Haha...ja dat laatste! Werkelijkheid is hetzelfde, maar die grauwe sluier wordt er vanaf getrokken. Ik verlang er ook naar. 

Ik haat de ochtenden...? en ik begin steeds meer te voelen voor toch iets eerder al starten met AD (tijdens zwangerschap) ik heb het jaar geleden, voordat ik zwanger werd, wel eens besproken met de huisarts. Die gaf aan dat doorslikken van sommige middelen uitgebreid getest is en geen schadelijke gevolgen heeft voor kind. Ook mijn middel (sertraline) staat op site van pop poli Andreas Ziekenhuis als veilig tijdens zwangerschap en borstvoeding aangemerkt. Toch durf ik het voor mijn eigen kind niet aan. Wat zou jij doen? Verloskundige is ook voor pillen, ook ivm mijn familiegeschiedenis waarbij moeder en zus ook gevoelig bleken voor postnatale depressie.

Enorm dilemma. Beetje genieten van zwangerschap zou leuk zijn maar vooral kraamtijd en hechting moeten wel goed zijn en daar heb ik, vermoed ik, toch even dat steuntje in xs rug voor nodig! 

Ik reageer heel goed op medicatie. Ook na stoppen en weer opnieuw starten en zowel bij paroxetine als sertraline. Denk dat ik daar nog geluk mee heb, als ik lees hoe het bij sommigen een zoektocht is!

Wat ze vermoedelijk nog niet weten is hoe je baby zich voelt na de bevalling. Ze weten ook niet hoe je baby over twintig jaar met zichzelf rondloopt en of zijn hersenen dan automatisch ook iets willen. Ik snap je twijfels heel goed. Je kan er helaas ook geen pasklaar antwoord op vinden en dus alleen maar doen wat jou nu het beste lijkt. Genieten van de zwangerschap is misschien een luxe, veel vrouwen genieten sowieso niet van de zwangerschap ;-)...
Hoe kijkt je partner daar tegenaan?
Wil je wel ook borstvoeding gaan geven of dat dan ook juist niet?
Ik zou persoonlijk proberen te voorkomen dat er medicatie van dit kaliber door mijn kindje heen gaat, dus wat jij nu doet. Misschien dan direct na de bevalling gaan slikken en geen borstvoeding geven.

Het is begrijpelijk hoe je graag goed advies zou willen van mensen en eigenlijk zoek je natuurlijk de absolute zekerheid en bevestiging dat je het goed gaat doen. Maar die kan ik je ook niet geven. Het lijkt me een verrekte moeilijke keus.  Heel veel wijsheid en kracht!

 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 

Ik voel me vandaag niet zo goed. Zit nu lekker te piekeren waar dat aan ligt. Kan me draai niet vinden en voel me rot. Woensdag was dus echt een fijne dag, donderdag redelijk, vrijdag (nu dus) gewoon echt niet zo leuk. Worstel meer met mezelf en mijn lichaam is onrustig. Ik vind het weer super rot dat mijn vriend zich zo ver bij me vandaan houd, vind het stom dat mijn vloer in mijn huisje niet mooi is, dat mijn moeder zo suf doet vandaag, dat de zon niet echt schijnt en ik dus meer binnen zit. Dat ik de plantjes niet in de bakken zet.... dat de viooltjes nog bloeien, maar als het warmer wordt ze dood gaan, dat ze eigenlijk van mijn moeder zijn en ik er steeds met mijn klauwen aan zit. Dat ik de thee niet drink. Dat mijn buik raar voelt door de medicatie. Het is stom dat ik zo saggerijnig ben. Dat ik niet vlakbij Skanul woon, want dan ging ik haar opzoeken ...

Zo.... dat is eruit.
Ik heb pas volgende week, de 24ste een afspraak met iemand over mijn medicatie. Ben benieuwd wat ze dan gaan zeggen. Hij is mijn oude behandelaar van de vorige depressie... die gaat volgens mij nooit over medicatie.  Zucht... ik zit mijzelf in de weg.

Zie je hem woekeren die depressie 

 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 

Ik voel me vandaag niet zo goed. Zit nu lekker te piekeren waar dat aan ligt. Kan me draai niet vinden en voel me rot. Woensdag was dus echt een fijne dag, donderdag redelijk, vrijdag (nu dus) gewoon echt niet zo leuk. Worstel meer met mezelf en mijn lichaam is onrustig. Ik vind het weer super rot dat mijn vriend zich zo ver bij me vandaan houd, vind het stom dat mijn vloer in mijn huisje niet mooi is, dat mijn moeder zo suf doet vandaag, dat de zon niet echt schijnt en ik dus meer binnen zit. Dat ik de plantjes niet in de bakken zet.... dat de viooltjes nog bloeien, maar als het warmer wordt ze dood gaan, dat ze eigenlijk van mijn moeder zijn en ik er steeds met mijn klauwen aan zit. Dat ik de thee niet drink. Dat mijn buik raar voelt door de medicatie. Het is stom dat ik zo saggerijnig ben. Dat ik niet vlakbij Skanul woon, want dan ging ik haar opzoeken ...

Zo.... dat is eruit.
Ik heb pas volgende week, de 24ste een afspraak met iemand over mijn medicatie. Ben benieuwd wat ze dan gaan zeggen. Hij is mijn oude behandelaar van de vorige depressie... die gaat volgens mij nooit over medicatie.  Zucht... ik zit mijzelf in de weg.

Zie je hem woekeren die depressie 

Jeetje Liz...
Godverdomme toch. Wat rot...

Hoi Liz,

Knap dat je zo eerlijk verteld over het feit dat je een rot dag hebt.
Maar die dagen horen er ook bij. Twee stappen vooruit en dan weer even een klein stapje terug.
Kan me voorstellen dat je nu denkt ik wil van die kl...... depressie af.
Niet vergeten je bent wel mooi op de goede weg.

Groetjes,  Bert

I know I know. ...
Ben ik ook nog zo eigenwijs om de Lorazepam  naar 3x per dag te zetten in plaats van 4x. Gisteren en vandaag. Misschien beetje dom om nu al  te doen. Ik weet het niet. Het maakt me in ieder geval ook emotioneler en voel me rottiger. 
Ik ben niet uit het veld geslagen hoor. Maar voel me duidelijk niet zo goed als eerst. 
De verwachting van goede dingen helpt, en niks goeds verwachten op een dag helpt niet. Ik moet gewoon heel vaak zoeken naar iets wat ik doen kan.  Das echt nog een struikelblok in mijn herstel en dagelijks leven. Ik heb geen leven. En dat is niet zomaar opgelost. 
Ben benieuwd hoe ik dat zie als de medicatie is ingesteld en de lorazepam afgebouwd. 

Ik word nu ook soms gewoon gek van mijn ouders. Ik kan er niks aan doen.  Het zijn schatten, maar bij ze wonen maakt me echt  ook ongelukkig. Ik voel me ondertussen echt overdosed aan contact met mijn ouders. En tegelijk heb ik hun dus nodig en zou ik nu alleen op mijzelf  denk ik verpieteren.... Dan ben ik de hele dag misschien alleen.  En ik voel me nu al vaak zo eenzaam, terwijl mijn ouders er heel vaak zijn. Zij zorgen er eigenlijk voor dat ik dagelijks nog iets heb. 
Duale gedachten en gevoelens... zucht. Tijd om te slapen.

 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 

Hee Liz!

Wat klote zo'n dag he. Alles door de zwarte bril, blegh!!

Hopelijk vandaag beter! 

We keep on fighting...

Gisteren bij mijn zus in haar huis helpen klussen. Om 5 uur begon ik te huilen, vond ik hetl even niet meer leuk en om 7 uur stopte het pas echt. Zo stom.

 Meestal is het dan ook tijd voor de lorazepam.  Dat vind ik echt wel vervelend. Dan ben ik op het moment daar ook wel echt afhankelijk van. 
Maar ja. De hulpverlening zeggen allemaal dat ik zo weinig gebruik dat iik me daar niet druk over moet maken.  Dat dat wel goed komt. 
Ik denk dat ze gelijk hebben maar het blijft een strijd in mijn hoofd.

 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 

Liz ik wil nog even reageren over wat er gezegd over zwangerschap bv en medicatie.

Ik liep tijdens de zwangerschap al bij de pop poli.
Toen was begeleiding voldoende om nog niet aan de Ad te gaan.

Na 5 maanden bv dronk m'n dochter bij mij en al wat hapjes.
Ik werd een stuk somberder en iom met de psych gestart met notrilen. Ik voelde me al snel een stuk beter.
Tot m'n jongste 14 maanden was en er stopten met bv.
Al snel werd ik opeens veel somberder.  Arts legde direct het verband , dosis werd opgehoogd en ik knapte wat op.
Mijn dochter is zo gezond als een vis. Ze is momenteel thuis de meest stabiele factor.

Oa is de band met m'n dochter goed op gang gekomen. Als ik geen bv had gegeven was de depressie misschien veel eerder opgekomen  en had de band met haar veel moeizamer opgestart.

Als je tijdens de zwangerschap heel somber bent en na de bevalling dan kan jou kind daar ook levenslang hebben.

Daarom pleiten veel deskundigen ook voor medicatie.

Liz ik wil nog even reageren over wat er gezegd over zwangerschap bv en medicatie.

Ik liep tijdens de zwangerschap al bij de pop poli.
Toen was begeleiding voldoende om nog niet aan de Ad te gaan.

Na 5 maanden bv dronk m'n dochter bij mij en al wat hapjes.
Ik werd een stuk somberder en iom met de psych gestart met notrilen. Ik voelde me al snel een stuk beter.
Tot m'n jongste 14 maanden was en er stopten met bv.
Al snel werd ik opeens veel somberder.  Arts legde direct het verband , dosis werd opgehoogd en ik knapte wat op.
Mijn dochter is zo gezond als een vis. Ze is momenteel thuis de meest stabiele factor.

Oa is de band met m'n dochter goed op gang gekomen. Als ik geen bv had gegeven was de depressie misschien veel eerder opgekomen  en had de band met haar veel moeizamer opgestart.

Als je tijdens de zwangerschap heel somber bent en na de bevalling dan kan jou kind daar ook levenslang hebben.

Daarom pleiten veel deskundigen ook voor medicatie.

Wat fijn om te horen! Echt goed!

 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 

Hee madeliefje,

Goed om te horen. Ik zit zelf erg te twijfelen. Ik ga volgende week voor het eerst naar de pop poli. Ben dan 26 weken. Ben erg somber nu en weet niet wat ik moet doen: wel of niet aan de ad. Ik ben benieuwd wat ze me daar gaan vertellen...