Hallo Alais, en anderen, 

 Het is inmiddels begonnen via beeldbellen, alleen lukt dat toen niet, dus telefonisch. De psychologe is wel ok , is mn indruk.  Zij gaat traumatherapie met me doen. N collega reversal habit tegen bruxisme.  Ik hen n nieuwe psychiater waarmeer ik n aantal medicijnen tegen eetzucht wil bespreken in eerste instantie. En er is n collega om te praten over zingeving. Het is allemaal  maar net opgestart,  alleen de psychologe gesproken gesproken tot nu toe. Ze is wel ok vind ik. Beetje lastig met corona. Via beeldbellen  zijn sommige onderdelen moeilijk uitvoerbaar 
Nou tja , het is wel de zoveelste behandeling, wel n nieuwe voor mij. Traunabehandelingen zijn mij altijd onthouden , vanwege valse redenen  .
 Ik ben nogal goed geworden in regievoering en eigen verantwoordelijkheid. Omdat het algemene aanbod  , "one size fits all ", bij mij niet werkte en ik niets kon met de procedures. En ik teveel problemen had met t pillenprotocol. 
Ben geloof ik nogal n intensieve client, teveel vragen, veel eigen inbreng, teveel buiiten de lijntjes gekeken. Ik wist meer over onderzoeken en mogelijkheden dan mijn psychiater en ondernam er ook actie op. Ontwikkeld ondat ik het gesukkel  en traagheid van hun kant niet meer vertrouwde en ik mn hele leven aan gort zag gaan. Kreeg kracht uit woede hierover.
Wat ik wel herken is dat als je het echt helemaal niet meer weet en kapot bent , er niemand je oppakt en s wat overneemt , terwijl je dan gewoon de kracht niet hebt om die hulpverleners ook nog aan te sturen. En dan voelt eigen verantwoordelijkheid en regie zoiets als zoek t maar uit. 
Soms denk ik dat het slechts lege woorden zijn om de cliënt al het werk te laten doen , terwijl ze rustig achterover leunen  en het zelfs werk betreft wat bij hun hoort, zoals informeren bij hun collega's elders etc. 

Nou lijkt t me niet zinvol mijn nieuwe behandelaars met dit alles te belasten, maar ik neem het wel mee.

Ik stap er allang niet meer open in, dat kan ook gewoon niet meer. En vertrouwen  ligt ook moeilijk. 


Dus ja, ik doe het maar , zou ook niet weten wat ik anders moest doen.   Wil ook nog wel een ketamine behandelingen reeks ondergaan , maar dat start pas in ???. Moet ik ook weer achteraan bellen, is elders. 


En verder is er ook niets eigenlijk. Beetje dagen doorkomen . Heb nog n paar vrienden ,denk ik , en n oude moeder. 2 maal per week paardrijles. 

Tja . ik zou er net zo lief niet zijn, ik ben het moe en beu allemaal. Ik ben niet acuut en actief suïcidaal , ik ben het wel enorm zat allemaal.  

Hoop dat het goed uitleg.

Liefs, Mabel

---

Hallo Alais,

 Het is inmiddels begonnen via beeldbellen, alleen lukt dat toen niet, dus telefonisch. De psychologe is wel ok , is mn indruk.  Zij gaat traumatherapie met me doen. N collega reversal habit tegen bruxisme.  Ik hen n nieuwe psychiater waarmeer ik n aantal medicijnen tegen eetzucht wil bespreken in eerste instantie. En er is n collega om te praten over zingeving. Het is allemaal  maar net opgestart,  alleen de psychologe gesproken gesproken tot nu toe. Ze is wel ok vind ik. Beetje lastig met corona. Via beeldbellen  zijn sommige onderdelen moeilijk uitvoerbaar 
Nou tja , het is wel de zoveelste behandeling. 
Ik heb

Hoi Mabel,

Je legt het heel goed uit. Blij te horen dat je nu bent begonnen, al is dat met de nodige reserves. Dan snap ik wel. Het is jammer dat het zo moet, met bellen, maar dat is nu eenmaal niet anders.
Ik herken wat je vertelt over hoeveel je zelf moet aanreiken en achterna lopen. Normaal, als ik me redelijk voel, doe ik dat ook. De regie ben ik kwijt als ik heel diep zit zoals nu. En soms word ik daar dan ook weer heel boos over. Als je kritiek hebt, word je dat niet in dank afgenomen of het wordt op je terug geworpen. One size fits all, goeie beschrijving van de hulpverlening in het algemeen. Ik vraag me wel eens af of bij onderzoek de ervaring van cliënten wordt gebruikt. Ik heb het vaak aangeboden, maar er wordt niets mee gedaan.
Knap dat je nog 2x per week naar paardrijles gaat en mooi dat dat kennelijk niet is geannuleerd wegens de crisis. Heb zelf geen bezigheden meer, dus inderdaad, de dag doorkomen. Ik schrijf zelf veel in een dagboek, dat houdt me dan ook weer wat bezig.
We horen graag hoe het je vergaat, blij te horen dat je niet actief suiciaal bent. Het is bij mij ook wat gezakt, maar de gedachten zijn niet helemaal weg.

Liefs,
Alais

Hoi Mabel,

Uit ervaring weet ik hoe moeilijk het kan zijn om de juiste hulpverlener te treffen. Zo heb ik meer gehad aan het contact met een verpleegkundig specialist dan alle psychiaters en psychologen bij elkaar. Zij was echt steengoed, was doortastend en had steeds meteen de kern te pakken.
Misschien past een vrijgevestigd psychiater of psychotherapeut beter bij je, dan iemand uit de reguliere GGZ.

Hoi Mabel,

Uit ervaring weet ik hoe moeilijk het kan zijn om de juiste hulpverlener te treffen. Zo heb ik meer gehad aan het contact met een verpleegkundig specialist dan alle psychiaters en psychologen bij elkaar. Zij was echt steengoed, was doortastend en had steeds meteen de kern te pakken.
Misschien past een vrijgevestigd psychiater of psychotherapeut beter bij je, dan iemand uit de reguliere GGZ.

Ben het helemaal met je eens J@n. Je moet alleen wel voldoende financiële middelen hebben om de niet vergoede kosten van vrijgevestigden zelf te kunnen betalen. Als je die niet hebt, dan ben je afhankelijk van de GGZ.

Dat klopt idd wel. Heb ook wel buiten de reguliere ggz gekeken. Zat een flink kostenplaatje aan. 
Op dit moment ga ik ook me daar ook niet mee bezig houden. Ik kan het niet eens opbrengen ook. 
Waar ik mezelf met de ziel onder de arm overal wel niet heen heb gesleept.

Ik heb eigenlijk al suicidale gedachten sinds mijn 7 e jaar. Het duurde nog wel even voor ik door had dat niet iedereen dat had.  Ik denk dat het ook n vreemd soort troostfunctie had, als het allemaal te erg werd had ik altijd nog een escape. Maar zo simpel is t natuurlijk niet  , buiten gedachten. 

Liefs, Mabel

Dat klopt idd wel. Heb ook wel buiten de reguliere ggz gekeken. Zat een flink kostenplaatje aan. 
Op dit moment ga ik ook me daar ook niet mee bezig houden. Ik kan het niet eens opbrengen ook. 
Waar ik mezelf met de ziel onder de arm overal wel niet heen heb gesleept.

Ik heb eigenlijk al suicidale gedachten sinds mijn 7 e jaar. Het duurde nog wel even voor ik door had dat niet iedereen dat had.  Ik denk dat het ook n vreemd soort troostfunctie had, als het allemaal te erg werd had ik altijd nog een escape. Maar zo simpel is t natuurlijk niet  , buiten gedachten. 

Liefs, Mabel

Sinds je 7e!  Zo lang heb ik die gedachten niet, maar ik heb me altijd wel gevoeld alsof ik er niet bij hoor. Een vijfde wiel aan de wagen zeg maar. Die suicidale gedachten begonnen zo'n 20 jaar terug en één keer heb ik het geprobeerd, met pillen, maar die kwamen er allemaal weer uit. De opvang was toen trouwens ook niet best. Moest even naar het ziekenhuis voor controle en er kwam 5 minuten een psychiater langs die zei: U bent nu zeker wel blij dat het niet gelukt is? Dat was ik helemaal niet. Toen kon ik weer naar huis. Er volgde nog wel van alles op, maar om een lang verhaal kort te maken, het hielp me niet blijvend.
We blijven schrijven he?
Liefs,
Alais

Sinds je 7e!  Zo lang heb ik die gedachten niet, maar ik heb me altijd wel gevoeld alsof ik er niet bij hoor. Een vijfde wiel aan de wagen zeg maar. Die suicidale gedachten begonnen zo'n 20 jaar terug en één keer heb ik het geprobeerd, met pillen, maar die kwamen er allemaal weer uit. De opvang was toen trouwens ook niet best. Moest even naar het ziekenhuis voor controle en er kwam 5 minuten een psychiater langs die zei: U bent nu zeker wel blij dat het niet gelukt is? Dat was ik helemaal niet. Toen kon ik weer naar huis. Er volgde nog wel van alles op, maar om een lang verhaal kort te maken, het hielp me niet blijvend.
We blijven schrijven he?
Liefs,
Alais

Godsamme, ik lees toch wel gekke dingen hier over hulpverlening. Dat is wel slecht zeg je zo wegsturen. Nou ja wel met een pakketje zorg maar dat was later begrijp ik.
En suicidale gedachten sinds je jeugd, dat is heftig......wel bijzonder dat het er nooit van gekomen is. Dat geeft dan toch weer aanleiding om te denken dat er een soort evenwicht is waarop voorzichtig gebouwd kan worden....want een soort prestatie is ditvtoch ook als je het positief bekijkt. Je moet mentaal toch ook sterk zijn om zo ver te komen zonder ertoe over te gaan.
Begrijp me aub niet verkeerd, ik bedoel niet dat het wel meevalt, ik bedoel dat er twee flinke krachten in soort van evenwicht lijken. Daar concludeer ik uit.

Ja hoor, ik blijf schrijven.

Ach ik zat als kind  n de knel, en een melancholische inslag had ik ook al jong denk ik. Of dat was t gevolg, ik weet dat niet zo goed. Voor mij zijn die gedachten niet abnormaal zeg maar. 

Groetjes, Mabel

---

Tja l en h,

Heb ook herhaaldelijk meegemaakt dat vrienden na pogingen weer dichtgenaaid en leeggepompt naar huis gingen. Ook nooit veel van begrepen, er werd ze niets aangeboden. ( en ik nam ze maar weer mee, was toen nog erg jong)
Mijn broer deed verschillende pogingen en is tijdens de laatste er echt heel slecht afgekomen met blijvende  schade. 
Hij is inmiddels overleden aan andere gevolgen van zijn ziekte.  En zo ben ik tijdens opnames wel meer mensen met blijvend letsel tegen gekomen. 
Dus impuls- suicide pogingen, beter maar niet. 



Groetjes, Mabel

Ja hoor, ik blijf schrijven.

Ach ik zat als kind  n de knel, en een melancholische inslag had ik ook al jong denk ik. Of dat was t gevolg, ik weet dat niet zo goed. Voor mij zijn die gedachten niet abnormaal zeg maar. 

Groetjes, Mabel

---

Tja l en h,

Heb ook herhaaldelijk meegemaakt dat vrienden na pogingen weer dichtgenaaid en leeggepompt naar huis gingen. Ook nooit veel van begrepen, er werd ze niets aangeboden. ( en ik nam ze maar weer mee, was toen nog erg jong)
Mijn broer deed verschillende pogingen en is tijdens de laatste er echt heel slecht afgekomen met blijvende  schade. 
Hij is inmiddels overleden aan andere gevolgen van zijn ziekte.  En zo ben ik tijdens opnames wel meer mensen met blijvend letsel tegen gekomen. 
Dus impuls- suicide pogingen, beter maar niet. 



Groetjes, Mabel

Hallo Mabel,

Ik had een rotdag vandaag en heb dus even niet meer gereageerd, maar je bent niet uit mijn gedachten. Daarom maar even dit berichtje. Laat je weten hoe het gaat? Als je wilt kun je ook een pb sturen.
Groetjes,
Alais

Hoi Alais,

Geeft niet hoor. Ik weet dat je het  zwaar hebt. Mijn dagen zijn ook niet al te best.  Ik probeer s wat te doen... paar dingetjes,  wandelingetje ...het heeft allemaal niet veel om t lijf., nauwelijks contact.  Sochtend hel, savonds wat beter. Stemming variërend van enorme woede tot somberheid . Soms wat angstig ook. Tja. 
Bij jou?

Liefs, Mabel

Hoi Alais,

Geeft niet hoor. Ik weet dat je het  zwaar hebt. Mijn dagen zijn ook niet al te best.  Ik probeer s wat te doen... paar dingetjes,  wandelingetje ...het heeft allemaal niet veel om t lijf., nauwelijks contact.  Sochtend hel, savonds wat beter. Stemming variërend van enorme woede tot somberheid . Soms wat angstig ook. Tja. 
Bij jou?

Liefs, Mabel

Hoi Mabel,

Hetzelfde hier. Ik kom tot niets, niet eens wandelen. Loop hier maar wat heen een weer of zit op de bank en probeer erbij te blijven. Er zit wel een nieuwe therapie aan te komen, maar pas over 4 weken of zo. Dat is niet eens heel lang, maar voor mij is het alsof het volgend jaar is. Ben ook heel boos, vooral op mezelf omdat ik niet in staat ben mezelf uit dat moeras te trekken. Misschien wil ik dat ook niet meer, maar ik moet door om anderen te sparen. Sorry, niet erg opbeurend, maar ben wel blij dat ik hier op het forum terecht kan bij lotgenoten.

Liefs,
Alais