Hallo,

Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen. Sinds een week heeft mijn partner te horen gekregen dat hij depressief is.
Mijn gevoel wist het al langer. Ik vind dit echt heel moeilijk om het er over te hebben. Want voor mijn gevoel moet ik mij niet aanstellen, het is erger voor mijn partner hij moet het ondergaan en zich zo voelen. Maar ik voel mij zo eenzaam, hoe gaan jullie ermee om?

Groetjes een eenzame dame

---

Het is ontegenzeggelijk zo dat in een relatie de depressie van de 1 gevolgen heeft voor de ander.  De "patient" is emotioneel moeilijker te bereiken door de depressie en dat kan je als partner idd behoorlijk eenzaam maken. Delen van gevoelens is lastiger ten tijde van een depressie, is mijn ervaring.
Ik probeer veel kontakt te houden met vrienden en  vriendinnen die weten van mijn, onze situatie, om zo stoom af te kunnen blazen. Ik voel me daar geen aansteller over. Ik heb niet gekozen voor de geslotenheid van mijn partner tgv haar depressie en ben blij dat ik met regelmaat kan zeggen en vertellen wat er allemaal speelt en ik hoop dat jij ook mensen zult gaan treffen bij wie jij je verhaal kwijt kunt.
Als de 1 lijdt, lijdt de ander mee... Zo gaat dat met mensen die heel dicht bij elkaar staan en leven, en met elkaar meevoelen.
Hopelijk blijft het vertrouwen, begrip en respect tussen jullie okay en verbetert dat ook weer het in de loop van de tijd.
Sterkte!

Niets kan het ons zo moeilijk maken dan onze eigen gedachten....

Hoi, eenzame dame, hier een eenzame man.
Geloof me, het is voor de partners echt even erg zou ik bijna zeggen,
Ik weet er helaas zelf nu zo'n 4 jaar alles van.
Mocht je meer wilen weten, je hart willen luchten of weet ik veel  wat dan mag je me altijd een pm sturen,  dan kan je mijn mail adres krijgen, indien gewenst. Is vaak fijn om van andere nieuwe inzichten te krijgen, of tips hoe andere dingen aanpakken.
Bij depressie en relatie staat ook mijn verhaal, als partner van.

Het is ontegenzeggelijk zo dat in een relatie de depressie van de 1 gevolgen heeft voor de ander.  De "patient" is emotioneel moeilijker te bereiken door de depressie en dat kan je als partner idd behoorlijk eenzaam maken. Delen van gevoelens is lastiger ten tijde van een depressie, is mijn ervaring.
Ik probeer veel kontakt te houden met vrienden en  vriendinnen die weten van mijn, onze situatie, om zo stoom af te kunnen blazen. Ik voel me daar geen aansteller over. Ik heb niet gekozen voor de geslotenheid van mijn partner tgv haar depressie en ben blij dat ik met regelmaat kan zeggen en vertellen wat er allemaal speelt en ik hoop dat jij ook mensen zult gaan treffen bij wie jij je verhaal kwijt kunt.
Als de 1 lijdt, lijdt de ander mee... Zo gaat dat met mensen die heel dicht bij elkaar staan en leven, en met elkaar meevoelen.
Hopelijk blijft het vertrouwen, begrip en respect tussen jullie okay en verbetert dat ook weer het in de loop van de tijd.
Sterkte!


Dank je wel voor je reactie! Dat is echt zo als de 1 lijdt, lijdt de andere mee. Wat fijn voor je dat je zulke goede vrienden/vriendinnen hebt waarmee je dit kan delen. 
Dat hoop ik ook te treffen. Maar de tijd zal het leren. 

Neem jezelf, je gevoelens en emoties heel serieus; veroordeel ze niet, en spreek ze uit wanneer en hoe jij dat wilt en wat anderen daar ook van mogen vinden. Dan merk je vanzelf wie je begrijpen, vrienden zijn, en wie niet.
Ik hoop dat je gauw weet bij wie jij je eenvoudigweg okay en goed voelt, en wie jou ziet staan in al je hoedanigheden. Uiteraard hoop ik dat je partner daarin op korte termijn nummer 1 is:-)
Alle goeds!

Niets kan het ons zo moeilijk maken dan onze eigen gedachten....