Hoi,

Ik ben 26 jaar, bijnaaaa 27! Ben een vrouw met sales functie - binnendienst gelukkig, hoef ik me niet de hele dag bij klanten voor te doen als een spontane meid.

Ik weet niet of ik depressief ben. Nooit geweten.

Psycholoog is echt te duur, kan ik niet ophoesten. Daarbij komt ook dat ik niet onopgemerkt naar de psycholoog kan en ik wil niemand wat uitleggen. 

Hoe moet ik mensen nu vertellen wat voor zielepoot ik ben. Mijn arme partner heeft echt wel door dat er iets mis is met mij. 

De reden dat ik niet weet of ik depressief ben, is omdat obv de info op het internet, depressieve mensen niet echt een reden hebben om zich slecht te voelen. Alles gaat goed, huisje boompje beestje bla bla maar toch depri.

Awel, ik voel me al KUT sinds dat ik klein ben. Ik kan nooit beslissingen nemen, ben bang om verkeerde beslissingen te nemen. Ouders gescheiden, broertjes moet ik zien lijden, moeder die er alleen voor staat zonder familie (haar fam woont in Turkije). Die vrouw is helemaal alleen en ik, ik ben te zielig om er voor haar te kunnen zijn. Of voor mijn broertjes.

Maar door al die miserie heb ik WEL een reden om me zo rot te voelen en zo laag over mezelf. Meer over mijn karakter.

Ik vraag me af of ik depressief ben. 
Waarschijnlijk heb ik borderline. 

Ik voel me niet ALTIJD slecht. Maar heb enorme stemmingswisselingen. Groot empathisch vermogen tov anderen. Ben introvert, maar kan me gedragen alsof ik extrovert ben. Ik ben zo een raar persoon. Ik wou dat er een eind kwam aan mijn leven - niet door zelfmoord, maar gewoon dat het zo ver is :-) would not want to go directly to hell. Ja daar geloof ik in.
Heb ook verder geen houvast in het leven. Ik leefde voor mijn familie en nu zijn we NOG es uit elkaar omdat er nog eens een grote ruzie is ontstaan
Zo oneerlijk heb zelfmedelijden al mn hele leveb. Ik verdien ook innerlijke rust. Iedereen is zo... gelukkig en alles gaat van het leien dakje. Familie, vrienden. 

Tsja. Sorry als je moeite hebt gedaan om dit allemaal te lezen. MOCHT je me begrijpen, wil je dan n berichtje sturen?

---

Ik heb gewoon niet het idee dat ik ziek ben!!! Het heeft allemaal een reden; de gebroken gezin waarin ik ben opgegroeid, altijs financiele problem gehad. Eenzaamheid, geen zelfvertrouwen. DAT heeft geleidt naar zo een stuk miserie als ik en mijn familie. Het is de waarheid; ik ben niet depressief omdat er een of ander stofje ontbreekt in mijn hersens.

Heb ook verder geen houvast in het leven. Ik leefde voor mijn familie en nu zijn we NOG es uit elkaar omdat er nog eens een grote ruzie is ontstaan
Zo oneerlijk heb zelfmedelijden al mn hele leveb. Ik verdien ook innerlijke rust. Iedereen is zo... gelukkig en alles gaat van het leien dakje. Familie, vrienden. 

Tsja. Sorry als je moeite hebt gedaan om dit allemaal te lezen. MOCHT je me begrijpen, wil je dan n berichtje sturen?

Hallo Benikdepri,

Welkom op het forum.

Of je depri bent kan ik niet beoordelen. Het lijkt er wel op, maar ik ben geen psycholoog.
Dat je je rot voelt is duidelijk en wat het dan ook is, daar wil je vanaf.

Nee, huisje, boompje, beestje is geen medicijn, dat klopt. Maar wat niet klopt is dat iedereen zo gelukkig is. Mensen die dat uitstralen zijn het meestal juist niet en dat zijn er helaas heel veel.

Je zegt: "ik leefde voor mijn familie." Door een ruzie geen contact meer? Maar je hebt wel een partner, schrijf je, dus ik neem aan dat je er voor hem/haar wel wilt zijn!?!

Je wilt/kan niet naar een psych schrijf je, maar naar de huisarts kan toch wel? 

Ik hoop dat je hier in ieder geval zult ervaren dat je niet alleen staat en wellicht steun kan vinden bij onze verhalen.

sterkte,
Ray

Hallo Benikdepri,

Welkom op het forum.

Of je depri bent kan ik niet beoordelen. Het lijkt er wel op, maar ik ben geen psycholoog.
Dat je je rot voelt is duidelijk en wat het dan ook is, daar wil je vanaf.

Nee, huisje, boompje, beestje is geen medicijn, dat klopt. Maar wat niet klopt is dat iedereen zo gelukkig is. Mensen die dat uitstralen zijn het meestal juist niet en dat zijn er helaas heel veel.

Je zegt: "ik leefde voor mijn familie." Door een ruzie geen contact meer? Maar je hebt wel een partner, schrijf je, dus ik neem aan dat je er voor hem/haar wel wilt zijn!?!

Je wilt/kan niet naar een psych schrijf je, maar naar de huisarts kan toch wel? 

Ik hoop dat je hier in ieder geval zult ervaren dat je niet alleen staat en wellicht steun kan vinden bij onze verhalen.

sterkte,
Ray

Hallo Ray, 

Als de ruzie in de familie een ruzie van MIJ zou zijn, had ik het zo direct goedgemaakt. Ik ben conflictmijdend, kan niet met ruzie omgaan, kan dan niet functioneren en word depri. Het is mijn moeder en mijn broertje die niet meer met elkaar spreken. Ik heb geprobeerd intermediair te zijn, maar heb het nog erger gemaakt. 

De huisarts heb ik echt niets aan denk ik. Ik vind het leven gewoon te zwaar, kan het niet aan mentaal. 

De verhalen die ik hier lees zorgen ervoor dat ik me zorgen maak om de mensen erachter. Wil ze graag opbeuren. Zo een ROTkarakter heb ik dus - precies hetzelfde met mijn familie. 

Ik denk toch niet dat ik depressief ben, misschien dat ik toch de huisarts ga consulteren ipv internettestjes doen op alle mentale persoonlijkheidsstoornissen.

Bedankt voor je bericht.

Hoi Benikdepri,

Geen dank en goed idee om toch naar je huisarts te gaan. Baat het niet, dan schaadt het niet.

suc6,
Ray

Wou iets schrijven maar de betere tips waren me al voor, kom je dan toch zeker even succes wensen!