Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Gespreksgenootjes?


#21

(24-07-2021, 16:53)Joy schreef: Hey William, 
Dankje voor je reactie.
Wat je zegt zal zeker waar kunnen zijn. En als het voor jou helpend is dan ben ik de laatste die zegt dat het niet zo is. 
Je zegt dat Jezus degene is die alles beoordeeld, gedachten en daden. Wat zal zijn oordeel dan zijn over de constante gedachte liever dood te willen zijn? Weegt de constante gedachte (jarenlang) liever dood te willen zijn niet net zo zwaar als 1 daad? En mocht ik kiezen voor euthanasie, moet ik dan toch naar de hel ondanks vele goede daden die ik ook heb verricht in m'n leven?  
Ook vraag ik me regelmatig af wat dan "goed" of "slecht" is. Iemand doden uit zelfverdediging blijft toch moord, niet? Of is het een goede daad dat je een ander laat doen met je wat 'ie wil zodat jij op het "goede" pad blijft? 
Men zegt ook dat God onvoorwaardelijk liefheeft, dus dan zal Hij toch liefdevol kunnen zijn ondanks dat ik voor .


Hey Mabel, 

Ik kan me daar heel goed in vinden. Een doodswens vind ik een beetje vreemd klinken omdat ik ook niet weet wat dood dan precies is. En ontsnappen aan jezelf kun je idd niet. 
Laatst las ik een commentaar van een forensisch patholoog die het gehad had met al die "levenseinde wappies". Tja meneer, dacht ik, als je baan je tegenstaat of teveel stress geeft kun je ook voor ander werk kiezen hè...  maar zo'n levenseinde wappie kan toch lastig voor een ander leven kiezen... We zullen het er daarom maar mee moeten doen zolang als we volhouden kunnen

Bij mij is het een haat/liefde verhouding met de benzo's. Er zijn momenten dat ik er maar weer aan toe geef omdat ik mezelf echt niet geregeld krijg maar voor je het weet ben je continu op die klok aan het kijken wanneer je de volgende dosis alweeer kan nemen. Of doe je wedstrijdje met jezelf of het vandaag op 1tje nog lukt om even naar de Appie te gaan of dat je er toch alweer meer nodig hebt... 
Andere middelen, drank en drugs, die ik wel eens heb genomen zijn bij mij noooit zo verslavend geweest als die k-benzodiazepines. 
De laatste tijd vind ik ze ook verrekte duur worden! En ik snap dat goedkoop weer kan maken dat meer mensen ze misschien makkelijker gebruiken maarja, straks kan ik al mijn angst/depressie pillen niet meer betalen...  en dan? ...
Och Joy , 

Wat kan het toch bij iedereen weer anders werken . Maar duur? Ik heb een c2 code ( meende dat het zo heette) , chronisch gebruik , vergoed . (valt wel binnen eigen risico ). 

'Levenseinde wappies '... meneer lijdt duidelijk zelf niet aan een chronische aandoening die ondraaglijk kan aanvoelen,  en kent wellicht ook niemand die daaraan lijdt , anders klets je niet zo raar. 

Vond n podcastserie over het onderwerp :https://www.gld.nl/verstrikt

Groetjes!
Antwoord

#22
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 25-07-2021, 18:00 door Joy.)

(23-07-2021, 17:28)Alais schreef: Hallo Joy,

Ik begrijp je wens om erover te kunnen praten. Dat is heel moeilijk in de hulpverleninig, heb ik ook ervaren. En met familie/vrienden al helemaal. Dan voel je je heel eenzaam. Fijn te horen dat het met je therapeute wel bespreekbaar is, hoewel misschien niet van harte.

Ter informatie, er is ook deze faceboek groep (thema: Nazorg en herstel bij Zelfmoordpoging): https://www.facebook.com/groups/122033906446982/
Daar kun je lid van worden. Misschien heb je er wat aan.

Ik heb ook eens contact gehad met stichting De Einder en dat was op zich al fijn. Die kijken nergens raar van op en begrijpen het in ieder geval.

Ik stel mezelf ook die vragen: waarom dood willen en wat is er dan? De eerste vraag heb ik beantwoord met: ik wil niet per se dood, maar zo verder leven lijkt ondraaglijk. Lijkt, want je weet nooit wat er misschien toch nog kan veranderen. Hoop heet dat, maar daar is niet veel meer van over. De tweede vraag is moeilijker. Geen idee wat er dan is, ik stel me voor (hoop) helemaal niets.  

Ik heb een verre nicht (gelovig) die me vertelt dat als je je eigen leven neemt, je er niet van af bent. Dat je weer terugkomt om het af te maken. Geen idee wat ik daarmee aan moet, het klinkt wel afschrikwekkend.

Ik ben wel met geloof opgevoed (niet fanatiek), maar heb er nooit iets mee gedaan. Tot vorig jaar, toen heb ik me in wanhoop tot een kerk gewend. Daar heb ik een fijn contact met een diaken aan overgehouden. Maar hij kan ook niet bij mij de knop omdraaien zodat ik ineens geloof in een God die van mij houdt en over mij waakt of zo. Sindsdien bid ik wel maar weet niet zo goed of ik er iets van moet verwachten. Het kan in ieder geval geen kwaad.

Ik heb sinds gisteren voor het eerst een psycholoog die er niet van schrikt en daar ben ik blij mee. Dat scheelt al zo veel.

Laat maar weten of je er verder over wil sparren. Je mag altijd een pbtje sturen.

Veel sterkte en liefs,
Alais
 Hey Alais,

Blijkbaar zijn er ook echt overal facebook groepen voor Smile
Of ik me daar aanmeld weet ik niet, misschien dat iedereen in m'n lijst dat dan ook kan zien of reacties daarover op z'n tijdlijn krijgt. Niet dat ik alleen maar mooi weer speel op facebook maar heb ook geen zin om er zomaar mee te koop te lopen ...
Gelukkig heb ik wel een vriend de ik al een tijdje ken waarmee ik er soms over praat.  En zo af en toe laat ik ook wel anderen in m'n kringetje weten dat het niet verdwenen is/ nog in m'n hoofd speelt.

Wat fijn dat je een goed contact hebt gevonden bij de kerk. 
Is een diaken zoiets als een pastoor? Hoort dat ook bij het katholieke geloof of is het een ander geloof?
Ik ga af en toe ook wel eens naar een kerk een kaarsje branden voor m'n opa.  En heb ook al regelmatig op het punt gestaan om een gesprek aan te gaan met een pastoor. 
Bidden doe ik ook regelmatig, wensen is ook als bidden zeggen sommige mensen, en je krijgt wat je wenst. Ik wens ook vaker dat ik niet lang meer hoef hier of dat ik lichamelijk ongeneeslijk ziek ben (heb het idee dat je lijden dan meer begrepen word door anderen)   Dus als ik de ene keer bid dat het beter gaat en een andere keer wens om de dood dan weet God/ het Universum of wat er ook is dus ook niet wat ik nu wil...   Maar het lukt me dus niet om alleen het één te bidden en niet het ander te wensen... 

Een van de voorwaarden bij  euthanasie is ondraaglijk lijden. Voor mij ook zo'n lastig iets om te bepalen. Want hoe meet je dat? Ik heb al vaker momenten gehad dat het ondraaglijk voelde, vandaar ook pogingen om daaraan te ontsnappen. Maargoed, na iedere keer toch weer mezelf bij elkaar geraapt en opnieuw geprobeerd. Misschien is het ondraaglijke er dan ook wel aan dat er iedere keer die momenten blijven komen, wat ik ook probeer, en dat zo al  ongeveer 20 jaar gaat en waarschijnlijk dan ook nog eens 20 jaar (of langer!) zo door kan gaan, totdat mijn lichaam ermee ophoud. 

Mocht ik m'n eigen leven nemen dan hoop ik dat de gedane moeite niet nog eens over hoeft...  Een beetje zoals bij een video game als je al verder in het level bent en eruit raakt dat je dan ergens in het midden weer verder kunt gaan proberen het af te maken. Dat is voor mij in ieder geval een meer troostende gedachte  Smile 

Liefs Joy
Antwoord

#23

(25-07-2021, 17:12)Joy schreef:  Hey Alais,

Blijkbaar zijn er ook echt overal facebook groepen voor Smile
Of ik me daar aanmeld weet ik niet, misschien dat iedereen in m'n lijst dat dan ook kan zien of reacties daarover op z'n tijdlijn krijgt. Niet dat ik alleen maar mooi weer speel op facebook maar heb ook geen zin om er zomaar mee te koop te lopen ...
Gelukkig heb ik wel een vriend de ik al een tijdje ken waarmee ik er soms over praat.  En zo af en toe laat ik ook wel anderen in m'n kringetje weten dat het niet verdwenen is/ nog in m'n hoofd speelt.

Wat fijn dat je een goed contact hebt gevonden bij de kerk. 
Is een diaken zoiets als een pastoor? Hoort dat ook bij het katholieke geloof of is het een ander geloof?
Ik ga af en toe ook wel eens naar een kerk een kaarsje branden voor m'n opa.  En heb ook al regelmatig op het punt gestaan om een gesprek aan te gaan met een pastoor. 
Bidden doe ik ook regelmatig, wensen is ook als bidden zeggen sommige mensen, en je krijgt wat je wenst. Ik wens ook vaker dat ik niet lang meer hoef hier of dat ik lichamelijk ongeneeslijk ziek ben (heb het idee dat je lijden dan meer begrepen word door anderen)   Dus als ik de ene keer bid dat het beter gaat en een andere keer wens om de dood dan weet God/ het Universum of wat er ook is dus ook niet wat ik nu wil...   Maar het lukt me dus niet om alleen het één te bidden en niet het ander te wensen... 

Een van de voorwaarden bij  euthanasie is ondraaglijk lijden. Voor mij ook zo'n lastig iets om te bepalen. Want hoe meet je dat? Ik heb al vaker momenten gehad dat het ondraaglijk voelde, vandaar ook pogingen om daaraan te ontsnappen. Maargoed, na iedere keer toch weer mezelf bij elkaar geraapt en opnieuw geprobeerd. Misschien is het ondraaglijke er dan ook wel aan dat er iedere keer die momenten blijven komen, wat ik ook probeer, en dat zo al  ongeveer 20 jaar gaat en waarschijnlijk dan ook nog eens 20 jaar (of langer!) zo door kan gaan, totdat mijn lichaam ermee ophoud. 

Mocht ik m'n eigen leven nemen dan hoop ik dat de gedane moeite niet nog eens over hoeft...  Een beetje zoals bij een video game als je al verder in het level bent en eruit raakt dat je dan ergens in het midden weer verder kunt gaan proberen het af te maken. Dat is voor mij in ieder geval een meer troostende gedachte  Smile 

Liefs Joy

Hi Joy,

Ik doe nooit iets met facebook en dus ook niet met deze groep. Maar ik geef het maar aan voor wie daar baat bij heeft.

Een diaken is inderdaad een soort pastoor in de katholieke kerk. Hij is nu op vakantie, maar neemt altijd weer contact op. Dan gaan we wandelen of een praatje maken. Een lieve man. Hij heeft me vorig jaar in contact gebracht met een vrouw van een kerkgemeenschap ergens. Met haar heb ik toen wekelijks gesprekken gehad (telefonisch). Dat hield op toen ik werd opgenomen eind vorig jaar. Ook bijzonder is het contact dat ik heb met een taxi chauffeuse. Die bracht me toen naar de kliniek en was geïnteresseerd in mijn verhaal. Zij bleek gelovig en heeft me eens mee genomen naar een soort kerkdienst. En al die mensen bidden voor mij. Dat vind ik ontroerend en ben er dankbaar voor. Ik bid zelf ook dagelijks, niet alleen voor mezelf overigens.

Ik vind het nog steeds moeilijk, geloven. Ook ik bid soms dat het gauw afgelopen mag zijn en dan weer om kracht. Zo tegenstrijdig, maar wel zoals het werkt in mijn hoofd.

Ondraaglijk lijden is niet te meten inderdaad. Voor jezelf is dat al moeilijk om vast te stellen, laat staan voor iemand anders. Euthanasie is in ieder geval een langdurig proces zonder garanties. Er zou veel meer aandacht, hulp, begrip moeten zijn voor mensen met doodsgedachten. Dat zou veel levens sparen. Erover kunnen praten vermindert vaak de druk. Het niet begrepen of gehoord worden, maakt dat het ondraaglijk wordt. Zo ervaar ik dat tenminste. Dan word je wanhopig en dat leidt tot gedachten aan suïcide, of erger.

Ben zelf ook al jaren bezig met 'beter worden' en heb serieuze pogingen gedaan, de laatste begin juni. Ben nog ontsteld van de opvang daarna (geen).

Praat eens met die pastoor als je weer een kaarsje gaat branden voor je opa. Verwacht geen wonderen, maar misschien doet het je goed. Kwaad kan het niet in ieder geval.

Veel liefs en sterkte,
Alais
Antwoord

#24

Joy, ik voel me ook vaak suicidaal maar ik geloof voor mij zelf ook dat eruit stappen niet de manier is.
Heb voor mijzelf het idee dat een mens lessen te leren heeft (nu hier op aarde) om te groeien evolutionair.
Groeien naar meer liefde. Ik denk als wij genoeg (zelf) liefde zouden voelen we ons niet zo zouden voelen.

Hey Dyin, 

Dat mensen lessen  te leren hebben daar heb ik ook over nagedacht. Ik snap dan alleen niet wat ik uit bepaalde gebeurtenissen zou moeten leren...  En is een einde aan het lijden aan dit leven doormiddel van euthanasie ook niet een soort van (zelf) liefde? 
Misschien is daar ook wel een les in te leren? 
 
Vragen die ik me dan weer stel...

Liefs Joy
Antwoord

#25

(25-07-2021, 02:42)William7 schreef: Hey Joy,

Om te beginnen wil ik je bedanken dat je openstaat over God en niet meteen van tafel wegveegt en ik waardeer dat. Wat jij zegt dat God onvoorwaardelijke liefde voor ons heeft is zeker waar en daarom is God ook bereid voor alle mensen die het willen de zonden te vergeven maakt niet uit groot of klein. Maar we moeten niet vergeten dat God ook rechtvaardig en perfect is en wij als mens daarintegen zijn dat niet. Al denken we vaak van wel maar als het zo is dan zou onze wereld een paradijs zijn en wij depressieve mensen kunnen zeker uit ervaring spreken dat we vaak de lelijke kant van de wereld en samenleving zien. Je heb ook eerder gezegd over goede daden dan zal ik je wat over vertellen. Met goede daden alleen kom je niet in de hemel en als het zo simpel was zou iedereen zoveel mogelijk goede daden verrichten om een plekje te krijgen in de hemel maar niet alles is wat het lijkt. Ik geef je een voorbeeld als een bekend persoon 1 miljoen euro donatie geeft aan een goed doel maar meer bezig is aan iedereen te laten weten van je donatie om een goed imago te krijgen en minder voor het doel is technisch gezien in de ogen van mensen een 'goede daad' als wij de achterliggende gedachte niet weten. Maar God kun je niet voorliegen want God weet alles van je en zo zijn er ook andere talloze voorbeelden zoals Christenen hun geloof misbruiken voor populariteit, hebzucht naar geld of constant anderen oordelen en neerhalen. Niets van hun geloof begrijpen en een slechte imago weergeeft tegenover de wereld waar ik als Christen ook vaak aan erger. Maarja de wereld is niet perfect. Zoals ik eerder zei God is wel perfect en zonder zonden en als een mens perfect zou wilen zijn dan moet de mens sinds de geboorte nooit hebben gezondigd en dat wil zeggen nog nooit een leugen hebben verteld, nooit wraak/haat/lustige/hebzuchtige gevoelens hebben gehad etc. Maar dat zou praktisch onmogelijk voor ons zijn en daarom is Jezus voor ons gestorven om de prijs te betalen voor onze zonden. De enige wat wij nog moeten doen is geloven en vertrouwen in Jezus Christus en zijn woorden onderhouden en hoeft je nooit meer zorgen te maken over de dood want God heeft alles in zijn macht. In de hemel komen is door de genade van God en niet door onze daden want het is gift aan ons allen zodat wij niet als ware over kunnen 'opscheppen' tegenover anderen. Verder is het ook belangrijk als wij over een 'goed' persoon praten dan ook de maatstaven gebruiken van God en niet van de mens.

Zoals je ziet God houdt veel van ons en wil je ook ons graag helpen. Helaas gaat het niet makkelijk omdat het kwaad ons constant probeert tegen te werken en je vraagt waarschijnlijk af ''Als God zo machtig is waarom bescherm God ons niet tegen alle kwaad en verdriet?''. Maar God is liefde en liefde kan je nooit forceren daarom geeft God ons ook de vrijheid om een keuze te maken en als je de keuze maakt om God binnen je leven te laten komen Hij je ook kan helpen en kracht geven. Lucifer ook wel bekend als de duivel of satan is een meester van leugens en illusie en staat tegenover God. Hij en zijn demonen (gevallen engelen) zijn het kwaad en probeert in alle macht je van God te weerhouden. Hun missie hier op aarde zijn 3 dingen: STELEN, MOORD en VERNIETIGING.
Bij STELEN moet je denken dat zij mensen 'stelen' door mensen te beïnvloeden met verleidingen en leugens waardoor mensen niet aan God denken of vertrouwen.
Bij MOORD moet je denken dat mensen worden verleid tot ontnemen van hun eigen leven door gebruik te maken van verdriet en pijn of mensen gebruiken om anderen te vermoorden zodat mensen die geen relatie hebben met God de kans ook niet meer krijgen.
Bij VERNIETING moet je denken aan relaties onder elkaar zoals in de liefde, familie, vrienden of kringen waardoor er verdeelheid ontstaan en wij elkaar niet steunen en alleen een makkelijker doelwit zijn.

Nogmaals Joy ik zou je aanraden te verdiepen in de bijbel om beter te begrijpen wat ik heb geschreven maar voor nu zou ik geen zorgen maken over hemel en hel. De belangrijkste nu voor jou is God leren kennen en dan val alles wel op zijn plaats. Wees niet bang voor je daden of gedachten want God is altijd bereid naar je te luisteren en vergeven. Wees ook niet bang om God vragen te stellen geen enkele vraag is verkeerd.

Hoi William,
.
"Ik moet meteen even aan je favo quote denken; it's important to draw wisdom from many different places, if we take it from one place it becomes rigid and stale"  
 Ik ben me ook een beetje gaan verdiepen in andere soorten geloof om antwoord te zoeken. En overal vind ik waarheid in, en tegenstrijdigheden...  (serie Story of God met Morgen Freeman is ook interessant vind ik.)
 Ik vraag me af wat dat precies rechtvaardig is? Dat kan namelijk in iedere situatie weer anders zijn, toch?  En moord, gaat dat alleen over mensenlevens? Hoe zit het dan met alle miljoenen diertjes in de bio-industrie die wij verschrikkelijk behandelen en dan ook nog op gruwelijke manieren doden? Maargoed als je de voeding induikt word er toch beweerd dat men B12 uit dierlijke bron nodig heeft.   Daarom ben ik maar aan't accepteren dat doden en gedood worden bij het leven op deze aarde hoort. 
Als God iedereen liefheeft dan ook Lucifer lijkt me. 
En in ieder mens zit wel een stukje Lucifer en een stukje God vind ik. 
Ik maak me niet heel druk over hemel of hel, al kan ik me wat meer voorstellen hoe een hel zou kunnen zijn dan een hemel dus als ik daar terechtkom, dan zij het zo... 
Misschien bestaat reïncarnatie ook wel (veel docu's over mensen die er onderzoek naar doen en met bewijs komen, echt fascinerend vind ik!)  en wie weet ben ik dus al vaker in de hel geweest en weer terug...

Het verhaal komt mij een beetje over alsof ik dan maar zou kunnen doen wat ik wil zolang ik wel maar in de woorden van Jezus geloof...    
En uiteindelijk is het inderdaad onmogelijk om als mens perfect en zonder zonden te zijn dus

Liefs Joy
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)