Mabel;  mooi wat je zegt, probeer in het nu te blijven.  Wel dan weer vaak moeilijker in de praktijk.

Feline; wat jij zegt over ophalen als je band lek is. Sommige mensen hebben zo'n heel netwerk inderdaad gewoon waar alles zo makkelijk word geregeld.  Ik wil niet zeggen dat vrienden niks voor mij doen, zeker wel. Maar hoe minder mensen om je heen hoe groter de "belasting" voor mij voelt op hen zeg maar. 


Muppet;  heb je iets aan de steun/ tips?

Hoi Joy, 

Her is idd moeilijk in de praktijk te brengen , maar wat ik bedoel is : als je mensen leert kennen is het onhandig om er de verwachting/toetsing aan te koppellen dat het voor altijd zou moeten zijn. Levens veranderen en mensen daarmee ook . 
Dat kan pijnlijk zijn,   dat weet ik . Maar als je dan er op voorhand er al op participeert ontstaat die hele vriendschap mischien al niet . 

Lastiger   is ( voor mij)  dat je - in het nu - helaas ook de teleurstellingen en kwetsingen van het verleden bij je draagt.   Dat is mijn probleem met het nu , het voelt als ' mogelijk gevaarlijk' . Open stellen, echt open, ik kijk wel uit. 

Nee , contact maken , hebben, en houden   kan een heel beladen ding worden.  

Groet!

ik heb nu contact met 5 mensen 3 vrienden en 2 vriendinnen waar van je weet wel die ene vrouw mij heet dierbaar is geworden in korte tijd '
2 vrienden kan ik al meer als 40 jaar en de andere van opname daar kan ik ook goed mee praten die andere vrienden snappen mij ook niet zo goed en toch kost het mijn heel wat inspanning

De titel zegt het eigenlijk al, hoe gaan jullie eventuele eenzaamheid tegen?

Ik heb 1001 dingen geprobeerd, ik ben ook zeker niet een stil persoon, ik praat altijd wel.

Digitaal ook van alles geprobeerd, maar niks blijft hangen zeg maar.

Goede vraag. Heb nooit echt vrienden gehad op school, daarna ... ooit ben ik op een forum terecht gekomen (van een hobby van me) en hadden ook meetings. Met sommige had je niet zo veel 'contact' maar met een klein groepje juist wel. Beetje dezelfde hobbies, dezelfde 'domme' humor. Gingen later ook af en toe bowlen of karten, harstikke gezellig. Maar toch (forum ging plat) werd het contact minder op facebook enzo en op een gegeven moment dacht ik ook van laat maar. Wel heb ik met eentje nog steeds contact, of eigenlijk had. Op de één of andere manier heb ik al een tijd geen contact meer gehad/gezocht. Dat vind ik overigens wel erg lullig aangezien hij ook zo'n beetje de enigste was waarmee ik nog contact had.
Met mijn ex-collega eigenlijk idem dito. Ik ben dus wel een stil persoon (verlegen enzo, denk ik) en op een gegeven moment begon ze me lastig te vallen, op een leuke manier, ze begon dingen te vragen, beetje het ijsbreken zegmaar. En sindsdien 'durfde' ik met haar te praten. Was heel gezellig, liepen ook samen terug naar de trein van werk.
Maar toch ... op de één of ander manier heb ik ook geen contact meer met haar. Wat ik erg jammer vind wat ze is heel aardig en heb toen ook een paar dingen aan haar verteld. En ze woont notabe in de buurt. Toch maar weer eens terug op facebook denk ik. Schaam me eigelijk wel (half) dood.

Vind het allemaal wel moeilijk. Je ziet overal groepen mensen, gezellig babbelen en alles. Aan de ene kant wil ik dat ook wel, aan de andere kant als ik er tussenzit weet ik niks te zeggen haast en voel ik me vaak ook niet zo op mijn gemak. Zie ik op mijn werk ook. Paar keer ergens wezen eten / drinken. Iedereen praat met elkaar en ik zit er dan een beetje bij. Irritant.

Ben nu bezig om een paar cursussen te (gaan) volgen. Deels omdat het me wel leuk lijk, deels omdat je dan toch weer andere mensen ontmoet, en wie weet...

Misschien ben je gewoon wat introvert. Daar is niets mis mee. Contact onderhoud is ook best moeilijk. 

Groetjes

Ik voel me best vaak eenzaam, weet je ik zoek ook eigenlijk een dieper contact , iemand die echt en authentiek is en met wie je echt kan praten over van alles. Ook in de diepte. Ik heb wel twee goede vriendinnen met wie ik een goed contact heb , met één ervan heb ik dagelijks contact aan de foon want ze woont niet echt dichtbij. Ik had graag nog mensen leren kennen van hier in de buurt om eens een koffie te doen , een diep gesprek of zo. Met dit forum heb ik ook veel steun . Ik heb er een vriend bij . Verder gaat het echt wel moeizaam ,als ik depressieve stemmingen heb is het moeilijk om  contacten te onderhouden en je grenzen te stellen. Maar ik wil dit patroon doorbreken en er echt zijn voor iemand als deze persoon me past. In groepen bij mensen waar ik me onveilig voel gaat het moeilijk. Ik klap dan dicht en zeg niet veel meer. Ook dominante mensen doen me in mijn schulp kruipen. Ik weet gelijk vlug als ik iemand voor me heb als ik er een affiniteit mee voel , ik voel het in de eerste minuten al of het wat gaat worden.
Ik heb ook een therapeut aangesproken met wie ik een hele goede klik voel , ik vind zijn therapie als ook zijn persoonlijkheid heel mooi en dit verrijkt mijn leven en helpt me door de moeilijke momenten. Ik ben omringd door een kleine groep mooie mensen , uiteraard wil ik nog wat meer sociaal leven maar alleen als dit me verrijkt en als ik ook iets voor die ander kan betekenen. Bij veel mensen voel ik me een vreemde eend in de bijt daar mijn leven zich totaal anders heeft ontwikkeld door mijn persoonlijkheidsstoornis. Maar ja we vechten verder vele groetjes van cyranno