Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Feline


#1

Hallo allemaal, 

Ik ben Feline, een vrouw van midden 30. Ik woon alleen, zonder partner of kinderen. 

Weet nu ruim 10 jaar dat ik een bipolaire stoornis heb. In het begin (voor de diagnose) is dat heel heftig geweest, maar eigenlijk vanaf toen heb ik een langzaam stijgende lijn gehad. In het begin nog regelmatig depressief geweest, maar de depressies werden steeds korter en lichter. 
Ik heb een aantal jaar alleen vrijwilligerswerk gedaan. In de zomer van 2016 ben ik weer begonnen met betaald werk, met begeleiding van een jobcoach. Helaas ben ik vanaf het moment dat ik aan het werk ging, weer wat uit balans geraakt. 

Er was niet altijd begrip voor mijn situatie, vanuit werkgever. Ik heb erg op mijn tenen gelopen en er zijn meerdere gesprekken geweest met mijn coach erbij die erg intensief en (voor mij) ook kwetsend waren. Helaas ben ik in mei 2017 weer thuis komen te zitten. Op papier heette het depressie, maar ik was vooral ont-zet-tend moe, gelukkig zonder de gedachten van 'het niet meer zien zitten'. Na zes weken weer aan het werk, na een paar keer werken toch weer even thuis komen te zitten, opnieuw de uren opgebouwd, etc. 
Half september een gesprek tussen mij en coach waarin eigenlijk coach degene was die de stekker uit deze baan wilde trekken, aangezien mijn manager de gemaakte afspraken telkens niet nakwam en de stress zich bij mij weer aan het opbouwen was. 
Uiteindelijk per 1 oktober ben ik weer thuis komen te zitten na weer een paar stressvolle werkweken. 1 december zou het contract aflopen. Met coach hebben we nog een nieuw lijstje afspraken gemaakt maar eigenlijk had ik er al geen vertrouwen meer in. 

Uiteindelijk ben ik 1 dec jl. uit dienst gegaan. En nu loop ik er tegenaan dat ik nog niet klaar ben voor nieuw werk, maar dat thuis de muren ook een beetje op me af komen. 

Ik was al bekend bij GGZ, maar helaas is er een reorganisatie die voor mij op een onhandig moment komt. Ik heb mijn vorige psychiater begin oktober voor het laatst gezien (uiteraard is toen ter sprake geweest dat ik me ziek gemeld had, psych noemde mijn klachten werkgerelateerd) en de nieuwe psychiater heeft pas eind april tijd. Ik heb wel mijn nieuwe SPV-er ontmoet maar heb niet zo'n klik met hem. 

Wat ik nu merk is dat ik wel dingen onderneem maar soms extreem moe ben na afloop. 

Ik zou het leuk vinden om op het forum een beetje te kletsen op de dagen dat ik niet zoveel te doen heb. Want ik merk dat ik echt nog een wat rust moet houden, maar het is wel saai soms. 

Kan over zware of lichte dingen gaan. Ik zal nog kijken hoe alles precies werkt en waar het staat. 

Groetjes, Feline
Antwoord

#2

Hallo Feline,

Welkom op dit forum.

Je bent dus op zoek naar innerlijke rust in combinatie met werk. Dat is inderdaad zoeken en ervaring op doen.
Jammer dat jouw werkgever zich niet aan zijn afspraken hield.
In welke sector heb jij gewerkt?
Overigens kan doodmoe zijn zonder levensmoe te zijn wel degelijk een symptoom van depressie zijn, maar het kan natuurlijk ook komen omdat je langdurige onder stress gestaan hebt. Zo'n nieuwe werkkring is natuurlijk erg wennen en spannend. Misschien ben je voor beide een beetje kwetsbaar.

Ikzelf werk nu al ruim twee jaar als ervaringsdeskundige bij MEE (vrijwilligerswerk).
Ik heb verschillende depressies doorgemaakt, maar ben nu in stabiel vaarwater.

Hoor het graag.

Groetjes,  Bert
Antwoord

#3

Bedankt voor je bericht Bert. 

Ik had eigenlijk geleerd om goed op de signalen van mijn lichaam/ geest te letten en zo manieën en depressies te voorkomen. Bij mij wisselt het niet zo heel snel en ik had redelijk geleerd om op tijd maatregelen te nemen. 

Echter bij mijn laatste werkgever voelde ik de signalen wel maar kon ik geen gas terugnemen. We werkten met deadlines en mijn manager had er geen boodschap aan als ik bijv zei dat ik slecht geslapen had. 

Eigenlijk was het bedrijf gericht op jongeren met afstand tot de arbeidsmarkt. Het was een klein reclamebureau waar mijn manager eigenaresse van was. Zolang de 'beperkingen' lichamelijk waren kon ze er nog wel mee omgaan maar ze had absoluut geen kaas gegeten van psychische problemen. Dat zegt mijn coach ook. Ik heb al meer mensen zien vertrekken hoor, niet allemaal even netjes ook. 

Ik merk dat ik een stuk stabiliteit kwijt ben. Wat ik in mijn openingspost nog niet gemeld heb, is dat ik vorig jaar mei eerst een hypomanie kreeg en daarna die verschrikkelijke uitputting. (voor wie de term niet kent: bij hypomanie ben je op weg om manisch te worden, het is het stadium voor de manie). 

Overigens zat ik in een constructie waarin mijn loon nog grotendeels door het UWV werd betaald en ik een heel klein salaris ontving van de werkgever. Er zit nog veel emotie bij mij als het over werk gaat. Ook omdat voor mijn ziekmelding nauwelijks aanpassingen mogelijk waren en pas toen ik weg zou gaan, de hele wereld mogelijk was. Want ze wilde me wel graag houden. 

Ik weet dat ik meer naar buiten moet gaan en meer bewegen, dat dat in deze fase heel goed is. Dingen beginnen toch aan me te knagen als ik veel binnen zit.
Antwoord

#4

Optreden gehad met koor. We moesten bijna twee uur reizen met touringcar (en twee uur terug) en ik heb er erg tegenop gezien, lange dag, veel prikkels. Sociaal doen... 
Gelukkig heb ik het goed volgehouden en vond ik het ook wel gezellig. Weer een paar mensen beter leren kennen die ik normaal nooit spreek. 

Ik ben benieuwd hoe het komende dagen met mijn energie zal gaan. Kan variëren tot een 'klap' waarbij ik een paar dagen op bed lig, tot een aantal dagen hyper. Ik hoop maar dat het er tussenin zit en dat ik morgen moe ben, maar daarna niet meer.
Antwoord

#5

Hai, wat leuk om je hier tegen te komen. Ik herken je verhaal. Rustigaan de komende week en als het lukt lekker wandelen.
Antwoord

#6

Ha wat grappig! Ik ben inderdaad op zoek gegaan naar een nieuw plekje om te kunnen schrijven Smile
Antwoord

#7

Leuk :-) Ik vind het een fijne plek, ook al is het forum voor mij iets minder overzichtelijk, vooral als ik op mijn mobiel ben.
Antwoord

#8

Ik moet nog een beetje rondkijken hier. Het is in ieder geval lekker actief :Smile

(Fae en ik hebben elkaar al eens ontmoet op internet :Smile )
Antwoord

#9

Ik lig grotendeels op bed vandaag, series te kijken. Ik vecht niet tegen deze vermoeidheid, het was te verwachten na een dag zó vol prikkels als gisteren. Vaak als ik er tegen vecht, schuift het gewoon een dagje op. Wel was een kleine groep met de auto gegaan ipv met de touringcar en zij bleven een nachtje slapen in een hotel. Ik heb hier niet voor gekozen, enerzijds vanwege de kosten maar ook omdat het een vrij hecht clubje is dat met elkaar bevriend is. 
Maar toen we elkaar troffen en de hotelgroep vertelde 'dat ze nog even waren gaan liggen', dacht ik: Misschien was dat voor mij ook prettig geweest. 

In onze bus werd gezongen, snoep uitgedeeld, gefilmd, gepraat, gelachen, gedronken... kortom het was druk. Misschien moet ik een volgende keer toch kiezen voor de duurdere optie en daar overnachten. Het kost dan wel meer geld, maar waarschijnlijk minder energie  Rolleyes
Antwoord

#10

Ik zal binnenkort een ander topic openen op een ander subforum, om verder te schrijven. 

Ik voel me niet zo goed. Het zou natuurlijk kunnen dat het de griep is, dat ik die heb opgepikt bij het korenfestival. Zoveel mensen en iedereen staat hard te zingen... Af en toe krijg ik flarden mee van de Olympische spelen, niet direct maar dat ik van anderen iets hoor of zie erover (FB). Ik heb het heel even aan gezet maar vind het veel te druk. Snel weer uit.
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)