Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Ervaringsdeskundige


#1

Hoi,

Ik ben Ronald, bijna 57. Heb sinds 2001 verschillende depressieve periodes achter de rug. In 2002 heeft dat geleid tot mijn 1e echtscheiding. Met Monique had ik 2 kinderen, een meisje en een jongen van toen 4 en 3 jaar oud. Tussen 2002 en 2006 drie keer een terugval gehad. In 2005 een langdurige opname gehad bij het GGZ. In 2007 Anita leren kennen. We zijn in 2010 getrouwd. Door vele wisselingen van banen door bezuinigingen en agressie op de werkvloer, in een burnout en depressie terecht gekomen. Ben zelf hulpverlener van beroep. Hulpverlening gezocht bij een particuliere psychologen praktijk. EMDR gehad. In augustus heftige terugval. Suïcidale gedachten. Opname van een week gehad bij GGZ. Ingesteld op medicatie. Quetiapine, citalopram en zo nodig lorazepam. Ging iets beter. Hulpverlening over genomen door GGZ. Eerste week van oktober terugval gehad. Korte opname GGZ en verdubbeling van medicatie. Enkele dagen later kwam Anita niet terug van haar werk en liet enkele dagen later via een brief van haar advocaat weten dat ze wilde scheiden. Heb het niet zien aankomen. Er zijn geen vervelende dingen gebeurd. Ik was sinds de burnout meer in mezelf gekeerd. Heb Anita uit het oog verloren en te weinig aandacht aan haar besteed. Zit nu in een onmogelijke situatie. Wil Anita graag terug, maar ze wil niet meer. Hoe moet ik verder? Ronald
Antwoord

#2

Hoi Ronald, welkom op het forum. Poe, dat is pijnlijk. Misschien heeft ze het erg zwaar gehad met de vorige depressie? Ik schrijf hier als "partner van" en weet dus hoe zwaar het kan zijn. Maar je wilt de partner die depressief is niet met jouw problemen belasten, dus slik je alles in. Ik kan het in jullie situatie natuurlijk niet beoordelen. Mijn eerste gedachte is: concentreer je eerst op jezelf. Zorg dat je er weer bovenop komt.  Maar ik kan goed begrijpen als je eerst wilt proberen contact met je vrouw te zoeken. Heb je nog contact gehad? Valt er nog te praten?
Antwoord

#3
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 11-01-2018, 01:06 door Ronald.)

Hoi,

Lukt niet om contact met Anita te krijgen. Ze geeft aan dat ze op is en allees via advocaten wilt regelen.

(11-01-2018, 01:05)Ronald schreef: Hoi,

Lukt niet om contact met Anita te krijgen. Ze geeft aan dat ze op is en alles via advocaten wilt regelen.

(11-01-2018, 01:05)Ronald schreef: Hoi,

Lukt niet om contact met Anita te krijgen. Ze geeft aan dat ze op is en alles via advocaten wilt regelen.

Antwoord

#4

Als ze zegt dat ze op is, wil dat toch wel zeggen dat het inderdaad ook voor haar erg zwaar is geweest. Ondanks dat jij het helemaal niet in de gaten hebt gehad. Toen mijn partner is zijn depressie belande, heb ik ook gedacht "kan ik dit wel?" en "Wíl ik dit wel?" We zijn toen ook 3 maanden uit elkaar geweest. Maar gelukkig geen van beiden de stap genomen om uit elkaar te gaan. Als je haar niet kunt bereiken is de enige optie om aan jezelf te gaan werken. Ze zal altijd liever terugkeren naar een sterke positieve man, als naar een treurende negatieve man. Ik weet dat ik dat heel makkelijk kan zeggen, maar wat kun je anders doen?
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Positiva :   • Ronald
Antwoord

#5

Wat een rotsituatie. Misschien inderdaad eerst foucus op je eigen herstel dan. Hoe is het nu?
Antwoord

#6

(12-01-2018, 23:52)Fran schreef: Wat een rotsituatie. Misschien inderdaad eerst foucus op je eigen herstel dan. Hoe is het nu?

Zie het niet meer zitten. Wil wel maar kan niet meer.
Antwoord

#7

Het bah, wat maar voor je. Dat je wel wil is een begin. Rustig aan. Heb je voldoende hulp? Lukt het je om helpende dingen voor jezelf te doen? Sterkte.
Antwoord

#8

Natuurlijk zie je het nu niet zitten. Dat is logisch. Maar je weet dat er ook weer een betere tijd kan komen. Je hebt kinderen. Vecht daarvoor. Werk toe naar een lichtje in de duisternis. En zoek/vraag hulp.
Antwoord

#9

Hoi,

Je moet een stukje zingeving zien. Waar doe je het voor. Deed vanmiddag boodschappen en kwam plotseling Anita tegen. Dik uur met haar gepraat. Ze zag er slecht uit, heeft verschillende hulpverleners. Ik voelde me erg schuldig. Maar ik mis haar ook. Ronald
Antwoord

#10

Heb je een goed gesprek gehad? Waar je ook iets aan hebt? Ik neem aan dat zij jou ook mist. Alleen de depressie niet..
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)