Moet even van me af schrijven.

Sinds een aantal weken wordt ik te pas en te onpas overvallen door gedachten aan zelfdoding. Niet bewust maar onbewust.... bv. Bij het uitruimem van de vaatwasser, met de messen. Of als ik aan het wandelen ben en er komt een auto snel langs rijden...of als ik mijn medicatie neem... zou ik...Nee het mag niet heb het beloofd aan mij. Man en kinderen. En de gedachten overvallen mij. Ik schrik er van en wordt er bang van.

Het rare is dat ik voorheen erg veel last van onrust had, nu is het meer een soort mat heid. Voel me wel down maar niet mega depressief. Aan de andere kant wel weer last van automutilatie. Gelukkig tot nu nog beperkt tot blauwe plekken.

Heb nog steeds therapie. Nu groepstherapie en mijn psychiater spreek ik regelmatig (1 tot 2x in de maand). Bovenstaande wel in de groep uitgesproken dus er zijn mensen die er van weten. Ook gemaild naar mijn psychiater en heb vrijdag een afspraak.

Had zo gehoopt op eindelijk een keer lang me redelijk goed voelen. 5 jaar op en af zwaar depressief met meerdere opnames, veel verschillende medicatie, veel therapie. 

En ook, nu afgekeurd zijn. Mijn gezin draaiende houden zoon met autisme etc. Natuurlijk probeer ik het voor mijzelf dingen te doen, tekenen, wandelen , paardrijden. Dit gaat met moeite en plezier.... wel afleiding. Soms wel prettig maar het geluksgevoel blijft niet erg lang hangen.

Alle tips om me wat beter te voelen zijn welkom

Moet even van me af schrijven.

Sinds een aantal weken wordt ik te pas en te onpas overvallen door gedachten aan zelfdoding. Niet bewust maar onbewust.... bv. Bij het uitruimem van de vaatwasser, met de messen. Of als ik aan het wandelen ben en er komt een auto snel langs rijden...of als ik mijn medicatie neem... zou ik...Nee het mag niet heb het beloofd aan mij. Man en kinderen. En de gedachten overvallen mij. Ik schrik er van en wordt er bang van.

Het rare is dat ik voorheen erg veel last van onrust had, nu is het meer een soort mat heid. Voel me wel down maar niet mega depressief. Aan de andere kant wel weer last van automutilatie. Gelukkig tot nu nog beperkt tot blauwe plekken.

Heb nog steeds therapie. Nu groepstherapie en mijn psychiater spreek ik regelmatig (1 tot 2x in de maand). Bovenstaande wel in de groep uitgesproken dus er zijn mensen die er van weten. Ook gemaild naar mijn psychiater en heb vrijdag een afspraak.

Had zo gehoopt op eindelijk een keer lang me redelijk goed voelen. 5 jaar op en af zwaar depressief met meerdere opnames, veel verschillende medicatie, veel therapie. 

En ook, nu afgekeurd zijn. Mijn gezin draaiende houden zoon met autisme etc. Natuurlijk probeer ik het voor mijzelf dingen te doen, tekenen, wandelen , paardrijden. Dit gaat met moeite en plezier.... wel afleiding. Soms wel prettig maar het geluksgevoel blijft niet erg lang hangen.

Alle tips om me wat beter te voelen zijn welkom

Beste Nikkiero, ik heb jouw topic gelezen en is best heel heftig. Ik herken ook wel veel in je verhaal nl. de langdurige depressies,meerdere opnames , veel verschillende medicijnen ,therapie en zelfdestructie. Ik vraag me af of er bij jou een duidelijke diagnose is want ik herken heel veel en ik heb zelf een persoonlijkheidsstoornis nl. Borderline naast de depressies. Maar ik hoor dat je gelukkig een heel goed contact hebt met je psychiater en je groepstherapie dus jouw dokter zal het jou wel kunnen uitleggen wat er speelt. Het moet ontzettend zwaar zijn ook jouw gezin draaiende houden. En je voelt je al niet goed. Ook ik heb er jaren over gedaan me een beetje beter en stabieler te voelen. Maar met de juiste diagnose en de aangepaste therapie heb ik me weten te stabiliseren dus er is hoop. Ook  de suïcidale gedachten heb ik lang mee geworsteld. Ik wou effe reageren omdat ik me in uw verhaal herken en de symptomen en ik me afvroeg of er soms meer speelt dan een depressie. Dring misschien aan bij de psychiater op een juiste diagnose dan pas kan er gericht worden behandeld. Enfin dat is mijn mening. Ik wens je verder heel veel sterkte het is heel zwaar . Groetjes cyranno.