vaaaaaaa

Hallo Daan,

Welkom en wees gerust: de lengte van je verhaal valt erg mee.
Schrijven kan helpen, dus leef je uit.

Cynisme is herkenbaar en ook de verschillende persoonlijkheden doen bellen rinkelen. Om gek van te worden soms. Aan de andere kant kan ik daarmee vaak bogen op verschillende meningen en invalshoeken. Dat kan best handig zijn af en toe.
Maar als mijn gedachten echt de vrije loop nemen, raad ik mijn naasten aan datzelfde te doen.

Ben je tevreden over je medicatie en je psycholoog?

groet,
Ray

Hoi Heckman,

Wat klinkt jouw verhaal zo enorm bekend voor mij! Altijd aanpassen aan anderen, de schuld bij jezelf leggen, lang denken dat het wel beter wordt, tot de wanhoop komt.
Ook ik vind het leven nutteloos. Alleen maar jezelf een slag in de rondte werken, eindjes aan elkaar knopen, een hoop ellende, voor wat precies? Tot je met pensioen kan, als je dat haalt, want tegenwoordig ben je tegen die tijd al ten dode opgeschreven.
En ook wat je schrijft over hoe je jezelf profileert is herkenbaar. Je bent dus zeker niet alleen daarin!

Anyhow, ik snap dus hoe je je voelt en het is goed dat je bij een psycholoog bent. Zijn er al iets van behadelingen of therapieën gestart?
Wees altijd duidelijk over je medicatie, als iets niet werkt of lekker voelt, dan moet het aangepast worden, anders krijg jij alleen maar meer tegenzin tegen de medicatie, en dat moet je ook zien te voorkomen.

Geen excuses nodig voor de lengte van je verhaal. Dit forum is er voor mensen zoals jij en ik, maar ook vele anderen, en je mag je post zo lang maken als je wil! 
Ik hoop dat alles hier zo neer schrijven gezorgd heeft voor een wat opgelucht gevoel. Kleine stapjes he!
Hoe moeilijk ook, probeer te genieten van de dingetjes die wel op je pad komen, kan zijn als je een stukje geschreven hebt, of juist wat geschilderd, en sta daar dan even bij stil. Jij mag er namelijk net zo goed zijn als ieder ander en trots zijn op wat je doet.
Positief kijken naar dingetjes - makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik, maar je moet ergens beginnen

Wees meer dan welkom hier en heel veel sterkte!

Groetjes,
Sanna

Hoi Daan, 

Fijn dat je je verhaal even kunt delen. Wat je zegt is dat je je verveeld, hoe komt dat? Je zegt dat je veel dingen doet, maar je je toch verveeld. Zijn de dingen die je doet dan saai en doe je eigenlijk ook wel eens niets?

Ik denk dat het lastige nu ook is dat je eigenlijk een reden aan het zoeken bent voor je gevoel en nu ga ik even met de deur in huis vallen: die ga je nooit volledig vinden. Je kunt speculeren, maar de reden achter je gevoel is lastig te vinden. Zoals je zelf al aangeeft is dat je steeds dacht dat het aan jezelf lag en je daarna aanpaste, hoe ging dat eigenlijk? ging het daarna wel goed met je? 

Sorry dat ik zo direct ben, maar je moet dingen proberen te accepteren. Ik heb ook veel zitten nadenken over waar mijn problemen vandaan komen, maar dat is eigenlijk ook verspilde moeite (en volgens mij kun jij goed piekeren en ik ook). Sommige dingen kunnen logisch zijn, maar omdat het over een gevoel gaat is dat lastiger dan 1 + 1 = 2. Hoop dat je me een beetje snapt en dit niet aanvallend oppakt. 

Groetjes Sanne