Hi allemaal,

Ik wilde gewoon even wat kwijt. Ik zit al een poos niet lekker in m’n vel. Ik heb de laatste tijd steeds meer last van zelfmoordgedachten, ik ben bang dat het niet lang meer gaat duren tot dat ik die gedachten waar ga maken. Ik heb alles al uitgedacht en ik heb zelfs al een brief gemaakt voor als ik er niet meer ben. Ik probeer het telkens maar weer uit te stellen, maar eigenlijk wil ik dat helemaal niet. Het enige wat me nu nog op de been houd is mezelf snijden om de pijn vanbinnen te vergeten en zeg nou zelf dat is me toch geen leven. 

Natuurlijk zullen mijn ouders me missen, ik zal hun ook ontzettend missen, maar de pijn die ze misschien gaan voelen neemt wel weer af en zullen later weer verder gaan met hun leven zonder dat ik er ben om ze in de weg te staan. Op school zullen ze er voor een dagje aandacht aan besteden en daarna zal ik vergeten worden, alsof ik nooit heb bestaan. Zo hoort het ook te zijn. Ik wil niemand tot last zijn en ja misschien is het een beetje egoïstisch, maar dat moet dan maar voor een keer. Ik ben nog nooit egoïstisch geweest ik heb altijd iedereen geholpen. Ik stond altijd voor iedereen klaar, altijd hebben mensen mij hun problemen verteld en heb ik geluisterd. Nog nooit heb ik voor iets gevraagd. Ik heb verder geen vrienden of iemand die om mij gaf. Ik was een onzichtbaar iemand, op de achtergrond. Ik was niet belangrijk tot dat iemand wat van mij moest hebben of mij nodig had. Ik ben gepest, vernederd, geslagen en mentaal helemaal kapot gemaakt. 

Het enige wat ik nu wil vragen is alsjeblieft vergeef me voor wat ik ga doen en voor de dingen die ik blijkbaar allemaal verkeerd heb gedaan om dit te hebben verdiend. Ik heb vrede gevonden in wat ik nu moet doen. 

Bedankt voor het leven dat voor mij een hel is gemaakt, ik zal het niet vergeten,

Charlotte

.........

Wat verdrietig dat je je zo voelt Charlotte, 
Ik kan me voorstellen dat het je op een bepaalde manier rust geeft als je dat besluit voor jezelf maakt..
Hoe oud ben je als ik vragen mag?
En heb je therapie geprobeerd om erover te praten?

Wat verdrietig dat je je zo voelt Charlotte, 
Ik kan me voorstellen dat het je op een bepaalde manier rust geeft als je dat besluit voor jezelf maakt..
Hoe oud ben je als ik vragen mag?
En heb je therapie geprobeerd om erover te praten?

Hi,

Ik ben 19 jaar en nee ik heb nog nooit therapie geprobeerd komt deels door mijn ouders. Ze hebben altijd gezegd dat therapie niet helpt en dat het iets is voor mensen die het niet alleen af kunnen. Mijn vader zegt altijd dat het een taboe is en als mensen er achter zouden komen dat niemand wat met me te maken zouden willen hebben en dat werk vinden moeilijk gaat worden. 

Ik denk er niet helemaal het zelfde over als mijn ouders. Ik vind mensen die naar therapie gaan juist heel dapper, omdat er over durven te praten. Maar ik weet niet wie zou er nou vrijwillig naar mijn gezeur willen luisteren. Hij/zij kan er zelf wel depressief van worden.

Wat jammer dat je ouders er zo over denken,
misschien kun je met hen praten en aangeven dat jij er anders over denkt.

Een therapeut is zelf ook verantwoordelijk voor zijn/haar welzijn en zullen vast met collega's/mentor o.i.d. kunnen praten als zij het moeilijk of zwaar vinden. 

Ik zou het wel jammer vinden als je niet tenminste een keertje geprobeerd hebt of het iets kan helpen..

Register or login to view the content

Ook al ken je alle stappen uit je hoofd, je moet stappen uit je hoofd. - Fresku

Hallo Charlotte, 

Wat goed dat je hier op het forum hebt geschreven! 
Je bent hier welkom,  en hebt al veel mooie reacties lees ik.  
Iedereen hier is zo nu en dan suïcidaal in zn gedachten of gedrag.  Dat is zo en mag er hier zijn. Het is niet goed/ fout of iets dergelijks. 

 Ik denk dat je de mening van je ouders maar even bij hen moet laten .  Luister maar heel rustig naar jezelf, ik lees duidelijk dat je je eigen wijsheid hebt. 

Zeggen tegen jezelf dat  je het niet waard bent om naar geluisterd te worden  en dat mensen  er zelf depressief van zouden worden. ( Het zou zelfs schadelijk zijn) .  
Luister niet naar die gedachten, laat maar gaan , 
 het is ingegeven door angst voor afwijzing waarschijnlijk en gewoon niet waar.   

Jij bent dapper ,  ( zoals je zelf al schreef over mensen die gaan praten) , want je bent nu hier beland . 
 Dat heb je toch maar gedaan! 

Mischien wil je hier , of een van ons , via pb vertellen wat er met je gebeurt is ?  

Of mischien wil je dat we je helpen aan n hulpverlener?

Begin maar gewoon ergens , denk er rustig over na en je hoeft het ook niet  helemaal precies te weten . 

En doodgaan ,  (zo zeg ik altijd tegen mezelf) , kan altijd nog.  
Hoef je je daar nu niet druk over te maken.

Gun en geef jezelf tijd, ruimte , en n kans ! 

Liefs!

Hoi Charlotte,

Ik weet ook zeer goed hoe het is om met "zelfmoord" gedachten rond te lopen.
Mijn leven is ook niet zo op rolletjes zoals ze het noemen. Al erg lang vriendenloos, echt heel lang. 
ruim 15,5 jaar en een relatie is er nooit van gekomen.
Ik heb iedereen om me heen zien gaan met vrienden, liefdes, gelukkig leven en noem maar op. 

Maar ik was niet aanwezig in die momenten.
Zelf voelt het bij mij als of ik de tienerjaren en jong-volwassenen jaren heb gemist omdat ik niet aan zaken mee kon doen die andere van mijn leeftijd wel deden. Word begin januari alweer 29 jaar. 

Bij mij is wel de conclusie ook gekomen je kan wel uit het leven stappen, maar dan stel ik me zelf altijd de grote vraag het is niet zoals een game.
Je bent even een leven kwijt, en je start opnieuw op vanaf het titlescherm "Druk op Start om te beginnen".
Nee het is definitief Game Over. Je zou zelfs niets eens een bepaalde "code" kunnen invoeren om terug te komen want dat is er niet.

Een brief geschreven heb ik ook al heel lang in de stijgers staan, maar ik zie nog wel waar mijn vliegtuig land ik denk nergens maar ik heb toch nog een mini sprankje hoop dat ik ergens bij iemand kan aan meren met mijn boot, of kan landen met mijn vliegtuig die zegt "Wees welkom"

Ik had ook al voor me zelf een liedje uitgekozen om te laten draaien als ik er niet meer ben.
Zijn liedjes die je niet echt zou verwachten bij een begravenis omdat het liedjes zijn die Liefde en zo weerspiegelen wat raar is want zelf heb ik het nooit gehad. Ik heb nooit die aanraking gehad van iemand maar toch zijn het liedjes die me ziel altijd weten (nog steeds) te raken en me op vrolijken.

Onzichtbaar zijn is lastig. Ben dat ook al mijn hele leven dat is vaak voor mij dan heel moeilijk om mee om te gaan.
Vele dingen zijn gewoon lastig, de wereld is een harde realiteit van bijvoorbeeld een sprookjes wereld zoals Pokémon.
Daar is iedereen bevriend met elkaar en geven mensen om elkaar. Maar in deze wereld krijg je al een mes "Gratis" als je een ruzie probeert te stoppen.

Ik hoop dat je in iedere geval nog terug komt op je beslissing om te zeggen "Goodbye..."

Je mag me altijd wat sturen, als je iets kwijt wilt etc. Of ik je kan helpen weet ik niet.
Maar als je iemand zoekt om af en toe wat na te sturen, dan staat mijn deur open.

Doe de dingen die je leuk vind en blijft dat doen wat andere ook zeggen.
Als jij het leuk vind om de hele dag je haren te kammen dan doe je dat, en als jij het leuk vind om de hele dag bloemen te plukken doe je dat.
Probeer er iets van te maken op jou manier, hoe dat ook gaat.

Zelf doe ik dat ook, ook al weet ik dat ik op die manier nooit vrienden vind of een lief persoon maar dat vond ik vroeger ook al niet.
En ik ben al op een punt gekomen van acceptatie van vele dingen en dat heb mij geholpen om rustiger te worden met heel veel dingen en dat heeft bij mij een rust gegeven. 

Heel veel sterkte meis. Voel je niet verplicht om te reageren. Ik heb opgeschreven wat ik denk wat goed was.

Ik begrijp je, en ik hoop dat je het allemaal nog een kans kan geven.
Je was al heel dapper genoeg om hier een bericht te plaatsen.

Goede groet, Jupiter.

Hoi Jupiter,

Fijn om te lezen dat je ook nog in ons zonnestelsel bent, ik heb af en toe al eens gekeken of ik je nog zag daar
Hopelijk helpt je luistercontact wat je had wel nog steeds voor je

Hoi Jupiter,

Fijn om te lezen dat je ook nog in ons zonnestelsel bent, ik heb af en toe al eens gekeken of ik je nog zag daar
Hopelijk helpt je luistercontact wat je had wel nog steeds voor je

Dat contact begint minder te worden omdat je richting de 3 jaar gaat. Op geven moment houdt dat waarschijnlijk ook op net als vele andere dingen.
Niets is voor ever zoals ze dat altijd zeggen.. 

Is maar goed ook dat "Jupiter" daar is want anders had het Zonnestelsel wel een beetje uit elkaar gevallen dan was Saturnus misschien de baas.
Of misschien wel Neptunes die is soms kwaad dat hij achteraan de rij staat maar daar kan ik niet veel aan doen natuurlijk..

Leuk dat je even vroeg na me