Goede nacht,

Binnenkort word ik 36 en ben al meer dan 20 jaar draaideurpatientje bij GGZ en aanverwante. Momenteel heb ik ook weer therapie en slik ook al jaren verschillende medicatie.  
Ik heb een account gemaakt omdat ik graag in contact zou willen komen met lotgenootjes die willen praten over dewensdiejenietmagbespreken.
Is dit een plek waar dat wel zou kunnen?

Een aantal jaar geleden heb ik een verzoek om euthanasie gedaan maar ben afgewezen met als reden dat ik nog niet alles geprobeerd heb. 
Goed argument, dacht ik toen, maar inmiddels vraag ik mij ook af tot hoever ik dan moet gaan.  Dat soort vragen zou ik graag willen kunnen bespreken met "lotgenootjes".

In therapie-land is het geloof ik een onderwerp wat liefst snel van tafel geveegd moet.
Met familie en vrienden heb ik er voorzichtig wat gesprekken over gehad, begrijpelijk vinden zij het een moeilijk onderwerp en  (gelukkig) kunnen ze zich er ook niet helemaal in verplaatsen denk ik.

Iemand hier die erover wil sparren? 

Liefs

Goede nacht,

Binnenkort word ik 36 en ben al meer dan 20 jaar draaideurpatientje bij GGZ en aanverwante. Momenteel heb ik ook weer therapie en slik ook al jaren verschillende medicatie.  
Ik heb een account gemaakt omdat ik graag in contact zou willen komen met lotgenootjes die willen praten over dewensdiejenietmagbespreken.
Is dit een plek waar dat wel zou kunnen?

Een aantal jaar geleden heb ik een verzoek om euthanasie gedaan maar ben afgewezen met als reden dat ik nog niet alles geprobeerd heb. 
Goed argument, dacht ik toen, maar inmiddels vraag ik mij ook af tot hoever ik dan moet gaan.  Dat soort vragen zou ik graag willen kunnen bespreken met "lotgenootjes".

In therapie-land is het geloof ik een onderwerp wat liefst snel van tafel geveegd moet.
Met familie en vrienden heb ik er voorzichtig wat gesprekken over gehad, begrijpelijk vinden zij het een moeilijk onderwerp en  (gelukkig) kunnen ze zich er ook niet helemaal in verplaatsen denk ik.

Iemand hier die erover wil sparren? 

Liefs

Hoi Joy, ik lees met interesse jouw verhaal. Ik zie dat je ook al jaren last hebt van mentale problemen, dit al meer dan twintig jaar. Na zo een lange tijd gaat dat niet in de koude kleren zitten en wordt je alvast heel moe. Ik vind het dan ook niet raar dat je dit verzoek hebt gedaan . Het is een moeilijk en delicaat onderwerp en ik lees dat je met die vraag niet terecht kan in  therapie-land. Het onderwerp wordt het liefst zo snel mogelijk van tafel geveegd. Nochthans erover praten kan je een gevoel van rust geven. Wetende dat er een oplossing kan bestaan voor het psychisch en fysisch lijden. Ik zelf wil hier op reageren. Ik heb ook een lange lijdensweg achter de rug van mijn veertiende jaar tot aan mijn vijftigste ondervond ik heftig psychisch lijden door een persoonlijkheidsstoornis. Nu ben ik ongeveer vier jaar min of meer stabiel maar ben nog vaak erg gespannen en heb ook fysieke pijn overal spierpijn. De vraag heb ik me ook al vaak gesteld kan ik nog verder? Heb ook het gevoel dat ik met die vraag bij de psychiater niet terecht kan en het wordt ook vlug van tafel geveegd of afgedaan als een verwonderlijke vraag.. IK had een vriend met dezelfde pathologie die nu gestorven is door euthanasie bij ondraaglijk psychisch lijden . Ik verstond zijn vraag en verzoek. Hij heeft nu hopelijk rust die hij zo graag wilde. Ik heb het traject redelijk dicht kunnen volgen. Het is een afscheid die waardig is maar wel moeilijk voor zijn familie vooral zijn ma. Wat ik wou zeggen ik denk veel na over het onderwerp en ik kan me heel goed verplaatsen in de materie. Sta open om er verder over te praten . Ik hoop dat dit een beetje rust verschaft en hopelijk gaat het verder goed met jou. Groetjes cyranno

Hoi Joy, 

Welkom op het forum . 
Volgens mij mag je hier hier uiting aan geven, 
aan  suicidaliteit of het hebben van een doodswens of het verkennen van een dergelijke wens.  
Nu is dit forum volgens mij wel meer gericht op volhouden, steunen en hoop. 

Zelf heb ik ook de ervaring in de ggz dat er geen aandacht aan word besteed, die uiting is ongewenst.  En daar word het niet minder van volgens mij, dat is niet helpend .  Of het gaat over een hoe en wanneer info check.  

En dan,  door die afwijzing,  ook niet  over het gevoel wat er achter zit .  
Het gevoel dat je je last niet meer kan dragen. Dat volhouden niet lukt. Dat je je onveilig en eenzaam voelt in het leven.  Dat je naar rust verlangt en niet ziet hoe t anders te krijgen. Dat het nooit lijkt op te houden en nooit eens goed is en dat je ook niet meer weet wat goed eigenlijk is.  Het gaat maar door,  en waarvoor?  Ik denk dat een doodswens eigenlijk een rustwens is ,  en een wanhoopskreet. 
Ik - persoonlijk- vind dat er plaats moet zijn om die gevoelens en gedachten  te mogen uiten op dit forum . Dat je ook daar niet eenzaam in hoeft te zijn. 

Ooit had ik hier een gesprek over bij de Einder , en dat was een fijn gesprek.  Zoiets lucht op , je voelt je gehoord en begrepen.  Je voelt je n klein beetje  lichter. 

Ik heb geen idee of er regels hieromtrent zijn  op dit forum zijn .    Info en uitwisseling  over  concrete uitvoering lijken me overigens niet gewenst.   
Er zou mischien een aparte subcategorie in de index voor kunnen komen bedenk ik mij.  
Volgens mij was er een forum voor op internet maar bestaat dit niet meer. 

Liefs, Mabel

je hebt dacht ik nog een zelfmoord forum maar daar kan je toen ik daar opzat ook niet vertellen hoe je het gaan doen

Je hebt gelijk mister, 

https://www.suicidepreventiecentrum.nl/1...zelfmoord/

Zelfs lotgenootgroepen, ervaringsdeskundigen. 
Wel goed dat het bestaat. 

Groet!

Hoi Joy, ik lees met interesse jouw verhaal. Ik zie dat je ook al jaren last hebt van mentale problemen, dit al meer dan twintig jaar. Na zo een lange tijd gaat dat niet in de koude kleren zitten en wordt je alvast heel moe. Ik vind het dan ook niet raar dat je dit verzoek hebt gedaan . Het is een moeilijk en delicaat onderwerp en ik lees dat je met die vraag niet terecht kan in  therapie-land. Het onderwerp wordt het liefst zo snel mogelijk van tafel geveegd. Nochthans erover praten kan je een gevoel van rust geven. Wetende dat er een oplossing kan bestaan voor het psychisch en fysisch lijden. Ik zelf wil hier op reageren. Ik heb ook een lange lijdensweg achter de rug van mijn veertiende jaar tot aan mijn vijftigste ondervond ik heftig psychisch lijden door een persoonlijkheidsstoornis. Nu ben ik ongeveer vier jaar min of meer stabiel maar ben nog vaak erg gespannen en heb ook fysieke pijn overal spierpijn. De vraag heb ik me ook al vaak gesteld kan ik nog verder? Heb ook het gevoel dat ik met die vraag bij de psychiater niet terecht kan en het wordt ook vlug van tafel geveegd of afgedaan als een verwonderlijke vraag.. IK had een vriend met dezelfde pathologie die nu gestorven is door euthanasie bij ondraaglijk psychisch lijden . Ik verstond zijn vraag en verzoek. Hij heeft nu hopelijk rust die hij zo graag wilde. Ik heb het traject redelijk dicht kunnen volgen. Het is een afscheid die waardig is maar wel moeilijk voor zijn familie vooral zijn ma. Wat ik wou zeggen ik denk veel na over het onderwerp en ik kan me heel goed verplaatsen in de materie. Sta open om er verder over te praten . Ik hoop dat dit een beetje rust verschaft en hopelijk gaat het verder goed met jou. Groetjes cyranno


Hoi Cyranno, 

Bedankt voor je reactie. Een moeilijk en delicaat onderwerp ben ik zeker met je eens. Zo te lezen ben je nog een stuk ouder dan ik en loop je ook al heel lang te worstelen. Ik denk de laatste jaren ook veel na over zowel ethische als praktische vragen die ik mezelf stel. Maar dat ik mezelf eigenlijk "toestemming" heb gegeven dat ik de keuze wel mag maken van mezelf maakt dat ik al wat minder druk voel en wat minder snel in crisis dreig te raken. Liever zo'n weg dan andere (meer traumatische) wegen.
Lijkt me heel moeilijk om je vriend dat traject bij te volgen, maar misschien ook ergens wel fijn dat je dan nog dingen gezegd en gedaan kunt hebben met elkaar. 
Het laatste jaar ben ik het daarom ook voorzichtig met wat fam. en goede vrienden aan het bespreken. 
Op dit moment is het geen urgente wens, ik wil nog andere wegen proberen in de hoop op wat verbetering. 
Komende week ben ik wel van plan om het onderwerp bij m'n behandelaar aan te kaarten, hopelijk word het iig niet zo van tafel geveegd en kan ik het iig bespreekbaar maken.
De vraag, kan ik nog verder?  Komt bij mij ook vaak, na iedere "crash" of crisis, na iedere therapie of andere poging op verbetering toch wééér die ergens de energie en motivatie vandaan halen om toch nog even verder te worstelen...   En ja, er zijn ook wel wat fijnere/leukere dingen maar het blijft soms als een enorme opgave voelen. 
Wat is dan  -ondraaglijk- lijden? vraag ik me ook af, want lijden doet iedereen wel eens in z'n leven geloof ik. Maar hoe beslis je dat het nu écht niet meer verder kan? 

---

Hoi Joy, 

Welkom op het forum . 
Volgens mij mag je hier hier uiting aan geven, 
aan  suicidaliteit of het hebben van een doodswens of het verkennen van een dergelijke wens.  
Nu is dit forum volgens mij wel meer gericht op volhouden, steunen en hoop. 

Zelf heb ik ook de ervaring in de ggz dat er geen aandacht aan word besteed, die uiting is ongewenst.  En daar word het niet minder van volgens mij, dat is niet helpend .  Of het gaat over een hoe en wanneer info check.  

En dan,  door die afwijzing,  ook niet  over het gevoel wat er achter zit .  
Het gevoel dat je je last niet meer kan dragen. Dat volhouden niet lukt. Dat je je onveilig en eenzaam voelt in het leven.  Dat je naar rust verlangt en niet ziet hoe t anders te krijgen. Dat het nooit lijkt op te houden en nooit eens goed is en dat je ook niet meer weet wat goed eigenlijk is.  Het gaat maar door,  en waarvoor?  Ik denk dat een doodswens eigenlijk een rustwens is ,  en een wanhoopskreet. 
Ik - persoonlijk- vind dat er plaats moet zijn om die gevoelens en gedachten  te mogen uiten op dit forum . Dat je ook daar niet eenzaam in hoeft te zijn. 

Ooit had ik hier een gesprek over bij de Einder , en dat was een fijn gesprek.  Zoiets lucht op , je voelt je gehoord en begrepen.  Je voelt je n klein beetje  lichter. 

Ik heb geen idee of er regels hieromtrent zijn  op dit forum zijn .    Info en uitwisseling  over  concrete uitvoering lijken me overigens niet gewenst.   
Er zou mischien een aparte subcategorie in de index voor kunnen komen bedenk ik mij.  
Volgens mij was er een forum voor op internet maar bestaat dit niet meer. 

Liefs, Mabel

Hoi Mabel,

Bedankt voor je reactie.    Steun en hoop  zijn iid ook heel fijn en kunnen maken dat je iid nog langer volhoud denk ik. Maar als het alleen over het volhouden gaat voel ik me niet gehoord in m'n pijn en dat *t* gevoel het leven soms echt niet te kunnen dragen. En zou het fijn vinden als ik me niet " zwak" hoef te voelen dat ik het wil opgeven maar dat ook anderen kunnen zeggen dat je zo sterk bent dat je het iig tot hier hebt volgehouden.
.  
Wat fijn dat het gesprek bij de Einder zo voor je opluchtte.  Ik had die ervaring ook met een vrijwilliger van de Levenseindekliniek. Eindelijk iemand die niet meteen in "verdediging" schoot.
Inmiddels voel ik me niet meer eenzaam (gelukkig)
heb vooral veel steun aan m'n beste vriend, die vind het heel verdrietig maar kan het ergens wel snappen en zou me ook bij die weg willen steunen.
Dat voelt echt fijn. 

Ik zou het ook fijn vinden als er plek is om gedachtes daarover te kunnen uitwisselen. Ik heb veel boeken gelezen en docu's gekeken in de laatste jaren maar ken eigenlijk weinig "lotgenootjes" om het erover te hebben. 
Binnen de therapie opname ging het er wel eens over maar voelde ik ook niet echt  de ruimte ervoor.  Concrete instructies over uitvoering is ook niet mijn bedoeling om daarover te hebben ( die kan je alsnog uit internethoeken halen)  Maar meer over praktische, ethische of spirituele vragen die je bij kunt hebben. 

Liefs Joyce

Hallo Joy,

Ik wil even reageren op je bericht als moderator.

Natuurlijk is het hier mogelijk om over gedachten rond de dood en een doodwens te praten mits dit zorgvuldig gebeurt.
Op onze homepage vind je bovenaan het kopje Hulp, daar vind je mogelijkheden om met professionals te spreken over dit onderwerp. 
Dit is namelijk een forum met lotgenoten we zijn geen professionals.
Praten met lotgenoten hier over dit onderwerp kan gewoon en gebeurt ook al af en toe.

Wat wij niet toestaan is het praten over concrete plannen, waarbij middelen of methoden worden gedeeld. Ook een ander uitnodigen om ook maar een eind aan het leven te maken wordt niet getolereerd. Zou iemand dat toch doen dat wordt deze onmiddellijk verwijderd van ons forum. Dit ter bescherming van de deelnemers.

Tenslotte ook dit onderwerp bespreken we met respect voor de ander en zonder oordeel.

Groet, Bert

Hallo Joy,

Ik wil even reageren op je bericht als moderator.

Natuurlijk is het hier mogelijk om over gedachten rond de dood en een doodwens te praten mits dit zorgvuldig gebeurt.
Op onze homepage vind je bovenaan het kopje Hulp, daar vind je mogelijkheden om met professionals te spreken over dit onderwerp. 
Dit is namelijk een forum met lotgenoten we zijn geen professionals.
Praten met lotgenoten hier over dit onderwerp kan gewoon en gebeurt ook al af en toe.

Wat wij niet toestaan is het praten over concrete plannen, waarbij middelen of methoden worden gedeeld. Ook een ander uitnodigen om ook maar een eind aan het leven te maken wordt niet getolereerd. Zou iemand dat toch doen dat wordt deze onmiddellijk verwijderd van ons forum. Dit ter bescherming van de deelnemers.

Tenslotte ook dit onderwerp bespreken we met respect voor de ander en zonder oordeel.

Groet, Bert

Hallo Bert,

Ik snap dat dit een heel gevoelig onderwerp is. Toch zou ik fijn vinden dat er ook juist ruimte mag bestaan om er met "lotgenootjes" over te praten ipv alleen met professionals. Bij m'n eigen (nieuwe) behandelaar ga ik het onderwerp ook aankaarten. Toch bedankt voor de uitnodiging dit met jullie professionals te bespreken, mocht ik daar ook gebruik van willen maken zal ik dat zeker doen.

Uiteraard probeer ik met respect voor de ander en zonder oordeel en zal ik met voorzichtigheid dit onderwerp bespreken en is het niet mijn intentie om concrete plannen, middelen of methoden  danwel  mensen aan te moedigen deze weg te kiezen.


Groet, Joyce

Dan zou ik zeggen neem die ruimte Joy.

Gisteren had ik weer therapie en heb het woord  euthanasie laten vallen. Mijn therapeute veegde het niet meteen van tafel maar zei dat ze het belangrijk vond dat ik het gevoel had overal over te kunnen praten.  Dat lucht al wat op voor mij. Al meende ik te merken dat ze er toch wat moeite mee had om echt het gesprek in te gaan. 

Aan de mensen die regelmatig suïcidale gedachten hebben of aan de dood denken; vraag je je ook wel eens af wat er dan zou gebeuren?  Geloof je ergens in (God o.i.d)  of is er niets?  

Ik ben me in de loop der tijd, na nog een poging, gaan afvragen waarom ik precies dood wil en wat dood dan is. Best ingewikkelde vragen vind ik en heb er ook nog niet een duidelijk antwoord op.