Gesprek |
Hallo allemaal,
Ik heb als naam Alegria gekozen wat betekent: blijdschap. Enerzijds omdat ik zo’n masker draag dat mensen vaak niet eens weten dat ik lijd aan depressies en anderzijds omdat het datgene is wat in mijn leven ontbreekt. Ik lijd al een jaar of 30 aan depressie. Niet continu maar wel steeds terugkomend en steeds dieper. Ik heb al zoveel geprobeerd maar val iedere keer weer terug. Voor de buitenwereld weet ik mij te profileren als een gelukkig, blij mens maar zo gauw ik op mezelf ben valt dat masker af. Na al die jaren vechten om depressie te boven te komen ben ik uitgestreden en moe. Niet dat ik actief een einde aan mijn leven zal maken maar dat ik uitkijk naar het einde van mijn leven en er vrede mee zou hebben dat het z.sm. zou komen ook al weet ik dat ik mensen achterlaat die van mij houden. Ik kan hier niet met anderen over praten omdat ik hen hier niet mee wil belasten maar ook omdat ik niet begrepen wordt en het vaak afgedaan wordt met; “ het is een schreeuw om aandacht”. Dit is het zeker niet. Ik sta op met deze gedachte en ga er mee naar bed. Voor de rest doe ik wat de maatschappij van mijn verwacht. Ik werk, ben sociaal. Maar de gedachte dat ik niet op deze aarde hoor blijft de boventoon voeren. Ik weet niet goed wat ik van dit forum en dit voorstel stukje wil bereiken en mag verwachten. Mss is mijn hart luchten al iets.
hoi
heel herken baar wat je schrijft ik wil ook niemand tot last zijn met mij gedachten en hoe ik mij werkelijk voel ik hoop dat je hier een plekje vind om van je af te schrijven groet J
Hallo Alegria,
Welkom op het forum, zoals mister J al schrijft; hopelijk heb je hier een plekje om wat van je af te schrijven. En mensen herkennen vast stukjes van jou en jij van hen. Wat een mooie naam heb je gekozen  Joy betekend ook vreugde, en laat dat nou vaak ook heel ingewikkeld zijn bij mij... Wat vervelend dat je als reactie kreeg dat het " maar een schreeuw om aandacht" is. Ik heb die reactie ook wel eens gekregen en vind het een hele vervelende reactie. Het is niet zomaar een schreeuw om aandacht, en als dat al wel is, dan heeft dat vast een goede reden. Als je er al zo lang mee loopt en het verborgen houd dan moet het er misschien ook heel luid uit! Liefs
(30-08-2021, 13:51)Hoi Joy, als ik het goed heb gelezen worstel jij zo nu en dan ook met die gedachten en/of verlangens. Ik ben heel benieuwd hoe het met je gaat en of je inmiddels ergens gehoor hebt gekregen. groetjes Alegria schreef: Hallo Alegria,
Hallo A ,
welkom hier. "Voor de rest doe ik wat de maatschappij van mijn verwacht. Ik werk, ben sociaal. ' : wat knap. Ik hou beide niet vol. ' Maar de gedachte dat ik niet op deze aarde hoor blijft de boventoon voeren. ' Dat herken ik volkomen. Geen verbinding. Ontworteld. Liefs, Mabel
Hey Alegria,
Ik worstel daar idd ook al jaren mee. Ik denk velen hier, hetzij op misschien een net iets andere manier. Een beetje 50 tinten zwart, of blue... Op het moment heb ik geen "urgente" wens om te eindigen maar ik herken wel wat je schrijft. Inmiddels heb ik in m'n omgeving wel wat vaker voorzichtig gesprekken erover gehad. Hoewel het moeilijke gesprekken zijn vind ik het toch fijn er soms over te hebben. Heb je iets van therapie? Liefs
(01-09-2021, 11:52)Hey Joy,Op het moment geen therapie meer. Heb wel al van alles geprobeerd. Niets lijkt blijvend te helpen. Gebruik wel medicatie. Ook daarvan heb ik het idee dat ze niet veel doen. Maar durf ( meer ) niet te stoppen vanuit het idee dat als ze wel helpen ik het niet aankan als mijn depressie en gedachten verergeren. Heb het een keer gedaan en liep niet goed af. krijg geen gehoor om andere medicatie te proberen. Reactie van de psychiater: Je hebt geen depressie want je werkt, dus functioneer je. Je verwacht te veel van de medicatie. heb op dit moment geen contact met hulpverleners in welke vorm dan ook. liefs schreef: Hey Alegria, (30-08-2021, 14:24)Hoi Mabel,Dank je wel. Voor wat betreft het welkom. Weet niet of het knap is dat ik werk. Zo ervaar ik het niet. Het is gewoon iets wat ik doe, waartoe ik mij verplicht voel. Kost heelveel energie en heb vaak het gevoel dat ik niet serieus genomen wordt. Je werkt toch, komt buiten ben sociaal. Dus er is niets mis met je. Maar aan de andere kant geeft het werk mij afleiding zolang ik het doe. Mijn gedachten zijn op die momenten niet zo sterk. Zolang ik mij goed concentreer op mijn werk. Het is voor mij ook een vlucht/ontsnappingsmogelijkheid van en aan mezelfHoe geef jij het gevoel hier niet te horen een plaats? Bij mij verstrekt het de gedachte hier niet te willen zijn. Het is wellicht niet mogelijk maar ik zou willen dat ik een soort van vrede en berusting kan vinden. Zo van; oké ik voel me niet thuis maar ik maak er het beste van. Nu draai ik mijn dag als een gewoonte, ingeprogrameerd. Ik leef zonder te leven zeg maar. liefs Alegria schreef: Hallo A ,
Hallo Alegria,
Ik ben destijds uitgevallen op werk, en sociaal zou ik mezelf op het moment ook niet noemen . Dus ik vind het knap . Al voelt het voor jou niet zo, soms is het fijn een alibi te hebben om je achter te verstoppen, al voel je je nogal afgestompt. Het gevoel hier niet te horen is meegekomen uit mn jeugd . Hoe minder verbinding ik met anderen en de wereld om me heen ervaar, hoe sterker het is. Tja, het is niet iets wat je een plek geeft , het is meer iets wat er ook is . Fijn is het zeker niet, en het helpt niet bij levensmoe zijn. Ik kan er soms wat in berusten , en soms is het gewoon echt pijnlijk. Het groot : wat heb IK hier toch te zoeken , er is hier niets voor mij , niet betrokken voelen . Geen wederzijdse verbinding en betrokkenheid ervaren . Er liever helemaal niet zijn in dit leven. Een bijna wanhopig kinderlijk ' wanneer mag ik weer naar huis?" - ,,gevoel. Groet, Mabel |
![[-]](https://www.depressie-forum.nl/images/theme-II/collapse.png)
| Gebruikers die dit topic lezen: |
| 1 gast(en) |