Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Even voorstellen maar!


#1

Allright, there we go.. 

Ik ben Adriënne, 28 jaar oud. Woon alleen met mijn kat. 

Ik dacht: laat me eens kijken op een forum waar mensen me misschien wel begrijpen. De muren van onbegrip waar ik tegen aan blijf lopen maakt het niet makkelijker. Mogelijk spring ik wat van de hak op de tak maar dat is mijn hoofd (en ADHD woehoe).

Na een paar jaar geleden een depressie doorgemaakt te hebben die ik wel toegaf aan mezelf herkende ik dat ik dat vaker gehad had maar er toen geen idee van had wat me overkwam en deels ook dacht dat het door mijn leeftijd kwam. 

Afgelopen jaar ben ik dusdanig ernstig ziek geweest dat het niet veel gescheeld had en mijn ouders hadden me kunnen begraven. Het ging zo snel, ik heb er een trauma van opgelopen. Wakker worden in een ziekenhuis, geen herinnering van een hele week, spraak die maar moeizaam op gang kwam.. Ik ben via EMDR behandeld voor de PTSS. Ik dacht goed te gaan en wilde dat ook in mijn herstel. Te graag....

Een half jaar nadat ik er bijna tussenuit piepte begon ik weer met opbouwend werken en na een jaar ziektewet weer 100% erin. Hoppa! Ik kan dat toch?! Mijn 'baseline' voor mijn ziekte was ook gewoon doorknallen. Ik werk in de gehandicaptenzorg: wisselende diensten (vroeg, dag, laat, avond, avond/slaap) in totaal geen vaste volgorde. 

Mijn lijf hersteld niet mee zoals ik zou willen. MOF (multi organ failure) doet heel veel met een lijf en heeft langer de tijd nodig dan mijn geduld is. Ik ben de laatste maanden alleen maar weer terug aan het hobbelen: extreme vermoeidheid waardoor dagelijkse dingen bijna onmogelijk zijn, mijn werk kan ik niet doen zoals ik wil, ik kan niet leven zoals ik wil, een lijf dat niet mee werkt en een hoofd die daarbovenop ook nog eens 'ziek' van geworden is. 

Je ziet niks aan me. Ja, misschien een keer dat mijn ogen wat dichter zijn als normaal. Je ziet niks. En wat je niet ziet, is er niet toch?! Ik zeg zovaak dat ik liever in het gips zit dan dit moeten uitleggen want als je dat doet dan komen alle adviezen.. De adviezen waar je niets mee kan. 

Behandeling voor de depressie is nog niet gestart gezien de extreme vermoeidheid. Eerst naar de revalidatiearts, lichamelijke ellende uitsluiten, onderzoek naar Chronisch Vermoeidheid Syndroom, achteraf revalidatie (heb ik vorig jaar niet gehad, ik ben zelf als een malloot gaan sporten). En zo heb ik nog meer specialisten aangetrokken om me zo goed mogelijk te helpen maar god deze put is wel echt diep. 

Nou, dat is even een poging tot kort vertellen wie ik nu ben en waarom ik dit forum heb opgezocht. 
Verder ben ik best gezellig hoor! ;-)
Antwoord

#2

Pittig! En welkom!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Ikke78 :   • Adriientje
Antwoord

#3

(16-10-2018, 00:37)Adriientje schreef: Behandeling voor de depressie is nog niet gestart gezien de extreme vermoeidheid. Eerst naar de revalidatiearts, lichamelijke ellende uitsluiten, onderzoek naar Chronisch Vermoeidheid Syndroom, achteraf revalidatie (heb ik vorig jaar niet gehad, ik ben zelf als een malloot gaan sporten). En zo heb ik nog meer specialisten aangetrokken om me zo goed mogelijk te helpen maar god deze put is wel echt diep. 
Hallo Adriientje,

Da's een heftige strijd die je nu al een tijdje voert. Ik ken het van anderen en ook mij is het overkomen: te snel, al dan niet gedwongen, weer volledig aan de slag. De gevolgen zijn vaak niet te overzien, maar inderdaad niet zichtbaar.

Ik ben 58 en ik was afgekeurd, maar het UWV wil me nu toch weer aan de slag hebben. Mijn verhaal met fobische angsten, depressie en diverse keren overspannenheid gedurende een periode van 40 jaar is niet genoeg. Ik mag nóg een keer de molen in. Mijn chronische vermoeidheid, lichamelijke oorzaak al uitgesloten, wijt ik aan die tropenjaren van ellende.
Laat je niet over de kling jagen, laat niet gebeuren wat mij is overkomen.

Ik lees uit je verhaal dat je zelf de regie in handen hebt genomen met 'het aantrekken van specialisten?' Is dat echt zo, of heeft je huisarts die regie? Dat laatste lijkt me niet onverstandig. Maar als je het werkelijk zelf doet, weten die specialisten van elkaar wel dat ze met je bezig zijn?

Net als met te snel weer aan slag, is er ook zo iets als te snel aan je herstel willen werken. Stapje voor stapje is het motto op het forum.

sterkte,
Ray
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 16-10-2018, 15:39 door Asus.)

Hallo Adriënne,

Vervelend dat je zo voelt, en dat je dit allemaal hebt mee gemaakt. Je leven is op dit moment geen feestje, maar ja een soort van hel niet?
"Wakker worden in een ziekenhuis, geen herinnering van een hele week, spraak die maar moeizaam op gang kwam.." dit zou ik zelf nooit mee willen maken lijkt me echt raar om zo iets te hebben.
Kwam dat door de PTSS? 

multi organ failure heb ik opgezocht, en dat is echt verschrikkelijk! 
Maar je bent blijkbaar wel een sterk persoon, en ook een gezellig persoon zeg je zelf Smile

Ik kan je alleen maar veel sterkte wensen, en hopen op een goede afloop met alles wat je nu tegen zit.

Veel succes, en geluk!
Antwoord

#5
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 16-10-2018, 17:55 door Adriientje.)

(16-10-2018, 02:06)Ikke78 schreef: Pittig! En welkom!

Thanks!!

(16-10-2018, 09:38)Ray schreef: Hallo Adriientje,

Da's een heftige strijd die je nu al een tijdje voert. Ik ken het van anderen en ook mij is het overkomen: te snel, al dan niet gedwongen, weer volledig aan de slag. De gevolgen zijn vaak niet te overzien, maar inderdaad niet zichtbaar.

Ik ben 58 en ik was afgekeurd, maar het UWV wil me nu toch weer aan de slag hebben. Mijn verhaal met fobische angsten, depressie en diverse keren overspannenheid gedurende een periode van 40 jaar is niet genoeg. Ik mag nóg een keer de molen in. Mijn chronische vermoeidheid, lichamelijke oorzaak al uitgesloten, wijt ik aan die tropenjaren van ellende.
Laat je niet over de kling jagen, laat niet gebeuren wat mij is overkomen.

Ik lees uit je verhaal dat je zelf de regie in handen hebt genomen met 'het aantrekken van specialisten?' Is dat echt zo, of heeft je huisarts die regie? Dat laatste lijkt me niet onverstandig. Maar als je het werkelijk zelf doet, weten die specialisten van elkaar wel dat ze met je bezig zijn?

Net als met te snel weer aan slag, is er ook zo iets als te snel aan je herstel willen werken. Stapje voor stapje is het motto op het forum.

sterkte,
Ray

Hay hay! 

Het is inderdaad een klote tijd. Ik hou mezelf maar voor dat ik uiteindelijk sterker uit kom dan ik was maar dat word je niet zomaar. 
Ik heb denk ik zelf wel het meest verantwoordelijkheid qua de snelheid. Her en der werden me dingen echt wel aan en afgeraden maar ik wilde mijn leven alleen maar terug. En nog eigenlijk. 

Dat lijkt me echt fucking vermoeiend en bij het UWV snappen ze er vaak geen klote van. Dat zie ik zowel in mijn privé als in mijn werk ook. 
Ik ben waarschijnlijk zelf de ergste met mezelf over de kling jagen. Daar ligt absoluut een les voor mij. Dat had ik altijd al, alleen moest ik blijkbaar bijna doodgaan voor ik wat meer aan mezelf ging denken.

Ik 'werk samen' met huisarts. Een fantastisch mens, zeer meedenkend en ze doet echt goed luisteren naar wat ik nodig heb en ze stuurt me alleen door naar wat goed is en zoekt ook uit waar ik vooral niet moet zijn. Ze zet echt dat stapje extra wat ik echt waardeer en zelf ook doe voor mijn bewoners op mijn werk. Ik moet me zo af en toe gewoon even melden op het spreekuur, ook naar aanleiding van mijn ziekte vorig jaar, om te checken hoe het gaat. Ik wens iedereen zo'n huisarts/basis toe want dat is zeer waardevol.

(16-10-2018, 15:30)Asus schreef: Hallo Adriënne,

Vervelend dat je zo voelt, en dat je dit allemaal hebt mee gemaakt. Je leven is op dit moment geen feestje, maar ja een soort van hel niet?
"Wakker worden in een ziekenhuis, geen herinnering van een hele week, spraak die maar moeizaam op gang kwam.." dit zou ik zelf nooit mee willen maken lijkt me echt raar om zo iets te hebben.
Kwam dat door de PTSS? 

multi organ failure heb ik opgezocht, en dat is echt verschrikkelijk! 
Maar je bent blijkbaar wel een sterk persoon, en ook een gezellig persoon zeg je zelf Smile

Ik kan je alleen maar veel sterkte wensen, en hopen op een goede afloop met alles wat je nu tegen zit.

Veel succes, en geluk!

Hay!! 

Het leven is even helemaal niet fijn inderdaad. Zoals ik schreef ik ga ervanuit dat ik er sterker van word uiteindelijk maar wauw. 

Ik werd op mijn vakantie plots ziek: rondom de 40 graden koorts, algehele malaise en geen idee waar het van kwam al denk je niet gelijk iets ernstigs. Terug in NL ben ik dezelfde avond opgenomen met ernstig verstoorde leverwaarden. Achteraf weet ik dat ik langzaam dood aan het gaan was op dat moment. Ik wilde ook alleen maar slapen. Lever deed niks meer en heb op de rand van een transplantatie gezeten, nierfunctie was uitgevallen en ik lag in een comateuze toestand door eigenlijk vergiftiging van mijn eigen lijf met als gevolg een hersenontsteking. Vanalles deed het niet in mijn lijf, er was geen echte behandeling alleen de hoop dat mijn lijf sterk genoeg was en de wil van de geest te overleven denk ik. 

Ik ben ongeveer een week aan herinnering kwijt, ouders die ik niet meer herkende voor ik wegviel ervoor (dat herinner ik me dus niet). Ouders die na een paar dagen geroepen werden naar het ziekenhuis omdat het die dag echt zeer kritiek was en de vraag of ik het zou overleven. 

Het trauma is erna gekomen, direct eigenlijk al heb ik dat niet gelijk onderkend. Eerst kon ik dat ook niet want ik ben nog dagen verward geweest, moeite met denken en spreken. Als ik wat wilde zeggen kon ik de woorden niet vinden. Ik wilde niet meer slapen, was angstig, onrustig en verward. Na een paar nachten kreeg ik slaapmedicatie. Al met al heb ik bijna 3 weken in het ziekenhuis gelegen waarvan een week op de IC. 

Dankjewel!!
Antwoord

#6

Hallo Adriientje,

Heftig verhaal zeg! Welkom op dit forum

Er is genoeg leesvoer hier wat je miss wat erkenning geeft. 

Liefs Zip
Antwoord

#7

(17-10-2018, 17:14)Zip schreef: Hallo Adriientje,

Heftig verhaal zeg! Welkom op dit forum

Er is genoeg leesvoer hier wat je miss wat erkenning geeft. 

Liefs Zip

Hay! 

Yep! En thanks! 
Ik ga af en toe even wat lezen. Ik ben erg benieuwd. Zou iig fijn zijn!
Antwoord

#8

(16-10-2018, 17:36)Adriientje schreef: Ik 'werk samen' met huisarts. Een fantastisch mens, zeer meedenkend en ze doet echt goed luisteren naar wat ik nodig heb en ze stuurt me alleen door naar wat goed is en zoekt ook uit waar ik vooral niet moet zijn. Ze zet echt dat stapje extra wat ik echt waardeer en zelf ook doe voor mijn bewoners op mijn werk. Ik moet me zo af en toe gewoon even melden op het spreekuur, ook naar aanleiding van mijn ziekte vorig jaar, om te checken hoe het gaat. Ik wens iedereen zo'n huisarts/basis toe want dat is zeer waardevol.

Hoi Adriientje,

Dat is inderdaad een geweldige arts. Eigenlijk zou dat normaal moeten zijn, maar dat is het helaas niet.

groet,
Ray
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Even voorstellen! Started by Zinge
5 Replies - 80 Views
57 minuten geleden
Laatste bericht: verdwayne
  Voorstellen Started by Monica1970
11 Replies - 194 Views
19-03-2024, 14:52
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by Suze
2 Replies - 100 Views
28-02-2024, 19:01
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by Kaatje123
5 Replies - 202 Views
25-02-2024, 22:52
Laatste bericht: Joy
11-02-2024, 22:53
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by thevillageidiot1976
5 Replies - 194 Views
31-01-2024, 23:55
Laatste bericht: don't know
20-01-2024, 01:17
Laatste bericht: Brasschaat
  Voorstellen Started by Sophia
3 Replies - 225 Views
22-12-2023, 18:06
Laatste bericht: Jupiter
  Voorstellen Started by Raketje
1 Replies - 170 Views
13-12-2023, 21:31
Laatste bericht: Joy
  Even voorstellen Started by Chaos
11 Replies - 658 Views
12-12-2023, 23:07
Laatste bericht: Mabel



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)