Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Geen gevoel


#1

Hallo, ik ben nieuw hier. Ben 43 jaar en lijd al 3 jaar aan een ernstige depressie. Ik vroeg mij af of jullie ook zo’n last hebben van het gevoel alsof je een zombie bent. Dus eigenlijk geen gevoel meer hebben. Ik was vandaag naar de bios met mijn zoontje en zag daar een leuke film (leuk is wat ik dacht en waarnam maar kon ik niet voelen). Is dat ‘normaal’ komt dat door mijn medicatie of door de depressie zelf. Ik voel ook geen contact met andere mensen, alsof ik op een eiland zit, helemaal alleen. Wie ervaart deze dingen nog meer?
Antwoord

#2

Hoi Chanty,

Ik vermoed dat het antwoord al in je vraag staat.
Je verteld dat je een ernstige depressie hebt, dat zal waarschijnlijk weinig positieve gevoelens geven, maar het geeft waarschijnlijk wel heftige gevoelens.
Dus gevoelens heb je waarschijnlijk genoeg, alleen weinig positieve, en echt met gevoel genieten tijdens een ernstige depressie kan bijzonder moeilijk zijn.
Het gevoel van een zombie is denk ik te verklaren dat je met een ernstige depressie eigenlijk het gevoel hebt dat je niet leeft.
Dat je geen contact voelt met anderen kan mede veroorzaakt worden door je klachten en mogelijk ook omdat mensen in je omgeving je niet begrijpen.

Veel sterkte,

Desireless
Antwoord

#3

(13-11-2019, 22:48)Chanty schreef: Hallo, ik ben nieuw hier. Ben 43 jaar en lijd al 3 jaar aan een ernstige depressie. Ik vroeg mij af of jullie ook zo’n last hebben van het gevoel alsof je een zombie bent. Dus eigenlijk geen gevoel meer hebben. Ik was vandaag naar de bios met mijn zoontje en zag daar een leuke film (leuk is wat ik dacht en waarnam maar kon ik niet voelen). Is dat ‘normaal’ komt dat door mijn medicatie of door de depressie zelf. Ik voel ook geen contact met andere mensen, alsof ik op een eiland zit, helemaal alleen. Wie ervaart deze dingen nog meer?

Hoi Chanty,

Ik ben ook 43 jaar. Ik heb hetzelfde gevoel.

Ik heb ook een ernstige depressie en zit nu op de maximale dosis van mijn medicatie, en ik ben nu best stabiel, maar ik voel helemaal niets. In elk geval voor 90%. Ik weet dat medicatie help om de emoties uit te vlakken, in elk geval bij mij en dat is heel fijn, want anders gaat het echt niet meer.

Ik moet hard werk om voldoende emotie te laten zien voor mijn kinderen en anderen. Het is bij mij meer rationeel dan emotioneel. Ik vind het heel erg jammer, want het was niet altijd zo.

Het voel alsof anderen onbereikbaar zijn voor mij, en ik voor hun.

M
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 14-11-2019, 09:42 door Jorin.)

Hallo Chanty,

Ik denk dat het door beide kan komen. Door depressie kan je heel vlak worden in je emoties, apathisch. Dit valt het meeste op bij situaties die "leuk" behoren te zijn. Het lijkt alsof jij stil staat en de wereld om je heen gaat door als een film die aan je voorbij gaat. 
Ook liefde en genegenheid voor je partner en kinderen kan niet meer voelbaar zijn.

Medicatie kan ook zorgen voor afvlakking. Ik weet niet of je aan het opbouwen bent of al langdurig medicatie gebruikt?

Antwoord

#5

(14-11-2019, 09:42)Jorin schreef: Hallo Chanty,

Ik denk dat het door beide kan komen. Door depressie kan je heel vlak worden in je emoties, apathisch. Dit valt het meeste op bij situaties die "leuk" behoren te zijn. Het lijkt alsof jij stil staat en de wereld om je heen gaat door als een film die aan je voorbij gaat. 
Ook liefde en genegenheid voor je partner en kinderen kan niet meer voelbaar zijn.

Medicatie kan ook zorgen voor afvlakking. Ik weet niet of je aan het opbouwen bent of al langdurig medicatie gebruikt?
Ja gevoel is minder bereikbaar, maar zonder medicatie ook. Toch went het.
Nu en dan raak ik ontroerd als ik iets op tv zie over vader dochter relatie. Dan ril ik even. Dus het voelt anders maar ik weet wel wat me roert. Ben ook invoelender en beleefder tegen anderen. Dat is winst.
Op een diepere laag speelt zich wel medegevoel en gevoel af, dat merk ik. Niet zo aan de oppervlakte. Het moet wennen denk ik net als werken met handschoenen aan zo iets
Antwoord

#6

(14-11-2019, 11:39)Dipjes schreef: Ja gevoel is minder bereikbaar, maar zonder medicatie ook. Toch went het.
Nu en dan raak ik ontroerd als ik iets op tv zie over vader dochter relatie. Dan ril ik even. Dus het voelt anders maar ik weet wel wat me roert. Ben ook invoelender en beleefder tegen anderen. Dat is winst.
Op een diepere laag speelt zich wel medegevoel en gevoel af, dat merk ik. Niet zo aan de oppervlakte. Het moet wennen denk ik net als werken met handschoenen aan zo iets

Hoi Dipjes,

Ik bedoelde niet dat je met medicijnen afgevlakt raakt hoor. Het kán zijn dat medicijnen dat doen, afhankelijk van persoon, soort medicatie en dosering.

Antwoord

#7

(14-11-2019, 12:20)Jorin schreef: Hoi Dipjes,

Ik bedoelde niet dat je met medicijnen afgevlakt raakt hoor. Het kán zijn dat medicijnen dat doen, afhankelijk van persoon, soort medicatie en dosering.

Misschien is hier goed onderscheid te maken tussen emotie (letterlijk beweging naar buiten) en gevoel.
Beide kunnen veranderen door depri en pillen. Je kan anders waarnemen, voelen en reageren. Het voelt anders. Maar het went ook. Het andere uiterste is er ook, zo gevoelig zijn dat een film je meermaals per week tot tranen roert. Nou ja bijna dan want ik blijf toch een man he. Deze emo incontinentie heb ik meer of minder na stoppen met pillen. Niet erg, je gaat er niet dood van maar wel gek om te merken.
Huilen lucht wel op, maar wat meer eelt op de ziel hebben heeft ook zo zn voordelen. 
Kortom ja het heeft invloed maar nee het is geen ramp alsof je helemaal nix meer voelt 
Het zit alleen veel dieper. Het kan wel frustreren als je niet kan huilen bijvoorbeeld bij rouw. Dat is wel een complex geheel met een extra factor.
Dat is dan weer te veel demping. Het valt bij menigeen wel enigzins te trainen middels meditatie of begeleiding.
Antwoord

#8

(14-11-2019, 09:24)Miekie schreef: Hoi Chanty,

Ik ben ook 43 jaar. Ik heb hetzelfde gevoel.

Ik heb ook een ernstige depressie en zit nu op de maximale dosis van mijn medicatie, en ik ben nu best stabiel, maar ik voel helemaal niets. In elk geval voor 90%. Ik weet dat medicatie help om de emoties uit te vlakken, in elk geval bij mij en dat is heel fijn, want anders gaat het echt niet meer.

Ik moet hard werk om voldoende emotie te laten zien voor mijn kinderen en anderen. Het is bij mij meer rationeel dan emotioneel. Ik vind het heel erg jammer, want het was niet altijd zo.

Het voel alsof anderen onbereikbaar zijn voor mij, en ik voor hun.

M

Hoi M
Bedankt voor je reactie en ik weet nou dat ik niet abnormaal ben. Ik praat met mensen maar soms lijkt het alsof ik er niet ben alsof ze idd onbereikbaar zijn. Ik zie ze staan, ik hoor ze, maar ik voel ze niet. Vreselijk vind ik het. Zojuist ook weer op het voetbalveld van mijn zoontje. We staan bij elkaar en iedereen lacht en kletst maar ik lijk een onzichtbare. Ze praten tegen me en stoten me aan om mee te lachen maar in mij gebeurt er helemaal niets. In welke hel zijn we beland en hoe lang verdraag in dit nog.....
Antwoord

#9

(25-11-2019, 21:55)Chanty schreef: Hoi M
Bedankt voor je reactie en ik weet nou dat ik niet abnormaal ben. Ik praat met mensen maar soms lijkt het alsof ik er niet ben alsof ze idd onbereikbaar zijn. Ik zie ze staan, ik hoor ze, maar ik voel ze niet. Vreselijk vind ik het. Zojuist ook weer op het voetbalveld van mijn zoontje. We staan bij elkaar en iedereen lacht en kletst maar ik lijk een onzichtbare. Ze praten tegen me en stoten me aan om mee te lachen maar in mij gebeurt er helemaal niets. In welke hel zijn we beland en hoe lang verdraag in dit nog.....

Lieve Chanty,

Zo herkenbaar en vervelend. Ik vind het wel een eenzame gevoel.

Werd je plotseling depressief, of kwam het over tijd?

Miekie
Antwoord

#10

(13-11-2019, 22:48)Chanty schreef: Hallo, ik ben nieuw hier. Ben 43 jaar en lijd al 3 jaar aan een ernstige depressie. Ik vroeg mij af of jullie ook zo’n last hebben van het gevoel alsof je een zombie bent. Dus eigenlijk geen gevoel meer hebben. Ik was vandaag naar de bios met mijn zoontje en zag daar een leuke film (leuk is wat ik dacht en waarnam maar kon ik niet voelen). Is dat ‘normaal’ komt dat door mijn medicatie of door de depressie zelf. Ik voel ook geen contact met andere mensen, alsof ik op een eiland zit, helemaal alleen. Wie ervaart deze dingen nog meer?

Ook ik ben hier nieuw als lid. LuckyBastard, 29 jarige man en al diverse depressies achter de rug. En ik wilde ff reageren omdat ik mij zelf enorm herken in jouw klachten en vooral je ervaringen. Je bent absoluut niet de enige. Ik lijdt nu al een jaar aan een zware depressie en heb dit jaar al verschillende antidepressiva (op standaard dosis / om bijwerkingen te minimaliseren) gebruikt maar zonder voldoende resultaat Ik heb het idee dat zowel de depressie als de medicatie deze helse ervaring in stand houdt. Ik gebruik momenteel 50 mg Sertraline maar hoop binnenkort te gaan switchen. Daarnaast ga ik mijn richten op alternatieve geneeswijzes. 

Afijn, ook bij mij komt de buitenwereld niet binnen.
Het lijkt alsof ik volledig afgesloten ben van mensen en de rest van de wereld, gevangen in mijn eigen hoofd en lichaam. Er stroomt geen energie van binnen. Ik heb mijn ogen open, toch ervaar ik qua gevoel en beleving alsof ik gekscherend half in coma ben. Ik kan enigszins verstandelijk wel reageren op mijn omgeving, maar in- of meevoelen lukt echt niet. Ik probeer mijn omgeving deze nare ervaring soms uit te leggen, maar zij hebben natuurlijk geen idee hoe klote z'n ervaring is. Een bijna doodse ervaring die constant aanhoudt. Dit door dit alles trek ik mijzelf noodgedwongen terug en ben ik liever op mijzelf. Wel ervaar ik soms enige verlichting van genoemde klachten in de late avonduren of wanneer ik weer eens een dagje aan slaaponthouding doe. 

Vraagje aan jou, Chanty of andere lotgenoten. Heb je naast deze klachten ook te kampen met concentratie en geheugenproblemen? Ik namelijk wel. Ik hoor het graag. 

Om positief af te sluiten heb ik eerder met dit bijltje gehakt en was ik op een gegeven moment volkomen klachtenvrij en emotioneel weer springlevend. Deze gedachte, sterkt mij en houdt mij op de been en ik weet zeker dat ook jij ooit klachtenvrij zult zijn. Veel sterkte en we strijden door!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen LuckyBastard :   • Chanty
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Geen bericht Started by Robd
1 Replies - 99 Views
05-02-2024, 14:01
Laatste bericht: Joy
02-07-2023, 00:32
Laatste bericht: Mabel
  Geen idee Started by Jos43
1 Replies - 582 Views
22-02-2021, 20:05
Laatste bericht: Mabel
01-02-2021, 18:14
Laatste bericht: Mabel
19-04-2017, 09:33
Laatste bericht: Louise_5



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)