Ik hoop dat ik hier mijn ervaring kan delen en mijn hart kan luchten. Eventuele tips zijn meer dan welkom. Ik heb anderhalf jaar een vriend gehad en dat is net uit gegaan omdat hij overspannen en depressief is. Zelf ben ik ook niet in orde en dat werkten uiteraard in deze situatie ook niet mee. Hiervoor hadden we een goeie relatie waarin zelfs over kinderen en verdere toekomstplannen werd gesproken. We woonden samen, en hij ging van een lieve enthousiaste jonge man die van alles deed( ook koken en huishoudelijke taken) naar een jongen man die alleen nog maar aan het online gamen was. Hij was en is compleet vlak. Lijkt nergens meer zin in te hebben of plezier aan te beleven. Intimiteit werd daardoor ook een stuk minder. Hij is ook nog eens een enorme binnenvetter terwijl ik het tegenovergestelde ben. Ik heb hem geprobeerd te helpen maar vraag me nu af of ik daar goed aan heb gedaan. Of op de juiste manier. Want hij voelde zich daarna vaak schuldig omdat ik hier verdriet van heb. Anderhalve maand geleden kon hij niet meer en is hij weg gegaan. Hij zei toen dat hij nu niet kan zijn wie ik verdien, en dat we dus beide aan onszelf moeten werken. Na een maand weinig contact zocht hij weer contact. En dat was luchtig en leuk verder. We hebben elkaar nu al anderhalve maand niet gezien en ik vind dat verschrikkelijk, ik mis hem heel erg. Want ondanks zijn depressie is hij mijn grote liefde. Ik ben continu zoekende in of ik wel of geen contact moet zoeken etc. Het lijkt wel of hij me probeert weg te duwen omdat ik weet hoe hij zich voelt. Bij andere doet hij vrolijk(werk enz)  maar bij mij is het meestal kort.  En dat doet echt pijn. Ik weet dat hij van me houd ook al zegt hij dat het wel wat minder is nu.  Wat ook pijn doet. Is het normaal dat hij dit zegt? En juist de persoon die hem wil helpen en van zijn problemen weet weg duwt?  Wat raden jullie mij aan? Hij lijkt me ook expres niet te willen zien maar wil wel graag contact met mij houden. ik wil hem niet laten vallen en hem hopelijk ooit weer terug. Maar weet even niet hoe ik dat allemaal moet doorstaan. Ik lees graag andere ervaringen en wens iedereen die met een depressie kampt en de geliefde van hun heel veel sterkte.

Ik hoop dat ik hier mijn ervaring kan delen en mijn hart kan luchten. Eventuele tips zijn meer dan welkom. Ik heb anderhalf jaar een vriend gehad en dat is net uit gegaan omdat hij overspannen en depressief is. Zelf ben ik ook niet in orde en dat werkten uiteraard in deze situatie ook niet mee. Hiervoor hadden we een goeie relatie waarin zelfs over kinderen en verdere toekomstplannen werd gesproken. We woonden samen, en hij ging van een lieve enthousiaste jonge man die van alles deed( ook koken en huishoudelijke taken) naar een jongen man die alleen nog maar aan het online gamen was. Hij was en is compleet vlak. Lijkt nergens meer zin in te hebben of plezier aan te beleven. Intimiteit werd daardoor ook een stuk minder. Hij is ook nog eens een enorme binnenvetter terwijl ik het tegenovergestelde ben. Ik heb hem geprobeerd te helpen maar vraag me nu af of ik daar goed aan heb gedaan. Of op de juiste manier. Want hij voelde zich daarna vaak schuldig omdat ik hier verdriet van heb. Anderhalve maand geleden kon hij niet meer en is hij weg gegaan. Hij zei toen dat hij nu niet kan zijn wie ik verdien, en dat we dus beide aan onszelf moeten werken. Na een maand weinig contact zocht hij weer contact. En dat was luchtig en leuk verder. We hebben elkaar nu al anderhalve maand niet gezien en ik vind dat verschrikkelijk, ik mis hem heel erg. Want ondanks zijn depressie is hij mijn grote liefde. Ik ben continu zoekende in of ik wel of geen contact moet zoeken etc. Het lijkt wel of hij me probeert weg te duwen omdat ik weet hoe hij zich voelt. Bij andere doet hij vrolijk(werk enz)  maar bij mij is het meestal kort.  En dat doet echt pijn. Ik weet dat hij van me houd ook al zegt hij dat het wel wat minder is nu.  Wat ook pijn doet. Is het normaal dat hij dit zegt? En juist de persoon die hem wil helpen en van zijn problemen weet weg duwt?  Wat raden jullie mij aan? Hij lijkt me ook expres niet te willen zien maar wil wel graag contact met mij houden. ik wil hem niet laten vallen en hem hopelijk ooit weer terug. Maar weet even niet hoe ik dat allemaal moet doorstaan. Ik lees graag andere ervaringen en wens iedereen die met een depressie kampt en de geliefde van hun heel veel sterkte.

Lieve Nique,

Dapper dat je jouw verhaal hier deelt!
Ondanks dat ik hier geen ervaring mee heb, zou ik je graag wel wat willen zeggen.
Natuurlijk is hulp die jij hem geboden heb, altijd goed. Weet je waarom? Omdat het uit een goed hart komt. Dat het niet de oplossing van het jaar is, dat is omdat je geen psycholoog bent en het misschien niet helemaal begrijpt. Daar is niks mis mee, je bent ook zijn partner en niet zijn hulpverlener. Ik vind het juist mooi dat je dat hebt geprobeerd te doen, dat is erg lief en zorgzaam van je. 
Als hij zich schuldig over dingen voelt, dan is dat niet jouw schuld. Jij mag huilen, en je emoties tonen, ondanks hoe hij zich er daarna over zal voelen, dat is aan hem. Je moet jezelf natuurlijk niet wegcijferen voor hem, dat helpt geen van beide. Het is vervelend dat hij kortaf tegen je doet, ik denk dat het inderdaad is omdat jij hem echt kent, en dat is natuurlijk eng voor iemand die een binnenvetter is.
 Ik denk dat het het beste is, als je hem vertelt hoe jij je voelt, en ongeacht hoe hij hierop reageert, moet jij toch echt een keuze maken wat jij nou wilt. Als iemand te zwaar voor je is qua gevoel, kun je nog zoveel van iemand houden maar is het beter om elkaar los te laten. Ik ben zelf opgegroeid in een gezin dat elkaar niet kon steunen en begrijpen, dus ik weet hoe eenzaam dat kan zijn.

Heel veel sterkte en veel succes,

Liefs van Shalin 

Lieve Shalin, dank je wel voor je reactie!! Mijn hulp komt zeker uit een goed hart. Maar heb me ingelezen en mensen gesproken en daaruit blijkt dat je beter meer kan luisteren naar iemand zonder perse advies en bemoedigende woorden te geven/ zeggen. Want anders zou het kunnen overkomen als bagataliseren van de persoons gevoelens. Dit is uiteraard niet mijn intentie. Ik heb hem dit weekend verteld hoe bijzonder ik hem vind en dat hij dat nooit mag vergeten. Dat vond hij lief maar dat vind hij zelf dus niet vanzichzelf. Verder laat ik het nu even los, want anders wordt ik gek. En dat kost me ontzettend veel moeite maar denk dat dat nu voor hem en ook voor mij beter is. Ik wil zijn proces niet verstoren. Hij weet dat ik er voor hem ben als hij me nodig heeft. Vind het alleen zo moeilijk. Hij zegt eigenlijk dat ik niet op hem moet wachten maar alle andere handelingen en dingen zijn daarmee heel erg tegenstrijdig. Hij wil onder andere contact blijven houden enz. Ik kan ook niet geloven dat hij minder van me houd. Kan het zijn dat hij dit zegt door deze depressie? Want dat deed hij namelijk wel heel veel. Hij vind dat hij als partner verzaakt/ niet genoeg is. Kan het zijn dat hij me daarom wegduwt en zegt dat hij minder van me houd? Ik heb hem ook niet gezien en volgens mij doet hij dat express. Verder lijkt hij me soms te testen om te kijken of ik jaloers wordt. Lijkt want dat weet ik niet zeker. Het zijn ook onschuldige dingen maar vraag me af of dit herkenbaar is en waarom hij dat zou doen? Zijn er mensen waarbij de relatie weer goed is gekomen in betere tijden? Ik mis hem zo....
Pff sorry het zijn veel vragen! Mogen andere trouwens ook op reageren hoor. Ik ben echt zoekende in wat ik moet doen. Vandaar deze vragen. 

Hoi Nique, welkom op het forum! Ik schrijf hier als "partner van" en het is een heel herkenbaar verhaal. Niet alleen van mij, maar ook van veel anderen die hier hebben geschreven. Het klopt wat je zegt: vaak zetten ze zich het meeste af tegen diegene waar ze juist het meeste om geven. Ik denk dat dat is omdat ze niet kunnen voldoen aan het mooie plaatje. Zoals jouw partner ook zegt: dat hij niet kan zijn wie jij verdient. Dat zei mijn partner ook. Ze moeten (en kunnen ook niet anders) met zichzelf bezig zijn en kunnen daar eigenlijk niks bij hebben. Ook wij zijn toen 3/4 maanden uit elkaar geweest, de eerste tijd zonder contact. De enige tip die ik kan geven: niet pushen en laat de meeste beslissingen van zijn kant komen. Maar jij kent hem het beste, en iedere mens én iedere depressie is anders. Dus wat voor de één werkt, helpt bij de ander niks. Ga op je gevoel af, dan is het altijd goed. Want je houdt van hem. Vlak zijn in emoties is trouwens een bekend verschijnsel bij depressie, zeker als er medicijnen gebruikt worden. Gebruikt hij die?  Een forum zoals dit helpt je om er doorheen te komen. Enne..met mijn partner en onze relatie gaat het nu redelijk goed!

Lieve Positiva, dank je wel voor je lieve bericht. Ik krijg hier weer een beetje moed door. Hij neemt geen medicatie, maar krijgt wel psychische hulp. Hoe lang heb jij hier al mee te maken? Jij en je partner zijn inmiddels dus wel weer bij elkaar?