Even luchten... Zoals sommigen van jullie al weten, liggen mijn vrouw en ik al een paar maanden in scheiding. Noodgedwongen leven wij nog onder één dak, met onze twee dochters. Wij slapen ook al een tijdje apart. Voor haar is het klaar, en rationeel kan ik dat accepteren. Ik ben een behoorlijke egoïst geweest, met vaak alleen maar kritiek en extreem jaloers gedrag, en weinig ondersteuning biedend in moeilijke tijden. Zij heeft dit ervaren als emotioneel geweld, en het heeft haar zelfbeeld behoorlijk aangetast. Maar nu het onverbiddelijke eind in zicht is, merk ik dat ik haar niet kan loslaten. Wij voelen nog allebei liefde voor elkaar, maar zij wil niet meer, bang dat wij (en vooral ik) in oude patronen vervallen. Nogmaals, rationeel begrijp ik dat, maar emotioneel is het een ramp. Ik droom vrijwel elke nacht over haar, en wakker worden in deze situatie is dan extra wrang. Ik kan haar gewoon niet loslaten, en mijn hart schreeuwt om knuffels en kussen. Ik huil dan ook vaak, en dat maakt het allemaal niet eenvoudiger. Ik vraag mij of of dit nu liefde is (want voorheen voelde ik dat niet zo sterk, alleen tijdens de seks), of verlatingsangst, of emotionele hechting (tenslotte zijn wij 20 jaar samen geweest)?
Nuja, hopelijk krijg ik snel een woning, en kan het echte loslaten beginnen.

Ik denk dat dat normaal is. "Een man weet niet wat hij mist, maar als ze er niet is, weet een man pas wat hij mist". Vooral omdat je zelf weet dat je ook fouten gemaakt hebt, zal dat heel moeilijk zijn. Dat dat er dan ook veel spijt meespeelt. En voor haar is dat duidelijk te laat.

Positiva, dank voor je antwoord. Ik weet het, maar ik moest het toch even kwijt...

Positiva, dank voor je antwoord. Ik weet het, maar ik moest het toch even kwijt...

Hoi Danny,

Ja dat lijkt me moeilijk zeg, onder een dak en toch apart. Liefdesverdriet is erg man. Het wordt ooit wel een keer minder maar het doet pijn he, ook al is dat blijkbaar nodig om je aan te passen.... Je hoort wel eens vaker dat als de druk er eenmaal wat af is en de dingen geregeld zijn het soms makkelijker is om met elkaar als exen positief om te gaan. Het moet vreselijk voor je zijn dat het te laat is voor je partner juist nu je je realiseert hoe je je misdragen hebt. Betuig je haar eigenlijk je spijt over je gedrag of kan je dat juist niet? 
Mogelijk kan je er later wel van leren voor je toekomstige gedrag naar vrouw en kinderen en wie weet verderop ooit tegenover een nieuwe liefde, daar schijn je nooit te oud voor te zijn..... 
Ik herken heel goed wat je beschrijft en vooralsnog hebben mijn vrouw en ik het maar net samen weer gered, dat scheelde niks. Ik was ook zeer erg egoistisch maar kan me mede door de dreigende scheiding nu toch beter gedragen. Maak nog regelmatig een foutje, maar dat wordt me vergeven omdat ik mijn best doe. Misschien is dat een koers voor je, gewoon een betere (ex)partner en vader zijn zelfs al gaan jullie echt uit elkaar. Dat legt de focus op wat je wel kan doen en helpt voorkomen misschien dat je dezelfde fout blijft maken in de toekomst....

Sterkte man

Hoi Dipjes,

Ik heb haar wel degelijk spijt betuigd, en zij ziet nu ook wel dat ik de eerste stappen op weg naar verandering heb gezet (stoppen met blowen, therapie), maar vooralsnog zit er weinig beweging in haar houding. Heb nogmaals gevraagd of wij samen in relatie therapie kunnen, en daar heeft zij nog geen antwoord op gegeven. Nuja, kan idd niets meer doen dan mijn best, en moet maar zien wat de toekomst brengt.
Goed dat jij een scheiding wel hebt kunnen voorkomen, en ben blij in ieder geval een soort van lotgenoot hier te hebben.
Dank voor je antwoord en tot sprekens!

Hoi Dipjes,

Ik heb haar wel degelijk spijt betuigd, en zij ziet nu ook wel dat ik de eerste stappen op weg naar verandering heb gezet (stoppen met blowen, therapie), maar vooralsnog zit er weinig beweging in haar houding. Heb nogmaals gevraagd of wij samen in relatie therapie kunnen, en daar heeft zij nog geen antwoord op gegeven. Nuja, kan idd niets meer doen dan mijn best, en moet maar zien wat de toekomst brengt.
Goed dat jij een scheiding wel hebt kunnen voorkomen, en ben blij in ieder geval een soort van lotgenoot hier te hebben.
Dank voor je antwoord en tot sprekens!

Hoi Danny
Niet alleen met drinken maar nu ook met blowen gestopt. Dat zijn serieuze verbeteringen. Wel logisch dat je vrouw niet meteen van mening verandert als iets al zoveel jaar geduurd heeft. Maar of ze nu met je in therapie wil of niet de stappen die je zet zijn belangrijk en positief, ook als ze niet bij je blijft of in eennandere vorm. Goed bezig in alle scenarioos dus! 

Dips

Dank je Dipjes, alleen ik heb nooit een alcohol probleem gehad, drink al ruim 25 jaar nauwelijks iets (behalve water, koffie en yoghurt drank  ). Ik verafschuw dronkenschap en dronken mensen. Anyway, nogmaals bedankt voor het hart onder de riem!

Groetjes, Danny.