Je beschrijft hier precies hoe ik me momenteel voel. Volslagen radeloos en vooral ook bang, dat het nooit meer beter wordt. Ik weet niet waar ik het zoeken moet of wie me kan helpen. Ben wel met dingen bezig, maar alles duurt zoooo lang. Ik zal ook deze dag weer proberen door te komen, al is het maar omdat ik bij de buren dieren moet verzorgen. Moet vooral niet denken aan morgenochtend. De ochtenden zijn het zwaarst, het wakker worden en je realiseren dat het k...gevoel er weer is. Het overspoelt je, je verdrinkt erin. Dank voor je woorden, ik zal ze regelmatig lezen.

Je beschrijft hier precies hoe ik me momenteel voel. Volslagen radeloos en vooral ook bang, dat het nooit meer beter wordt. Ik weet niet waar ik het zoeken moet of wie me kan helpen. Ben wel met dingen bezig, maar alles duurt zoooo lang. Ik zal ook deze dag weer proberen door te komen, al is het maar omdat ik bij de buren dieren moet verzorgen. Moet vooral niet denken aan morgenochtend. De ochtenden zijn het zwaarst, het wakker worden en je realiseren dat het k...gevoel er weer is. Het overspoelt je, je verdrinkt erin. Dank voor je woorden, ik zal ze regelmatig lezen.

Sarah

Mooi geschreven en duidelijk zelf doorleefd. Goeie tip om achter je te kijken om te zien wat je al doorgekomen bent, dat bemoedigt weer als je het zo ziet

---

Sarah

Mooi geschreven en duidelijk zelf doorleefd. Goeie tip om achter je te kijken om te zien wat je al doorgekomen bent, dat bemoedigt weer als je het zo ziet

Alias

Ja in de loop van de dag wordt het wat beter he, dat heb ik ook. Mooi dat je een taak hebt bij de dieren van de buren. Beesten zijn ok he als je je zo voelt. Ik heb zelf konijnen vrij door de achtertuin hopsend, altijd leuk om te zien.

Hoi Sarah, ik heb zelf niet zoveel met dieren (geen ervaring mee) en die van de buren geven weinig afleiding. De hamster is overdag niet te vinden en de goudvissen zijn niet erg knuffelbaar. Maar het feit dat ik beloofd heb ze te voeren, is voor die periode een reden om het nog vol te houden. Wat je belooft, moet je doen. Ik heb vandaag bloed laten prikken omdat ik wil weten of er een lichamelijke oorzaak zou kunnen zijn voor de depressie (of deels). Dat is tot heden nooit onderzocht, terwijl ik toch al zo'n 30 jaar met de geestelijke gezondheidszorg bezig ben. Ik zag elders op het forum een bericht van iemand die beschreef wat zij/hij allemaal al had geprobeerd. Zo'n lijst heb ik ook, nog wat langer. Soms denk ik de 'oplossing' gevonden te hebben door iets wat ik op internet lees, maar dat helpt allemaal maar tijdelijk. Dat, en het feit dat alles zo lang duurt, terwijl ik acuut een probleem heb, maakt me wanhopig. En het enige dat dan helpt is alcohol als medicijn. Niet verstandig, maar het is dat of van het balkon af springen. Ik ga overigens liever in bed dood (wel zo netjes), maar zie maar eens aan de daarvoor benodigde medicatie te komen. Gisteren bij de huisarts werd opname geopperd (door een vriendin die mee was), maar kennelijk kan ik de ernst van de zaak niet goed overbrengen. Ik gedraag me te normaal, of zo. Daarbij komt dat ik weinig vertrouwen heb in die behandelingsvorm. Deels omdat ik weet hoe dat eraan toe gaat (dwz 9 jaar geleden) en dat is (was) gewoon onprofessioneel, en deels omdat een bipolaire vriendin zo'n 6 jaar geleden tijdens zo'n opname zich heeft opgehangen. Sorry dat ik dit allemaal over je heen stort, maar ik moet het even kwijt. En ik vind nog steeds je woorden helpend. Ik wil niet echt dood, maar van dit vreselijke gevoel af.

Je beschrijft hier precies hoe ik me momenteel voel. Volslagen radeloos en vooral ook bang, dat het nooit meer beter wordt. Ik weet niet waar ik het zoeken moet of wie me kan helpen. Ben wel met dingen bezig, maar alles duurt zoooo lang. Ik zal ook deze dag weer proberen door te komen, al is het maar omdat ik bij de buren dieren moet verzorgen. Moet vooral niet denken aan morgenochtend. De ochtenden zijn het zwaarst, het wakker worden en je realiseren dat het k...gevoel er weer is. Het overspoelt je, je verdrinkt erin. Dank voor je woorden, ik zal ze regelmatig lezen.

Wat een heftige gevoelens beschrijf je en zo herkenbaar. Ik heb echt ontzettend veel respect voor jou dat je je hier doorheen slaat elke dag opnieuw.

Heb je al eens gekeken op mijn website http://www.jekuntmeerdanjedenkt.com? Dit is speciaal geschreven voor mensen in zo'n situatie als wat jij beschrijft. Misschien heb je er wat aan! Blijf volhouden, je bent het waard 

------------------------------------------------
Instagram: @jekuntmeerdanjedenkt ❤️
Website: http://www.jekuntmeerdanjedenkt.com
------------------------------------------------

Wat een heftige gevoelens beschrijf je en zo herkenbaar. Ik heb echt ontzettend veel respect voor jou dat je je hier doorheen slaat elke dag opnieuw.

Heb je al eens gekeken op mijn website http://www.jekuntmeerdanjedenkt.com? Dit is speciaal geschreven voor mensen in zo'n situatie als wat jij beschrijft. Misschien heb je er wat aan! Blijf volhouden, je bent het waard 

Zolang ik hoop heb dat het goed komt, vind ik de kracht om door te zetten. Dan lukt het om afleiding te vinden, plannetjes te maken, mezelf erdoor heen te trekken tot het weer wat beter gaat.
Maar telkens gaat het weer fout en stort ik weer in. En elke keer lijkt de hoop minder te worden. Die lijkt nu helemaal weg. Ik lees af en toe wat Sarah aan het begin van deze draad schrijft en weet met mijn verstand dat het waarheid is. Het komt alleen niet aan bij mijn gevoel.
Er zit een duivel in mijn hoofd die me ervan weerhoudt te doen wat goed voor me is. Ik kan die maar niet het zwijgen opleggen.
Lieve mensen, ik weet dat ik niet de enige ben die hier doorheen gaat of is gegaan. Dat geeft wat troost, maar het is heel zwaar. Dank dat jullie er zijn.

Liefs
Alais

Zolang ik hoop heb dat het goed komt, vind ik de kracht om door te zetten. Dan lukt het om afleiding te vinden, plannetjes te maken, mezelf erdoor heen te trekken tot het weer wat beter gaat.
Maar telkens gaat het weer fout en stort ik weer in. En elke keer lijkt de hoop minder te worden. Die lijkt nu helemaal weg. Ik lees af en toe wat Sarah aan het begin van deze draad schrijft en weet met mijn verstand dat het waarheid is. Het komt alleen niet aan bij mijn gevoel.
Er zit een duivel in mijn hoofd die me ervan weerhoudt te doen wat goed voor me is. Ik kan die maar niet het zwijgen opleggen.
Lieve mensen, ik weet dat ik niet de enige ben die hier doorheen gaat of is gegaan. Dat geeft wat troost, maar het is heel zwaar. Dank dat jullie er zijn.

Liefs
Alais

Ja Alais, depressie vertelt je dingen die niet waar zijn. Je bent niet alleen en het is niet voor altijd zoals nu en het is ook niet altijd zo geweest.
Laat die gedachten maar passeren als wolken in de lucht, het is maar een gedachte ingegeven door depressie (de zwarte hond). 
Jij ook bedankt dat je hier bent.

Liefs, Jorin

Och lieve Alais, 

Wat akelig dat je het zo  zwaar is..   Ik sluit me bij Jorin aan,  je bent niet alleen  en ik ben  blij met je inbreng op het forum.  
We storten allemaal zo nu en dan in . Of regelmatig.  Dat is verdomde pijnlijk. 
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar wat die duivel eigenlijk zegt die jou belet te doen wat goed is. 
Vind het ook knap dat je weet wat te doen wat goed is eigenlijk. Of is het wat je zou horen te doen? 

Hou vol, ook deze instorting gaat voorbij, en wees  vooral lief voor jezelf!

Dikke knuffel!

Och lieve Alais, 

Wat akelig dat je het zo  zwaar is..   Ik sluit me bij Jorin aan,  je bent niet alleen  en ik ben  blij met je inbreng op het forum.  
We storten allemaal zo nu en dan in . Of regelmatig.  Dat is verdomde pijnlijk. 
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar wat die duivel eigenlijk zegt die jou belet te doen wat goed is. 
Vind het ook knap dat je weet wat te doen wat goed is eigenlijk. Of is het wat je zou horen te doen? 

Hou vol, ook deze instorting gaat voorbij, en wees  vooral lief voor jezelf!

Dikke knuffel!

Dag Alais

Ik herken het niet doen wat goed voor je is. Met schematherapie heb ik daar wat meer vat op gekregen. Ik kan mezelf nu zacht bemoedigend vaderlijk toespreken, een hand toesteken en als een goede ouder  zeggen kom maar, dan dien we dit, dat is goed voor je. Dit is het gevolg van het bewustwording dat ik vaak reageer als een puber, dwars, eens laten zien hoe erg het is met me. Oftewel een mokkend kind waar ik in vastdraai. Dat mokken is een centraal thema voor mij dat onbewust ging. Nu heb ik de mogelijkheid dat kind liefdevol toe te spreken, op schoot te nemen, op gang te helpen. Dat voelt nog wat onwennig en zeker bij succes moet ik er aan wennen en voelt t instabiel, zelfs soms angstig. Ik moet wennen aan positiviteit! Dat is zo een belangrijk inzicht voor mij! Positiviteit moet wennen! Maar dat kan dus. Je kan dit keren!

Lieve mensen,

Dank jullie voor jullie steunende woorden. Dat doet me goed.

Mabel, die duivel zegt mij: blijf maar lekker in bed liggen, maakt toch allemaal niets uit en dan is de dag niet zo lang. Dan: je hoeft niet te gaan wandelen als je daar geen zin in hebt hoor. Dan: neem nou maar een glaasje wijn, dan voel je je minder hopeloos. En: het komt nooit meer goed, maak jezelf niets wijs.
Die dingen komen beter door dan die andere stem die zegt: kom op, ga iets doen! Je moet actief worden en afleiding zoeken, ga wandelen, ramen lappen, maakt niet uit. En: Het is niet zo erg, het valt wel mee, er is niets om bang voor te zijn, stop eens met al dat nadenken, denk aan positieve dingen.
Zo zijn die twee de hele dag met elkaar in strijd.

L&H, je hebt het over een inzicht. Ik hoop al jaren tot een inzicht te komen en soms denk ik dat gevonden te hebben. Zoals weten hoe hersenen werken en je voor de gek kunnen houden, dat je ze kunt heropvoeden als het ware. Dat heeft dan enige tijd effect en dan zwakt het weer af.
En dan vraag ik me weer af: waar doe ik toch al die moeite voor? Ik zou het voor mezelf moeten doen, maar de movitatie is ver te zoeken.

Nogmaals dank voor jullie steun, het forum is zo'n beetje mijn lifeline. Professionele hulp is er alleen op gezette tijden en tussendoor mag je het uitzoeken.

Veel liefs,
Alais

Lieve mensen,

Dank jullie voor jullie steunende woorden. Dat doet me goed.

Mabel, die duivel zegt mij: blijf maar lekker in bed liggen, maakt toch allemaal niets uit en dan is de dag niet zo lang. Dan: je hoeft niet te gaan wandelen als je daar geen zin in hebt hoor. Dan: neem nou maar een glaasje wijn, dan voel je je minder hopeloos. En: het komt nooit meer goed, maak jezelf niets wijs.
Die dingen komen beter door dan die andere stem die zegt: kom op, ga iets doen! Je moet actief worden en afleiding zoeken, ga wandelen, ramen lappen, maakt niet uit. En: Het is niet zo erg, het valt wel mee, er is niets om bang voor te zijn, stop eens met al dat nadenken, denk aan positieve dingen.
Zo zijn die twee de hele dag met elkaar in strijd.

L&H, je hebt het over een inzicht. Ik hoop al jaren tot een inzicht te komen en soms denk ik dat gevonden te hebben. Zoals weten hoe hersenen werken en je voor de gek kunnen houden, dat je ze kunt heropvoeden als het ware. Dat heeft dan enige tijd effect en dan zwakt het weer af.
En dan vraag ik me weer af: waar doe ik toch al die moeite voor? Ik zou het voor mezelf moeten doen, maar de movitatie is ver te zoeken.

Nogmaals dank voor jullie steun, het forum is zo'n beetje mijn lifeline. Professionele hulp is er alleen op gezette tijden en tussendoor mag je het uitzoeken.

Veel liefs,
Alais

Ja Alais het inslijpen van nieuw gedrag is een zaak van lange adem. Net schreef ik op de chat erover nav schematherapie. Wat in tientallen jaren scheefgroeide klop je niet zo maar recht. Ik vind het hoopvol dat ik daar nu tijd voor krijg. En terugval hoort er bij, bij elk leerproces. Volhouden zo leer je ook lopen of schaatsen