Voel me langzaam in een depressie raken;
Momenteel zit voor m'n gevoel muurvast en heb erg behoefte aan contacten.De enige vriendin die ik heb is m'n dochter van 10,ik zie haar om de week en ik probeer altijd leuke dingen te doen met haar,maar nu ze steeds meer in de pubertijd komt kies ze haar eigen weg.Door m'n scheiding ben ik alle contacten en vrienden verloren ook O.a. door zelfmoord van mn beste vriend.Op mn werk ben ik veel bezig met klanten en ben ik in mn element,mijn eenmaal thuis wordt ik gek van m'n gevoel..Ook is m'n moeder ernstig ziek zij is dementerend en herken mij haast niet meer.Mijn wereld is super klein maar de behoeften naar contact groot.Er komt ook nog bij dat ik financieel niet de mogelijkheid heb in het weekend activiteiten te doen met een vereniging wat ik ooit geprobeerd heb.Wie heeft er suggesties of ideeen ?

Hoi Chris, welkom op het forum! Je eenzaam voelen lijkt me echt verschrikkelijk. Is het een idee om je ergens aan te melden als vrijwilliger? Het probleem van vrienden verliezen door een scheiding herken ik wel. Ik heb een tijdje na mijn scheiding toch weer contact gezocht met enkele mensen en zij waren blij dat ik reageerde, omdat zij zelf ook niet wisten wat ze moesten doen. Dus dat is misschien ook nog een optie.

Voel me langzaam in een depressie raken;
Momenteel zit voor m'n gevoel muurvast en heb erg behoefte aan contacten.De enige vriendin die ik heb is m'n dochter van 10,ik zie haar om de week en ik probeer altijd leuke dingen te doen met haar,maar nu ze steeds meer in de pubertijd komt kies ze haar eigen weg.Door m'n scheiding ben ik alle contacten en vrienden verloren ook O.a. door zelfmoord van mn beste vriend.Op mn werk ben ik veel bezig met klanten en ben ik in mn element,mijn eenmaal thuis wordt ik gek van m'n gevoel..Ook is m'n moeder ernstig ziek zij is dementerend en herken mij haast niet meer.Mijn wereld is super klein maar de behoeften naar contact groot.Er komt ook nog bij dat ik financieel niet de mogelijkheid heb in het weekend activiteiten te doen met een vereniging wat ik ooit geprobeerd heb.Wie heeft er suggesties of ideeen ?

Ik weet hoe je je voelt over dat eenzaam. Ik heb gevoel dat langzaam al mijn vriendinnen weg gaan. Een maakt andere vrienden, waardoor ik links wordt gelaten. De andere was ik als ik terug kijk nooit echt goed bevriend mee. En nog 2 die ken ik van de andere , mijn beste was de eerste waar over ik vertelde. 

Mijn suggestie is: ga naar huisarts en die kan je wellicht door sturen naar psycholoog. Je kan er beter nu bij zijn dan dat je er al in zit, zoals ik, en zo iemand helpt je echt. Ookal klinkt het eng. 

Het is logisch van je dochter, ze veranderd zelf ook. 

Kan je proberen om die contacten die je bent verloren niet op kan halen? Ik weet dat het moeilijk is. 

Zit je dochter op een sport? Anders kan je daar bijvoorbeeld kijken en dan wat die moeders/ vaders praten enzo. Collega's die je aardig lijkt? 

Wat naar van je moeder...
Sterkte!

Ik hoop dat je hier wat aan had