Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

EMDR en hypnose


#1

Lieve allemaal,

Ik ben relatief nieuw hier en wil graag iets vertellen. Ik ben dus sinds 36 jaar depressief en heb heel veel geprobeerd. Van Riagg individueel en groepsgesprekken naar therapie voor dissociatie en depressie, enz. Paar hynosesessies. Heel even haptonomie. Een zelfmoordpoging ook, lang geleden. Twee soorten AD gebruikt, langdurig. Nu niets meer. Wel zelf geëxperimenteerd de laatste jaren met LSA (plantaardig lsd) en microdoseren met magische truffels en lsd. Laat het me weten als je er meer over wilt weten.
Ik zou heel wat leuks kunnen doen met het geld dat ik in zelfhulp heb gestoken. Maar het is niet anders.
Het gaat veel beter dan 36 jaar geleden, maar echt goed niet. Zolang alles een beetje oppervlakkig blijft, red ik me wel. Maar als ik echt iets wil bereiken in het leven (ander beroep, een liefdesrelatie) loop ik tegen de grenzen van de depressie aan. 
Daarom wilde ik toch weer iets proberen.
Gisteren ben ik voor het eerst naar een psycholoog geweest die EMDR en hypnose gebruikt. Hij staat erg goed bekend.
Om het niet te lang te maken: bij de EMDR kwam er niets bij me op. Daarom ging hij over op hypnose. Een soort geleide hypnose om bij mijn 'genezend symbool' te komen. De bedoeling was dat ik het zou aangeven als ik mijn 'genezend symbool' zag. Maar ik zag niks en voelde niks. Ik hoorde hem zachtjes zuchten. Ik voelde druk opkomen om te 'presteren', om iets te voelen dat ik niet voelde. En frustratie natuurlijk. Maar ik zei tegen mezelf dat ik daar niets aan kan doen.
Hij deed daarna een lange, geleide hypnose met een door hem opgeroepen beeld van een meertje met een verstopt kanaal dat ik met mijn handen blootlegde zodat het kristalheldere water weer zou kunnen stromen, enz. Dat kon ik wel enigszins voor me zien.
Na afloop zei hij dat dat goed was, omdat ik blijkbaar visueel ben ingesteld.
Verder zei hij ook dat hij in zijn lange loopbaan nog niet vaak heeft meegemaakt dat iemand niets zag bij het 'genezend symbool'. "Dat is echt heel zeldzaam", zei hij. "Het lijkt wel of er echt iets dood is in je." Ik gaf namelijk aan dat ik me meestal leeg voel. Dat ik dus niet bij m'n emoties kan en dat dat nu juist zo lastig is in het dagelijks leven. 
Ik voelde me wel veilig bij hem en geloof dat hij wel echt capabel is. Ik heb een nieuwe afspraak gemaakt.
Is dit herkenbaar voor jullie? Die leegte? Hoe ervaren jullie dat? Ik vind het heel frustrerend, want je mist daardoor alle spontaniteit in het leven. Voelde ik maar iets... En hoe kan het dat ik na al die jaren nog steeds niet bij dat kl.... gevoel kan?.... Een heleboel informatie en vragen. Doe ermee wat je wilt.
Liefs, Soleil
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Soleil :   • planeetkut
Antwoord

#2

Precies ,

Leeg, doods, moe, zwaar,  niets sprakelt en niets vinden in die leegte , een stuk zelf is vertrokken of nooit ontwikkelt.  Geen bodem. 
Zo ken ik m.

Lsa , interresant , kun je n link of meer info geven.? Wat was t effect van de mirodosering en in combi met ad. ? 
Graag meer info ,

Groet Mabel
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Mabel :   • planeetkut
Antwoord

#3
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 17-12-2021, 21:52 door Soleil.)

(17-12-2021, 20:07)Mabel schreef: Precies ,

Leeg, doods, moe, zwaar,  niets sprakelt en niets vinden in die leegte , een stuk zelf is vertrokken of nooit ontwikkelt.  Geen bodem. 
Zo ken ik m.

Lsa , interresant , kun je n link of meer info geven.? Wat was t effect van de mirodosering en in combi met ad. ? 
Graag meer info ,

Groet Mabel

Hoi Mabel,
Allereerst: ik heb altijd hoop gehouden dat ik me ooit weer normaal zou voelen Ik geloof dus niet dat dat 'stuk' voorgoed is vertrokken. Het is misschien een vaag en best wel raar verhaal maar het is me echt overkomen, meerdere keren. Zonder drugs, voor de duidelijkheid!!! Straks meer daarover.

Ik was 19 toen ineens het licht uit ging. Ik werd wakker en voelde me zoals je je voelt als je zwaar verkouden bent. Zo'n wollig hoofd, je niet kunnen concentreren, traag zijn. Die dag merkte ik dat ik niet meer functioneerde als anders en de dagen erna voelde ik geen plezier meer. Later kwam er een klem om mijn hals en kaken, erg gespannen, afvallen, me heel ongemakkelijk voelen in gezelschap, traag van begrip, blozen, enz enz. Ik begreep er niets van. Mijn beste vriendin noemde me 'sloompie' en dat was dat. Niemand die zei: ga jij eens hulp zoeken.

Daarom duurde het jaren voor ik uiteindelijk eens hulp ging zoeken. Veel te laat natuurlijk, toen was de depressie al chronisch.

Maar ergens in mijn twintiger jaren waren er twee avonden dat ik ineens alles van me af voelde glijden. Letterlijk. De eerste keer was ik bij mij zus en voelde ik ineens een soort kracht in me opkomen. Ik had ineens zo'n 'schijt' aan dat mensen me niet voor vol namen (dat gevoel had ik, door alles wat ik door de depressie niet meer kon). Die avond gingen we naar een of ander optreden. Ik voelde iets veranderen in me. In de spiegel in de toiletten zag ik mijn gezicht letterlijk opklaren. De spanning verdween van mijn kaken en mijn mondhoeken trokken omhoog. Die avond was fantastisch. Ik had een waanzinnige energie en zelfvertrouwen en voelde me weer helemaal de oude ik, maar dan sterker! 
De volgende ochtend trok dat gevoel weg en was ik weer depressief......

Dit is me nog een keer overkomen, in een soortgelijke setting, bij mensen bij wie ik me fijn voelde, zoals bij mijn zus.

En een jaar of 4 geleden nog eens, maar dan in heel lichte mate, in Italië, toen ik een periode heel veel gehuild had en verdriet had verwerkt (ging over mijn moeder). Toen kon ik het 'bijna grijpen' en dat was heerlijk. Ik liep door een stadje en voelde me verbonden met de omgeving, de lichtjes in de verte waren prachtig. Maar het mocht niet blijven.

Ik heb me suf gepiekerd wat er gebeurd was dat dit gebeurde. Was het die veiligheid? Of had ik iets gegeten of geslikt (ik gebruikte weleens spirulina of kelp of dat soort dingen) waardoor de neurotransmitters weer normaal werkten? Tot nu weet ik het nog steeds niet. Het meest logisch lijkt me toch dat het mentaal is, vanwege die ervaring in Italië. Heel dicht bij mezelf was ik in die periode, ik was bezig mijn 'innerlijk kind' meer te koesteren, echt liever voor mezelf te zijn. Misschien heeft iemand hier iets aan...

(17-12-2021, 20:07)Mabel schreef: Precies ,

Leeg, doods, moe, zwaar,  niets sprakelt en niets vinden in die leegte , een stuk zelf is vertrokken of nooit ontwikkelt.  Geen bodem. 
Zo ken ik m.

Lsa , interresant , kun je n link of meer info geven.? Wat was t effect van de mirodosering en in combi met ad. ? 
Graag meer info ,

Groet Mabel

Dan nu wat de lsa en het microdoseren betreft.

Lsa (baby woodrose zaadjes van een smartshop). Ik ben ermee gestopt want ik krijg er zo'n maagpijn van. Daar staat het om bekend.
Ik heb er wisselende ervaringen mee. Een paar keer had ik er een leuke ervaring mee (lage dosis), het haalde een sociale barrière neer en ik voelde me weer verbonden met m'n omgeving en daardoor liep alles lekker. Maar het duurt hooguit een paar uur en dan is Assepoester weer verdwenen.

Met truffels een soortgelijke ervaring, maar geen maagpijn maar het is zo vies, zelfs met een lepeltje sorbetijs (door het zuur en op nuchtere maag werkt het beter), dat ik tegenwoordig al kokhalsneigingen krijg als ik eraan denk. Maar ik zal het zeker nog eens doen. Het microdoseren met 1 gram doet weinig of niets. Het zou onbewust doorwerken, maar ik merk daar niets van. Voor feestjes ben ik weleens tot 3 gram gegaan. Ik vind het een lekkerder gevoel dan met lsa, natuurlijker of zo. Drie gram is bij mij op het randje van spacy, maar ik voel me lekker rustig en helder en ook wel meer verbonden met mijn omgeving. En dat is wat ik wil.

Ik heb een maandje geleden lsd geprobeerd, na zeker een jaar twijfelen, want vond het heel eng. Uiteindelijk gedaan. 
Een extreem lage dosis. Voelde er niks van. Het opgevoerd naar ik geloof 40 microgram en dat was veeeeel te veel. De hele dag thuis in bed gebleven, dubbelkijken en de roes uitgeslapen.

Verder: ik wil niemand aan de drugs helpen, en het heeft me ook niet verder gebracht.

Hoe ver je toch gaat door die kloteziekte.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Soleil :   • planeetkut
Antwoord

#4

(17-12-2021, 21:39)Soleil schreef: Hoi Mabel,
Allereerst: ik heb altijd hoop gehouden dat ik me ooit weer normaal zou voelen Ik geloof dus niet dat dat 'stuk' voorgoed is vertrokken. Het is misschien een vaag en best wel raar verhaal maar het is me echt overkomen, meerdere keren. Zonder drugs, voor de duidelijkheid!!! Straks meer daarover.

Ik was 19 toen ineens het licht uit ging. Ik werd wakker en voelde me zoals je je voelt als je zwaar verkouden bent. Zo'n wollig hoofd, je niet kunnen concentreren, traag zijn. Die dag merkte ik dat ik niet meer functioneerde als anders en de dagen erna voelde ik geen plezier meer. Later kwam er een klem om mijn hals en kaken, erg gespannen, afvallen, me heel ongemakkelijk voelen in gezelschap, traag van begrip, blozen, enz enz. Ik begreep er niets van. Mijn beste vriendin noemde me 'sloompie' en dat was dat. Niemand die zei: ga jij eens hulp zoeken.

Daarom duurde het jaren voor ik uiteindelijk eens hulp ging zoeken. Veel te laat natuurlijk, toen was de depressie al chronisch.

Maar ergens in mijn twintiger jaren waren er twee avonden dat ik ineens alles van me af voelde glijden. Letterlijk. De eerste keer was ik bij mij zus en voelde ik ineens een soort kracht in me opkomen. Ik had ineens zo'n 'schijt' aan dat mensen me niet voor vol namen (dat gevoel had ik, door alles wat ik door de depressie niet meer kon). Die avond gingen we naar een of ander optreden. Ik voelde iets veranderen in me. In de spiegel in de toiletten zag ik mijn gezicht letterlijk opklaren. De spanning verdween van mijn kaken en mijn mondhoeken trokken omhoog. Die avond was fantastisch. Ik had een waanzinnige energie en zelfvertrouwen en voelde me weer helemaal de oude ik, maar dan sterker! 
De volgende ochtend trok dat gevoel weg en was ik weer depressief......

Dit is me nog een keer overkomen, in een soortgelijke setting, bij mensen bij wie ik me fijn voelde, zoals bij mijn zus.

En een jaar of 4 geleden nog eens, maar dan in heel lichte mate, in Italië, toen ik een periode heel veel gehuild had en verdriet had verwerkt (ging over mijn moeder). Toen kon ik het 'bijna grijpen' en dat was heerlijk. Ik liep door een stadje en voelde me verbonden met de omgeving, de lichtjes in de verte waren prachtig. Maar het mocht niet blijven.

Ik heb me suf gepiekerd wat er gebeurd was dat dit gebeurde. Was het die veiligheid? Of had ik iets gegeten of geslikt (ik gebruikte weleens spirulina of kelp of dat soort dingen) waardoor de neurotransmitters weer normaal werkten? Tot nu weet ik het nog steeds niet. Het meest logisch lijkt me toch dat het mentaal is, vanwege die ervaring in Italië. Heel dicht bij mezelf was ik in die periode, ik was bezig mijn 'innerlijk kind' meer te koesteren, echt liever voor mezelf te zijn. Misschien heeft iemand hier iets aan...


Dan nu wat de lsa en het microdoseren betreft.

Lsa (baby woodrose zaadjes van een smartshop). Ik ben ermee gestopt want ik krijg er zo'n maagpijn van. Daar staat het om bekend.
Ik heb er wisselende ervaringen mee. Een paar keer had ik er een leuke ervaring mee (lage dosis), het haalde een sociale barrière neer en ik voelde me weer verbonden met m'n omgeving en daardoor liep alles lekker. Maar het duurt hooguit een paar uur en dan is Assepoester weer verdwenen.

Met truffels een soortgelijke ervaring, maar geen maagpijn maar het is zo vies, zelfs met een lepeltje sorbetijs (door het zuur en op nuchtere maag werkt het beter), dat ik tegenwoordig al kokhalsneigingen krijg als ik eraan denk. Maar ik zal het zeker nog eens doen. Het microdoseren met 1 gram doet weinig of niets. Het zou onbewust doorwerken, maar ik merk daar niets van. Voor feestjes ben ik weleens tot 3 gram gegaan. Ik vind het een lekkerder gevoel dan met lsa, natuurlijker of zo. Drie gram is bij mij op het randje van spacy, maar ik voel me lekker rustig en helder en ook wel meer verbonden met mijn omgeving. En dat is wat ik wil.

Ik heb een maandje geleden lsd geprobeerd, na zeker een jaar twijfelen, want vond het heel eng. Uiteindelijk gedaan. 
Een extreem lage dosis. Voelde er niks van. Het opgevoerd naar ik geloof 40 microgram en dat was veeeeel te veel. De hele dag thuis in bed gebleven, dubbelkijken en de roes uitgeslapen.

Verder: ik wil niemand aan de drugs helpen, en het heeft me ook niet verder gebracht.

Hoe ver je toch gaat door die kloteziekte.
Ik heb ook welleens gedacht aan LSA zaden maar ik ben gevoelig voor een psychose (paranoia). Hoe reageer jij op wiet?(ik kan het zelf niet hebben, word er erg angstig en paranoide van)
Antwoord

#5
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 18-12-2021, 01:03 door Joy.)

(17-12-2021, 20:07)Mabel schreef: Precies ,

Leeg, doods, moe, zwaar,  niets sprakelt en niets vinden in die leegte , een stuk zelf is vertrokken of nooit ontwikkelt.  Geen bodem. 
Zo ken ik m.

Lsa , interresant , kun je n link of meer info geven.? Wat was t effect van de mirodosering en in combi met ad. ? 
Graag meer info ,

Groet Mabel

Mabel, ik ga ervanuit dat LSA ( als dat vergelijkende werking als LSD heeft) NIET met AD te combineren is! 
Vind het wel jammer dat het bij mij zo lastig is van medicatie af te kicken, anders kon ik ook eens LSD proberen of dat bij mij werkt.

Soleil, had je iets van begeleiding of op eigen houtje geprobeerd?
Antwoord

#6
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 18-12-2021, 04:39 door Soleil.)

(17-12-2021, 22:49)Flieko schreef: Ik heb ook welleens gedacht aan LSA zaden maar ik ben gevoelig voor een psychose (paranoia). Hoe reageer jij op wiet?(ik kan het zelf niet hebben, word er erg angstig en paranoide van)

Ik heb een beetje ervaring met wiet, doet me niet veel, heb er ook niet veel aan.

(18-12-2021, 01:01)Joy schreef: Mabel, ik ga ervanuit dat LSA ( als dat vergelijkende werking als LSD heeft) NIET met AD te combineren is! 
Vind het wel jammer dat het bij mij zo lastig is van medicatie af te kicken, anders kon ik ook eens LSD proberen of dat bij mij werkt.

Soleil, had je iets van begeleiding of op eigen houtje geprobeerd?

Ik gebruik nu geen AD. Werd er heel dik van en ben nu weer heel slank. Ik ga St Janskruid proberen, maar misschien toch ook naar een psychiater. Wie weet toch weer AD, ooit. Ik weet het op dit moment niet.
Ik heb gemicrodoseerd met lsd, op eigen houtje, maar da's puur uit wanhoop. Ik had er niks aan en zou het zeker niet met enige andere medicatie nemen!!!
Antwoord

#7

(18-12-2021, 01:01)Joy schreef: Mabel, ik ga ervanuit dat LSA ( als dat vergelijkende werking als LSD heeft) NIET met AD te combineren is! 
Vind het wel jammer dat het bij mij zo lastig is van medicatie af te kicken, anders kon ik ook eens LSD proberen of dat bij mij werkt.

Soleil, had je iets van begeleiding of op eigen houtje geprobeerd?

Joy, ik wilde nog zeggen, ik ben ooit gestopt met de AD in heeeele kleine ministapjes en heb daar heeeel lang over gedaan, ik denk wel een jaar of langer. En dat is toen goed gegaan. Misschien een tip? De huisarts of andere artsen adviseren meestal veel sneller en veel grotere stappen in één keer. Vond ik totaal onrealistisch en heb het  eigenwijs op mijn eigen tempo gedaan.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  EMDR Started by idkanymore
3 Replies - 1,065 Views
06-12-2021, 20:26
Laatste bericht: Nick
  Hypnose Started by Jorin
10 Replies - 5,396 Views
10-01-2021, 16:48
Laatste bericht: Feline



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)