Hallo, 

Ik ben Lisanne 24 jaar. Kort geleden is bij mij geconstateerd dat ik depressief ben en een angststoornis heb. Heb goede dagen, maar vaak mindere dagen. 
Wat ik zelf heel lastig vind is er aan toe te geven, erkennen dat op dit moment niet alles lukt zoals je zou willen. De laatste weken doe ik dan ook niet veel meer, weinig energie en nergens zin in hebben. Ik heb mezelf dan nu ook voorgenomen om elke dag minstens een half uur te gaan wandelen, in slechte maar ook in goede dagen.

Waarom ik mij heb aangemeld aan dit Forum, ben ik toch benieuwd of er meerdere mensen zijn die hetzelfde hebben op dit moment of misschien hebben meegemaakt. Soms voel je je alleen, heb je het idee dat niemand je begrijpt, of ze het toch allemaal beter weten. 

Groetjes, 
Lisanne

Hallo, 

Ik ben Lisanne 24 jaar. Kort geleden is bij mij geconstateerd dat ik depressief ben en een angststoornis heb. Heb goede dagen, maar vaak mindere dagen. 
Wat ik zelf heel lastig vind is er aan toe te geven, erkennen dat op dit moment niet alles lukt zoals je zou willen. De laatste weken doe ik dan ook niet veel meer, weinig energie en nergens zin in hebben. Ik heb mezelf dan nu ook voorgenomen om elke dag minstens een half uur te gaan wandelen, in slechte maar ook in goede dagen.

Hallo Lisanne,

Goed dat je je hier gemeld hebt. Welkom!

Ik sta in een hoop dingen mijlenver van je af (man van 58) maar toen ik zo oud was als jij leed ik zwaar aan fobische sociale angsten en depressies. Dus ik weet wat je doormaakt en met mij vele anderen, hier en ook buiten dit forum. 

Ik vind het heel dapper van je dat je ondanks je slechte momenten, toch gewoon aan jezelf werkt, al schrijf je dat het nog een voornemen is. Jezelf een schop onder je kont geven is ongelofelijk moeilijk, maar het helpt vaak wel.

Lees hier rustig rond en schrijf de dingen van je af als je daar behoefte aan voelt.

N.B. Het gaat nu een stuk beter met me als toen. Ik hoop dat jij en anderen daar moed uit kunnen putten.

sterkte,
Ray

Ray, hoe komt het dat het beter gaat?

Ray, hoe komt het dat het beter gaat?

Goeie vraag, Kossie.

Tja, 30 jaar levenservaring erbij, maar de ommekeer kwam toen ik om medicatie vroeg bij mijn huisarts, na jarenlange therapieën die me vast wel een beetje hebben geholpen, maar niet geheel.
Op mijn 42e had ik na een maand pillen te hebben geslikt ineens het gevoel herboren te zijn. Ik was vrij van de ergste angsten en de depressie zakte ook weg.
Daarna ging het met up en downs, was ik nog wel steeds zwaar aan de drank, maar was het leven best OK. Oh en ik slik mijn pillen tot het bittere eind, daar krijgt niemand mij ooit nog vanaf.

Pas 4 jaar geleden ben ik serieus met mijn drankprobleem aan de slag gegaan en de groepstherapie die daarbij werd aangeboden door Mondriaan Verslavingszorg heeft me echt heel erg veel goeds gegeven. Ten eerste sta ik daardoor nu 3 1/2 jaar 'droog' en ten tweede heb ik geleerd anders tegen de wereld aan te kijken. Niet alles is zoals het op het eerste gezicht lijkt, er zijn meerdere 'waarheden' en door me daarmee bezig te houden, ben ik minder met mezelf bezig. Bij mij werkt dat uitstekend. Ik heb geleerd het perspectief van een ander te zien; wat is de drijfveer van de ander, waarom doen mensen de dingen die ze doen.

Is je vraag zo voldoende beantwoord?

groet,
Ray

Klinkt een beetje zoals mijn karakter.

Welkom Lisanne, 

Ik heb ook een depressie en een angststoornis .
Je mag er met mij over praten hoor! Vind ik ook fijn! 

Groetjes Zip