Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

"Fluffykitten" is de (schuil)naam


#1

Hallo,


Ik had me even willen voorstellen. Ik ga dat doen onder een schuilnaam want ik schaam mij eigenlijk voor heel wat zaken.

Ik ben Belg, maar hier bij ons is niet zo'n praatcultuur dus Belgische fora die een beetje actief zijn???? Mijn probleem is eerder een dysthyme stoornis die al sinds 2013, na de dood van mijn vader, is opgetreden. Ik heb me nooit lekker gevoeld nadien, altijd droevig innerlijk en boos uiterlijk op mijn omgeving. Ik ben altijd kunnen blijven functioneren en ik had zelfs nog nooit gehoord van het begrip dysthyme stoornis. Ik dacht gewoon dat mijn leven eentonig en zonder glans was. Shit happens. En bovendien stressvol met mijn beroep als tandarts en met 3 kinderen met autisme.

Mijn echtgenote is dan eind 2017 in een burnout gesukkeld, waardoor ik de draagkracht van ons gezin deels over nam. Eind 2018, toen zij net beter werd, ben ik dan in een zware klinische depressie terecht gekomen. Ik zocht troost in de armen van een andere vrouw, suf van de antidepressiva. Na 3 weken arbeidsonderbreking ben ik dan in een rehabilitatieprogramma van 2 weken terecht gekomen. Dit was enorm helend en nadien ben ik terug beginnen werken. Er kwam dan een plaatsje vrij bij een psychiater, die mij natuurlijk vol pillen wou steken. Ik was immers gestopt met die sertraline na die 2 weken en dat kon natuurlijk niet goed gaan. Er werden dan antipsychotica voorgeschreven (amisulpride) die ik bij een "aanval" moest nemen, niet elke dag. Eerlijk gezegd hielp dit wel. Nadat ik gestopt was met sertraline heb ik ook met die andere vrouw gebroken, iets dat niet makkelijk was.

Sinds eind 2018 ben ik nog steeds zeer emotioneel, vaak overgevoelig voor geluiden (zeker van ruziënde kinderen en dat gebeurt hier al te vaak) en lijkt het hier in cycli te gaan van ups en downs. De ups zijn leefbaar, geen excessen die je van een bipolair iemand verwacht, de downs zijn dagen dat er niets gebeurt van wat je plant en de klusjes zich opstapelen. Mijn echtgenote heeft mij vergeven en steunt mij in deze moeilijke dagen.

Het lijkt of ik weer in die dysthyme middelmatigheid vastzit, alleen gemiddeld op een lager niveau dan vroeger. Het lijkt alsof mijn wereld nog kleiner is geworden.

Ik hoop hier ergens tip & tricks te sprokkelen om definitief een eind te maken aan deze situatie die mij nu al 7 jaar kwelt en die niet verbetert. Ik hou gewoon mijn hart vast dat ik niet opnieuw in een klinische depressie terecht kom van die grootte...
Antwoord

#2

Hey Fluffykitten, wat een lastige situatie. Je hebt ook wel veel ballen hoog te houden, terwijl je nog rouw en depressie te verwerken hebt. Is er een mogelijkheid de zorg voor de kinderen wat uit te besteden? Dagopvang of af en toe een weekend voor jezelf of jullie tweeën? Of misschien wat minder uurtjes werken. Ik denk dat het belangrijk is met een psycholoog bijvoorbeeld te werken aan alles wat er in je hoofd nog speelt, onopgelost is. Misschien kun je wat dingen bedenken die je vroeger plezier gaven en die weer oppakken? Dat zal dan eerst wel geen plezier geven, maar hopelijk vind je die spark terug. Of spreekt wat anders je aan om te gaan doen, puur voor jezelf. Sport, hobby, wandelen, mediteren oid. Het klinkt alsof er te veel speelt om aan je eigen 'heling' te kunnen werken en dat breekt je op...
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Lise88 :   • Fluffykitten
Antwoord

#3

(28-09-2020, 10:18)Lise88 schreef: Hey Fluffykitten, wat een lastige situatie. Je hebt ook wel veel ballen hoog te houden, terwijl je nog rouw en depressie te verwerken hebt. Is er een mogelijkheid de zorg voor de kinderen wat uit te besteden? Dagopvang of af en toe een weekend voor jezelf of jullie tweeën? Of misschien wat minder uurtjes werken. Ik denk dat het belangrijk is met een psycholoog bijvoorbeeld te werken aan alles wat er in je hoofd nog speelt, onopgelost is. Misschien kun je wat dingen bedenken die je vroeger plezier gaven en die weer oppakken? Dat zal dan eerst wel geen plezier geven, maar hopelijk vind je die spark terug. Of spreekt wat anders je aan om te gaan doen, puur voor jezelf. Sport, hobby, wandelen, mediteren oid. Het klinkt alsof er te veel speelt om aan je eigen 'heling' te kunnen werken en dat breekt je op...

Hallo Lise,


Ik dank je voor de steunende woorden.

Je geeft goede raad. Want ik heb ook een psycholoog gaan opzoeken, maar eerlijk gezegd kwam die niet verder dan praktische tips zoals "maak een soort barometer waarop je kan aangeven of ze je met rust moeten laten" of "ga een beetje joggen".

Ik heb mijn werkuren teruggedrongen en ipv stoppen om 19u00-19u30 stop ik nu stipt om 18u00. In België is dat extreem vroeg, de meeste tandartsen werken tot 20u00. Het gekke is dat ik sinds dat moment enkel méér gaan verdienen ben, niet minder. Dat was dus een goede keuze.

En ja, zeker na mijn ontrouw hebben mijn vrouw en ik het roer over een andere boeg gegooid. We nemen elke maand een dag vrijaf en gaan dan samen erop uit. Bezoekje aan Zeeuws-Vlaanderen of Rijsel, saunaatje of een natuurwandeling aan de kust, al dan niet met restaurantje. Dat is ook nodig merken we.

Helaas, de zorg voor onze kinderen blijft een pijnpunt. De oudste zat vroeger op een internaat, maar dié kwam daar dan depressief van. It's in the family.

Enne, op dit moment is het leefbaar hoor. Ik heb geen zelfmoordneigingen meer, al lang niet meer zelfs. En we leven in een stabiele periode voor het moment. Ik denk dat ik anders zelfs niet de moeite zou nemen om hier een account aan te maken, in zo'n slechte periode. Het blijft vervelend, dat wel.
Antwoord

#4

(28-09-2020, 09:53)Fluffykitten schreef: Hallo,


Ik had me even willen voorstellen. Ik ga dat doen onder een schuilnaam want ik schaam mij eigenlijk voor heel wat zaken.

Ik ben Belg, maar hier bij ons is niet zo'n praatcultuur dus Belgische fora die een beetje actief zijn???? Mijn probleem is eerder een dysthyme stoornis die al sinds 2013, na de dood van mijn vader, is opgetreden. Ik heb me nooit lekker gevoeld nadien, altijd droevig innerlijk en boos uiterlijk op mijn omgeving. Ik ben altijd kunnen blijven functioneren en ik had zelfs nog nooit gehoord van het begrip dysthyme stoornis. Ik dacht gewoon dat mijn leven eentonig en zonder glans was. Shit happens. En bovendien stressvol met mijn beroep als tandarts en met 3 kinderen met autisme.

Mijn echtgenote is dan eind 2017 in een burnout gesukkeld, waardoor ik de draagkracht van ons gezin deels over nam. Eind 2018, toen zij net beter werd, ben ik dan in een zware klinische depressie terecht gekomen. Ik zocht troost in de armen van een andere vrouw, suf van de antidepressiva. Na 3 weken arbeidsonderbreking ben ik dan in een rehabilitatieprogramma van 2 weken terecht gekomen. Dit was enorm helend en nadien ben ik terug beginnen werken. Er kwam dan een plaatsje vrij bij een psychiater, die mij natuurlijk vol pillen wou steken. Ik was immers gestopt met die sertraline na die 2 weken en dat kon natuurlijk niet goed gaan. Er werden dan antipsychotica voorgeschreven (amisulpride) die ik bij een "aanval" moest nemen, niet elke dag. Eerlijk gezegd hielp dit wel. Nadat ik gestopt was met sertraline heb ik ook met die andere vrouw gebroken, iets dat niet makkelijk was.

Sinds eind 2018 ben ik nog steeds zeer emotioneel, vaak overgevoelig voor geluiden (zeker van ruziënde kinderen en dat gebeurt hier al te vaak) en lijkt het hier in cycli te gaan van ups en downs. De ups zijn leefbaar, geen excessen die je van een bipolair iemand verwacht, de downs zijn dagen dat er niets gebeurt van wat je plant en de klusjes zich opstapelen. Mijn echtgenote heeft mij vergeven en steunt mij in deze moeilijke dagen.

Het lijkt of ik weer in die dysthyme middelmatigheid vastzit, alleen gemiddeld op een lager niveau dan vroeger. Het lijkt alsof mijn wereld nog kleiner is geworden.

Ik hoop hier ergens tip & tricks te sprokkelen om definitief een eind te maken aan deze situatie die mij nu al 7 jaar kwelt en die niet verbetert. Ik hou gewoon mijn hart vast dat ik niet opnieuw in een klinische depressie terecht kom van die grootte...

Hi Fluffykitten, 

Om te beginnen denk ik dat je je zeker niet hoeft te schamen. Het is niet makkelijk wat je hebt meegemaakt en ik vind het niet gek dat je dan ontvankelijk bent voor de aandacht van een andere vrouw.  
Probeer echt niet te streng voor jezelf te zijn, want ik vind het echt knap dat je je nog zo goed staande hebt gehouden met alles wat er speelde (en nog steeds speelt). 

Je zoekt naar tips en tricks, dus bij deze;
- Verdiep je eens in mindfulness en bodyscans, dit is voor veel mensen een heel effectief middel om goed in contact te komen met je lichaam en rustiger te blijven in stressvolle situaties. 
- Kijk eens of haptonomie iets voor je zou kunnen zijn,  ik heb het persoonlijk veel aan gehad. 
- Ik heb eens van een psycholoog en tip gekregen om mijn energie punten te geven en in te schatten hoeveel punten de klussen in mijn dag kosten. Verdeel je punten (eventueel in overleg met je vrouw) over de dag,  zodat je niet teveel over je grenzen gaat. 
- Ga sporten, jezelf fysiek uitdagen kan mentaal echt een groot verschil maken. 
- Overweeg een dagboek te schrijven, het is een rustmoment in je dag en door je gedachten op papier te zetten, ontstaat er orde in de chaos. 

De overgevoeligheid voor geluiden herken ik trouwens heel erg, bij mij is het een teken dat ik overprikkeld ben en mijn prikkels terug moet schroeven. De laatste tijd heb ik er gelukkig minder last, maar toen ging ik vaak alleen naar de sauna. Even een dag op rustige plek, buiten mijn eigen omgeving,  zonder prikkels van dingen die zouden moeten en geen telefoon. Je zou kunnen overwegen om uit te zoeken of er voor jou ook iets in die trant mogelijk is.
~Luctor et emergo~
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Hallo mijn naam is.. Started by Michelrj
3 Replies - 939 Views
23-06-2022, 13:25
Laatste bericht: misterj
  Nieuwe naam Dipjes Started by Liefde+Hoop
3 Replies - 1,313 Views
28-01-2020, 12:09
Laatste bericht: Run
24-10-2019, 22:49
Laatste bericht: Amokmaker



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)