om mijn droom waar te kunnen maken, want met een studieschuld moest ik werken) hadden we een afspraak voor een vruchtbaarheidsbehandeling. Sinds die tijd heb ik 7 behandelingen gehad, waarbij ik 1 keer zwanger ben geweest, maar helaas een miskraam heb gehad. 

Vanaf de eerste behandeling werd duidelijk dat ik veel last van de hormonen kreeg, niet alleen tijdens de behandeling, maar vooral ook de periode erna. Ik was hormonaal zo uit balans dat ik zeker 6 maanden in een diepe depressie terecht kwam. Elke keer leek dit wat erger te worden en momenteel kan ik zeggen dat de laatste behandeling 3 jaar geleden is en ik sinds een paar maanden het idee heb dat de balans weer een beetje terug is. 
Daarnaast is het er het verdriet van de kinderloosheid en het missen van een andere passie/doel in mijn leven. 

Hoewel ik altijd al een beetje faalangstig was geweest, was dit door mijn studie flink erger geworden en is dit in de jaren dat we bezig was met de kinderwens steeds groter geworden. Ik ben bang om vast te zitten in situaties en in combinatie met mijn faalangst zorgt dat ervoor dat ik niet werk op mijn niveau durf te doen en eigenlijk alleen op invalbasis werk op dit moment. 

Vorig jaar ging het zo slecht dat ik geen reden meer zag om verder te leven. Ik vond het leven zo zwaar en moeilijk, dat ik elke avond hoopte dat ik s ochtends niet meer wakker zou worden. Plannen om actief mijn leven te beeindigen heb ik nooit gehad, maar ik verlangde er enorm naar om nooit te hebben bestaan.
Begin dit jaar leek het de goede kant op te gaan. Ik had intensieve therapie gehad en zette echt stappen in de goede richting. Het plan was om bij een koor te gaan en ik wilde weer beginnen met crossfit (wat ik eerder fanatiek had gedaan). Ik had heel dapper een week alleen in een huisje op de waddeneilanden gezeten en ik wist eindelijk welk werk ik wilde doen. Eindelijk leek het leven weer een beetje de goede kant op te gaan.
En toen kwam corona.... 

Intussen ligt mijn leven aardig stil en doe ik enorm mijn best om staande te blijven. Ik probeer regelmatig te wandelen en te bewegen, mijd het nieuws zoveel mogelijk en schrijf weer in mijn dagboek. 
Maar elke dag is een worsteling om op te staan en niet gewoon te blijven liggen. Het leven is op dit moment erg leeg en ik kom weinig het huis uit en kom niet meer in winkels. 
Er is een klein groepje mensen wat ik zo nu en dan zie, maar ik voel me veel alleen. Ik ben angstig en voel me eenzaam in mijn angst. Ik heb veel behoefte aan contact met gelijkgestemden en mensen om gewoon zo nu en dan even mee te kunnen praten. 

Ik hoop hier wat contact met mensen te hebben en wie weet kunnen er vriendschappen ontstaan en kunnen we elkaar door deze moeilijke tijd slepen en elkaar motiveren om goed voor onszelf te blijven zorgen.
Antwoord

#2

Hey, welkom op t forum. Wat een hoop narigheid zeg. En dan de corona inderdaad... Ik hoop dat je gelijkgestemden, herkenning en misschien de vriendschap die je zoekt vind. Als je t gezellig vind kunnen we eens op de chat kletsen?
Antwoord

#3
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 20-10-2020, 22:47 door Jorin.)

Welkom Nana, rest van reactie volgt nog.. ik ga eerst slapen nu. Tot later!

Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 21-10-2020, 11:32 door Nana86.)

(20-10-2020, 16:19)Lise88 schreef: Hey, welkom op t forum. Wat een hoop narigheid zeg. En dan de corona inderdaad... Ik hoop dat je gelijkgestemden, herkenning en misschien de vriendschap die je zoekt vind. Als je t gezellig vind kunnen we eens op de chat kletsen?

 Hoi Lise, 

Bedankt voor je reactie! 
Dat vind ik erg gezellig, ik ga in de gaten houden of ik je naam voorbij zie komen  Shy

(20-10-2020, 22:46)Jorin schreef: Welkom Nana, rest van reactie volgt nog.. ik ga eerst slapen nu. Tot later!

Hoi Jorin, 

Ik hoop dat je lekker geslapen hebt en tot later!
~Luctor et emergo~
Antwoord

#5
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 21-10-2020, 12:47 door Jorin.)

Ben ik weer! Dankje, heerlijk geslapen.
Pff zwaar hè als je net een ritme hebt gevonden om jezelf op de rails te houden en je plannen hebt voor de toekomst en deze dan weer door elkaar geschud worden. Zo'n tegenslag is dat, herkenbaar.

Ik merk om mij heen dat iedereen het nu wel zwaarder heeft, door de hele coronasituatie plus dat de herfst weer begonnen is denk ik.

Stoer zo'n weekje alleen op waddeneiland. Grappig, want ik speel ook al lang met die gedachte om dat eens voor een paar dagen te doen.

Heb je met de therapie jouw (heftige) verhaal verwerkt of komen er nu weer dingen terug? Heb je nog steeds therapie of was dat al gestopt?

Antwoord

#6

(21-10-2020, 12:47)Jorin schreef: Ben ik weer! Dankje, heerlijk geslapen.
Pff zwaar hè als je net een ritme hebt gevonden om jezelf op de rails te houden en je plannen hebt voor de toekomst en deze dan weer door elkaar geschud worden. Zo'n tegenslag is dat, herkenbaar.

Ik merk om mij heen dat iedereen het nu wel zwaarder heeft, door de hele coronasituatie plus dat de herfst weer begonnen is denk ik.

Stoer zo'n weekje alleen op waddeneiland. Grappig, want ik speel ook al lang met die gedachte om dat eens voor een paar dagen te doen.

Heb je met de therapie jouw (heftige) verhaal verwerkt of komen er nu weer dingen terug? Heb je nog steeds therapie of was dat al gestopt?

Goed om te horen dat je goed geslapen hebt!

Ik vond het inderdaad heel moeilijk dat het eindelijk wat beter leek te worden en dan zo plotseling onderuit wordt gehaald. 
In mijn omgeving merk ik juist dat mensen er heel luchtig tegenover staan. Mijn familie en mijn man heel nuchter en rationeel, dus die hebben die angst niet, dus ik heb juist het gevoel dat ik er een beetje alleen in sta. 

Met mijn therapie (en de therapieen daarvoor) heb ik veel dingen verwerkt, maar toch ben ik bang dat er veel dingen zijn die ik maar moet accepteren dat ze bij me horen. EMDR werkte afgelopen keer helaas niet, omdat ik teveel in mijn faalangst schoot en daardoor dicht klapte, dus dat was heel jammer. 
Het was een korte therapievorm, van een paar maanden intensieve therapie en helaas is dat in april weer gestopt. Intussen heb ik nog wel contact met een psycholoog bij mijn huisarts en deze heeft mij paar weken terug doorverwezen naar een andere psycholoog. 

Opzich houd ik me voor alsnog redelijk goed en heb ik wel last van slechte dagen en weet ik me daar redelijk goed zelf weer uit te trekken, maar ik voel wel een constante spanning die soms neigt naar paniek in mijn lichaam. Er is gewoon veel angst voor de toekomst en hoe lang dit allemaal gaat duren. 
Heb jij daar ook last van?

en alleen op vakantie? Zeker doen! Ik vond het echt doodeng om alleen in een huisje te gaan zitten, maar ik vond het echt heerlijk! Ik heb mezelf weer een beetje leren kennen en enorm genoten van het alleen zijn en volledig mijn eigen pad te kunnen kiezen. En de Waddeneilanden zijn echt prachtig!
~Luctor et emergo~
Antwoord

#7
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 21-10-2020, 17:34 door Jorin.)

Fijn dat je nog wel contact hebt met een psycholoog.
Bedoel je angst voor de corona Nana? Kom je daarom niet meer in winkels?
Dat heb ik zelf niet zo, ik doe wat ik kan: afstand houden en netjes alcohol en handen wassen. Qua werk ben ik ook veel in contact met mensen dus dat zorgt er denk ik voor dat ik er snel aan gewend was en minder angstig. Daarnaast sport ik nog. Het ergste mis ik dat ik niet op vakantie kon, maar verder is mijn leven op dit moment niet erg anders. Dat is natuurlijk verschillend per persoon. Ik vraag mij wel af hoe lang het allemaal gaat duren en volg ook zo weinig mogelijk nieuws.
Ik herken wel de faalangst. Zit bij mij verweven in mijn hele doen en laten,waardoor ik constant spanning ervaar.
Ik sport op het moment wel weer bij een sportschool. Het koor wordt lastig, maar misschien kan je de crossfit toch weer oppakken?

[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Jorin :   • Nana86
Antwoord

#8

(21-10-2020, 17:31)Jorin schreef: Fijn dat je nog wel contact hebt met een psycholoog.
Bedoel je angst voor de corona Nana? Kom je daarom niet meer in winkels?
Dat heb ik zelf niet zo, ik doe wat ik kan: afstand houden en netjes alcohol en handen wassen. Qua werk ben ik ook veel in contact met mensen dus dat zorgt er denk ik voor dat ik er snel aan gewend was en minder angstig. Daarnaast sport ik nog. Het ergste mis ik dat ik niet op vakantie kon, maar verder is mijn leven op dit moment niet erg anders. Dat is natuurlijk verschillend per persoon. Ik vraag mij wel af hoe lang het allemaal gaat duren en volg ook zo weinig mogelijk nieuws.
Ik herken wel de faalangst. Zit bij mij verweven in mijn hele doen en laten,waardoor ik constant spanning ervaar.
Ik sport op het moment wel weer bij een sportschool. Het koor wordt lastig, maar misschien kan je de crossfit toch weer oppakken?

Ja, ik ben heel bang voor Corona, zowel om het zelf te krijgen als om andere mensen te besmetten. Daardoor blijf ik inderdaad zoveel mogelijk thuis en ga ik niet naar winkels, tenzij het echt niet anders kan, maar tegenwoordig kun je het meeste vrij makkelijk thuis laten bezorgen. 

Ik denk dat de angst bij mij ook te maken heeft met mijn vruchtbaarheidsbehandelingen en dat mijn lichaam me behoorlijk in de steek heeft gelaten sinds ik daarmee ben begonnen en het feit natuurlijk dat ik niet zwanger raakte. ik kreeg steeds meer vage gezondheidsklachten, werd steeds zwaarder en ontwikkelde toch wat hypochondrie. Intussen is dat wel onder controle, maar ik heb weinig vertrouwen in mijn lijf. Daar komt bij dat ik ergens ben gaan geloven dat ik een beetje voor het ongeluk ben geboren, dus het voelt ook echt alsof het niet anders kan dan dat ik er heel erg ziek van zou worden. 
En doordat ik weinig werk, kom ik weinig onder de mensen... 

Die faalangst kan zo heftig zijn he... Hoe doe je dat met werken? 
Wat goed dat je weer aan het sporten ben bij een sportschool! Sporten helpt altijd goed om je zowel mentaal als fysiek goed te blijven voelen he? 

Op dit moment wandel en fiets ik vooral veel, maar ik heb wel gedacht over het idee om te kijken of ik 1 of meerdere wandelmaatjes zou kunnen vinden.
Hoewel ik echt wel graag weer zou willen beginnen met crossfit, zou ik dat op dit moment echt niet durven. 

Wat denk ik ook meespeelt in dit alles is dat ik in april ziek ben geweest en toen veel last van mijn keel heb gehad. Sinds die tijd heb ik chronische keelpijn en ben ik tot nu toe 3 keer negatief op corona getest. Ik ben ermee naar de KNO arts geweest en die gaf aan dat ik hier nog lang last van blijf houden.
Dus elke dag moet ik inschatten of ik eigenlijk wel onder de mensen kan zijn, omdat ik dus wel degelijk last heb van mijn keel...
~Luctor et emergo~
Antwoord

#9
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 22-10-2020, 18:51 door Jorin.)

Kan mij goed voorstellen dat je dan het vertrouwen in je lijf kwijt bent. Je hoort het vaker, ook als mensen ziek zijn geweest, bijvoorbeeld na een hartinfarct of borstkanker. 
Als je inmiddels weet hoe deze keelpijn aanvoelt, kan je ervan uitgaan dat het veilig is toch? Net als mensen die hooikoorts hebben.

Maar wandelen en fietsen is toch ook helemaal goed, ben je in ieder geval lekker in beweging! Dat CrossFit komt wel weer een keer dan.
Door sporten voel ik mij wel altijd beter inderdaad, het doet mij echt goed.

Wat betreft die faalangst en werk, dat gaat wisselend. Ik doe de dingen wel gewoon, maar kan soms erg onzeker zijn en dubben of ik het wel goed doe. Gelukkig kan ik er met een aantal collega's goed over praten en helpen ze mij soms anders tegen dingen aan te kijken.

Antwoord

#10

(22-10-2020, 18:07)Jorin schreef: Kan mij goed voorstellen dat je dan het vertrouwen in je lijf kwijt bent. Je hoort het vaker, ook als mensen ziek zijn geweest, bijvoorbeeld na een hartinfarct of borstkanker. 
Als je inmiddels weet hoe deze keelpijn aanvoelt, kan je ervan uitgaan dat het veilig is toch? Net als mensen die hooikoorts hebben.

Maar wandelen en fietsen is toch ook helemaal goed, ben je in ieder geval lekker in beweging! Dat CrossFit komt wel weer een keer dan.
Door sporten voel ik mij wel altijd beter inderdaad, het doet mij echt goed.

Wat betreft die faalangst en werk, dat gaat wisselend. Ik doe de dingen wel gewoon, maar kan soms erg onzeker zijn en dubben of ik het wel goed doe. Gelukkig kan ik er met een aantal collega's goed over praten en helpen ze mij soms anders tegen dingen aan te kijken.

 Ik ga er ook vanuit, maar het zit toch in je hoofd,  wat als het dit keer toch anders is... Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat anderen ziek worden of zelfs erger... door mij...
Gelukkig lijkt het sinds een paar dagen wat beter te worden,  ik stoomde al weken elke avond het kamille thee en toen besloot ik eens te proberen er een lepeltje zout bij in te gooien... en dat lijkt toch te werken... 
Ik hoop zo dat ik ervan af kom na 6 maanden... 

Ik vind het heel knap dat je je zo kunt redden op je werk, ik vind dat je daar echt heel trots op mag zijn! 
Het geeft me ook wel wat hoop dat het bij mij misschien ook nog eens lukt...
~Luctor et emergo~
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Hallo, ik ben er ook bij! Started by NicoBP2
2 Replies - 104 Views
13-02-2024, 11:02
Laatste bericht: Mabel
  Hallo en help Started by Kippetje
9 Replies - 983 Views
28-01-2024, 18:10
Laatste bericht: Xavier
  hallo ik ben J. Started by Momentoftime
3 Replies - 180 Views
26-12-2023, 15:53
Laatste bericht: Jupiter
14-10-2023, 20:38
Laatste bericht: Ronnie
  Hallo allemaal Started by Mart79
1 Replies - 240 Views
19-09-2023, 12:32
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Hallo allemaal Started by Indra
2 Replies - 279 Views
30-07-2023, 20:18
Laatste bericht: Joy
  Hallo allemaal Started by Speld
4 Replies - 460 Views
05-07-2023, 08:08
Laatste bericht: Mabel
21-02-2023, 22:43
Laatste bericht: Joy
  hallo ik ben Loes Started by Loes010
3 Replies - 839 Views
27-12-2022, 11:38
Laatste bericht: Maarten
  Hallo allemaal Started by Mave
10 Replies - 1,363 Views
05-12-2022, 00:27
Laatste bericht: Vide



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)