Ik was ook heel depressief.
Ik heb zelfs in het ziekenhuis gelegen op de psychiatrie afdeling.
Na 3 weken kwam er geen verandering.
Geen interesses.
Toen kreeg ik Lithium en in een paar dagen hielp mij deze om eruit te komen.
Ik was tv aan het kijken met meerdere patiënten en er was een programma op van de tv kantine.
Op een gegeven moment kwam er bij mij een lach.
Ik had het zelf niet in de gaten.
Zegt iemand, hey ik zag bij jou een lach.
Ik zei nog, nee, dat kan niet.
Toen ik er iets bovenop kwam, begreep ik ook wat ik moest doen om beter te worden.
Als je niets meer wilt, snap je dat dan ook niet.
Na een paar weken, vroeg ik toch om een andere AD, deze had teveel nare bijwerkingen.
Trillende handen en een ijzersmaak in de mond.
Toen kreeg ik wellbutrin.
Ik deed wat ze mij in de therapie geleerd hadden en het ging steeds beter.
Ik voelde mij gelukkiger, wilde weer wat doen enz.
Als je overdag genoeg afleiding hebt, hobby, wandelen enz. en je houd dat een maand vol, ook al heb je geen zin om iets te gaan doen, toch doen.
Ik had ook hulp van tijdelijk lorazepam.
Ben je minder angstig en dan gaat het iets gemakkelijker.
Maar ik moet dit, wellbutrin, altijd nemen.
Lorazepam bouw je dan weer langzaam af.

Het is jammer, dat ze het overal anders doen, bij de psychiaters in diverse plaatsen.
Andere therapieën.....

Dank voor je reactie. Goed om te lezen dat het  uiteindelijk wel geholpen heeft. 
Ik moet zeggen dat ik nog wel van alles doe en voor de kinderen zorg. Alleen alles voelt naar en doelloos. Ik hoop echt dat ik me door bepaalde medicatie beter ga voelen en dan ook wat meer kan met de therapie. Het is net of het allemaal niet binnenkomt en ik er niks mee kan.

Dank voor je reactie. Goed om te lezen dat het  uiteindelijk wel geholpen heeft. 
Ik moet zeggen dat ik nog wel van alles doe en voor de kinderen zorg. Alleen alles voelt naar en doelloos. Ik hoop echt dat ik me door bepaalde medicatie beter ga voelen en dan ook wat meer kan met de therapie. Het is net of het allemaal niet binnenkomt en ik er niks mee kan.

Eerst maar eens een andere AD.
3 Weken volhouden en afleiding zoeken.
Als ik het kan, kun jij dat ook.
Als je nog vragen hebt, stel ze gerust.

Groetjes,

Ans

Hoi positiva,

Bedankt voor je reactie. 
Had je partner ook echt een trauma, omdat hij de EMDR heeft gehad? 
Ik dacht dat dit alleen bij trauma’s gedaan wordt. Zelf zou ik niet denken dat ik een trauma heb.

Mijn partner had inderdaad de diagnose PTSS. Ik wil je natuurlijk geen trauma aanpraten, maar in een randpsychose belanden is natuurlijk niet niks. En ook van ogenschijnlijk "kleine" dingen kun je een trauma oplopen. Het is maar net hoeveel impact het op jou heeft. Medicijnen kunnen zeker wel invloed op jouw gevoelsleven hebben, maar het kan ook een blokkade zijn door iets wat jou overkomen is.

Mijn partner had inderdaad de diagnose PTSS. Ik wil je natuurlijk geen trauma aanpraten, maar in een randpsychose belanden is natuurlijk niet niks. En ook van ogenschijnlijk "kleine" dingen kun je een trauma oplopen. Het is maar net hoeveel impact het op jou heeft. Medicijnen kunnen zeker wel invloed op jouw gevoelsleven hebben, maar het kan ook een blokkade zijn door iets wat jou overkomen is.

Aha oké, dank voor je bericht. Ik heb mijn psycholoog gemaild met de vraag of het mogelijk is dat ik misschien toch een trauma heb zonder dit zelf te weten. 
Ik hoop zo dat ik een ‘oorzaak’ kan vinden voor mijn gevoel, zodat ik er ook iets aan kan doen. Op deze manier nu kom ik niks verder en veranderd mijn depressieve gevoel helemaa niks.

Hoi E, 

Wat vond je psychologe ervan?

Groet!

Hoi E, 

Wat vond je psychologe ervan?

Groet!

Dag Mabel

Ja zoeken naar antidepressivum dat werkt is heel naar omdat het zo veel tijd kost. tot 6 weken is vaak heel gewoon om te merken dat het werkt. Dus 3 is vaak te kort om te zeggen dat het niet werkt. Staat ook in de bijsluiter en verschilt wel iets per middel maar niet zo veel. Je doet je taken 
en dat is al erg goed. Verder is beweging buiten belangrijk al is het maar een half uurtje. Psychologische begeleiding helpt je je leven wat anders in te richten en anders te handelen. Zo kom je verder. Je bentBen goed bezig maar deze fase is naar! Zeker weten. Straks kijk je terug en weet je niet meer waar je je nu zo druk over maakte.

---

Hoi E, 

Wat vond je psychologe ervan?

Groet!

Dag Mabel

Ja zoeken naar antidepressivum dat werkt is heel naar omdat het zo veel tijd kost. tot 6 weken is vaak heel gewoon om te merken dat het werkt. Dus 3 is vaak te kort om te zeggen dat het niet werkt. Staat ook in de bijsluiter en verschilt wel iets per middel maar niet zo veel. Je doet je taken 
en dat is al erg goed. Verder is beweging buiten belangrijk al is het maar een half uurtje. Psychologische begeleiding helpt je je leven wat anders in te richten en anders te handelen. Zo kom je verder. Je bentBen goed bezig maar deze fase is naar! Zeker weten. Straks kijk je terug en weet je niet meer waar je je nu zo druk over maakte.

---

Hoi E, 

Wat vond je psychologe ervan?

Groet!

Dag Mabel

Ja zoeken naar antidepressivum dat werkt is heel naar omdat het zo veel tijd kost. tot 6 weken is vaak heel gewoon om te merken dat het werkt. Dus 3 is vaak te kort om te zeggen dat het niet werkt. Staat ook in de bijsluiter en verschilt wel iets per middel. Je doet je taken en dat is goed

Hallo Erica,

Welkom op dit forum. Heftig om je verhaal te lezen. Je hoeft niet per se een trauma te hebben doorgemaakt om in een depressie te belanden.
Het kan zijn dat je er een gevoeligheid voor hebt. Misschien heeft de laatste zwangerschap je lichaam zo uit balans gebracht dat dit heeft geleid tot de randpsychose en depressie. Het hebben van totaal geen gevoel en interesse in wat dan ook is inderdaad een kenmerk van depressie. Of je medicatie daar een slechte invloed op heeft zul je met je psychiater moeten uitzoeken. Het vinden van het juiste middel kan een zware klus zijn. Ik denk wel dat we voorzichtig moeten zijn met adviezen over het wisselen van medicatie. Daar is toch echt die psychiater voor. Je kunt alleen maar zo goed mogelijk aangeven bij je behandelaar wat de middelen met je doen, of juist niet doen. Sertraline (Zoloft) is van de familie serotinine-heropname-remmers (SSRI). Vaak wordt begonnen met een SSRI omdat die over het algemeen de minste bijwerkingen heeft (nadat je er op bent ingesteld). Mocht je met je psychiater tot de conclusie komen dat dit middel niks voor je doet, dan zijn er nog genoeg alternatieven. Geef de hoop dus niet op! Er zijn mensen die van je houden en je nodig hebben in hun leven. Dit gaat voorbij. Ik wens je veel en kracht en doorzettingsvermogen!

Groet, J@n

Hey Erica,

Na mijn zwangerschap ging t ook langzaam bergafwaarts. Nu 5 jaar verder en lijkt wat op te krabbelen. Groot deel bij mij is ook hormonaal, weet niet of dat bij jou ook t geval is? Wisselen de klachten bijvoorbeeld bij eisprong of menstruatie? Ik heb als antipsychotica risperidon gekregen. Daar werd ik wel vlakker en na een tijdje ook onrustiger van. Maar was juist ervoor meer depressief dan na de antipsychotica. 
Wat Liefde en Hoop al noemde: beweging. T klinkt heel simpel en afgezaagd, maar ik denk wel dat t echt wat doet. En natuurlijk gezond eten, ritme, de zorg voor je kinderen echt voor jezelf als iets belangrijks zien. Je hebt een doel. Je doet het goed. Vertel dat jezelf ook regelmatig. Ik ken natuurlijk de rest van je verhaal niet. Vraag gerust verder op t forum. Voor nu: sterkte!