Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Gestart


#1

Ik ben gestart. Derde dag is bijna ten einde....
Alleen bemoedigende dingen wil ik horen dus niets over bijwerkingen of afbouwen of alles waardoor iemand zich bedenkt. Ik ben Vooral fysiek ziek. Geen extra depressie of angst klachten.
Maar ik vind het zwaar.

ik zou willen dat er iemand was die ook begon en het moest volhouden omdat het misschien kan helpen. Geen leuk schrijven vandaag, geen aandacht voor jullie allemaal, sorry. Mijn kop is niet te harden.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#2

Hey Liz, ik vind het ontzettend moedig van je dat je gestart bent!
Hoop dat je snel mag ondervinden dat het helpt!! Ik duim voor je.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Skanul :   • Liz is fighting
Antwoord

#3

Mijn therapeut maakt zich zorgen omdat ik zo afval. Ik moet blijven eten. Wel het advies gekregen multivitamin te slikken. 
Jeetje, dat ik dat  niet eerder heb bedacht.

 Niks aan therapie gedaan. Ben ik te slecht voor. Enkel gesproken Hoe te overleven. 

Morgen weer huisarts. 

Tx Skan.  Ik denk aan je.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#4

(18-04-2017, 16:49)Liz is fighting schreef: Mijn therapeut maakt zich zorgen omdat ik zo afval. Ik moet blijven eten. Wel het advies gekregen multivitamin te slikken. 
Jeetje, dat ik dat  niet eerder heb bedacht.

 Niks aan therapie gedaan. Ben ik te slecht voor. Enkel gesproken Hoe te overleven. 

Morgen weer huisarts. 

Tx Skan.  Ik denk aan je.

Hoi Liz,

Hoop dat jouw lichamelijke klachten snel verdwijnen. Hou je taai. Confused Blush
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Bert :   • Liz is fighting
Antwoord

#5

Vanmorgen bij de huisarts. Direct doorverwezen voor Vanmiddag bij een crisisdienst psychiater. Er blijft niets van me over...


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#6

O Liz, nee...
Hoop dat je snel hulp krijgt die je nodig hebt!!! Wou dat ik wat voor je kon doen. Kan alleen maar zeggen dat je een oersterke vrouw bent en dat ik er vertrouwen in heb dat je hier door geraakt...
Liefs, ik denk aan je... Xxx
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Skanul :   • Liz is fighting
Antwoord

#7

Ik voel me leeg en krachteloos. Heb nu al vier dagen echt bijna niks gegeten van misselijkheid. Knetter drug gevoel in mijn hoofd. Ik wil nu slapen op de bank maar gaat niet. Te veel onrust in huis en in mij. Word ik wakker steeds met paniek.  Voel me zo beroerd.  Om 4 uur gaan ze me onderzoeken.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#8

Kan je in iets 'verdwijnen' tot die tijd? Even in bad gaan liggen? Hoofdtelefoon op en muziek luisteren?... Ik weet het niet, misschien onzin wat ik hier voorstel... 
Spreekt de arts niet van een opname?... 
Sterkte meid...
Antwoord

#9

(19-04-2017, 13:10)Liz is fighting schreef: Ik voel me leeg en krachteloos. Heb nu al vier dagen echt bijna niks gegeten van misselijkheid. Knetter drug gevoel in mijn hoofd. Ik wil nu slapen op de bank maar gaat niet. Te veel onrust in huis en in mij. Word ik wakker steeds met paniek.  Voel me zo beroerd.  Om 4 uur gaan ze me onderzoeken.

Veel sterke te Liz.
Hoop dat de psychiater iets voor je kan betekenen.
Gaat er iemand met je mee?
Antwoord

#10

@ Bert Mijn ouders waren beide mee. Heel lief. In gesprek zit ik liever alleen. Mijn moeder heeft nogal de neiging zich met dingen te bemoeien en dat kan ik irritant vinden. Daarbij komt dat ze natuurlijk vragen hoe suïcidaal ik ben en ik dan mijn ouders de antwoorden wil besparen.
Verder zou alleen gaan ook echt geen optie zijn met mijn hoofd. Ik loop half dronken en als ik draai voel ik mijn hersenen langzaam meekomen. Het was compleet aan de andere kant van de stad, echt niet normaal wat een end dat dan is.

@ Skan Ergens in verdwijnen was vreselijk moeilijk de afgelopen dagen. Zo beroerd was ik. Dat ik niet eet helpt ook zacht gezegd niet mee. Ik heb tot nu toe vandaag een boterham met jam op, een kop thee, een banaan...... dat was het denk ik. En die force ik me echt te eten.
Ik kan nergens in verdwijnen, alleen zwelgen in mijn verdriet om het verlies van mijn relatie ( al hoop ik de vriendschap te kunnen behouden) en wegzakken in dufheid van de pillen, de depressie, en de leegte van mijn lijf.  NOT GOOD

De crisisdienst heeft me aangehoord, vragen gesteld en tja... dit is de uitslag:  drie maal daags naar dubbele dosis Lorazepam om  de bijwerkingen van de AD te verlichten. Verder proberen uit te zingen totdat de medicatie wat tot rust komt en we kunnen gaan zien of het ook wat vóór me gaat doen. Morgen word ik weer gebeld door de crisisdienst om weer een afspraak te maken en ter controle. dat zal de komende weken zo zijn. Geen hulp verder, geen versnelde intake, geen snelle therapie....
Tjonge.... voelde bijna alsof ik geholpen werd....
toen mocht ik weer naar huis.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)