Ja, heel veel frustratie. 
Om het eerst even tot één onderwerp te houden; 
daten!  

Geen idee waarom ik mezelf iedere keer blijf kwellen door het toch te proberen... hopelijk dat het nu wél lukt (zo ook met therapie, of eigenlijk gewoon het leven zelf) 

Maargoed, omdat ik door m'n situatie/corona  ook weinig potentieël tegenkom in het wild heb ik mezelf toch maar weer op één of andere datingsite gegooid van de week (heb ze  bijna allemaal gehad hoor) 
En ja, ik krijg genoeg berichtjes, leuk die oppervlakkige aandacht. Een vriend van me zei dat hij zeer weinig reactie kreeg, ook niet fijn voor je zelfvertrouwen kan ik me voorstellen.  
Alleen kan ik gewoon weinig met de reacties en gesprekken
De drie meest gestelde vragen waar het gesprek mee begint zijn 
1. Hoe is het?   2.Wat doe je voor werk/studie?  3. Waarom ben jij nog single? 

Poepvragen! En voorheen probeerde ik ze nog netjes beleefd te beantwoorden hoor
maar inmiddels ben ik er dus sarcastisch over gaan doen/ steek er de draak mee.
Antwoorden op vraag 1. Wil je gewoon "goed" horen of de waarheid?   Sssst, daar mogen we niet over praten...    of, verkeerde vraag, je hebt nog 2 kansen om andere vragen te stellen.
Antwoorden op vraag 2. ik studeer het leven/ ik werk aan mezelf, echt een pittige studie/ hard werken   of eenzelfde antwoord als op vraag 1
En bij vraag 3 ben ik nu geneigd om te antwoorden dat ik vooral poepvragen als deze krijg dus dat het dan wel lastig word om NIET single te blijven.

Dan ben ik gemeen, ik weet het,  want bij de doorsnee mens is dit het riedeltje wat word afgegaan. Het gaat goed, ze hebben werk. Werk is overigens iets dat ik in de loop der jaren ook een beetje minder belangrijk ben gaan vinden. Tuurlijk is het fijn als het je lukt te werken om je eigen toko te betalen, maar andere manieren van zijn kunnen toch ook wel iets bijdragen aan de samenleving? 

Ik ben ook niet persé op zoek naar een klaagmuur,  en een therapeut heb ik inmiddels ook weer, dankje...
maar iemand die het oké vind dat ik niet zoals het hoort of zoals zou moeten meedraai in de maatschappij en het ook oké probeert te vinden dat ik soms écht niet met mezelf overweg kan en dan ook moeilijk gezellig kan lopen doen bij anderen. 

Een enkele keer gaat het gespek verder, soms komt het zelfs tot een ontmoeting en misschien ook nog tot wat geklooi met elkaar, maar daarna bloed het dan toch weer dood... net als ik... 

Wéér iets dat niet werkt... net als ik...

Wéér een teleurstelling... 
en toch blijf ik maar proberen

Joy, 

Ik vind het echt superknap van je. Ik durf met mezelf al lang de markt niet meer op!

Zet m op,

Liefs  van Mabel

Over frustratie gesproken, net een heel bericht getikt en nu is alles weer weg … nog een keer

Datingapps, fantastisch, ik zit er ook op en begrijp helemaal wat je bedoeld. Maar iedereen doet zich natuurlijk goed voor en gesprekken beginnen nou eenmaal oppervlakkig. Je moet toch vertrouwen opbouwen voordat je echt dingen over jezelf gaat vertellen. En dat mensen beginnen met hoe is t? Ja dat is in onze samenleving een soort van groet geworden. Maar als ik een dag op de bank heb gelegen omdat ik me kut voelde zeg ik altijd dat ik een relaxte dag heb gehad ? dan lieg ik toch niet?

Ik merk zelf dat ik het lastiger vind worden na een tijdje, want merk hoelanger ik met iemand app ik een keer wat moet zeggen over m’n situatie en dan kap ik er vaak mee, of heeft de ander het al weg laten ebben. Ook een date inplannen vind ik lastig. Ik weet niet of ik morgen of volgende week me wel oké genoeg voel om te daten. En afzeggen op het laatste moment vind ik heel vervelend voor de ander… 

Maar joyce zie die datingapps nou niet alsof je de liefde van je leven tegenkomt maar meer om een beetje lol uit te halen. En als je sarcastisch ben dan ben je lekker sarcastisch, wat kan jou het schelen. En misschien moet je je situatie eens eerlijk vertellen kijken wat de ander doet. Het is ook gewoon een proeftuin wat je van alles kan uitproberen en wie weet blijft er iemand plakken.

Maar het is zonde om het als teleurstelling te zien. Probeer er wat luchtiger in te staan en dat je gewoon een leuk app gesprek hebt gehad of zelfs een leuke date hebt gehad.


Gr D.

Over frustratie gesproken, net een heel bericht getikt en nu is alles weer weg … nog een keer

Datingapps, fantastisch, ik zit er ook op en begrijp helemaal wat je bedoeld. Maar iedereen doet zich natuurlijk goed voor en gesprekken beginnen nou eenmaal oppervlakkig. Je moet toch vertrouwen opbouwen voordat je echt dingen over jezelf gaat vertellen. En dat mensen beginnen met hoe is t? Ja dat is in onze samenleving een soort van groet geworden. Maar als ik een dag op de bank heb gelegen omdat ik me kut voelde zeg ik altijd dat ik een relaxte dag heb gehad ? dan lieg ik toch niet?

Ik merk zelf dat ik het lastiger vind worden na een tijdje, want merk hoelanger ik met iemand app ik een keer wat moet zeggen over m’n situatie en dan kap ik er vaak mee, of heeft de ander het al weg laten ebben. Ook een date inplannen vind ik lastig. Ik weet niet of ik morgen of volgende week me wel oké genoeg voel om te daten. En afzeggen op het laatste moment vind ik heel vervelend voor de ander… 

Maar joyce zie die datingapps nou niet alsof je de liefde van je leven tegenkomt maar meer om een beetje lol uit te halen. En als je sarcastisch ben dan ben je lekker sarcastisch, wat kan jou het schelen. En misschien moet je je situatie eens eerlijk vertellen kijken wat de ander doet. Het is ook gewoon een proeftuin wat je van alles kan uitproberen en wie weet blijft er iemand plakken.

Maar het is zonde om het als teleurstelling te zien. Probeer er wat luchtiger in te staan en dat je gewoon een leuk app gesprek hebt gehad of zelfs een leuke date hebt gehad.


Gr D.

Thanx voor je bericht... 
Een dag op de bank een relaxte dag, haha nou, als ik echt eerlijk ben is dat voor mij zo relaxt niet... 
Dat ik zo wrs nooit de liefde van m'n leven tegen kom weet ik ook wel, zie het ook meer als afleiding. Maar blijf toch ergens hoop houden, tegen beter weten in. En de afleiding is dan ook geen leuke afleiding meer, eerder een kwelling die ik mezelf aandoe... 

Duton: En misschien moet je je situatie eens eerlijk vertellen kijken wat de ander doet. Het is ook gewoon een proeftuin wat je van alles kan uitproberen en wie weet blijft er iemand plakken.

eerlijk heb ik ook al geprobeerd, het zorgde meestal voor ongemakkelijke situaties...  en die proeftuin zo zie ik het ook vaak hoor,  werkt A niet dan probeer ik B eens  maar soms word je gewoon moedeloos... 

Thanks anyway  dat je me probeert op te beuren

We zoeken de liefde/bevestiging buiten ons zelf.
Maar dat doet bijna iedereen. 
Laten hun geluk totaal afhangen van een ander want dat is hoe we zijn groot gebracht. 
Het is de wereld waarin we leven.
Veel mensen voelen zich eenzaam en verloren.

Bij mij is daten een verslaving (ben op dit moment te depressief dus dat scheelt) 
De man waar ik mee date tot vorige maand heb ik niks meer aan laten horen.. Het was toch alleen maar gebasseerd op lust. Op het moment zelf fijn.... En daarna komt de kater en de zelfhaat. 
Ben zelf ook vaak geghost of gedumpt. Maar eigenlijk is dat wel begrijpelijk omdat ik niet met de juiste intenties date. 
Ik doe het voor aandacht, vermaak en om die leegte die ik voel op te vullen.

We zoeken de liefde/bevestiging buiten ons zelf.
Maar dat doet bijna iedereen. 
Laten hun geluk totaal afhangen van een ander want dat is hoe we zijn groot gebracht. 
Het is de wereld waarin we leven.
Veel mensen voelen zich eenzaam en verloren.

Bij mij is daten een verslaving (ben op dit moment te depressief dus dat scheelt) 
De man waar ik mee date tot vorige maand heb ik niks meer aan laten horen.. Het was toch alleen maar gebasseerd op lust. Op het moment zelf fijn.... En daarna komt de kater en de zelfhaat. 
Ben zelf ook vaak geghost of gedumpt. Maar eigenlijk is dat wel begrijpelijk omdat ik niet met de juiste intenties date. 
Ik doe het voor aandacht, vermaak en om die leegte die ik voel op te vullen.

Hey Howtolive, 

Nou ja, dat je te depressief bent is eigenlijk positief dan toch?  (flauw grapje) 


Daten om de leegte op te vullen lijkt me eigenlijk niet fijn daten... 
Het is denk ik inderdaad bijna onmogelijk om niet iets van liefde of bevestiging buiten onszelf te willen, de meeste van ons zijn toch kuddedieren. We willen graag bij iemand of iets van een groepje horen. In de meeste gevallen ook niet veel mis mee denk ik, behalve als het totaal ten kostte gaat van jezelf.

Ik schrijf hier als "partner van", en had hem ook getroffen op een datingsite. Zijn profieltekst was een beetje oppervlakkig. De eerste whatsappjes ook, maar toen we een date gingen afspreken zei hij dat hij me wel enkele dingen moest vertellen. We gingen ergens koffie drinken, ik zag hem, en was verkocht. Toen moest hij nog vertellen dat hij geregeld depressief was, in de schuldsanering zat en anti-kraak woonde. We hebben 5 jaar een hele mooie relatie gehad. Niet altijd ups, maar de basis was goed. Om maar aan te geven: zo kan het dus ook.

Ik schrijf hier als "partner van", en had hem ook getroffen op een datingsite. Zijn profieltekst was een beetje oppervlakkig. De eerste whatsappjes ook, maar toen we een date gingen afspreken zei hij dat hij me wel enkele dingen moest vertellen. We gingen ergens koffie drinken, ik zag hem, en was verkocht. Toen moest hij nog vertellen dat hij geregeld depressief was, in de schuldsanering zat en anti-kraak woonde. We hebben 5 jaar een hele mooie relatie gehad. Niet altijd ups, maar de basis was goed. Om maar aan te geven: zo kan het dus ook.

Wat fijn dat je (zonder oordeel) hem een kans hebt gegeven. Ik ervaar dat voor een groot deel eigenlijk anders. Dan ziet de ander alleen mijn mindere/moeilijke versie en beren op de weg. Een beetje depressieve instelling van de ánder dus... 

Wat maakt dat jullie uiteindelijk uit elkaar zijn dan? (maak uit je verhaal dat het inmiddels over is)