Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Even voorstellen


#1

Mijn naam is HansM, ben ruim in de 50 en woon in het zuiden van het land.
 
Ik ben eigenlijk heel mijn leven al onder behandeling bij psychologen met klachten als diverse pers.stoornissen, depressie en enkele symptomen van borderline.
In januari 2020 ben ik weer ontslagen bij de GGZ, ditmaal omdat zij daar niets meer voor mij konden betekenen. Enige optie was nog een langdurige opname en trauma-therapie.
 
Mijn klachten zijn globaal :
Niet sociaal / probeer openbare ruimtes, drukte, feestjes, verjaardagen, e.d. te vermijden
Vaak somber en teruggetrokken. Hoewel ik dit in bijzijn van anderen altijd wel weet te verbloemen. Het beroemde ‘masker’ opzetten.
Liefst ben ik ook alleen en als het kan de hele dag in een bos. Niemand valt mij lastig en ik val niemand lastig !
Heb een enorm verantwoordelijkheidsgevoel, met name naar mijn vrouw en werkgever. Ik heb dan ook altijd al minimaal 50 uur per week gewerkt omdat je jezelf nooit goed genoeg en/of gewaardeerd voelt. Dus dit moet gecompenseerd worden door je extra in te zetten, ook al gaat dit ten koste van je gezondheid.
Heb ook het gevoel dat zeer weinig mensen mij begrijpen en daardoor praat ik er ook nooit over. Als mensen aan mij vragen hoe het gaat, dan is het antwoord altijd ‘goed’.
Ik voel me enorm verlaten, net als een soort Remy. Vaak fantaseer ik erover om met mijn volle rugzak de wijde wereld in te trekke. Dus vluchtgedrag.
Daarbij ook lichamelijke klachten, zoals druk op de borst, enorm vermoeid en andere klachten die je over het algemeen pas vanaf je 70e zou moeten krijgen.
Ik ben totaal niet belangrijk, ieder ander wel. Ik zou op het slagveld dan ook letterlijk de kogel voor een ander opvangen, zonder enige aarzeling !!
Fantaseer ook veel over de dood, en waar en hoe ik zal willen sterven. In een bos, verborgen voor iedereen. Eindelijk rust !!
 
Ik sleep mij ook door het leven, elke dag weer. Maar nogmaals, als je mij zou zien dan zou je dat niet zeggen. Maar dit gedrag vreet wel enorm veel energie.
Al jaren geleden ben ik gelukkig gestopt met overmatig drankgebruik. Heel af en toe nog een glaasje rode wijn bij het eten. Ik merk wel dat ik dan soms heel sentimenteel kan worden als ik alleen ben. Maar dit kan ook gebeuren als ik alleen ben en bepaalde soort muziek uit mijn jeugdjaren hoor. Zit mezelf dan helemaal in de put te praten.
 
Dat ik nog steeds door blijf gaan en vechten komt door mijn verantwoordelijkheid voor mijn vrouw. Ik heb een probleem en daar mogen anderen niet de dupe van worden.
Maar soms denk ik er echt wel aan om te vertrekken of uit het leven te stappen.
 
Bedankt dat ik mij hier mocht en kon aanmelden en mijn verhaal mocht vertellen. Ik hoop ook andere lotgenoten hier te mogen helpen waar mogelijk en je kunt bij mij altijd terecht voor een luisterend oor.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen hans007 :   • Jorin
Antwoord

#2
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 14-04-2020, 23:36 door Jorin.)

Welkom Hans,
Wat naar dat je je zo voelt. Velen hier kennen het gevoel. Ik weet niet waarom, maar op het moment is het vrij rustig op het forum. Dus de antwoorden kunnen soms iets langer duren.

Heb je een introvert karakter of kom het terug willen trekken door de depressie? Als je graag alleen bent en niet van feestjes en drukte houdt is dat prima, zolang je er zelf oké mee bent.
Zelf heb ik afwisseling nodig. Ik mag graag alleen zijn en heb dat nodig om op te laden, maar contact doet mij ook goed. Als ik te lang alleen ben ga ik teveel in m'n hoofd zitten en word ik somber.
Benieuwd hoe dat bij jou is.

Antwoord

#3

welkom Hans,

Ik hoop dat je iets aan het forum hebt, ook al is het nogal rustig momenteel. sterkte.

groet,'Run
Antwoord

#4

Welkom op het forum Hans! Inderdaad erg rustig op het forum momenteel, maar je bent natuurlijk meer dan welkom.Ik schrijf hier als niet-depressieve, maar herken desondanks veel uit jouw verhaal. Zoals ik kan lezen ga je vaak over jouw grenzen heen. Dat je je zo verantwoordelijk voelt naar jouw vrouw, begrijp ik. Maar naar jouw werk ligt toch iets anders. Kun je een gesprek aangaan met de leidinggevende, of eventueel met een bedrijfsarts? Als ze niet weten wat er speelt, kunnen ze er natuurlijk ook geen rekening mee houden. En waarschijnlijk ben jij er heel goed in om met jouw masker op, gewoon door te gaan. 40 uur werken is echt wel genoeg lijkt me. Jouw werkgever zal er zelf niet over beginnen. Hij vindt het natuurlijk wel prima zo.
Antwoord

#5

(14-04-2020, 13:52)HansM schreef: Mijn naam is HansM, ben ruim in de 50 en woon in het zuiden van het land.
 
Ik ben eigenlijk heel mijn leven al onder behandeling bij psychologen met klachten als diverse pers.stoornissen, depressie en enkele symptomen van borderline.
In januari 2020 ben ik weer ontslagen bij de GGZ, ditmaal omdat zij daar niets meer voor mij konden betekenen. Enige optie was nog een langdurige opname en trauma-therapie.
 
Mijn klachten zijn globaal :
Niet sociaal / probeer openbare ruimtes, drukte, feestjes, verjaardagen, e.d. te vermijden
Vaak somber en teruggetrokken. Hoewel ik dit in bijzijn van anderen altijd wel weet te verbloemen. Het beroemde ‘masker’ opzetten.
Liefst ben ik ook alleen en als het kan de hele dag in een bos. Niemand valt mij lastig en ik val niemand lastig !
Heb een enorm verantwoordelijkheidsgevoel, met name naar mijn vrouw en werkgever. Ik heb dan ook altijd al minimaal 50 uur per week gewerkt omdat je jezelf nooit goed genoeg en/of gewaardeerd voelt. Dus dit moet gecompenseerd worden door je extra in te zetten, ook al gaat dit ten koste van je gezondheid.
Heb ook het gevoel dat zeer weinig mensen mij begrijpen en daardoor praat ik er ook nooit over. Als mensen aan mij vragen hoe het gaat, dan is het antwoord altijd ‘goed’.
Ik voel me enorm verlaten, net als een soort Remy. Vaak fantaseer ik erover om met mijn volle rugzak de wijde wereld in te trekke. Dus vluchtgedrag.
Daarbij ook lichamelijke klachten, zoals druk op de borst, enorm vermoeid en andere klachten die je over het algemeen pas vanaf je 70e zou moeten krijgen.
Ik ben totaal niet belangrijk, ieder ander wel. Ik zou op het slagveld dan ook letterlijk de kogel voor een ander opvangen, zonder enige aarzeling !!
Fantaseer ook veel over de dood, en waar en hoe ik zal willen sterven. In een bos, verborgen voor iedereen. Eindelijk rust !!
 
Ik sleep mij ook door het leven, elke dag weer. Maar nogmaals, als je mij zou zien dan zou je dat niet zeggen. Maar dit gedrag vreet wel enorm veel energie.
Al jaren geleden ben ik gelukkig gestopt met overmatig drankgebruik. Heel af en toe nog een glaasje rode wijn bij het eten. Ik merk wel dat ik dan soms heel sentimenteel kan worden als ik alleen ben. Maar dit kan ook gebeuren als ik alleen ben en bepaalde soort muziek uit mijn jeugdjaren hoor. Zit mezelf dan helemaal in de put te praten.
 
Dat ik nog steeds door blijf gaan en vechten komt door mijn verantwoordelijkheid voor mijn vrouw. Ik heb een probleem en daar mogen anderen niet de dupe van worden.
Maar soms denk ik er echt wel aan om te vertrekken of uit het leven te stappen.
 
Bedankt dat ik mij hier mocht en kon aanmelden en mijn verhaal mocht vertellen. Ik hoop ook andere lotgenoten hier te mogen helpen waar mogelijk en je kunt bij mij altijd terecht voor een luisterend oor.

Jo Hans wat een verhaal. Je bedoelt het zo goed voor anderen. Ik zou je toewensen dat je een stukje zorg aan jezelf mag gunnen. Al was het maar om de zorg voor anderen vol te houden. Dat eist immers dat je allereerst zelf in goede conditie bent anders is je hulp beperkt in tijd.
Over je grenzen gaan is dan voor beide partijen negatief o den duur. Jezelf zacht toespreken wanneer je over de grens gaat is een kunst die je moet oefenen. Maar het loont de moeite! En iedereen om je heen profiteert mee. Zo is zelfzog dus juist hee verantwoordelijk duurzaam gedrag
Antwoord

#6

Allereerst bedankt voor de hartverwarmende (welkomst)woorden. 

Dat ik heel mijn leven minimaal 50+ uren heb gewerkt heeft te maken met het feit dat ik zelf vind dat ik niet genoeg ben in mijn werk, niets waard ben en dit compenseer met zoveel uren maken. En voor alle duidelijkheid, voor al die overuren heb ik nooit vergoeding gevraagd en/of gekregen. Zelf zie ik het altijd als volgt : zegt mijn werkgever niets tegen mij, dan vat ik dat op dat ik niet genoeg uren maak of niet mijn best doe. Conclusie : ik lunch vaak niet en werk minimaal 10 uur per dag. Geeft de werkgever wel een compliment dan is de conclusie : hij is tevreden over mij. Als ik nu nog iets meer uren maak, dan zal hij nog meer tevreden zijn. Oftewel, ik zit in een cirkel en ik blijf daardoor gewoon zoveel uren pw maken.

Ik snap zelf ook wel dat dit belachelijk klinkt, wees gerust. Dat heb ik zelf ook wel in de gaten. Maar dit zit zó in mijn systeem verankerd, dat deze gedachtengang (dwang) met alle hulp die ik al gekregen heb er gewoon niet uit gaat. 

En het overschrijden van die grens, ten koste van je eigen geluk, gezondheid of leven...... het is niet anders. Eerst anderen, dan een gapend gat en ergens onderin sta ik. Het letterlijk opvangen van de kogel die voor anderen bestemd is !

Maar nogmaals, als je mij zou spreken zou je denken dat dit allemaal niet zo is. Ik hou mij wel groot, mijn hele leven al. Maar als ik alleen ben, in een bos, of even in mijn kantoorruimte boven, dan ben ik de persoon die ik hier beschrijf. 

Er zijn echt heel weinig mensen in mijn directe omgeving die hier vanaf weten. En degenen die dit weten, weten niet eens alles. Misschien dat ik hier ook lotgenoten tref die bij mij in de buurt wonen en waar ik eens mee zou kunnen 'sparren' of afspreken.

Nogmaals bedankt voor het luisteren oor.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen hans007 :   • Jorin
Antwoord

#7

Jee Hans, dit klinkt zo pijnlijk. En komt zo overeen met de gedachtegang van mijn ex-partner. Daar kon ik wat dat betreft ook niet doordringen. Die voelde zich ook altijd minder als de rest. Wat ik ook zei. Hij zei dan: ik hoor het wel, maar voel het zo niet. Hij was conflict-vermijdend en had ook vluchtgedrag. Is in zijn leven wel 15 keer verhuisd. Dat zegt wel genoeg denk ik. Heb je wel eens hulp gezocht? Ik denk dat de basis voor "een goed gevoel" hebben, is dat je jezelf waardeert. Ik snap dat ik makkelijk praten heb als niet-depressieveling, maar hoe denk je er zelf over?
Antwoord

#8

De werkgever zal, als het ooit tot ontslagen of andere personele problemen komt, mijn zeker geen voorkeursbehandeling geven. Maar nogmaals, het is kwestie van altijd ondergewaardeerd en gekleineerd te zijn tot circa mijn 18e jaar toen ik in militaire dienst ging. Maar dit zit nog zó diep, dat ik er 40 jaar na dato nog steeds niet van af ben. En hulp.....al zoveel gehad, maar niets heeft geholpen. Het klinkt raar, maar ik heb er enigzins berusting in en denk altijd dat ik het gewoon verdiend heb. Dat is niet zo, dat weet ik ook wel. Maar zó diep zit dit in mijn geest en lichaam.
Antwoord

#9

(18-04-2020, 11:43)spruitje schreef: Beste Hans,

Is er in je omgeving een ander adres waar je hulp kunt vragen?
Dit klinkt niet echt goed hoor.
Je kunt je niet blijven opofferen want dat gaat jezelf opbreken.
Ik zou bijna denken dat je te sociaal bent. Die baas boft maar met je.
Het klinkt enigszins herkenbaar. Ik legde ooit ook alles opzij ten faveure van het werk. Wel met dit verschil dat ik dit niet gratis deed want mijn schoorsteen moet ook roken. Daarbij was het immers ook geen vrijwilligerswerk...
Daarmee kom ik op het volgende punt. Stel nou dat men genoodzaakt is om te gaan snijden in het personeel, of je wordt ziek.
Denk je dat de baas rekening houdt met al het gratis werk dat je hebt verricht?
Doordat je zoveel werk verricht en eigenlijk op een compliment of goedkeuring wacht komt het op mij over dat je dit doet omdat je misschien heel onzeker bent?
Ik heb zelf ervaren dat het mij helemaal leeg trok met alle gevolgen van dien. Zou het kunnen dat de sombere gevoelens die je hebt hier vandaan komen?
Kun je je voorstellen hoe het zou zijn wanneer je je gewoon aan de normale arbeidsovereenkomst houdt en aan de tijd die je dan over hebt om tot rust te komen en aan je vrouw te besteden?
Wat een goede raad Spruit! Wat meer evenwicht brengen door zachtjes je koers te verleggen!! En daar kan je dan weer hulp bij vragen. Als je zelf denkt he daar kan ik wat stabieler van worden. Een psycholoog geeft ruggesteun he het is geen wonderdokter. Het werkt als je zelf ziet waar je in moet investeren om wat bij te sturen. Hou ons wat op de hoogte als je wilt Hans. Ik heb zelf baat bij schematherapie en elke dag korte meditaties maar het kan vanalles zijn wat bij je past.
Antwoord

#10

Bedankt voor alle fijne woorden en goedbedoelde tips. Meen ik echt.

Maar weet je wat het ergste van dit alles is, wat ik ook altijd tegen de hulpverleners heb gezegd, en waar ik constant enorm boos over ben. Ik weet wat verlichting kan geven, ik weet wat er gebeurt en wat er gebeuren moet. Elke seconde zie en ik voel ik dit. Maar ik krijg het gewoon niet voor elkaar. Zoiets heel simpels.....het lukt niet. En dan ben ik zooooooo enorm boos op mijzelf, onvoorstelbaar.

Ik heb dit 1x tegen een 'leek' proberen uit te leggen. Doe ik nooit van z'n leven meer. Al die makkelijke antwoorden van 'je moet dit of dat gaan doen'. Dat weet ik zelf namelijk ook wel. Maar zo diep zitten de klachten dus.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Even voorstellen! Started by Zinge
5 Replies - 81 Views
4 uren geleden
Laatste bericht: verdwayne
  Voorstellen Started by Monica1970
11 Replies - 195 Views
19-03-2024, 14:52
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by Suze
2 Replies - 100 Views
28-02-2024, 19:01
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by Kaatje123
5 Replies - 202 Views
25-02-2024, 22:52
Laatste bericht: Joy
11-02-2024, 22:53
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by thevillageidiot1976
5 Replies - 194 Views
31-01-2024, 23:55
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by Sophia
3 Replies - 225 Views
22-12-2023, 18:06
Laatste bericht: Jupiter
  Voorstellen Started by Raketje
1 Replies - 170 Views
13-12-2023, 21:31
Laatste bericht: Joy
  Even voorstellen Started by Chaos
11 Replies - 658 Views
12-12-2023, 23:07
Laatste bericht: Mabel
  Even voorstellen Started by JoLa
4 Replies - 333 Views
12-12-2023, 14:38
Laatste bericht: JasperK



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)