Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Gestart


#31

(12-05-2017, 16:02)Liz is fighting schreef: Nu sinds een 5 dagen op een hogere dosis. Een beetje rottig gevoeld, beetje buikpijn erbij gehad, maar geen heftige dingen. Samen met de Lorazepam nog steeds goed en ik ben echt een beetje vooruit gegaan. Net als velen heb ik antipatie voor medicatie, maar....thank God dat het helpt.

Hey Liz, fijn dat de medicatie aanslaat. Toch maar goed dat het er is. Ik gebruik het ook al jaren, maar ze denken dat het niet meer (voldoende) werkt. Volgende week heb ik een afspraak bij de psychiater om e.e.a. te bespreken. Ik zie daar erg tegenop. Kans is groot dat ik huidige medicatie moet afbouwen (Fluoxetine) en andere moet opbouwen. En dan maar afwachten wat het gaat doen. Heb geen goede ervaring met een ander merk AD, dus die hoef ik iig niet meer te krijgen. 

Sterkte! 

Groetjes, Aline
Antwoord

#32

Jij ook sterke Aline. Maar ook een wissel kan een prima stap zijn. Het is jjammer dat de op en afbouw soms pittig kan zijn voor je lijf. Nogmaals sterkte!


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#33

(12-05-2017, 17:50)Liz is fighting schreef: Jij ook sterke Aline. Maar ook een wissel kan een prima stap zijn. Het is jjammer dat de op en afbouw soms pittig kan zijn voor je lijf. Nogmaals sterkte!

Dank je! Wat moet, dat moet en zonder medicatie ga ik het echt niet redden.
Jij ook sterkte!
Antwoord

#34

(12-05-2017, 16:02)Liz is fighting schreef: Nu sinds een 5 dagen op een hogere dosis. Een beetje rottig gevoeld, beetje buikpijn erbij gehad, maar geen heftige dingen. Samen met de Lorazepam nog steeds goed en ik ben echt een beetje vooruit gegaan. Net als velen heb ik antipatie voor medicatie, maar....thank God dat het helpt.

Hoi Liz,

Ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat.
Mag ik vragen wat er precies iets beter gaat?
Heel fijn dat je weer wat lichtpuntjes ziet.

Tenslotte wil ik je even attenderen op een nieuw onderwerp geschreven onder "hoop en herstel". Het gaat over "herstel".
Ik ben erg benieuwd naar jouw reactie.

Groetjes,  Bert
Antwoord

#35

Hi Bert. 
Ik ben sociaal beter....gezelliger. Ik kan beter op mensen reageren en heb weer meer mijn gevoel voor humor. Er is weer meer relativeringsvermogen waardoor ik dus minder dramatisch reageer. Eten gaat weer stukken makkelijker en ik ben weer 1 kilo aangekomen. 
Ben echt nog niet mijzelf maar het zorgt er absoluut nu al voor dat de verstikkende wanhoop van de zware depressie is doorbroken en ik kan genieten van de zon. 
Zonder medicatie had ik de zon niet ervaren en waarschijnlijk zelfs gemeden. 

Zal het andere topic even bekijken.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#36

Hey Liz!

Wat heftig he, zo'n begin! Je hele systeem heeft echt tijd nodig, maar het gaat echt werken!!

Hou vol en gooi alles er hier lekker uit!

Wat zijn lichamelijke klachten en wat gebruik je als ik het vragen mag?

Gr Momtobe
Antwoord

#37

het is een zegen, als het eerste middel dat je krijgt van de dokter werkt. Dat is namelijk echt niet zo voor iedereen.
Ik slikte ooit citalopram. Ben daar sinds januari/frebruari helemaal van af.
Nu dus gestart, met Venlafaxine. Het middel deed me terugdeinzen toen ik op internet ging lezen, maar ben nu toch blij dat ik het probeer. Je moet echt doorzetten, om je leven terug te winnen. Er doorheen.
Ik had een hele zware eerste week, maar daarna werd het langzaamaan beter. Na 7 maanden zwaar depressief zijn, vind ik 1 week ziek van pillen eigenlijk echt de moeite waard en geen probleem. Ik vocht er tegen, had er angst voor ,wilde het niet, de depressie versterkt al die nare gevoelens... maar nu ik me beter ga voelen, denk ik echt anders. Echt fijn dat ze deze medicatie hebben weten te maken. Jammer dat het zoveel bijwerkingen heeft, maar depressie is dan ook niet niks.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#38

Hey Liz,

Snap ik heel goed! Het is uiteindelijk ook zo dat je voor een ander het niet gek vindt om medicijnen te gebruiken, maar bij jezelf is het gewoon wel iets wat je niet wilt. Alsof je toch zwak type bent. 

Het kan mij ook wel helpen als ik om me heen over hele leuke normale mensen hoor dat ze het ook gebruiken of hebben gebruikt. 

Ik hou het nu zelf wel geheim voor mijn omgeving. Ook niet eerlijk eigenlijk, doe dus zelf ook mee met het taboe instandhouden. Ik heb helaas ervaring met ex die nadat ik relatie had verbroken (uit frustratie?) overal rondbazuinde dat ik "zwaar aan de antidepressiva" was. Alsof ik toch beetje gek was ofzo. Daaruit heb ik geleerd dat er toch veel mensen zijn die het niet snappen en je meteen als patiënt bestempelen, terwijl je met medicatie gewoon helemaal ok voelt en functioneert. Jammer maar waar. Nu weten alleen man en ik en mijn zus het. (Gebruik nu niks maar ga het na zwangerschap wel weer doen, wil gewoon geen zwaar leven)

Weerstand tegen pillen hoort er echt beetje bij, maar het is echt een zegen dat ze er zijn inderdaad!

Begint zon door te breken bij jou? Hoop het voor je!! Leven is te mooi om te somberen!
Antwoord

#39

Ja.   Zoals je kan lezen begint heel langzaam verandering weer door te zetten. Erg fijn. En inderdaad vind ik dan eigenlijk het leven te veel mooie dingen hebben..... ook slechts perceptie van dezelfde werkelijheid....?


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#40

Haha...ja dat laatste! Werkelijkheid is hetzelfde, maar die grauwe sluier wordt er vanaf getrokken. Ik verlang er ook naar. 

Ik haat de ochtenden...? en ik begin steeds meer te voelen voor toch iets eerder al starten met AD (tijdens zwangerschap) ik heb het jaar geleden, voordat ik zwanger werd, wel eens besproken met de huisarts. Die gaf aan dat doorslikken van sommige middelen uitgebreid getest is en geen schadelijke gevolgen heeft voor kind. Ook mijn middel (sertraline) staat op site van pop poli Andreas Ziekenhuis als veilig tijdens zwangerschap en borstvoeding aangemerkt. Toch durf ik het voor mijn eigen kind niet aan. Wat zou jij doen? Verloskundige is ook voor pillen, ook ivm mijn familiegeschiedenis waarbij moeder en zus ook gevoelig bleken voor postnatale depressie.

Enorm dilemma. Beetje genieten van zwangerschap zou leuk zijn Smile maar vooral kraamtijd en hechting moeten wel goed zijn en daar heb ik, vermoed ik, toch even dat steuntje in xs rug voor nodig! 

Ik reageer heel goed op medicatie. Ook na stoppen en weer opnieuw starten en zowel bij paroxetine als sertraline. Denk dat ik daar nog geluk mee heb, als ik lees hoe het bij sommigen een zoektocht is!
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)