Hoi.

Nadat ik graag wilde weten hoe andere mensen kampen met een depressie / somberheidsklachten heb ik mij hier ingeschreven. Ik ben 21 jaar oud, de middelste van een drieling en ik kamp nu al een paar weken of misschien zelfs langer met somberheidsklachten / depressie.

Begin van dit jaar (januari) is mijn zusje (jongste van de drieling) overleden, en dat vind ik tot op de dag van vandaag nog steeds moeilijk om te verwerken.  Dit jaar ben ik vaak naar mijn huisarts en het ziekenhuis geweest omdat ik door alles wat er is gebeurd lichamelijk klachten kreeg en ook paniekaanvallen. Ik had/heb last van hartkloppingen (snel hartslag), spierpijn bij de schouders en armen en daarvoor ook nog een drukkende pijn op de borst.

Met die klachten ging ik met de ambulance naar de spoedeisende hulp, maar uit de onderzoeken bleek gelukkig dat ik een gezond hart heb. Maar wel een hoge bloeddruk voor mijn leeftijd door alle spanningen.

Voor een lange tijd ook niet kunnen werken omdat ik zoveel last had van mijn paniekaanvallen, waardoor ik niet alleen thuis durfde te zijn of uit huis te gaan. Uiteindelijk ben ik bij een aantal psychologen geweest en heb ik op dit moment ook een fulltime job in Amsterdam, wat voor mij al best een opgave is omdat ik ook last heb van straatvrees.

Nu voelt het alleen alsof ik weer terug ga naar het begin. Vooral angst en af en toe paniekaanvallen maar nu heb ik ook last van gedachten over zelfdoding. Ik heb dat verteld aan mijn psycholoog en nu wordt ik doorverwezen naar de SGGZ. 

Ik vind het zelf heel spannend omdat ik zelf een jaar geleden nooit gedacht zou hebben, dat mijn leven zo op zijn kop zou staan. Ik vraag mij trouwens ook af of iemand ervaring heeft met anti depressiva, van de huisarts heb ik op dit moment Mirtazapine gekregen. Maar daarnaast gebruik ik ook al voor best een lange tijd Diazepam (5mg), wel een keer gestopt maar toch weer opnieuw begonnen.

tis niet niks wat je allemaal meemaakt natuurlijk, je zus verliezen is niet makkelijk. Ik snap ook wel de angst/ paniek, tis wel goed dat je bij de huisdokter bent gegaan en dan je toch een middel hebt gekregen zodat je wat rustiger kan worden. ikzelf heb escitalopram genomen en nu gebruik ik nortrilen, het doet volgens mij niet genoeg maar ik geef het nog wat tijd om voldoende te kunnen werken.

Ikzelf heb door het piekeren veel last van mijn hart dat overslaat, ook hebben ze dat onderzocht maar blijkbaar komt het toch van de stress.
Aanvaard de hulp die je krijgt , is niet altijd makkelijk om dit te zeggen en hoop dat je voldoende steun krijgt van je familie of hulpverleners.
nog veel sterkte

tis niet niks wat je allemaal meemaakt natuurlijk, je zus verliezen is niet makkelijk. Ik snap ook wel de angst/ paniek, tis wel goed dat je bij de huisdokter bent gegaan en dan je toch een middel hebt gekregen zodat je wat rustiger kan worden. ikzelf heb escitalopram genomen en nu gebruik ik nortrilen, het doet volgens mij niet genoeg maar ik geef het nog wat tijd om voldoende te kunnen werken.

Ikzelf heb door het piekeren veel last van mijn hart dat overslaat, ook hebben ze dat onderzocht maar blijkbaar komt het toch van de stress.
Aanvaard de hulp die je krijgt , is niet altijd makkelijk om dit te zeggen en hoop dat je voldoende steun krijgt van je familie of hulpverleners.
nog veel sterkte

Dankjewel, dit vind ik echt heel lief . Vervelend om te horen dat jij er ook last van hebt, wel fijn dat we er allemaal niet alleen voor staan. (Al voelt het af en toe wel zo).

Ik ben alleen wel een beetje bang om mirtazapine te gebruiken door de negatieve reacties op het internet en omdat ik van te voren ook te horen kreeg dat de eerste weken de depressieve klachten kunnen toenemen. Ik overweeg om het wellicht een later moment in te nemen maar dan wel met begeleiding van een psychiater. Ik denk dat ik dat ook nog wel even kan volhouden.

Het verschilt natuurlijk wel per persoon, maar ik ben toch bang dat het toch misschien uit de hand kan lopen.

Dankjewel, dit vind ik echt heel lief . Vervelend om te horen dat jij er ook last van hebt, wel fijn dat we er allemaal niet alleen voor staan. (Al voelt het af en toe wel zo).

Ik ben alleen wel een beetje bang om mirtazapine te gebruiken door de negatieve reacties op het internet en omdat ik van te voren ook te horen kreeg dat de eerste weken de depressieve klachten kunnen toenemen. Ik overweeg om het wellicht een later moment in te nemen maar dan wel met begeleiding van een psychiater. Ik denk dat ik dat ook nog wel even kan volhouden.

Het verschilt natuurlijk wel per persoon, maar ik ben toch bang dat het toch misschien uit de hand kan lopen.

we denken inderdaad spijtig genoeg teveel dat we er alleen voor staan maar er zijn inderdaad genoeg mensen om ons heen om ons te begeleiden indien we het moeilijk hebben, ikzelf kan heel goed met mijn psychologe opschieten en kan ook alles tegen haar zeggen en voldoende praten waar ik het moeilijk mee heb, ook mijn gedachten over zelfmoord komen dikwijls tijdens ons gesprek ter sprake en ze volgt me daar goed in op.
Deze dagen zijn dan ook weer heel moeilijk met kerst en nieuw, zo mis je toch de personen die er niet meer zijn...
ivm de medicijnen, de eerste 2 weken is meestal moeilijk omdat je lichaam moet wennen aan de AD, daarna went het wel en verdwijnen de klachten ook meestal wel, bespreek dit inderdaad met je psychiater en die kan je dan eventueel beter begeleiden in je medicatie.
groetjes

we denken inderdaad spijtig genoeg teveel dat we er alleen voor staan maar er zijn inderdaad genoeg mensen om ons heen om ons te begeleiden indien we het moeilijk hebben, ikzelf kan heel goed met mijn psychologe opschieten en kan ook alles tegen haar zeggen en voldoende praten waar ik het moeilijk mee heb, ook mijn gedachten over zelfmoord komen dikwijls tijdens ons gesprek ter sprake en ze volgt me daar goed in op.
Deze dagen zijn dan ook weer heel moeilijk met kerst en nieuw, zo mis je toch de personen die er niet meer zijn...
ivm de medicijnen, de eerste 2 weken is meestal moeilijk omdat je lichaam moet wennen aan de AD, daarna went het wel en verdwijnen de klachten ook meestal wel, bespreek dit inderdaad met je psychiater en die kan je dan eventueel beter begeleiden in je medicatie.
groetjes

Dankjewel, wat fijn om te horen dat je goede met je psychologe kan praten en dat je over je zelfmoord gedachten kan praten. Zeker belangrijk, dat heb ik gelukkig ook en ik moet toch wel zeggen dat ik blij ben dat ik nog niet naar mijn gedachten heb gehandeld. Begin januari heb ik een intakegesprek bij een SGGZ praktijk en ik ben toch wel heel erg blij dat ik zo snel mogelijk (hopelijk) geholpen kan worden.

En het is inderdaad best een moeilijke tijd om vooral tijdens deze feestdagen zonder de mensen te zijn die er niet meer zijn.

Toch hoop ik dat je fijne feestdagen hebt en dat het nieuwe jaar hopelijk beter uitpakt