hoi joy 

ik geloof nergens in na de dood ik hoop dan de rust te vinden die ik nu niet heb :k ben chronische suïcidaal denk iedere morgen was ik maar dood 

ik heb nog niet alles geprobeerd kwa behandeling ander ga ik het ook aankaarten bij mijn huisarts

groet J

Hallo Joy,

Heel herkenbaar wat je allemaal zegt, ik heb zelfs meegemaakt zo'n 20 jaar geleden dat ik in het ziekenhuis wakker werd na een zelfmoordpoging en de verpleegkundige boos op me was, om hetgeen ik mijn naasten aandeed. Terwijl ik niet eens meer wist wat er gebeurt was, weet dus niet eens of ik wel bewust pillen had geslikt en ja, ik vond dat ook heel erg, maar mijn leven was en is nu ook nog altijd te zwaar, te moeilijk en dat werd niet begrepen, zelfs niet door die hulpverlener, waar ik erg van geschrokken was, want waarom doet iemand dat beroep als ze geen empathie kunnen opbrengen voor patiënten?

Ik begrijp heel goed je doodswens, want zelf heb ik die ook, bijna elke avond denk ik 'laat me alsjeblieft niet meer wakker worden'. Ook heel vaak vraag ik mijn overleden grootouders of ze me willen komen halen als ze me horen en dat kunnen. Ik mis hen ontzettend, zij waren zo belangrijk voor me en ik voor hen. Al geloof ik niet dat er iets is na de dood, in ieder geval hoop ik nooit meer op deze wereld te moeten komen moest er toch iets bestaan.
Ik durf er met hulpverleners niet over te praten, ben veel te bang dat ze me dat beetje vrijheid dat ik nog heb, weer gaan afnemen. 

Ik sta er zeker voor open om over een doodswens te praten, tenslotte heb je zelf ook niet gevraagd om op de wereld te komen toch? Waarom zou je daar niet mogen uitstappen wanneer het er niet fijn en zelfs traumatisch is.

Gisteren had ik weer therapie en heb het woord  euthanasie laten vallen. Mijn therapeute veegde het niet meteen van tafel maar zei dat ze het belangrijk vond dat ik het gevoel had overal over te kunnen praten.  Dat lucht al wat op voor mij. Al meende ik te merken dat ze er toch wat moeite mee had om echt het gesprek in te gaan. 

Aan de mensen die regelmatig suïcidale gedachten hebben of aan de dood denken; vraag je je ook wel eens af wat er dan zou gebeuren?  Geloof je ergens in (God o.i.d)  of is er niets?  

Ik ben me in de loop der tijd, na nog een poging, gaan afvragen waarom ik precies dood wil en wat dood dan is. Best ingewikkelde vragen vind ik en heb er ook nog niet een duidelijk antwoord op.

Hey Joy,

Ik ben zelf Christelijk tenminste dat probeer ik te zijn het gaat namelijk moeizaam als je depressie hebt. Zelf had ik ook een lange periode gehad met zelfmoordgedachte en denk ik ook regelmatig aan de dood.
Dit onderwerp ligt altijd gevoelig maakt niet uit in welke soort kring je wil bespreken en als je mij nu de vraag stelt ''Blijven leven of liever sterven?'' Zou ik toch kiezen voor de dood maar sterven door eigen keuze
is voor mij geen optie en ik zal je vertellen.

Wanneer we sterven denken we vaak dat je leven ook echt stopt en dat is niet waar alleen je lichaam zal sterven maar je Geest zal voortleven. God houdt voor ieder mens een Levensboek bij
en daar staan in al je gedachten en verrichte daden groot, klein, goed of slecht. Jouw Levensboek zal worden beoordeeld door Jezus Christus de Zoon van God en Hij zal bepalen waar je terecht zal komen in de
hemel of hel. Waarom ik jou dit verteld omdat als je nog leeft nog steeds de kans krijgt om gemaakt fouten in jouw Levensboek te herstellen maar als ervoor kiest uit het leven te stappen door eigen keuze die kansen
ook niet meer krijgt. Daarom de keuze voor zelfmoord heel zwaar moet overwegen.

Ik begrijp ook wat ik heb geschreven ook moeilijk te begrijpen is als je niet in God gelooft en daarom raad ik iedereen aan om de bijbel te gaan lezen ongeacht je niet gelovig wilt zijn. In de bijbel staan ook veel ervaringen
en levenslessen die je kan toepassen in jouw eigen leven. Ik zou zeggen doe je eigen onderzoek naar God en vorm je eigen mening.

Joy ik hoop dat dit een beetje helderheid geeft.

Hallo allen, 

Persoonlijk denk ik niet dat er n doodswens bestaat, omdat niemand weet wat dood nou inhoud. Waar verlang je dan naar?
. 
Men heeft n verlangen naar rust,  en soms is die rust  bij voortdurend lijden  enkel  'maar helemaal niet aanwezig zijn ' , omdat het maar niet ophoudt, want ontsnappen aan jezelf kun je niet. 

Ik ben ook erg blij met kalmeringmiddellen in dit verband . Ik vind het fijn als ik ze niet nodig heb , maar er zijn veel dagen dat ik heel erg  hard een paar uur rust in mn hoofd nodig  heb.   
En goed slapen , en naar behoefte overdag ook .  
Als ik maar 4- 6 uur per dag zou hoeven te leven,  zou ik dat te doen vinden in periodes van mijn leven . Laat ze daar nou eens wat op bedenken . Als alternatief.  En de aanwezigheid uitbreiden als het wat lichter word. 

Het zijn maar gedachtengangen...

Groet Mabel

Hallo Joy,

Ik begrijp je wens om erover te kunnen praten. Dat is heel moeilijk in de hulpverleninig, heb ik ook ervaren. En met familie/vrienden al helemaal. Dan voel je je heel eenzaam. Fijn te horen dat het met je therapeute wel bespreekbaar is, hoewel misschien niet van harte.

Ter informatie, er is ook deze faceboek groep (thema: Nazorg en herstel bij Zelfmoordpoging): https://www.facebook.com/groups/122033906446982/
Daar kun je lid van worden. Misschien heb je er wat aan.

Ik heb ook eens contact gehad met stichting De Einder en dat was op zich al fijn. Die kijken nergens raar van op en begrijpen het in ieder geval.

Ik stel mezelf ook die vragen: waarom dood willen en wat is er dan? De eerste vraag heb ik beantwoord met: ik wil niet per se dood, maar zo verder leven lijkt ondraaglijk. Lijkt, want je weet nooit wat er misschien toch nog kan veranderen. Hoop heet dat, maar daar is niet veel meer van over. De tweede vraag is moeilijker. Geen idee wat er dan is, ik stel me voor (hoop) helemaal niets.  

Ik heb een verre nicht (gelovig) die me vertelt dat als je je eigen leven neemt, je er niet van af bent. Dat je weer terugkomt om het af te maken. Geen idee wat ik daarmee aan moet, het klinkt wel afschrikwekkend.

Ik ben wel met geloof opgevoed (niet fanatiek), maar heb er nooit iets mee gedaan. Tot vorig jaar, toen heb ik me in wanhoop tot een kerk gewend. Daar heb ik een fijn contact met een diaken aan overgehouden. Maar hij kan ook niet bij mij de knop omdraaien zodat ik ineens geloof in een God die van mij houdt en over mij waakt of zo. Sindsdien bid ik wel maar weet niet zo goed of ik er iets van moet verwachten. Het kan in ieder geval geen kwaad.

Ik heb sinds gisteren voor het eerst een psycholoog die er niet van schrikt en daar ben ik blij mee. Dat scheelt al zo veel.

Laat maar weten of je er verder over wil sparren. Je mag altijd een pbtje sturen.

Veel sterkte en liefs,
Alais

Hey Joy,

Ik ben zelf Christelijk tenminste dat probeer ik te zijn het gaat namelijk moeizaam als je depressie hebt. Zelf had ik ook een lange periode gehad met zelfmoordgedachte en denk ik ook regelmatig aan de dood.
Dit onderwerp ligt altijd gevoelig maakt niet uit in welke soort kring je wil bespreken en als je mij nu de vraag stelt ''Blijven leven of liever sterven?'' Zou ik toch kiezen voor de dood maar sterven door eigen keuze
is voor mij geen optie en ik zal je vertellen.

Wanneer we sterven denken we vaak dat je leven ook echt stopt en dat is niet waar alleen je lichaam zal sterven maar je Geest zal voortleven. God houdt voor ieder mens een Levensboek bij
en daar staan in al je gedachten en verrichte daden groot, klein, goed of slecht. Jouw Levensboek zal worden beoordeeld door Jezus Christus de Zoon van God en Hij zal bepalen waar je terecht zal komen in de
hemel of hel. Waarom ik jou dit verteld omdat als je nog leeft nog steeds de kans krijgt om gemaakt fouten in jouw Levensboek te herstellen maar als ervoor kiest uit het leven te stappen door eigen keuze die kansen
ook niet meer krijgt. Daarom de keuze voor zelfmoord heel zwaar moet overwegen.

Ik begrijp ook wat ik heb geschreven ook moeilijk te begrijpen is als je niet in God gelooft en daarom raad ik iedereen aan om de bijbel te gaan lezen ongeacht je niet gelovig wilt zijn. In de bijbel staan ook veel ervaringen
en levenslessen die je kan toepassen in jouw eigen leven. Ik zou zeggen doe je eigen onderzoek naar God en vorm je eigen mening.

Joy ik hoop dat dit een beetje helderheid geeft.

Ik vind het nogal heftig om dit zomaar te zeggen.
Het is Jouw waarheid William maar niet De waarheid. 
Niemand weet het uiteindelijk.
Ik kan een heel eind met je meegaan tot het stuk dat jezus je zal oordelen en of je naar de hemel of de hel gaat. 
In mijn wereld is jezus/god liefde en oordeelt die niet. Hemel of hel is volgens mij een verzinsel van religie om mensen angst aan te praten en ze op die manier beter te kunnen controleren.


Joy, ik voel me ook vaak suicidaal maar ik geloof voor mij zelf ook dat eruit stappen niet de manier is.
Heb voor mijzelf het idee dat een mens lessen te leren heeft (nu hier op aarde) om te groeien evolutionair.
Groeien naar meer liefde. Ik denk als wij genoeg (zelf) liefde zouden voelen we ons niet zo zouden voelen.

Hallo allemaal, 

wow bedankt voor alle reacties,
 ik wil overal wel even op reageren maar zal misschien ff duren.

---

hoi joy 

ik geloof nergens in na de dood ik hoop dan de rust te vinden die ik nu niet heb :k ben chronische suïcidaal denk iedere morgen was ik maar dood 

ik heb nog niet alles geprobeerd kwa behandeling ander ga ik het ook aankaarten bij mijn huisarts

groet J

Hey J 

Een berichtje van J tot J  
Ik heb ook nog niet alles geprobeerd aan behandeling, maar vraag me ook af of ik alles wel zou willen/ moeten...  ECT lijkt me bv echt heftig en om de redelijke kans op geheugenverlies zou ik het niet willen.  Al bedenk ik me nu dat als ik de traumatische herinneringen niet meer weet en alleen de wat leukere memories...  

Ik ben inmiddels wel voorzichtig enthousiast over rTMS, dat is minder heftig en volgens de info die ik erover lees ook weinig bijwerkingen (al moet ik daarvoor een heel stuk reizen en geen idee hoe en of ik dat volhoud, en hopelijk gaat de zorgverzekering akkoord met vergoeden en misschien zijn er nog andere beren op de weg... ) 

Nou ja, we zien wel...  
Jij succes met pammetjes en fietsen

---

Hallo Joy,

Heel herkenbaar wat je allemaal zegt, ik heb zelfs meegemaakt zo'n 20 jaar geleden dat ik in het ziekenhuis wakker werd na een zelfmoordpoging en de verpleegkundige boos op me was, om hetgeen ik mijn naasten aandeed. Terwijl ik niet eens meer wist wat er gebeurt was, weet dus niet eens of ik wel bewust pillen had geslikt en ja, ik vond dat ook heel erg, maar mijn leven was en is nu ook nog altijd te zwaar, te moeilijk en dat werd niet begrepen, zelfs niet door die hulpverlener, waar ik erg van geschrokken was, want waarom doet iemand dat beroep als ze geen empathie kunnen opbrengen voor patiënten?

Ik begrijp heel goed je doodswens, want zelf heb ik die ook, bijna elke avond denk ik 'laat me alsjeblieft niet meer wakker worden'. Ook heel vaak vraag ik mijn overleden grootouders of ze me willen komen halen als ze me horen en dat kunnen. Ik mis hen ontzettend, zij waren zo belangrijk voor me en ik voor hen. Al geloof ik niet dat er iets is na de dood, in ieder geval hoop ik nooit meer op deze wereld te moeten komen moest er toch iets bestaan.
Ik durf er met hulpverleners niet over te praten, ben veel te bang dat ze me dat beetje vrijheid dat ik nog heb, weer gaan afnemen. 

Ik sta er zeker voor open om over een doodswens te praten, tenslotte heb je zelf ook niet gevraagd om op de wereld te komen toch? Waarom zou je daar niet mogen uitstappen wanneer het er niet fijn en zelfs traumatisch is.

Hoi Marrie, 

Boosheid van hulpverleners heb ik ook ervaren. En daar ben ik ook vaak verdrietig/ boos om geweest. Inmiddels snap ik ook voor hen dat het soms moeilijk is, de boosheid is onmacht ook van de hulpverleners. Zij weten immers ook niet altijd wat helpend is en dat is vervelend. Voor sommige mensen is boosheid ook makkelijker te uiten dan verdriet dus zullen zij waarschijnlijk eerder boosheid uiten. 

Mijn opa is een paar jaar geleden overleden, ik had er vrijwel meteen vrede mee al zou ik soms nog graag met hem willen praten. Soms bid ik dat als hij nog ergens is en me hoort dat hij me dan helpt op mijn pad, al weet ik dan niet welk pad...

Ik snap je angst tegenover hulpverleners, het ligt er immers ook maar aan wie je voor je hebt hoe erop gereageerd word en welke balletjes er gaan rollen. Is er iemand anders in je omgeving met wie je het gesprek voorzichtig aan zou durven? 

Liefs Joy

Hey Joy,

Ik ben zelf Christelijk tenminste dat probeer ik te zijn het gaat namelijk moeizaam als je depressie hebt. Zelf had ik ook een lange periode gehad met zelfmoordgedachte en denk ik ook regelmatig aan de dood.
Dit onderwerp ligt altijd gevoelig maakt niet uit in welke soort kring je wil bespreken en als je mij nu de vraag stelt ''Blijven leven of liever sterven?'' Zou ik toch kiezen voor de dood maar sterven door eigen keuze
is voor mij geen optie en ik zal je vertellen.

Wanneer we sterven denken we vaak dat je leven ook echt stopt en dat is niet waar alleen je lichaam zal sterven maar je Geest zal voortleven. God houdt voor ieder mens een Levensboek bij
en daar staan in al je gedachten en verrichte daden groot, klein, goed of slecht. Jouw Levensboek zal worden beoordeeld door Jezus Christus de Zoon van God en Hij zal bepalen waar je terecht zal komen in de
hemel of hel. Waarom ik jou dit verteld omdat als je nog leeft nog steeds de kans krijgt om gemaakt fouten in jouw Levensboek te herstellen maar als ervoor kiest uit het leven te stappen door eigen keuze die kansen
ook niet meer krijgt. Daarom de keuze voor zelfmoord heel zwaar moet overwegen.

Ik begrijp ook wat ik heb geschreven ook moeilijk te begrijpen is als je niet in God gelooft en daarom raad ik iedereen aan om de bijbel te gaan lezen ongeacht je niet gelovig wilt zijn. In de bijbel staan ook veel ervaringen
en levenslessen die je kan toepassen in jouw eigen leven. Ik zou zeggen doe je eigen onderzoek naar God en vorm je eigen mening.

Joy ik hoop dat dit een beetje helderheid geeft.

Hey William, 
Dankje voor je reactie.
Wat je zegt zal zeker waar kunnen zijn. En als het voor jou helpend is dan ben ik de laatste die zegt dat het niet zo is. 
Je zegt dat Jezus degene is die alles beoordeeld, gedachten en daden. Wat zal zijn oordeel dan zijn over de constante gedachte liever dood te willen zijn? Weegt de constante gedachte (jarenlang) liever dood te willen zijn niet net zo zwaar als 1 daad? En mocht ik kiezen voor euthanasie, moet ik dan toch naar de hel ondanks vele goede daden die ik ook heb verricht in m'n leven?  
Ook vraag ik me regelmatig af wat dan "goed" of "slecht" is. Iemand doden uit zelfverdediging blijft toch moord, niet? Of is het een goede daad dat je een ander laat doen met je wat 'ie wil zodat jij op het "goede" pad blijft? 
Men zegt ook dat God onvoorwaardelijk liefheeft, dus dan zal Hij toch liefdevol kunnen zijn ondanks dat ik voor euthanasie zou kiezen? 
Heel lang heb ik me ook vastgehouden aan het idee dat zolang ik leef ik nog iets kan doen, en ergens probeer ik dat nog steeds maar na nog meer teleurstellingen en vervelende ervaringen en extra trauma's word dat steeds lastiger vind ik... 
Hopelijk snapt God dan dat dit pad toch wat te moeilijk/zwaar/lastig/ingewikkeld is voor mij mocht ik er zelf voor kiezen 

Fijn om er gedachten over uit te wisselen...

---

Hallo allen, 

Persoonlijk denk ik niet dat er n doodswens bestaat, omdat niemand weet wat dood nou inhoud. Waar verlang je dan naar?
. 
Men heeft n verlangen naar rust,  en soms is die rust  bij voortdurend lijden  enkel  'maar helemaal niet aanwezig zijn ' , omdat het maar niet ophoudt, want ontsnappen aan jezelf kun je niet. 

Ik ben ook erg blij met kalmeringmiddellen in dit verband . Ik vind het fijn als ik ze niet nodig heb , maar er zijn veel dagen dat ik heel erg  hard een paar uur rust in mn hoofd nodig  heb.   
En goed slapen , en naar behoefte overdag ook .  
Als ik maar 4- 6 uur per dag zou hoeven te leven,  zou ik dat te doen vinden in periodes van mijn leven . Laat ze daar nou eens wat op bedenken . Als alternatief.  En de aanwezigheid uitbreiden als het wat lichter word. 

Het zijn maar gedachtengangen...

Groet Mabel

Hey Mabel, 

Ik kan me daar heel goed in vinden. Een doodswens vind ik een beetje vreemd klinken omdat ik ook niet weet wat dood dan precies is. En ontsnappen aan jezelf kun je idd niet. 
Laatst las ik een commentaar van een forensisch patholoog die het gehad had met al die "levenseinde wappies". Tja meneer, dacht ik, als je baan je tegenstaat of teveel stress geeft kun je ook voor ander werk kiezen hè...  maar zo'n levenseinde wappie kan toch lastig voor een ander leven kiezen... We zullen het er daarom maar mee moeten doen zolang als we volhouden kunnen

Bij mij is het een haat/liefde verhouding met de benzo's. Er zijn momenten dat ik er maar weer aan toe geef omdat ik mezelf echt niet geregeld krijg maar voor je het weet ben je continu op die klok aan het kijken wanneer je de volgende dosis alweeer kan nemen. Of doe je wedstrijdje met jezelf of het vandaag op 1tje nog lukt om even naar de Appie te gaan of dat je er toch alweer meer nodig hebt... 
Andere middelen, drank en drugs, die ik wel eens heb genomen zijn bij mij noooit zo verslavend geweest als die k-benzodiazepines. 
De laatste tijd vind ik ze ook verrekte duur worden! En ik snap dat goedkoop weer kan maken dat meer mensen ze misschien makkelijker gebruiken maarja, straks kan ik al mijn angst/depressie pillen niet meer betalen...  en dan? ...

Hallo ,

Zelf sta ik ook aangemerkt als " chronisch suïcidaal '  - kwam ik op n gegeven moment achter.  Vond dat nogal onzinnig .  Ik heb nog geen poging gedaan in mn leven bijv. . 

Ik heb dergelijke gedachten al vanaf mn 7e denk ik. Toen kreeg ik het door waar in ik was beland. De film des levens , en de tv uitzetten was geen mogelijkheid bij die film , en ook geen andere film opzetten.  

Ik vind het geen bijzonder voorrecht dit leven door te moeten, integendeel , hadden ze me het van te voren gevraagd had ik vriendelijk bedankt voor de eer.  Alleen ik besta nu eenmaal al. Daar ben ik mn ouders ook niet dankbaar voor of zo .  
Volkomen zinloos en onnodig , gewoon dom . Ben er nog steeds niet over te spreken eigenlijk. 

Ik lijd niet onder die gedachten of zo. 
Die zijn er gewoon.  
Duurde wel een tijd voordat ik erachter kwam dat anderen zo niet denken.  Dat er echt mensen blij zijn met het feit dat ze het leven hebben gekregen, en nooit  denken , werd ik nou maar niet wakker meer. Oid . 

Waar ik wel aan lijd is  het idee en gedachte  dat  dit  zomaar tot mn 90 ste of zo  kan doorgaan , ik ben chronisch  depressief, en als er geen verandering daar meer in plaatsvind,  dan duurt me dat echt te lang op n gegeven moment   , want aan deze aandoening op zich overlijd men immers niet. 

Ik vind uitvoering en doodsangst echter nogal n ding .    

Wat een hogere macht ervan zou kunnen vinden, daar houd ik me eigenlijk geheel niet mee bezig.   Ik kom niet verder dan dat ik een onderdeel van de natuur/universum  ben en daar wel enige verbondenheid mee voel. 

Ik geloof wel in de ziel.  
Ik heb ooit na een flinke val , een uitreding gehad en  buiten het lichaam geweest.  Mezelf zien liggen etc. Heel bijzonder was dat . Geen angst.   Volgens mij was dat mn ziel. 
( Maar geen tunnels met licht of wat dan ook., wat je zoal s leest) 

Groet Mabel

Hey Joy,

Om te beginnen wil ik je bedanken dat je openstaat over God en niet meteen van tafel wegveegt en ik waardeer dat. Wat jij zegt dat God onvoorwaardelijke liefde voor ons heeft is zeker waar en daarom is God ook bereid voor alle mensen die het willen de zonden te vergeven maakt niet uit groot of klein. Maar we moeten niet vergeten dat God ook rechtvaardig en perfect is en wij als mens daarintegen zijn dat niet. Al denken we vaak van wel maar als het zo is dan zou onze wereld een paradijs zijn en wij depressieve mensen kunnen zeker uit ervaring spreken dat we vaak de lelijke kant van de wereld en samenleving zien. Je heb ook eerder gezegd over goede daden dan zal ik je wat over vertellen. Met goede daden alleen kom je niet in de hemel en als het zo simpel was zou iedereen zoveel mogelijk goede daden verrichten om een plekje te krijgen in de hemel maar niet alles is wat het lijkt. Ik geef je een voorbeeld als een bekend persoon 1 miljoen euro donatie geeft aan een goed doel maar meer bezig is aan iedereen te laten weten van je donatie om een goed imago te krijgen en minder voor het doel is technisch gezien in de ogen van mensen een 'goede daad' als wij de achterliggende gedachte niet weten. Maar God kun je niet voorliegen want God weet alles van je en zo zijn er ook andere talloze voorbeelden zoals Christenen hun geloof misbruiken voor populariteit, hebzucht naar geld of constant anderen oordelen en neerhalen. Niets van hun geloof begrijpen en een slechte imago weergeeft tegenover de wereld waar ik als Christen ook vaak aan erger. Maarja de wereld is niet perfect. Zoals ik eerder zei God is wel perfect en zonder zonden en als een mens perfect zou wilen zijn dan moet de mens sinds de geboorte nooit hebben gezondigd en dat wil zeggen nog nooit een leugen hebben verteld, nooit wraak/haat/lustige/hebzuchtige gevoelens hebben gehad etc. Maar dat zou praktisch onmogelijk voor ons zijn en daarom is Jezus voor ons gestorven om de prijs te betalen voor onze zonden. De enige wat wij nog moeten doen is geloven en vertrouwen in Jezus Christus en zijn woorden onderhouden en hoeft je nooit meer zorgen te maken over de dood want God heeft alles in zijn macht. In de hemel komen is door de genade van God en niet door onze daden want het is gift aan ons allen zodat wij niet als ware over kunnen 'opscheppen' tegenover anderen. Verder is het ook belangrijk als wij over een 'goed' persoon praten dan ook de maatstaven gebruiken van God en niet van de mens.

Zoals je ziet God houdt veel van ons en wil je ook ons graag helpen. Helaas gaat het niet makkelijk omdat het kwaad ons constant probeert tegen te werken en je vraagt waarschijnlijk af ''Als God zo machtig is waarom bescherm God ons niet tegen alle kwaad en verdriet?''. Maar God is liefde en liefde kan je nooit forceren daarom geeft God ons ook de vrijheid om een keuze te maken en als je de keuze maakt om God binnen je leven te laten komen Hij je ook kan helpen en kracht geven. Lucifer ook wel bekend als de duivel of satan is een meester van leugens en illusie en staat tegenover God. Hij en zijn demonen (gevallen engelen) zijn het kwaad en probeert in alle macht je van God te weerhouden. Hun missie hier op aarde zijn 3 dingen: STELEN, MOORD en VERNIETIGING.
Bij STELEN moet je denken dat zij mensen 'stelen' door mensen te beïnvloeden met verleidingen en leugens waardoor mensen niet aan God denken of vertrouwen.
Bij MOORD moet je denken dat mensen worden verleid tot ontnemen van hun eigen leven door gebruik te maken van verdriet en pijn of mensen gebruiken om anderen te vermoorden zodat mensen die geen relatie hebben met God de kans ook niet meer krijgen.
Bij VERNIETING moet je denken aan relaties onder elkaar zoals in de liefde, familie, vrienden of kringen waardoor er verdeelheid ontstaan en wij elkaar niet steunen en alleen een makkelijker doelwit zijn.

Nogmaals Joy ik zou je aanraden te verdiepen in de bijbel om beter te begrijpen wat ik heb geschreven maar voor nu zou ik geen zorgen maken over hemel en hel. De belangrijkste nu voor jou is God leren kennen en dan val alles wel op zijn plaats. Wees niet bang voor je daden of gedachten want God is altijd bereid naar je te luisteren en vergeven. Wees ook niet bang om God vragen te stellen geen enkele vraag is verkeerd.