Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Gezocht: liefdevolle toekomst...


#1
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 21-02-2019, 16:22 door Sundog1983.)

Hoi allemaal!

Tsja... mezelf hier even voorstellen... ik kan op voorhand alvast zeggen dat dit een lang verhaal gaat worden!

Ik heet John, ben 35 jaar oud en woon tesamen met mijn hondje in de regio van 's-Hertogenbosch.
Positief ingesteld, grote dierenvriend en waarschijnlijk de grootste muziekliefhebber hier op het forum.

Mijn verhaal begint eigenlijk al voor mijn geboorte. Om een kilometers lang verhaal kort te vertellen: Ik kom uit een behoorlijk onstabiel gezin met vele (mentale en fysieke) issues. Ikzelf ben geboren met een vorm van autisme. Ik noem het bewust geboren, want na een ontzettend lange tijd van vallen en weer opstaan, accepteren en doorknokken is dit vrijwel volledig naar de achtergrond verschoven (gelukkig). Ik ondervind zelden nog issues hiervan, en anderen zien of merken ook niets (meer) aan mij.
Enige waar ik zo nu en dan rekening mee moet houden is een prikkelingen filter welke niet altijd zin heeft om zijn werk te doen.
Ik had mijn leven ook aardig op de rit, al vond ik het zelf.

In 2015 sloeg echter het noodlot toe. Het jaar begon met de eerste opname van mijn moeder. Het werd toen pijnlijk duidelijk dat haar longziekte zodanig ver gevorderd was dat haar tijd er bijna op zat. Desondanks heeft ze het dankzij haar onbreekbare wil tegen alle verwachtingen in langer kunnen redden dan ooit voor mogelijk werd gehouden. Vele opnames zouden nog volgen. Vlak na haar eerste opname kwam mijn baan als gevolg van een faillissement op de tocht te staan. Hierdoor kreeg ik ook vrijwel direct problemen met het UWV. Niet veel later overleed een goede vriend (30) aan de gevolgen van een hartafwijking. Ergens in deze periode ben ik ook gestart met een zwaar programma bij een obesitas kliniek, omdat ik mijn gewichtsbeheersing niet (goed) onder controle kon houden. Weer niet veel later werden zowel mijn vader als oudste zus vrijwel vlak achter elkaar ziek, beiden als gevolg van diabetes. Mijn vader is redelijk hersteld (kom ik later op terug) maar mijn zus is nooit meer de oude geworden, en zal dat ook niet meer worden. Ergens middenin oktober, terwijl ik mezelf in rustiger vaarwater waande, kwam voor mij de grootste klap: na een liefdevolle relatie van ruim 13 jaar besloot mijn vriendin de relatie te verbreken. Ze had gevoelens ontwikkeld voor een vrouw, en wilde hier graag mee verder. Mijn wereld stortte op dat moment compleet in. Ergens op het eind van dit jaar liep mijn hondje
een vergiftiging op. Ze heeft het, boven verwachting, maar ternauwernood gered.

Als gevolg van de voorgaande gebeurtenissen, ben ik begin 2016 volledig ingestort. Ik werd zeer zwaar depressief! Ik kon niets meer en wilde niets meer. Zelfs het licht in mijn ogen of gedachtes deden pijn. Achteraf vind ik het ook moeilijk om toe te geven, maar de enige reden dat ik mezelf niets heb aangedaan is dat ik de mensen en dieren die van mij houden dit niet aan wilde doen natuurlijk. Na een ontzettend zware periode ben ik hier weer uit die kilometers diepe put gekropen. Ik heb ontzettend veel ondersteuning gehad van hulpverleners, maar ook van vrienden, collega's en familie. Ik heb dit, met uitzondering van af en toe wat kalmerende middelen, geheel medicatie loos gedaan. En waarempel, na zo'n lange rottijd ging ineens de zon weer schijnen,
al was het maar voor even. Na een ontzettend zware en onmenselijke strijd overleed mijn moeder op een manier die niemand had kunnen en willen voorzien. Ik ben/was hier kapot van, ook omdat ik altijd een hele speciale band met moeders heb gehad. In diezelfde periode werd mijn vader ook regelmatig opgenomen vanwege gezondheidsklachten.
Ik heb voor beiden, om en om, de zorg op mij genomen aangezien de rest van de familie dit niet kon vanwege diverse gezondheidsredenen rondom zichzelf of hun gezin.

Ten tijden van dit schrijven is mijn vader redelijk stabiel, maar is een groot gedeelte van zijn voet geamputeerd. Nu is mijn vader van nature een behoorlijk narcistisch en negatief ingesteld persoon, een doemdenker, dus dit heeft ook een grote wisselwerking op mij gehad. Het loopt ook lang niet altijd even lekker tussen ons 2, daar wij compleet verschillende persoonlijkheden hebben.
Daarnaast heb ik ook geprobeerd om ons gezin zo goed mogelijk bijeen te houden en hiervoor te zorgen, dit had ik ook beloofd aan mam.
Met daarnaast mijn eigen problemen en verplichtingen heb ik dit allemaal vol kunnen houden met in gedachten dat mijn tijd ooit nog wel eens zou aanbreken. En begin 2018, toen eigenlijk alles rondom mij heen relatief stabiel liep, besloot ik om mijn toekomst op te gaan bouwen.

Ik ben van nature vrij sportief aangelegd. Dit, tesamen met het dieet welke ik in 2015 ben gestart heeft geresulteerd in een BMI van 22, iets waar ik best trots op ben eerlijk gezegd aangezien ik bij de start een lange weg te gaan had. 
Ik wilde ook graag weer een relatie op gaan bouwen en besloot mijzelf in te schrijven bij een aantal dating sites en een relatie bureau. En natuurlijk om mijn ogen open te houden in real life. Daarnaast wilde ik mijn zwaar verwaarloosde sociale banden ook weer aanhalen. Ook mijn huis kon een opknapbeurt gebruiken aangezien het veel geleden had met het plotselinge en gehaaste
vertrek van mijn ex, had voorheen niet de tijd en puf om er wat aan te doen. Zoals je wellicht tussen de regels door kunt lezen, wilde ik graag mijn leven weer opbouwen.

Maar toen overkwam mij het ergste wat ik had kunnen bedenken: er gebeurde namelijk niets! Sommige vrienden hadden inmiddels een eigen leven opgebouwd, en zaten niet (meer) te wachten op mijn verhalen. Ook is het, desondanks ik echt mijn best gedaan heb, niet gelukt om een lieve vriendin te vinden. Het is voor mij dan ook ontzettend moeilijk om elke avond thuis te moeten komen in een leeg huis. Een huis waar ooit zoveel liefde heerste, wat nu heeft plaats gemaakt voor eenzaamheid en verdriet. Ik was er zo aan toe om weer wat leuks van mijn leven te maken, ook omdat ik mezelf al die tijd heb verteld (achteraf gezien lijkt het meer op "wijsgemaakt") dat mijn tijd nog wel zou aanbreken. Maar dit lukte tot op heden niet, het leven gaf geen millimeter mee,
met als gevolg dat ik begin oktober/november weer richting een depressie vloog. 


Ik heb echter op tijd aan de bel getrokken, en ben nu onder behandeling bij een kundige hulpverleenster. Zo eentje die niet alleen meteen richting de pillen af vliegt, maar ook echt naar je luistert en bruikbare tips geeft. Dat hebbende gezegd, na een stijgende lijn vanaf begin januari, heb ik door een vervelend voorval een week geleden een kleine terugval op dit moment.
De hulpverleenster heeft het echter nu wel over AD's gehad, en als ik eerlijk ben heb ik daar best wel wat angst voor.
Mijn moeder is heel lang verslaafd geweest aan zware kalmerende middelen, en ik wil natuurlijk niet hetzelfde lot ondergaan.

Dus naast mezelf voorstellen en mijn verhaal hier van me af te schrijven wil ik graag ook jullie ervaringen horen omtrent AD's, en of ik hier voor altijd aan vast zit (of niet).

Daarnaast heb ik mijn (levens) verhaal behoorlijk ingekort, niet alles is vermeld in bovenstaande lap tekst, alleen de dingen die mij relevant leken. Ook jullie tijd is kostbaar Wink. Mocht je meer willen weten, of gewoon een leuk praatje willen maken mag je natuurlijk ten alle tijden een berichtje sturen!

Dank jullie voor jullie tijd en moeite om mijn verhaal te willen lezen!
Antwoord

#2

Goedemiddag vriend. Hier een leeftijdsgenoot. Ookct nodige meegemaakt maar er nooit over gepraat. Praten helpt wel degelijk. Als je wil lullen dan stuur je maar een pbtjeSmile
Antwoord

#3
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 06-04-2019, 00:08 door Tref913.)

.....
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 24-02-2019, 13:33 door Desi2212.)

Om antwoord te geven op je vraag over AD ik schakel met mijn Efexor met de dosering omdat mijn depressie komt en gaat!
Maar helemaal gestopt ben ik nooit..alleen laagste dosering.
Ik slik ze nu tien jaar!
Ik heb ook alaprozam gehad dat is wel troep!
Verder heb ik ook zolpidem al 10 jaar maar dat komt komt omdat ik een slaap stoornis heb...
Neem ik die niet dan slaap ik 3 nachten niet!
Maar ik heb altijd slaap problemen gehad...
Vaak van de slaap medicatie af proberen te komen.. maar dan slaap ik zo weinig dat ik waanbeelden krijg!
Kortom...mijn conclusie als je eenmaal begint kom je er niet zomaar vanaf!
Daarentegen hebben de meds wel mijn leven gered!
Vooral omdat je ook zegt dat je op tijd aan de bel hebt getrokken...
Wat mij ook heeft geholpen is mindfullnes!
Maar succes
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Desi2212 :   • Sundog1983
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
29-03-2022, 13:48
Laatste bericht: Jupiter
  contact gezocht // instagram Started by rens
0 Replies - 577 Views
02-03-2021, 00:03
Laatste bericht: rens
04-01-2021, 22:02
Laatste bericht: desireless
  (wandel) maatje gezocht Started by Carol
2 Replies - 1,140 Views
14-11-2019, 16:37
Laatste bericht: Elsa81
  Maatje gezocht midden limburg Started by Cindy
5 Replies - 2,066 Views
10-05-2019, 12:23
Laatste bericht: Tara
29-04-2019, 17:52
Laatste bericht: mweh123
  Maatje gezocht Started by Depressief1981
1 Replies - 1,337 Views
25-02-2019, 16:19
Laatste bericht: Shalin
14-02-2019, 14:52
Laatste bericht: Jorin
17-08-2017, 11:09
Laatste bericht: True Selfie



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)